Διαβάζοντας τον Συναξαριστή της Εκκλησίας μας θα δούμε κάτι που σημειώνει για το Άγιο Μανδήλιο: «Ανάμνησις της εισόδου της αχειροτεύκτου Μορφής του Κυρίου Ιησού Χριστού του Αγίου Μανδηλίου (†944), εκ της Εδεσσηνών πόλεως εις ταύτην την θεοφύλακτον και βασιλίδα των πόλεων άνακομισθείσης». Δεν ήταν όμως μόνον το Άγιον Μανδήλιον! Ήταν και οι Επιστολές που αντήλλαξαν μεταξύ τους ο τότε τοπάρχης των Εδεσσηνών Άβγαρος με τον Ιησού Χριστό και για τις οποίες επιστολές εγράφη ολόκληρο βιβλίο με τίτλο: «Το Χειρόγραφο του Ιησού». Ας διαβάσουμε τον πρόλογό του:

«Στους άνυδρους και τόσο άγονους πνευματικά καιρούς, που ζούμε, σε μία εποχή όπου η ύλη κυριαρχεί επί του πνεύματος και η ευμάρεια έχει αποτινάξει κάθε έννοια πίστεως και αγάπης προς τον πλησίον μας, ένα έργο που μιλάει για Χριστό και Ελλάδα ίσως να φαίνεται παράξενο, περίεργο και μάλλον ανεδαφικό. Βλέπετε, οι ανθρώπινες αξίες περνούν σήμερα από ένα ειδικό χρηματιστήριο και η ανθρώπινη προσωπικότητα κοστολογείται από το βάρος του χρυσίου, που διαθέτεις, και όχι από το πνεύμα και την καλοσύνη, που ο Θεός χάρισε μ’ απλοχεριά στον άνθρωπο, για να ξεχωρίζει από τα άλλα έμβια όντα, που τον περιβάλλουν.

Δεν είμαι απ’ τους ανθρώπους που απογοητεύομαι. Η ηλικία μου δεν μου επιτρέπει να έχω γείρει στους αμπελώνες της ανεμελιάς, αλλά στους σιτοβολώνες της πνευματικής δημιουργίας και της πραγματικής χαράς. Άλλωστε, ο ίδιος ο Χριστός είχε πει το περίφημο εκείνο: «Εγώ ειμι η άμπελος η αληθινή και ο πατήρ μου ο γεωργός εστι (Ιω. 15, 1). Αυτός και ο λόγος που ο κόσμος μας πρέπει να είναι πάντα πλημμυρισμένος από αισιοδοξία και το φως της ελπίδας να φωτίζει την καρδιά και την ψυχή του!

Διαβάζοντας το βιβλίο του Άγγελου Σακκέτου: «Το Χειρόγραφο του Ιησού» ομολογώ πως προβληματίσθηκα πολύ, διότι μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα βρει αποδεικτικά στοιχεία που να με πείθουν ότι ο Ιησούς είχε γράψει κάποια επιστολή, όπως για παράδειγμα η επιστολή του Κυρίου στον Άβγαρο. Πολύ περισσότερο όταν κάποια χειρόγραφα της εποχής του Ιησού, που αναμφίβολα γράφτηκαν από ορισμένους αυτόπτες μάρτυρες της Διδασκαλίας, της Σταυρώσεως, αλλά και της Αναστάσεως του Ιησού Χριστού, όπως ήσαν οι Ευαγγελιστές, είχαν καταστραφεί ή βρίσκονται ακόμη σε κάποια γωνιά της Νεκράς Θαλάσσης. Και είναι προφανές γιατί υπάρχουν οι πάσης φύσεως αμφισβητίες, οι οποίοι (καλοπροαίρετα, ασφαλώς), αρνούνται την εκδοχή της συγγραφής Ευαγγελίων στην εποχή του Ιησού και μάλιστα πολλοί εξ αυτών φθάνουν και στο σημείο να αμφισβητούν τον Ιησού και ως άνθρωπο ακόμη, που περπάτησε ολομόναχος και κουρασμένος πάνω σ’ αυτόν τον έρημο τόπο!

Με το βιβλίο του Άγγελου Σακκέτου προσωπικά βεβαιώθηκα για τρία πράγματα:
1 Ότι υπάρχουν χειρόγραφα που γράφτηκαν την εποχή του Ιησού!
2 Ότι ο Ιησούς έγραψε επιστολή προς τον Άβγαρο, τοπάρχη της Εδέσσης την εποχή που δίδασκε ο Θεάνθρωπος στη Γαλιλαία!
3 Ότι η μορφή του Ιησού Χριστού είναι αυτή που βλέπουμε σήμερα στις Εκκλησίες μας!

Ελάτε στη θέση μου, όταν για όλα αυτά τα πράγματα, μίλησαν όχι μόνον οι ιστορικοί και οι αρχαιολόγοι, αλλά και ο ίδιος ο Άγιος Νεκτάριος, Επίσκοπος Πενταπόλεως, που ίδρυσε τη Μονή Αιγίνης και όλοι τον τιμούν πλέον σαν άγιο της Ορθοδοξίας μας την 9ην Νοεμβρίου! Αντιλαμβάνεσθε, λοιπόν, ότι δεν θα μπορούσα να αφήσω έτσι ένα θέμα, που από μόνο του μιλάει για την αλήθεια! Καρπός αυτής της προσπάθειας είναι το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας.

Ως εκδότης του βιβλίου αυτού, που τιμητικώς φέρει τον τίτλο: «Εκδόσεις Σακκέτου», σαν ένδειξη σεβασμού στη μνήμη ενός ανθρώπου, που δεν πρόλαβα να γνωρίσω, αλλά που έχω το όνομά του, του παππού μου Παναγιώτη Σακκέτου, πατέρα του συγγραφέα, θα ήθελα να το παραδώσω στην κρίση του καλοπροαίρετου αναγνώστη και της καλόπιστης αναγνώστριας, με την πεποίθηση ότι βάζουμε ένα μικρό λιθαράκι σ’ αυτό που λέμε «οικοδόμηση της ιστορικής αλήθειας». Μη λησμονούμε, άλλωστε τα λόγια του Ιησού που έλεγε: «ερευνάτε τας γραφάς, ότι υμείς δοκείτε εν αυταίς ζωήν αιώνιον έχειν και εκείναί εισιν αι μαρτυρούσαι περί εμού» (Ιω. 5, 39).

Επιτρέψατέ μου μόνον, ως νέος άνθρωπος, που αφήνω τα φτερά μου να πετάξουν προς τον κόσμο της γνώσεως, αλλά και του μέλλοντος που ονειρεύεται κάθε άνθρωπος στην ηλικία μου, να αφιερώσω το βιβλίο αυτό στους αγαπημένους μου γονείς Κωνσταντίνο και Γεωργία Βλαχάκη, αλλά και στ’ αδέλφια μου Γεώργιο και Βασιλική, με την ελπίδα ότι θα τους έχω πάντα δίπλα μου, όπως έκαναν μέχρι τώρα με περίσσεια αγάπη, υπέρμετρη καλοσύνη και συγκινητική αφοσίωση.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Τίποτε άλλο.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Κ. ΒΛΑΧΑΚΗΣ
Εκδότης»

Για την αντιγραφή

ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ

ΠΗΓΗ