Παναγιώτης Νούνης, απάντηση στα ληστρικώτατα αρθρίδια του δημοσιογράφου κ. Αριστείδη Βικέτου

Ως γνωστό, ο αξιότιμος κύριος Αριστείδης Βικέτος είναι μέν έγκριτος δημοσιογράφος, χρόνια ολόκληρα στο εκκλησιαστικό ρεπορτάζ, αλλά παντελώς άμοιρος δε θεολογικής παιδείας και εκπαιδεύσεως, τυγχάνει δε παπαγάλος ή και μαριονέττα του Οικουμενιστού Πατριάρχη. Μάλιστα το τρισχειρώτερον στην περίπτωσή του είναι ότι καλλιεργεί «αντικειμενικά» στην Κύπρο την ληστρικώτητα της μοιχοΣυνόδου του Κολυμπαρίου. Συνεπώς όστις καλλιεργεί θετικά, και εννοώ προπαγανδιστικά, τα περί και υπέρ των κακοδόξων αποφασισθέντων της Ληστρικής Συνόδου της Κρήτης εμπίπτει στη Ληστοσυμμορία της νεοΦαναριώτικης φατριάς.

Συνεπώς, με κάθε σεβασμό προς το τίμιον δημοσιογραφικό του λειτούργημα όπου ο ίδιος ανέλαβε εργολαβικά, να υπερασπίζει, αδιακρίτως, τον κακόδοξο Οικουμενιστή Πατριάρχη (αντί, ως τίμιος Ρωμηός και δημοσιογράφος, να φρουρεί αμερόληπτα, το θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου) να του υπενθυμίσουμε ότι, το Οικουμενικό Πατριαρχείο τους Γένους της Ρωμηοσύνης μας, πέραν του ότι παρήγαγε μεγίστους Αγίους και Θεοφόρους Οικουμενικούς Πατριάρχες και υψιπετείς Θεολόγους Πατέρες της Εκκλησίας, παρήγαγε, δυστυχώς, και μεγίστους Αιρεσιάρχας Οικουμενικούς Πατριάρχας.

Αν θέλει να γίνει πιο σοβαρός και πιό έγκριτος στο δημοσιογραφικό του λειτούργημα ας κουραστεί σε βαθυτέρα μελέτη, περί των Εκκλησιαστικών ζητημάτων, ας ανατρέξει και να μελετήσει προσεκτικώτατα την Εκκλησιαστική Ιστορία όπου προσκομίζω ως αποδεικτικό στοιχείο και τεκμήρειο για τα προειρημένα γραφθέντα μου.

Συνεπώς ένα πρώτο ερώτημα που προκύπτει είναι: ποιος διαφυλάττει και υπερασπίζεται τον πανίερο θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου;

Ο κατέχων τον Θρόνο αυτού, αντικανονικώς, αλλά και ο μη απλανώς και μη ορθοδόξως θεολογών ή επισκοπεύων, συστηματικά, όπερ και ως ανώτατος εκκλησιαστικός φορέας και επισκοπική αυθεντία της Εκκλησίας, αλλοιώνει και παραχαράττει, την Ορθόδοξη Πίστη της Εκκλησίας; Ή μήπως, εκείνος που διαμαρτύρεται, κατά της καταχρήσεως της πατριαρχικής εξουσίας, και ο καταγγέλων, ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΩΣ, τον εκάστοτε ψευδεπίσκοπο και μοιχεπιβάτη του Οικουμενικού Πατριαρχείου ως ετεροδιδάσκαλον και ψευδοπροφήτην;

Συνεπώς, για την πρώτη παράγραφο του κειμένου του (Δείτε εδώ: ΘΛΙΒΕΡΕΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ… http://fanarion.blogspot.com.cy/2017/07/blog-post.html)  να πώ ετούτο: ότι, μπορεί μερικοί αντιΟικουμενιστές, ενίοτε οι σχισματικοαιρετικοί «Ζηλωτές» καθώς και οι φανατικοί «ζηλωτές» και εθνοφυλετιστές της πολιτικοθρησκευτικής σέκτας (=Πολιτική Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ») του Βολουδακισμού, να υποσκάπτωσι τον θεσμό του Πατριαρχείου, εσφαλμένα, αλλά δεν είναι άπαντες οι αντιΟικουμενιστές που υποσκάπτουν το πατριαρχικό θεσμό. Υπάρχει δηλαδή και εντός του αντιΟικουμενιστικού κινήματος κακόδοξη τακτική και ετερόδοξες αποκλίσεις.

Ναι αλλά το αντιΟικουμενιστικό μέτωπο είναι αιτιατόν του πολιτικο-πανθρησκειακού Οικουμενισμού. Το αίτιον της υπάρξεως του αντιΟικουμενισμού είναι ο Οικουμενισμός. Εξολοθρεύοντας τον Οικουμενισμό δεν υφίστατο νόημα υπάρξεως αντιΟικουμενιστών. Έχουμε ορθοδόξους αντιΟικουμενιστάς αλλά και κακοδόξους αντιΟικουμενιστάς.

