Η Ελλάδα έγινε πολιτικά υποτελής στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2007 με την υπογραφή από την τότε Ελληνική κυβέρνηση της Συνθήκης της Λισσαβόνας. Προϊόν μετεξέλιξης πολλών προηγούμενων συνθηκών, η Συνθήκη της Λισσαβόνας είναι στην ουσία το Σύνταγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μέσα σε αυτό υπάρχει το «primacy clause», δηλαδή η «ρήτρα υπεροχής». Πρόκειται για τον νομικό όρο ο οποίος αναφέρεται στο πoιό σύνταγμα υπερέχει, κι επομένως επιβάλλεται στα υπόλοιπα.

Στην Συνθήκη της Λισαβόνας διατυπώνεται ρητά ότι οι νόμοι της συνθήκης αυτής συνιστούν το ανώτατο δίκαιο όλων των συμβαλλομένων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επομένως, τα εθνικά δίκαια των συμβαλλομένων χωρών, στις οποίες ανήκει και η Ελλάδα, εκτοπίζονται. Είμαστε, ως Έλληνες πολίτες, αναγκασμένοι να υπακούμε τους νόμους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και το Ελληνικό Σύνταγμα έχει τροποποιηθεί έτσι ώστε να είναι σύμφωνο προς τους νόμους της Ένωσης αυτής.

Το “primacy clause” υπάρχει στο εξής σημείο της εν λόγω Συνθήκης:

Aπό την σελίδα C 83/344 με ημερομηνία 30.3.2010 της διαδικτυακής Official Journal of the European Union, και πιο συγκεκριμένα από το τμήμα:

DECLARATIONS ANNEXED TO THE FINAL ACT OF THE INTERGOVERNMENTAL CONFERENCE WHICH ADOPTED THE TREATY OF LISBON, signed on 13 December 2007

  1. Declaration concerning primacy

The Conference recalls that, in accordance with well settled case law of the Court of Justice of the European Union, the Treaties and the law adopted by the Union on the basis of the Treaties have primacy over the law of Member States, under the conditions laid down by the said case law. The Conference has also decided to attach as an Annex to this Final Act the Opinion of the Council Legal Service on the primacy of EC law as set out in 11197/07 (JUR 260): ‘Opinion of the Council Legal Service of 22 June 2007 It results from the case-law of the Court of Justice that primacy of EC law is a cornerstone principle of Community law. According to the Court, this principle is inherent to the specific nature of the European Community. At the time of the first judgment of this established case law (Costa/ENEL,15 July 1964, Case 6/641 ( 1 ) there was no mention of primacy in the treaty. It is still the case today. The fact that the principle of primacy will not be included in the future treaty shall not in any way change the existence of the principle and the existing case-law of the Court of Justice. ___________ ( 1 ) “It follows (…) that the law stemming from the treaty, an independent source of law, could not, because of its special and original nature, be overridden by domestic legal provisions, however framed, without being deprived of its character as Community law and without the legal basis of the Community itself being called into question.”

Το ιστορικό της δημιουργίας της «Συνθήκης» της Λισσαβόνας

Η Συνθήκη της Λισσαβόνας είναι το αρχικό Σύνταγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο απορρίφθηκε σε δημοψηφίσματα από τους Γάλλους και τους Ολλανδούς το 2005, αλλά μεταμφιεσμένο σε Συνθήκη. Αποτελεί μετεξέλιξη της Συνθήκης του Μάαστριχ (1993), η οποία είναι γνωστή ως Treaty on the European Union (TEU), ήτοι Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ), και της Συνθήκης της Ρώμης (1958). Η τελευταία αποκαλείται επίσης Συνθήκη Ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ΤΕΕC). Στη Λισαβόνα, η Συνθήκη της Ρώμης μετονομάσθηκε σε Τreaty for the Function of the European Union (TFEU), ήτοι σε Συνθήκη για την Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ). Επομένως, η Συνθήκη της Λισσαβόνας, η οποία είναι το Σύνταγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποτελείται από δύο ίσης βαρύτητας αλληλοσυμπληρούμενες συνθήκες, την ΤΕU (Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ή εν συντομία ΣΕΕ) και την TFEU (Συνθήκη για την Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή εν συντομία ΣΛΕΕ).Τέλος, στο Σύνταγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης («Συνθήκη» της Λισσαβόνας) έχει προσαρτηθεί και η Χάρτα θεμελιωδών Δικαιωμάτων και διάφορα πρωτόκολλα.

