Η Ελλάδα είναι μια χώρα στην οποία αν στηνόταν ένα μνημείο για κάθε ήρωα, κάθε ιστορικό γεγονός, η έκτασή της δεν θα επαρκούσε ώστε να τοποθετηθούν τα αντίστοιχα μνημεία.
Πριν λίγες μέρες στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ στήθηκε ένα νέο μνημείο, ένα μνημείο ώστε να μη ξεχαστούν ποτέ οι “νεκροί της ΕΡΤ” και να μνημονεύεται αιωνίως ο ηρωϊκός αγώνας των πρώην απολυμένων και νυν επαναπροσλαμβανομένων της κρατικής τηλεόρασης. Αν και θανατηφόρες συμπλοκές δεν υπήρξαν, υπάρχουν νεκροί, υπάρχουν ήρωες.
Τι σημαίνει ήρωας; Τι κάνει κάποιον ήρωα;
Ήρωας είναι κάποιος που προβαίνει σε κάποια γενναία πράξη ακόμη και όταν φτάνει στο σημείο της αυτοθυσίας.
Ήρωας είναι κάποιος που αποτελεί πρότυπο για τους υπόλοιπους αλλά και τις επόμενες γενιές οι οποίες εμπνέονται από τη γενναιότητά του και θέλουν να του μοιάσουν.
Τα γεγονότα της ΕΡΤ δεν μας μαρτυρούν κάποιον ήρωα, αλλά πολλούς απεργούς. Και αν στο μυαλό κάποιων η απεργία είναι ηρωική πράξη, τότε θα πρέπει πλέον να αποκαλυφθεί το μνημείο των συμβασιούχων στον τομέα της καθαριότητας. Διαχωρισμοί στους ήρωες δεν υπάρχουν.
Ο μόνος διαχωρισμός που υπάρχει είναι ότι το μνημείο θα πρέπει να συντηρεί τους μύθους που τρέφουν την αριστερά και το ζωογόνο της συνταγματικό τόξο. Αν κάποιος ήρωας δεν είναι αριστερός και δεν ανήκει στο τόξο αυτό, τότε όχι μνημείο δεν θα στηθεί, αλλά θα αποσιωπηθεί και ο ηρωϊσμός του μέχρι να ξεχαστεί εντελώς.
Επιλεγμένοι λοιπόν οι ήρωες. Αν δεν υπάρχουν; Τότε τι γίνεται;
Τότε φτιάχνουμε ένα μνημείο για τους ανώνυμους ήρωες που χρειάζονται.
Για παράδειγμα στο Πολυτεχνείο. Πιστοποιημένοι νεκροί από την ιερή τους καγκελόπορτα δεν υπάρχουν, υπάρχει όμως μνημείο.
Η κεφαλή του Σβορώνου, ο οποίος όχι μόνο δεν σκοτώθηκε κατά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, αλλά κατέθεσε και στεφάνι στο μνημείο στο οποίο ο ίδιος απεικονίζεται…
Στην ΕΡΤ δεν υπήρξαν τανκς, δεν υπήρξαν κατεδαφισμένες καγκελόπορτες. Αντιθέτως, κατά τη διάρκεια της απεργίας τους υπήρχαν και μουσικοχορευτικά δρώμενα. Ελλάδα του 2017 λοιπόν και ακόμη ένα μνημείο.
Να θυμίζει τι; Ποιον;
Τη κ. Ραχήλ Μακρή με τις χειροπέδες στα κάγκελα του ραδιομεγάρου ή την ίδια κυρία στην τελετή των αποκαλυπτηρίων; Να θυμίζει ότι αυτοί που λένε ότι είναι κατά του κράτους ζητούσαν τότε “περισσότερο κράτος”;
Και δεν αναφερόμαστε τώρα στους εργαζομένους, αλλά στους γνωστούς αλληλέγγυους κάθε απεργού.
Όπως εκμεταλλεύτηκε η αριστερά την απόλυση των εργαζομένων της ΕΡΤ εκμεταλλεύεται και την επαναπρόσληψή τους, γιατί αυτή η επαναπρόσληψη ακούγεται και θα ακούγεται για πολύ ακόμη για ψηφοθηρικούς σκοπούς.
Δεν τα βάζουμε με τους εργαζομένους, αυτό είναι έργο της εκάστοτε κυβέρνησης που αντιμετωπίζει μια απεργία. Τα βάζουμε με τους εκμεταλλευτές και καταστροφείς των εργατών και της εργασίας.
Μιας εργασίας που δεν υπάρχει στις μέρες μας στη καθημερινότητα πολλών Ελλήνων, αλλά υπάρχει μόνο σε μνημεία…