Αυτή την σημαίνουσα διάκριση, ο αγαπητός κύριος Αριστείδης Βικέτος δεν διανοήθηκε (διότι, προφανώς αγνοεί σε βάθος τα ζητήματα περί της Οικουμενικής και αντιΟικουμενικής Κινήσεως) κάν να την διενεργήσει και τσουβάλλιασε, αδιακρίτως, και επί σκοπού, άπαντες τους αντιΟικουμενιστές, και τους απέδωσε την εν αδίκω μομφή και την διαβολική κατηγορία, κατάκριση και ιεροκατάκριση επί συκοφαντία. Αφού δεν έχει αρίστη γνώση του ζητήματος, γιατί εκφράζει γνώμη; Για να διασύρει εν τέλει τον εαυτό του και το κύρος του ως μή εγκρίτου δημοσιογράφου;

Ο θεσμός του Οικουμενικού Πατριαρχείου δεν είναι προσωποπαγής όπως στο Βατικανό, ούτε πρέπει να προσωποποιείται ή, και να ταυτίζεται με τον εκάστοτε Οικουμενικό Πατριάρχη. Διότι πολύ απλά, οι οικουμενικοί πατριάρχες, είναι άνθρωποι τρεπτοί, ενίοτε λαθεύωσι καθώς μας αποδεικνύεται κατά βάση εκ της Εκκλησιαστικής Ιστορίας και ως υψηλόβαθμοι Κληρικοί, από εωσφορική αλαζωνία και αιρετίζουσα μανία, συνήθως πέφτωσι, σε αντικανονικά παραπτώματα αλλά και κακοδοξίες ολκής και συμπαρασύρωσι έτσι σύμπασες τις Αυτοκέφαλες Τοπικές Εκκλησίες και τα πλήθη των Ορθοδόξων Κληρικών Μοναχών και Λαϊκών.

Ο κ. Α. Βικέτος σε ένα άλλο προηγούμενο πρόσφατο άρθρο του λ.χ. κατά του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κυρηνείας κυρίου Χρυσοστόμου Κυκκώτου, (δείτε εδώ: Η Κυρήνεια δεν είναι πάλαι ποτέ διαλάμψασα Μητρόπολη!http://fanarion.blogspot.com.cy/2017/06/blog-post_30.html)  θεωρεί σκόπιμο, ότι ο άγιος Κυρηνείας οφείλει (!) να έχει τον Οικουμενικό Πατριάρχη ως πρότυπό του, διαφορετικά εμμέσως πλήν σαφώς να παραιτηθεί (!!) από το εκκλησιαστικό αξίωμα του επισκοπεύειν το ποίμνιό του και να υπάγει σπίτι του.

Τάδε έφη ο εν Κύπρω φανατικός εγκάθετος του Οικουμενιστικού και Ληστρικωτάτου Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως. Και ακόμη οι απανταχού Κερυνιώτες να διαμαρτυρηθώσι εντόνως για το εν αδίκω εκβιαστικό δίλημμα που θέτει ο δικηγόρος του Διαβόλου κατά του εμψηφισμένου και Κανονικού Μητροπολίτου και καλού Ποιμένος αυτών του αγίου Κυρηνείας κ. Χρυσοστόμου; Από πότε κριτήριον απλανώς και ορθοδόξως επισκοπεύειν είναι ο εκάστοτε Οικουμενικός Πατριάρχης; Από πότε κριτήριον εις χειροτονίαν Επισκοπικού βαθμού είναι οι εθνικό-πατριωτικές επιλογές και οι προσωπικές πεποιθήσεις τινός Κληρικού;

Και αν ο τάδε ή ο δείνα Οικουμενικός Πατριάρχης είναι «ντέ φάκτο» κακόδοξος, αιρετικώτατος και ψευδεπίσκοπος έχουμε και πάλι την υποχρέωση(ελέω του πανάρχαιου θεσμού να ακολουθάμε πειθήνεια και υποτακτικά) να τον θεωρούμε ως αλάθητο πρότυπο και ως ηρωϊκό στυλοβάτη της Εκκλησίας;

Κύριε Αριστείδη Βικέττο, με κάθε σεβασμό, αλλά απορούμε: μήπως τελικά μπερδέψατε το ιεροκρατικό Φραγκολατινικό Βατικανό με την Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία του Χριστού μας; Διότι σύμφωνα με το κατά γράμμα και το πνεύμα των αρθριδίων σας αυτό το κακόδοξο μας υποδηλώνει. Ότι αναγνωρίζετε ως άλλο πάπα τον οικουμενικό Πατριάρχη.