Όπως προανέφερα, αρχικά είχαν φέρει για ψήφιση το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα το οποίο καταψηφίσθηκε από τους Ολλανδούς και τους Γάλλους σε αντίστοιχα δημοψηφίσματα το 2005. Σχετικά δημοσιεύματα υπάρχουν στον έντυπο και στον ηλεκτρονικό τύπο. Κατόπιν τούτου, οι επινοητές του Ευρωσυντάγματος, μεταξύ των οποίων ηγετικό ρόλο είχαν οι Giscard d’ Estaing και Jean Monnet, αποφάσισαν να το μετονομάσουν σε «Συνθήκη», έτσι ώστε να μπορέσουν να το περάσουν εύκολα, χωρίς να προλάβουν να το διαβάσουν οι πολιτικοί, και βεβαίως χωρίς να ενημερώσουν τους λαούς, κι επομένως χωρίς δημοψηφίσματα. Πρόσθεσαν χιλιάδες σελίδες με ανούσιες τροποποιήσεις επί τροποποιήσεων, και μετονόμασαν το Ευρωσύνταγμα σε «Συνθήκη της Λισσαβόνας». Έτσι μασκαρεμένο σε δήθεν «Συνθήκη», το έστειλαν προς ψήφιση στις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

«H νέα συνθήκη της ΕΕ (η Συνθήκη της Λισσαβόνας) είναι η ίδια με το Σύνταγμα που απορρίφθηκε (από τους Γάλλους και τους Ολλανδούς).- μόνο η παρουσίαση έχει μεταβληθεί έτσι ώστε να αποφύγουμε τα δημοψηφίσματα.»

Βαλερύ Ζισκάρ ντ’ Εστέν, ο αρχιτέκτονας του συντάγματος (της ΕΕ) (στην Le Monde και σε μερικές άλλες Ευρωπαϊκές εφημερίδες EU Observer 29.10.2007)

O τρόπος που έφεραν την συνθήκη αυτή για ψήφιση στο Ευρωκοινοβούλιο, ήταν ενδεικτικός των προθέσεων τους να περάσουν «νύχτα» ένα δαιδαλώδες κείμενο, το οποίο στην ουσία καταργεί την εθνική κυριαρχία κάθε κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και τις ατομικές ελευθερίες των πολιτών του. Για τον λόγο αυτό, πολλοί άξιοι ευρωβουλευτές αντιστάθηκαν, ζητώντας να γίνουν δημοψηφίσματα στις χώρες τους, και περισσότερος χρόνος, ώστε να μπορέσουν να διαβάσουν την εκ χιλιάδων σελίδων αποτελουμένη συνθήκη. Όχι μόνο δεν εισακούσθηκαν, αλλά κατά παράβαση της ίδιας της δημοκρατικής διαδικασίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Συνθήκη-Ευρωσύνταγμα επεβλήθη πραξικοπηματικά από τους επινοητές της. Παρακολουθείστε τα γεγονότα των ημερών εκείνων ΕΔΩ.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει δημοκρατικούς θεσμούς.

Η Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η περιβόητη Commission, είναι το μη εκλεγόμενο όργανο που αποφασίζει ουσιαστικά τα πάντα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επιβάλλει τις αποφάσεις της μέσω χιλιάδων άλλων υπο-επιτροπών (Committees). Πρόκειται για διοικητικό και γραφειοκρατικό τέρας, που λειτουργεί χωρίς καμμία διαφάνεια. Ούτε το Ευρωκοινοβούλιο, ούτε οι Ευρωπαίοι πολίτες (μέσω της περίφημης συλλογής ενός minimum 1.000.000 υπογραφών, για δικαίωμα έκκλησης προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή) δεν έχουν δικαίωμα να εισηγηθούν νομοθεσία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Την εισήγηση νόμων, και την έγκριση πρωτοβουλιών για νόμους, την έχει αποκλειστικά και μόνο η Commission, η οποία αποτελείται εξ ολοκλήρου από μη εκλεγμένα μέλη… Κατά συνέπεια, στο Ευρωκοινοβούλιο περνούν για συζήτηση κι επικύρωση ΜΟΝΟ όποιοι νόμοι έχουν την έγκριση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής… Οι νόμοι λοιπόν που μας έχουν επιβληθεί από την εκάστοτε διορισμένη Ευρωπαϊκή Επιτροπή, και οι νέοι νόμοι που μας επιβάλλονται συνεχώς από αυτήν, περιέχονται στις Συνταγματικές Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις οποίες εν συντομία αποκαλούμε «Ευρωσύνταγμα».

ΠΗΓΗ