Την απαγόρευση μετάδοσης διαφημίσεων παιδικών παιχνιδιών από τους τηλεοπτικούς σταθμούς, καθημερινά από τις 7 το πρωί έως τις 10 το βράδυ, προβλέπει νομοσχέδιο για την προστασία των καταναλωτών που τέθηκε πρόσφατα σε δημόσια διαβούλευση.
Στην εποχή του διαδικτύου και καθώς σχεδόν όλα τα παιδιά είναι με το κινητό τελευταίας τεχνολογίας ή με το τάμπλετ στο χέρι, ενδεχομένως να ακούγεται ξεπερασμένη η απαγόρευση διαφημίσεων παιδικών παιχνιδιών στην τηλεόραση σε ώρες υψηλής τηλεθέασης. Ομως, δεν παύει να συνιστά ένα μικρό βήμα στην ορθή κατεύθυνση, μια κίνηση προστασίας και των γονέων, αρκετοί εκ των οποίων είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, εν προκειμένω τους παιδοψυχολόγους, δεν πρέπει να κάνεις όλα τα χατίρια σε ένα παιδί. Καλό είναι αυτό να ακούει πού και πού και κανένα «όχι», μια αιτιολογημένη άρνηση για ένα αίτημα του που δεν μπορεί ή δεν πρέπει να γίνει αποδεκτό. Τι γίνεται, όμως, όταν οι παιδικές πιέσεις γίνονται ιδιαίτερα φορτικές για τους γονείς;
Ολες και όλοι υπήρξαμε κάποτε παιδιά και γνωρίζουμε από πρώτο χέρι ότι ο μιμητισμός είναι η αχίλλειος πτέρνα μιας πιτσιρίκας ή ενός πιτσιρικά. Βλέπει κάποια άλλα παιδιά που αποκτούν ένα εντυπωσιακό παιχνίδι (ή πλέον ένα εξελιγμένο κινητό) και θέλει να αποκτήσει το ίδιο, είτε γιατί είναι πραγματικά αρεστό είτε για να μην νιώθει μειονεκτικά έναντι των άλλων.
Και ας πάμε σε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των ημερών μας. Το λένε Fidget Spinner, δεν διαφημίστηκε στην τηλεόραση. Είναι ένα μικρό και οικονομικό παιχνίδι, που θυμίζει κάτι από τη σβούρα των παιδικών μας χρόνων και κάνει θραύση στα σημερινά πιτσιρίκια, αλλά και σε μεγάλους που το βλέπουν σαν ένα αγχολυτικό!
Συγκεκριμένα, πρόκειται για ένα κομμάτι πλαστικού ή μετάλλου σε σχήμα φοίνικα που γυρνάει γύρω γύρω από έναν κεντρικό δίσκο. Οσο αυτό γυρνάει, το άτομο μπορεί να το ισορροπήσει στα δάχτυλα των χεριών, των ποδιών, αλλά ακόμη και στο μέτωπο του.
Δυο κοριτσάκια της διπλανής πόρτας κυκλοφορούν (κι αυτά) με το Fidget Spinner στα χέρια. Η μαμά τους εξηγεί ότι υποχρεώθηκε να τους το αγοράσει μετά από πολλές γκρίνιες. Τους πήρε το πιο φθηνό, γιατί όπως μας εξηγεί υπάρχουν πολλά, διαφόρων μεγεθών, αποχρώσεων και τιμών. «Ναι μαμά, αλλά ο Μανώλης έχει 16», πετάγεται και λέει ένα από τα δύο που ακούει την κουβέντα μας.
Υπάρχουν, λοιπόν, γονείς που δεν έχουν πρόβλημα να πάρουν καμιά εικοσαριά τέτοια παιχνίδια στα παιδιά τους, όπως επίσης υπάρχουν γονείς που δεν διστάζουν να διαθέσουν ακόμη κι ένα μηνιαίο μισθό για να τους αγοράσουν το τελευταίο κινητό που είναι της… μόδας και κάνει τα πάντα. Ακριβώς για να μην στεναχωρηθεί το παιδί τους, που δεν έχει αίσθηση της αξίας των χρημάτων και κυρίως το πώς βγαίνουν αυτά στη σημερινή δύσκολη συγκυρία.
Προφανώς, όμως, μπροστά σε μια τέτοια αμετροεπή κατάσταση η οποιαδήποτε απαγόρευση διαφημίσεων για παιδιά σηκώνει τα χέρια ψηλά, κάνοντας προηγουμένως μια τρύπα στο νερό.
Πηγή: http://www.pelop.gr