Ένας απλός δημοσιογράφος και δή εντεταλμένος και μισθοφόρος του Οικουμενιστικού (πλέον) Πατριαρχείου έχει το θράσος και την αναίδεια να διενεργεί νεοΦαναριώτικες υποδείξεις σε κανονικό Επίσκοπο της Εκκλησίας της Κύπρου;

Μία ακόμη τρανή απόδειξη, ότι ο αιχμάλωτος κυρίως εις τα Βατικάνεια νάματα των Βατικανών Συνόδων, ο νεοΕκκλησιολογιστής πατριάρχης της Κωνσταντινουπόλεως κύριος Βαρθολομαίος, κινεί τα νήματα, και προσπαθεί μέσω των δημοσιογράφων φερεφώνων του να παρέμβει παπιστικώ και δεσποτικώ τω τρόπω στα εσωτερικά Εθνικά και Εκκλησιαστικά Ζητήματα της Αποστολικής και Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Κύπρου δια να σπείρει τον σπόρο του Σχίσματος, των αιρέσεων και της διχόνοιας αναμεταξύ των ορθοδόξων της Κύπρου.

Ο κ. Βικέτος αποσιωπεί, το αντικειμενικό γεγονός, ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι ισότιμος πολίτης της Τουρκικής Κεμαλικής Δημοκρατίας και Τούρκος υπήκοος και συνεπώς κινείται ελεύθερα εντός των πολιτικών δικαιωμάτων και ορίων της χώρας του χωρίς να είναι καν αναγκασμένος όταν Λειτουργεί στις αλύτρωτες πατρίδες, να αναγνωρίζει, και την εισβολή και κατοχή στη Κύπρο.

Εξάλλου ο οικουμενικός πατριάρχης ουδέποτε ήλθε εις την Κύπρο για αυτονόητους λόγους. Προφανώς θα είναι λ.χ. σε λογικό δίλημμα από ποιο αεροδρόμειο θα πρέπει να κατέλθει ή, με ποιο διαβατηρίο να ταξιδέψει, και προφανώς θα έχει απαγορευτικό από την Τουρκία για να μη δημιουργηθεί διπλωματικό και πολιτικό επισόδειο, μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας.

Όμως ο Τούρκος υπήκοος Πατριάρχης μας, μετα των συν αυτώ τσιρακίων του, με ποιο δικαίωμα να εκβιάζουν την εθνική και πατριωτική συνείδηση των Ελληνοκυπρίων Μητροπολιτών της ημικατεχόμενης νήσου Κύπρου; Είναι δυνατόν να απαιτούσι από τον Ελληνοκύπριο Μητροπολίτη Κυρηνείας κ. Χρυσόστομο να αναγνωρίσει την Τουρκική Εισβολή-Κατοχή και να θέλουν με μανία, να προσκομίσει, τα προσωπικά στοιχεία του στα Κεμαλικά οδοφράγματα του Αττίλα για να υπάγει να συλλειτουργεί ως υπόδουλος με ηττημένα μυαλά και ως ραγιάςΕπίσκοπος στις Κατεχόμενες εκκλησιές μας;

Σοβαρολογείτε κύριοι πατριαρχικοί;

Και αν το έπραξαν άλλοι κύπριοι Αρχιερείς αυτό τι ακριβώς να σημαίνει, σημαίνει ότι άπαντες έχωσι αλλοτριωθεί και αποκλίνωσι είτε εθνολογικά είτε και εκκλησιολογικά;

Εννοείται όμως, ότι ο σεβασμιώτατος Κυρηνείας, διέπραξε χοντροειδές εκκλησιαστικό σφάλμα, και αυτό καταγράφεται στο επισκοπικό του μητρώο, που μετέβει εις την Σύνοδο της Κρήτης και υπέγραψε μάλιστα, μαζί με άπαντες τους ετερόδοξους Κυκκώτες, τα αιρετικά αποφασισθέντα της Ληστρικής Συνόδου. Αφού σεβασμιώτατε άγιε Κυρηνείας υποχωρείτε και ακολουθείτε τυφλά και υποτακτικά τα νεοΕκκλησιολογικά χνάρια των κακοδόξων νεοΚυκκωτών και νεοΦαναριωτών, γιατί δεν υποχωρείτε και στα περί της εθνικής συνειδήσεως; Ο αγώνας μας είναι υπέρ Πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος ή, μήπως για εσάςισχύει το ακριβώς αντίθετο;

Στην δεύτερη παράγραφο του υπο κρίση αρθριδίου περιλαμβάνει στηνφατριαστική και οικουμενιστική γραφίδα του και την Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς, Κληρικούς συνεργάτες της, καθώς και τον λέοντα της Καθολικής Ορθοδοξίας σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιώς κύριον Σεραφείμ.

Εμμέσως πλήν σαφώς αφήνει ο κ. Α. Βικέτος να εννοηθεί, ότι ο άγιος Πειραιώς είναι ένας αχάριστος (!) και ανέντιμος (!!) Μητροπολίτης της Εκκλησίας του Χριστού.

Θα αναμένω με έντονη αγωνία να ανταπαντήσει ο Καλός Ποιμένας του Πειραιά στα όσα αηθή μασκαραλίκια και εξυπνοβλακείες συγγράφει ο αξιότιμος πλήν αυλοκόλακας του Φαναρίου κ. Βικέτος.

