του Γιάννη Κουριαννίδη
Επιτέλους, βρέθηκε ένας εισαγγελέας να κάνει το αυτονόητο. Ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης Λάμπρος Τσόγκας ζήτησε να γίνουν επιτόπιοι έλεγχοι στους χώρους του ΑΠΘ, στο πλαίσιο αυτεπάγγελτης προανάκρισης, για να διαπιστωθεί η τέλεση πράξεων κακουργηματικού χαρακτήρα, όπως διακίνηση ναρκωτικών, διακεκριμένες κλοπές ή βιασμοί, αδικήματα που καταγγέλθηκαν από φοιτητές με επιστολή τους που δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα.
Βεβαίως, αυτό το αυτονόητο δεν ήταν καθόλου αυτονόητο ούτε για τον αντιπρύτανη του Αριστοτελείου, κ. Λαόπουλο, ο οποίος είπε ότι στους χώρους τους Πανεπιστημίου γίνεται απλώς διακίνηση χασίς και όχι σκληρών ναρκωτικών (!!!), αλλά ούτε και για τον ανεκδιήγητο υπουργεύοντα Παιδείας, κ. Γαβρόγλου, ο οποίος είπε ότι αυτά τα πράγματα δεν αντιμετωπίζονται κατασταλτικά, αλλά προστατεύονται από ένα σφριγηλό φοιτητικό κίνημα που θα περιφρουρήσει τον θεσμό και την έννοια του ασύλου (!!!).
Και από τους δύο, δηλαδή, έγινε έκδηλη προσπάθεια υποβάθμισης της θαρραλέας πρωτοβουλίας 471 φοιτητών που επωνύμως αποφάσισαν να καταγγείλουν την αθλιότητα στον πανεπιστημιακό χώρο, με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό ακόμη και για την ατομική τους ασφάλεια εφεξής από τυχόν αντίδραση των εγκληματικών κυκλωμάτων που εκμεταλλεύονται τον χώρο του πανεπιστημιακού ασύλου για τις έκνομες δραστηριότητές τους.
Δεν γνωρίζω αν το σκεπτικό των δύο εν λόγω κυρίων έχει την ίδια πηγή. Η αντίδραση του πρώτου μοιάζει να έχει την προέλευσή της από μία ενόχληση που ένοιωσε επειδή κάποιοι του χάλασαν την ησυχία και την βολή της καθημερινότητας στο φέουδό του. «Εντάξει ρε παιδιά, δεν πουλάνε και ηρωίνη, λίγο χασισάκι διακινούν», μας έφτυσε κατάμουτρα ο εκπαιδευτικός λειτουργός μας. Όσο για τον δεύτερο, είναι φανερή η ιδεοληπτική αγκύλωσή του περί «προστασίας του ασύλου», που μέσα από την τιποτολογική αρλούμπα που ξεστόμισε μπορεί κανείς να ανιχνεύσει μέχρι και παρότρυνση σε αυτοδικία και αντικατάσταση του έργου της καταστολής του εγκλήματος από αναρμόδιους και ακατάλληλους προς τούτο φορείς και πρόσωπα!
Αν δεν ήταν επικίνδυνες τέτοιου είδους τοποθετήσεις, θα μπορούσε κανείς να τις χαρακτηρίσει ως αφελείς. Δεν είναι όμως τόσο απλό το πράγμα. Μέσα από τις ανοησίες περί αυτοδιαχείρισης (ενός κρατικού ιδρύματος, λ.χ., όπως είναι το Πανεπιστήμιο) ξεπροβάλλει μία κομμουνιστική ουτοπία που ιστορικά βεβαίως έχει οδηγήσει, παντού όπου εφαρμόστηκε, στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα, δηλαδή στην ισχυροποίηση μίας κρατικής καταστολής απροκάλυπτα βάρβαρης, βίαιης και απάνθρωπης. Ασχέτως, όμως, κινήτρων, και στις δύο περιπτώσεις είναι έκδηλη η δειλία των «αρμοδίων» να αντιμετωπίσουν μία παράνομη δραστηριότητα που διακυβεύει μάλιστα το κύρος ενός εκ των μεγαλυτέρων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων της πατρίδας μας.
