Της ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ
Ο πόλεμος στη Συρία φαίνεται ότι φτάνει στο τέλος του. Το θολό τοπίο σιγά σιγά ξεκαθαρίζει. Η τρομοκρατική οργάνωση ISIS υποχωρεί σε όλα τα μέτωπα, οι κουρδικές δυνάμεις προελαύνουν με την υποστήριξη των Αμερικανών και των Ρώσων.
Αυτή τη στιγμή, όπως αποκάλυψε ο διοικητής του ΥPG (προέκταση του ΡΚΚ στη Συρία) Sipan Hemo, στη Βόρεια Συρία υπάρχουν επτά αμερικανικές Βάσεις. Αυτές είναι : Δυο στο Heseki, μια στο Derik, 1 στο Kamisli, μια στο Kobani, μια στο Tel Abyat και μια στο Menbic.
Σύμφωνα με την ίδια πηγή, οι ρωσικές Βάσεις είναι τέσσερις και βρίσκονται στο Tertus, στο Humaymın, στο Afrin και στη Δαμασκό.
Το ερώτημα που παραμένει αναπάντητο είναι τι θα συμβεί μετά τη λήξη του πολέμου. Θα φύγουν τα ξένα στρατεύματα ή θα παραμείνουν ως προστάτιδες και εγγυήτριες δυνάμεις. Η αγγλική Βάση δεν έφυγε ακόμα από την Κύπρο και μάλιστα “οι ενοικιαστές” προσπάθησαν να πάρουν μερίδιο από τον ορυκτό πλούτο του Νησιού ( με το σχέδιο Ανάν) σαν να ήταν ιδιοκτήτες ….
Οι χώρες της Μέσης Ανατολής, βάσει κάποιου άγνωστου-σκοτεινού σχεδίου διαμελίζονται. Η αρχή έγινε με το Λίβανο τη δεκαετία του 80΄ που διαιρέθηκε σε πέντε περιφέρειες. Ακολούθησε το Ιράκ, η Λιβύη και η Συρία. Όλα αυτά, βέβαια, γίνονται για την ανατροπή των δικτατορικών καθεστώτων και την επαναφορά της δημοκρατίας….. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μερική κατοχή και διάλυση των Ενόπλων Δυνάμεων των κρατών. Ασφαλώς οι μικρές-αδύναμες περιφέρεις χειραγωγούνται ευκολότερα. Οι διαμελισμοί γίνονται κυρίως με εθνικά και θρησκευτικά κριτήρια. Δηλαδή σε πυρήνες έτοιμους να ξιφουλκήσουν ανά πάσα στιγμή.
Ποιους ευνοεί τελικά η κατάσταση αυτή; Στόχος είναι μόνο οικονομικά οφέλη από τη λαφυραγωγία και την πώληση εξοπλισμών ή κάτι άλλο;