Τέτοια αντιΧριστιανική δημοσιογραφική πανουργία και δή εκ μέρους του αγαπητώτατου δημοσιογράφου κ. Α. Βικέτου δεν εσυνάντησα ουδεπώποτε και κυρίως σε πέννες αθέων δημοσιογράφων. Μία ακόμη απόδειξις, ότι ο Οικουμενισμός συνδέεται στενώτατα και με τον αΘεϊσμό. Οι οικουμενιστές κατ΄ουσίαν είναι άθεοι Χριστέμποροι, διότι διαστρέφωσι κυρίως, μα και αλλοιώνωσι κατ΄ουσία, τους ιερούς οδοδείκτες, δηλ. τον δρόμο προς τη Θεοδρομία και τη Θεογνωσία.

Τη μια ημέρα, ο εν λόγω δημοσιογράφος, επικρίνει την πατριωτική συνείδησητου σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Κυρηνείας, και την μεθεπόμενη, (ιερο)κατακρίνει την ορθοδοξούσα ευσέβεια και τη θεολογική συνείδησηΚληρικών της ι. μητροπόλεως Πειραιώς καθώς και τον ίδιο σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ. Στο απυρόβλητο της «εγκρίτου» γραφίδος του παραμένωσι άπαντες οι θλιβεροί Αρχιοικουμενιστές; Γιατί άραγε;

Μία έντιμη δημοσιογραφική, εξάπαντος κάποια λογική αξιολόγηση και κριτική, αντικειμενική κριτική, κατά των Οικουμενιστών αδυνατεί να διανεργήσει διότι είναι και ο ίδιος οπαδός και μαθητής των καθώς και μαθητευόμενος μάγος της πολύ-αιρέσεως του Οικουμενισμού. Ούτε σε εντεταλμένη «δημοσιογραφική» υπηρεσία να ήτο ο εν λόγω καλός δημοσιογράφος. Θαυμάζουμε δε κατά πολύ την εντιμότητα του δημοσιογραφικού καλάμου του. Μη πώ, ο παντελώς ανίδαιος στα περί της κυράς Δημοσιογραφίας, ότι καβάλησε προ καιρού και τον εν λόγω καλαμο-πυραυλάκατο του δημοσιογραφείν.

Στην τρίτη παράγραφο του θρησκευτικού παραληρήματος του εν εντεταλμένη διαβολική υπηρεσία στους ανόμους σκοπούς του εν αιχμαλωσία, ΚΥΡΙΩΣ, στη πολύ-αίρεση του Οικουμενισμού, και Συγκρητιστού Πατριάρχου, εμπλέκωσι, οι αθεόφοβοι Χριστέμποροι της Πίστεως και την οσιακή μορφή του μεγίστου αντιΟικουμενιστού Θεοφόρου και αγίου Πατρός Γέροντος Παϊσίου. Κατηγορώντας έτσι, σκόπιμα, τους αγωνιστάς αντιΟικουμενιστάς, ως δήθεν αγιοκάπηλους, αποδεικνύονται εξ αντιθέτου οι σφοδροί κατάλαλοι, ιεροκατηγόροι και ανίεροι συκοφάντες Οικουμενιστές, ως θεομπαίκτες και αγιομπαίκτες της σειράς.

Αφήνωντας έτσι, να εννοηθεί το αλυσιτελές παράδειγμα, ότι ο Γέρων Παΐσιος ήτο τάχα μου θετικά (!) προσκείμενος, στις σωρηδόν αντιΚανονικές αντιΕυαγγελικές αντιΠαραδοσιακές εξάπαντος στις κακόδοξες (!!!) ενέργειες του κυρίου Βαρθολομαίου ή, ότι ο ίδιος ο άγιος συνευδοκούσε υπέρ της Οικουμενικής Κινήσεως, καθώς ευδοκεί, «ευλογεί», ενεργεί και συνεργεί, επτάκις της ημέρας, ο ίδιος ο αιρετίζων Οικουμενικός Πατριάρχης μετα των συν αυτώ ορκισμένων κακοδοξούντων Καθηγητάδων.

Φαίνεται όμως, να διαφεύγει του κ. Αριστείδη Βικέτου εκείνη η θεόπνευστη και Ομολογιακή Επιστολή του γ. Παϊσίου, προς τον δημιουργό ηγούμενο και επόπτη του «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ», τον Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπον  Βασιλόπουλο, όπου σ΄αυτήν ο Γέρων Παΐσιος, κατηγορεί, ελέγχει και επικρίνει, ρωμαλέα και δικαίως, τον προγενέστερο Οικουμενικό Πατριάρχη κυρό Αθηναγόρα ως μοιχεπιβάτη και αιρετίζοντα πατριάρχη του Γένους.