Οι Αριστεροί καταληψίες απειλούν και την εκκλησία
Μια δειλία που αποτυπώθηκε εναργέστατα και σε μία άλλη περίπτωση, πάλι στη Θεσσαλονίκη. Συγκεκριμένα, είναι γνωστό ότι στους περιθωριακούς κύκλους των διαφόρων «κοινωνικών χώρων» της πόλης, στις διάφορες δηλαδή καταλήψεις – φυτώρια των νέων γενεών τρομοκρατών και δολοφόνων της αριστεράς, τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί ένα αντιεκκλησιαστικό μένος με αφορμή την απόφαση της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης να εκδιώξει με τα ΜΑΤ τους καταληψίες του Ορφανοτροφείου ιδιοκτησίας της στην Άνω Τούμπα και στη συνέχεια να το γκρεμίσει. Έκτοτε, εκδηλώθηκε μία σειρά επιθέσεων των λεγομένων αντιεξουσιαστών σε ναούς, παρεκκλήσια κ.α., με αποκορύφωμα την εισβολή τους στο εσωτερικό του μητροπολιτικού κτηρίου το οποίο και βανδάλισαν ανενόχλητοι! Πρόσφατα, οι ίδιοι κύκλοι κυκλοφόρησαν σε όλη την πόλη χιλιάδες αφίσες, με περιεχόμενο σαφώς απειλητικό, αλλά και ειρωνικό και απαξιωτικό κατά της Εκκλησίας της Ελλάδος και της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης. Το κείμενο υποτίθεται πως το υπέγραφε, εκτός των ανωτέρω, και ο Δήμος Θεσσαλονίκης, ήταν γραμμένο με βυζαντινά στοιχεία γραφής δημιουργώντας καταρχήν σύγχιση στον αναγνώστη, ο οποίος διαβάζει ότι «η τυφλή υποταγή στην Εκκλησία και τους θεσμούς του κράτους και του κεφαλαίου είναι ο μόνος τρόπος που θα εξασφαλίσει σε κάθε πιστό υπήκοο μία θέση στον ανύπαρκτο παράδεισο», ενώ κλείνει με την σαφώς απειλητική διατύπωση: «απέναντι στο ψέμα της θρησκείας να λάμψει η αλήθεια της επανάστασης»….
Η αφίσα προκάλεσε σύσκεψη στα γραφεία της Μητροπόλεως, με εισήγηση κάποιων συμβούλων της να προχωρήσουν σε μήνυση κατά αγνώστων. Τελικώς, κυριάρχησε η «σώφρων» άποψη ότι «δεν πρέπει να προκαλέσουμε, ας το αναλάβει αυτεπάγγελτα κάποιος εισαγγελέας»!!!
Η κυριαρχία της δειλίας και εδώ, σαφέστατα έκδηλη. Φαίνεται πως η επί σειρά μηνών παρουσία μίας διμοιρίας των ΜΑΤ έξω από τα γραφεία της Μητροπόλεως δεν έφτασε για να καταδείξει την απαξίωση θεσμού και προσώπων. Αυτή συνεχίζεται με την αβουλία υπεράσπισης των υπολειμμάτων αξιοπρέπειας που απέμειναν.
«Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία» λέει ο ποιητής, αλλά στην εποχή μας ο άνθρωπος του φόβου και της ταπεινότητας δεν θέλει ούτε να το ακούει. Ο ζυγός της δουλείας του, λοιπόν, θα γίνεται όλο και πιο βαρύς, όλο και πιο επώδυνος, όλο και πιο φοβερός. Κι αν κάποια στιγμή αποφασίσει να αντιδράσει, ίσως να μην έχει πια τα αποθέματα πίστης για την επιτυχία….
