Οι ισχυρότερες διαλυτικές δυνάμεις που μπορεί να αποσαθρώσουν σε βραχύ χρονικό διάστημα κοινωνίες και κράτη ολόκληρα είναι τα συναισθήματα της απογοήτευσης και της αδικίας.
Όταν οι πολίτες βιώσουν στο πετσί τους την αδικία και πειστούν ότι δεν έχει νόημα να προσπαθούν, επειδή όλα έχουν σχεδιαστεί και υλοποιούνται σε βάρος τους, τότε οι δομές που κρίνονται καταπιεστικές θα αμφισβητηθούν -είτε παθητικά είτε δυναμικά- και θα καταρρεύσουν με πάταγο ανάλογο της απέχθειας του κοινωνικού συνόλου προς αυτές.
Στην Ελλάδα, η απογοήτευση και η αδικία είναι τα βασικά συστατικά με τα οποία παρασκευάζεται η θανατηφόρα συνταγή του ανθελληνικού μνημονιακού κράτους.
Όλα είναι ρυθμισμένα ούτως ώστε οι μάζες των γηγενών να εξαθλιωθούν, να γεράσουν, να μεταναστεύσουν και να λιγοστέψουν μέχρι της τελικής εξαφάνισης – κάτι το οποίο εξασφαλίζουν η υπογεννητικότητα και η αντικατάσταση του πληθυσμού με μάζες αλλογενών ισλαμιστών.
Οι Ελληνες, είτε είναι άνεργοι είτε εργάζονται και υποαμείβονται ή πληρώνονται με καθυστέρηση μηνών, θυσιάζουν όλες τις προσπάθειές τους στον μινώταυρο της εσωτερικής κατοχικής δύναμης, της Εφορίας. Οι εισπρακτικοί μηχανισμοί που κατάσχουν με την κάλυψη των νόμων τις περιουσίες μας και κλέβουν κόπους γενεών για να εκχωρήσουν τα πάντα στους ξένους δανειστές και στην ντόπια νομενκλατούρα απομυζούν όχι μόνο χρήμα, αλλά και ένα περιουσιακό στοιχείο, το οποίο θεωρείται αμετάβατο: τον χρόνο μας!
Επτά μήνες -συγκεκριμένα, 203 ημέρες- εργάζεται ο μέσος Ελληνας κάθε χρόνο μόνο και μόνο για να πληρώνει την Εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία! Δηλαδή, από την αρχή του χρόνου έως τις 22 Ιουλίου πληρώνει τις υποχρεώσεις του προς το κράτος και από την επομένη, 23 Ιουλίου, δουλεύει για τον ίδιο και την οικογένειά του.
Αυτό αναφέρει η ετήσια μελέτη του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών (ΚΕΦΙΜ) για την Ημέρα Φορολογικής Ελευθερίας».
Οι πολύτιμες ημέρες μας, οι στιγμές μας, ο επίγειος χρόνος μας καταναλώνονται για να πληρώνουμε φόρους! Αυτό κι αν είναι αφόρητη, αβάσταχτη, εσωτερική κατοχή…