Δεν γνωρίζω, αν πράγματι αληθεύει το μήνυμα του Γέροντος Παϊσίου που έδωσε στον Καθηγητή μου και Δογματολόγο κύριο Γεώργιο Μαρτζέλο με έμεσο παραλήπτη του τον νύν Οικουμενικό Πατριάρχη. Ούτε και με απασχολεί να εξερευνήσω την αλήθεια του πράγματος. Είτε το είπε ο όσιος Γέργοντας είτε δεν το είπε, το ζήτημα και η ουσία είναι αλλού και ας πάψουσι επί τέλους οι φαύλοι οικουμενιστές να προσπαθώσι να μας αποδείξωσι ότι οι ακαθαρσίες και κακοδοξίες των είναι εξαγιασμένες ή, ότι ο ήλιος δύναται να ανατέλλει και από δυσμάς.

Ο Άγιος Γέροντας αποφάνθηκε, απλανώς και ορθοδόξως, κατά του παναιρετικού Οικουμενισμού και μάλιστα, κατά των αθεολόγητων Οικουμενιστών Πατριαρχών όπερ δεν έχωσι, κατά τον γ. Παΐσιο, κάν στο ελάχιστο στοιχειώδη πνευματικό φλοιό διότι είναι μοιχεπιβάτες και διαστροφείς της Φίλης Ορθοδοξίας. Ο ίδιος άγιος Γέρων προέβει και εις συντεταγμένη ιερά Αποτείχιση και Διακοπή του Μνημοσύνου του κατά του κακοδόξου οικουμενικού Πατριάρχη. Όλα αυτά γιατί άραγε μας τα αποκρύβει ο καλοκάγαθος κύριος Α. Βικέτος;

Ωστόσο, παρεμβαίνω, για ένα ακόμη λόγο, διότι γνωρίζω τον λίαν αγαπητό και αξιότιμο Καθηγητή μου κ. Γ. Μαρτζέλο, όπου εκείνος ως έγκριτος Δογματολόγος και δεξί χέρι του Αρχιοικουμενιστού Πατριάρχη μας, ενσπείρει μεθοδικά, δυστυχώς, τινές αθεολόγητες κακοδοξίες στους φοιτητές του εντός της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ., παραχαράττωντας και αλλοιώνοντας, κυρίως, τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό όπερ ο θεηγόρος Πατήρ της Εκκλησίας ήτο ρωμαλέος αντιΜονοφυσίτης και σφοδρός πολέμιος του Μονοφυσιτισμού.

Αλλοιώνει και παραχαράττει μεθοδικά, τα γραφθέντα και λεχθέντα, τουΜεγίστου Θεοφόρου Πατρός και Αγίου Δογματολόγου της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας του Ιωάννου του Δαμασκηνού, και δεν θα διέστρεφε τα λεχθέντα αγιασμένων μορφών όπως εκείνα του οσίου Γέροντος Παΐσιου;

Σχετικοποιεί ο ίδιος κ. Γ. Μαρτζέλος, επίσης, «επιστημολογικά» και ορθολογικά, τις καταδικαστικές αποφάσεις της Δ΄ Οικουμενικής Αγίας Σύνόδου, όπου εδίκασε, εκαταδίκασε, καθαίρεσε, αφόρισε και αναθεμάτισε, ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΩΣ,τους αιρεσιάρχας και αιρετικούς οπαδούς του αιρετικωτάτου Μονοφυσιτισμού. Οοικουμενιστής Καθηγητής μας ο κύριος Γεώργιος Μαρτζέλλος μετά του Οικουμενιστού Πατριάρχου μας θεωρώσι ως «κατά πάντα ορθοδόξους» τους αιρετικούς Μονοφυσίτες και αντι-Χαλκηδωνίους πράγμα που συνιστά, κατά την προσωπική άποψη ημών αλλά και άλλων εμπείρων ορθοδόξων και παραδοσιακών Καθηγητών και Πνευματικών Πατέρων μας, μείζονα αιρετική απόκλιση από τις απλανείς και ορθοδόξους αποφάσεις και διατάξεις της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας διά των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων.

Δηλαδή, ο αξιότιμος Καθηγητής μας και Δογματολόγος κ. Γεώργιος Μαρτζέλος μαζί και ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, αιρετίζωσι ασύστολα, ετεροδιδασκαλώσι γυμνή τη κεφαλή, και έτσι αστόχησαν κατά πολύ στην Ορθόδοξη Πίστη, (αυτό)θεωρούντες, τους πεπλανημένους υπό του Αρχαικάκου Όφεως εαυτούς των, ως ανωτέρου είδους εκκλησιαστικά άτομα, θέτωντας εαυτούς και αλλήλους, ως  υπερ άνω ακόμη και τινών Αγίων Οικουμενικών Συνόδων.

Αυτό που διενεργεί με ιδεοληπτική μαεστρία ο περίφημος δημοσιογράφος κύριος Αριστείδης Βικέτος στα περί των οσίων Γερόντων και δή στη τέταρτη παράγραφοόπου είναι γεγραμμένη για τον μεγάλο σεβασμό του οσίου Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη προς τον πατριάρχη αποκαλείται στη γλώσσα της λεξικολογίας και της λογικής ως αναχρονισμός ή παραλογισμός καθώς και σόφισμα.

Μας παρουσιάζει κάποια προγενέστερα εκκλησιαστικά γεγονότα του παρελθόντος ως «ντε φάκτο» και ως ακόμη ισχύοντα σε μία μεταγενέστερη εποχή, εις την οποία οι εν λόγω όσιοι Γέροντες και Φίλοι του Θεού βρίσκονται ήδη εις την Βασιλεία των Ουρανών και τη χώρα των Ζώντων.

Πολλώ δε μάλλον και ιδιαίτερα προσπαθεί, στρεψόδικα, να μας πείσει διά τηςσοφιστικής μεθοδολογίας και επικλήσεως της απλανούς αυθεντίας των οσίων Γερόντων, ότι και άπαντες οι ΚΑΚΟΔΟΞΕΣ ενέργειες του Οικουμενιστού Πατριάρχη είναι εξίσου σοφές, απλανείς και ορθόδοξες, εφ΄ όσον οι άγιοι τον ανεγνώριζαν και τον εσέβοντο ως πατριάρχη. Πρόκειται καθαρά για θεο-λογικά άλματα. Διότι από την εξίσωση, απουσιάζει, κυρίως το δεδομένο των πολλαπλών κακοδοξιών του εν λόγω Πατριάρχη.

Ο Αριστείδης Βικέτος, ως αρθρογράφος-πομπός, διενεργεί, παραλογισμό με τοσόφισμα της Λήψεως του Ζητουμένου (=petitio principi). Διατυπώνει δηλαδή εσφαλμένους συλλογισμούς και παραπλανεί τον δέκτη-αναγνώστη. Στερείται παντελώς λογικών και επιστημονικών επιχειρημάτων, αλλά τολμεί θρασέως να διατυπώνει δημοσιογραφική γνώμη και άποψη. Από πότε ο μη έχω καλή και αρίστη γνώση του τι ακριβώς κείται αρπάζει το καλό δικαίωμα να διατυπωνει γνώμη;

Συνεπώς το μείζον ζητούμενο είναι: κατά πόσο ο οικουμενικός Πατριάρχης είναι και παραμένει ένας ορθόδοξος Πατριάρχης καθώς τον εγνώρισαν εξ αρχής στο παρελθόν οι εν λόγω όσιοι Γέροντες;

Μόνο τα χαϊβάνια πείθει, διά του σοφιστικού αναχρονισμού και επιτήδειου ιστορικισμού του, ο κ. Α. Βικέτος. Ας το εμπεδώσει λοιπόν μέχρι μυελού των οστών του.

Προσβολή των οσίων Γερόντων, κ. Αριστείδη Βικέτο μετα των συν αυτώ πατρόνων σας, είναι, όταν μετά από την Ληστρική Σύνοδο της Κρήτης του 2016, όπερ και αποφάσισε τα κακόδοξα και αιρετικά Δόγματα υπέρ της θεσμοθετήσεως του «ορθοδόξου» Οικουμενισμού να προσπαθείτε να βρείτε ετεροχρονισμένα συμμάχους τους αγίους αντιΟικουμενιστές Γέροντες, να προσκομίσετε στοιχεία από το παρελθόν, π.χ. ποιοι όσιοι Γέροντες έκαναν στρωτή μετάνοια στα πόδια του, ποιοι έκαναν χειροφίλημα, ποιοι είχαν αλληλογραφία και ποιοι άλλοι είπαν μια καλή κουβέντα για τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Και όλα αυτά προς τα πού αποσκοπώσι;

Προς την καλλιέργεια μίας στεβλής εκκλησιαστικής πραγματικότητος και ιδιαίτερα της εμμέσου διασώσεως του αμαυρωμένου πατριαρχικού κύρους του Οικουμενικού Πατριάρχου.

Όλα αυτά βέβαια, είναι κακέκτυπες σοφιστίες και μασκαραλίκια, γραώδεις μύθοι, έμπροσθεν της μίας και μοναδικής εκκλησιαστικής αντικειμενικής αλήθειας και πατριαρχικής πραγματικότητος, όπου αμείλικτα ερωτάει, πάντας τους αιρετίζοντας Βαρθολομαιοπλάνους Ζηζιουλοπλάνους και Βικετοπλάνους:

Προφανώς ΚΑ-ΝΕ-ΝΑΝ! Και ο λόγος παρακαλώ;

Διότι, προφανώς άπαντες σχεδόν ήτο αιχμάλωτοι, είτε στην αίρεση του Συγκρητισμού, είτε δέσμιοι στα πλοκάμια του Μασσωνισμού, μάλιστα και αναντίρρητα, πειθήνεια όργανα του Παπισμού ή και του Λουθηροκαλβινισμού. Μάθετε, επι τέλους, να υπηρετείτε πιστά και αντικειμενικά την Αλήθεια, κ. Βικέτο, και όχι την «αλήθεια» των αφεντικών σας.

Πρόκειται δηλαδή, η στάσις σας, για κατάφωρη υπόσκαψις του πανάρχαιου θεσμού του Οικουμενικού Πατριαρχείου, από τους ιδίους Οικουμενικούς Πατριάρχες και αυλοκόλακες πατριαρχικούς των τελευταίων 100 χρόνων, όπου συμβαδίζωσι, ενεργώσι και διακηρύττωσι, πάμπολλες αιρετικές δοξασίες και αντιΚανονικές αμαρτίες εντός της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας.

Και είναι μεγίστη προσβολή καθώς και αγιομπαιξεία ολκής να προσκομίζετε τη σήμερο, τι ακριβώς έλεγαν, πρό της μοιχοΣυνόδου του Κολυμπαρίου, ώστε να εδραιώσετε την μοιχοζευκτική πλάνη και νεοΦαναριώτικη φαυλεπίφαυλη Δεσποτοκρατορία της πανΜοιχειανικής πολύ-αιρεσέως του Διαθρησκειακού και Διχριστιανικού Συγκρητισμού.

Στην πέμπτη και έκτη παράγραφο καταγράφεται η μεγίστη παρασπονδία και άτακτη οπισθοχώρησις των αντιΟικουμενιστών της Αγιορειτικής Ρουμανικής Σκήτεως.

Εξ αρχής, διέκοψαν ιεροΚανονικώς, το Λειτουργικό Μνημόσυνο του Οικουμενιστού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, ετεροχρονισμένα και προφανώς μετά από σφοδρές πατριαρχικές πιέσεις και απειλητικούς εκβιασμούς, άλαξαν γνώμη και στάση οι Αγιορείτες Πατέρες της Σκήτεως και επανέλαβαν τη Λειτουργική Μνημόνευση. Μικρό το κακό. Απλώς η εκκλησιαστική ιστορία θα τους καταγράψει για ανώφελη μοναστική τυφλή υπακοή και δειλία. Θα σημειωθώσι με μελανά χρώματα ως σύγχρονοι «ομολογητές» του γλυκού νερού.

Το ίδιο έπραξαν και μερικοί Κρήτες Πρεσβύτεροι όπου εξ αρχής διέκοψαν το Λειτουργικό Μνημόσυνο του Οικουμενικού Πατριάρχη και έπειτα το επανέφεραν. Και αυτοί οι συγκεκριμένοι θα καταγραφώσι ανάμεσα στους δειλούς ψευδο-Ομολογητές της Εκκλησιαστικής Ιστορίας.

Όπως και να έχει το ζήτημα της Ιεράς Αποτειχίσεως, ένα είναι το αναντίρρητο εκκλησιαστικό δεδομένο: ότι υφίστατο μία αγία Τριανδρία τινών ιερώς Αποτειχισμένων Θεσσαλονικέων Πρωτοπρεσβυτέρων (π. Θεόδωρος Ζήσης, π. Νικόλαος Μανώλης και π. Φώτιος Βεζύνιας) όπου παραμένωσι εδραίοι καιαμετακίνητοι στη διακοπή του Λειτουργικού μνημοσύνου των αιρετιζόντων Αρχιοικουμενιστών Μητροπολιτών της Θεσσαλονίκης και του Λαγκαδά.

Μόλις πρόσφατα διέκοψε το Λειτουργικό μνημόσυνο του αιρετικού επισκόπου του και ο ομολογητής παπαΦώτιος Τζουράς πρεσβύτερος της ιεράς μητροπόλεως Σιδηροκάστρου.

Υπάρχουν επίσης και μερικές άλλες εκατοντάδες συγχρόνων ομολογητών Αγιορειτών και μή Πατέρων όπου διέκοψαν το Λειτουργικό Μνημόσυνο του Οικουμενικού Πατριάρχου και το παραδοσιακό κίνημα της ιεράς Αποτειχίσεως, εξαπλώνεται άρδην ανά την οικουμενική Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία.

Διότι, προφανώς υπηρετεί, τυφλά και αδιάκριτα τα πρόσωπα του Οικουμενικού Πατριαρχείου μας, και όχι καθώς του είπαν να νομίζει, ότι υπηρετεί δήθεν τον πανίερο θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Πρόκειται δηλαδή για ένα ακόμη προσωπολάτρη και ειδωλολάτρη της σειράς όπου είναι φανατικό τσιράκι των Αρχιλήσταρχων ψευδεπισκόπων της Πίστεως.

Από την στιγμή κύριε Αριστείδη Βικέτο που το Οικουμενικό Πατριαρχείο έπεσε και επισήμως, στην πολύ-αίρεση του αιώνος, τη λεγομένη και ως, εωσφορικός Οικουμενισμός, διά της ληστρικής Συνόδου της Κρήτης, είναι παντελώς μάταιο, άτοπο και αλυσιτελές, να προσπαθώσι, οι ένοικοι του πατριαρχείου να διατηρήσωσι πάσι θυσία το ιστορικό Πατριαρχείο εντός της Κωνσταντινουπόλεως.

Διότι το Φανάριο εκεί που ετρεμόσβηνε, έσβησε ολοσχερώς, εβυθίσθει και εκαταμποντίσθει, κείται πλέον υποβρυχίως, εις τα θεοσκότεινα και «ανάλατα αλμυρά» θαλασσινά ύδατα και βάθη της αιρετικής πλάνητος. Και αν όλα αυτά γίνονται για τις αλησμόνητες πατρίδες κ. Βικέτο, να σας υπενθυμίσουμε, ότι ο αγώνας των νόρμαλ Χριστιανών Ορθοδόξων, ήτο είναι και παραμένει, πρώτιστα υπέρ Πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος διότι το αντίθετον, εκδηλώνει και υποδηλώνει, την αίρεση του Εθνοφυλετισμού, όπερ και το ίδιο το Οικουμενικό Πατριαρχείο την κατεδίκασε ως τέτοιαν.

Το τελευταίο επιλογικό σημείωμα δεν μπορώ να το αντιληφθώ ο ταλαίπωρος. Είναι δυνατόν να απαιτείται ο σεβασμός; Ο σεβασμός κ. Βικέτο, εμπνέεται και κερδίζεται, καθώς μαθαίναμε πολύ σωστά από μικρά παιδάκια απ΄το Δηματικό Σχολείο. Τον σεβασμό τον απαιτώσι, τινά φασιστοειδή, δεσποτικά, ολοκληρωτικά, χιτλερικά, κομμουνιστικά, μαρξιστικά, διεθνιστικά και φιλοχουντικά εξάπαντος σατανικά καθεστώτα.

Αφού πλέον ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας, απώλεσε την έξωθεν καλή μαρτυρία εξ αιτίας των πολλαπλών κακοδόξων ενεργειών του, θα έρθετε εσείς, να επιβάλετε την τάξη, να μας διδάξετε και να μας υποδείξετε ότι πρέπει σώνει και καλά να σεβώμεθα ένα αιρεσιάρχη πατριάρχη ο τω όντι νεοΕκκλησιολογιστή και Αρχιοικουμενιστή;

Ποιος είστε κύριε Αριστείδη Βικέτο; Εκείνος ο αρλεκίνος και παλιάτσος ο διασκεδαστής του Μεγάλου Βασιλέως της Περσικής Αυτοκρατορίας;

Εμείς, επιμένουμε όμως, να σεβώμεθα τον πανάρχαιο θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου, να τον υπερασπίζουμε πάσι θυσία. Και ως επόμενοι τοις θεηγόροις και ΑΓΙΟΙΣ Οικουμενικοίς Πατράσι να στοιχιζώμεθα όπισθεν αυτών και να διαμαρτυρώμεθα και να καταγγέλνωμε, ρωμαλέα και με παρρησία, με προσευχητικούς αλλαλαγμούς και στεναγμούς.

Διότι σχεδόν άπαντες σχεδόν οι Πατριάρχες και οι Αρχιεπίσκοποι, των Δέκα Αυτοκεφάλων Εκκλησιών όπου οι εν λόγω αιρετίζοντες Προκαθήμενοι,συνυπέγραψαν, τα ληστρικά αποφασισθέντα της κακοΣυνόδου της Κρήτης, εξ αιτίας της εξουσιαστικής και δεσποτικής τυρρανίας, εξάπαντος νεοΠαπιστικής μανίας του εν λόγω αιρεσιάρχου και Οικουμενιστού Πατριάρχη κυρίου Βαρθολομαίου μετά των συν αυτώ.

Τα γραφόμενά σας κ. Αριστείδη Βικέτο, δείχνωσι, μεγίστη ασέβεια και εμπάθεια, έμπροσθεν της αγίας ημών Ορθοδόξου Πίστεως, βεβλαμένη ψευδο-ευλάβεια έναντι του Βασιλείου ιερατεύματος των αντιΟικουμενιστών, όπου συνηγορώσι απόλυτα εις το όνομα (!) τινών προσώπων και επισκόπων-κατασκόπων όπου αστόχησαν στη Πίστη του ιερού Ευαγγελίου.

Η διαβολική πλάνη της δημοσιογραφικής προσωπολατρείας ή η προσωπολατρεία του δημοσιογράφου βρίσκεται εις το ζενίθ της. Συνεπώς αξιότιμοι αδελφοί και πατέρες, ποιος ακριβώς πλανάται πλάνη οικτρά; Οι αντιΟικουμενιστές Ιεράρχες, οι Κληρικοί, οι Μοναχοί και οι Λαϊκοί, όπου κατηγορώσι ομοθυμαδόν, και αποδεδειγμένως, ως νεοΕκκλησιολογιστή και νεωτεριστή τον Οικουμενιστή Πατριάρχη, και ως Μοιχεπιβάτη της Ορθοδοξίας, ή, μήπως εσείς κ. Αριστείδη Βικέτο που διακονείτε, αδιακρίτως, τας αυλάς του «ορθοδόξου» Οικουμενισμού, δηλ. τινός κάλπικου Ορθοδοξισμού;