Τις τελευταίες δύο δεκαετίες περίπου οι ευρωπαϊκές πόλεις άρχισαν σιγά-σιγά να γίνονται πολυπολιτισμικές, όταν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις άνοιξαν τα σύνορά τους στους ξένους πληθυσμούς. Ταυτόχρονα οι Αρχές κάλυπταν τα εγκλήματα που προκαλούταν από τις ξένες εθνικότητες, για να μην δημιουργηθούν ρατσιστικά συναισθήματα στους λαούς τους. Για παράδειγμα, η σουηδική αστυνομία (πηγή) δεν επιτρέπεται να αναφέρεται στην εθνική καταγωγή των εγκληματιών που συλλαμβάνει, ενώ η γερμανική κυβέρνηση προσπάθησε να καλύψει τις σεξουαλικές επιθέσεις που συνέβησαν στην Κολωνία το 2015.
Εν τούτοις, υπάρχουν ορισμένες στατιστικές που δεν μπορούν να κρατηθούν μυστικές. Για παράδειγμα, η γερμανική κυβέρνηση αποκάλυψε πρόσφατα ότι, περισσότερο από το 50% του πληθυσμού της Φρανκφούρτης έχει ξένη προέλευση, με αποτέλεσμα να θεωρείται η πιο πολυπολιτισμική πόλη της χώρας (πηγή). Για πρώτη φορά λοιπόν ο γηγενής πληθυσμός μίας πόλης είναι χαμηλότερος από τον ξένο, με μεγαλύτερο ποσοστό τους Τούρκους (13%).
Το 49% τώρα των κατοίκων της Φρανκφούρτης με ξένη προέλευση ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, σε σύγκριση με το 23% των Γερμανών, ενώ οι πιθανότητες να μείνουν άνεργοι οι ξένοι είναι πολύ μεγαλύτερες. Την ίδια στιγμή η εγκληματικότητα στη Φρανκφούρτη είναι σημαντικά υψηλότερη σε σχέση με τις άλλες πόλεις, με 16.292 εγκλήματα ανά 100.000 κατοίκους (πηγή), με τα συνολικά εγκλήματα να πλησιάζουν στη Γερμανία τα 6.000.000 το περασμένο έτος.
Λογικά λοιπόν υποθέτει κανείς πως υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ της εγκληματικότητας και των ξένων, αφού στη Φρανκφούρτη καταγράφονται τα περισσότερα εγκλήματα, ενώ έχει το μεγαλύτερο ποσοστό μεταναστών. Είναι λάθος όμως αυτή η σκέψη και μάλλον ρατσιστική, επειδή το μεγαλύτερο πρόβλημα της Γερμανίας είναι το ότι δεν έχει ελέγξει σωστά τις μεταναστευτικές εισροές, αδυνατώντας επί πλέον να αφομοιώσει τους ξένους στην κοινωνία της.
Φαίνεται δε πως έχει υποδεχθεί μετανάστες που δεν σέβονται καθόλου το γερμανικό νόμο και τη γερμανική κουλτούρα, ενώ ένα μεγάλο μέρος τους είναι νέοι και άνεργοι αφού δεν διαθέτουν την απαραίτητη εξειδίκευση για να εργαστούν σε μία βιομηχανική χώρα, οπότε είναι πιο επιρρεπείς σε εγκληματικές πράξεις.
Πολλοί βέβαια θεωρούν πως στη Φρανκφούρτη βλέπει κανείς το μέλλον της Ευρώπης, ως μίας πολυπολιτισμικής ηπείρου με ανοιχτά σύνορα. Κάτι ανάλογο δηλαδή με αυτό που παρατηρείται στη Σουηδία, η οποία πρόσφατα έχει κάνει τους νόμους πιο αυστηρούς όσον αφορά κυρίως την παράνομη μετανάστευση, όταν ένας ξένος που ζήτησε άσυλο σκότωσε πέντε ανθρώπους στη Στοκχόλμη (πηγή).
Η χώρα των 10 εκ. ανθρώπων που θεωρείται πρώτη όσον αφορά τη θετική αντιμετώπιση των μεταναστών άλλαξε σελίδα, σύμφωνα με μία πρόσφατη μελέτη του πανεπιστημίου του Γκέτεμποργκ (2017). Ειδικότερα, το 52% των Σουηδών απαιτεί την υποδοχή λιγότερων προσφύγων, με το 24% να έχουν αντίθετη άποψη, όταν πριν από δύο χρόνια το 40% ήθελε λιγότερους ξένους έναντι 37% που δεν απαιτούσε περιορισμούς. Παράλληλα το αντί-μεταναστευτικό κόμμα των Σουηδών Δημοκρατών υποστηρίζεται πια από το 20% περίπου του πληθυσμού, λαμβάνοντας τη δεύτερη εκλογική θέση.
Στην άλλη πλευρά της Ευρώπης τώρα, αφού η Αυστρία αποφάσισε να προστατεύσει με στρατιωτικές δυνάμεις τα σύνορα της με την Ιταλία για να εμποδίσει την είσοδο προσφύγων, οι Ιταλοί απείλησαν να στείλουν 200.000 μετανάστες στη βόρεια Ευρώπη (πηγή). Όσον αφορά δε την Ελλάδα υπάρχουν αναφορές, σύμφωνα με τις οποίες η ΕΕ θα αγοράσει ή/και θα νοικιάσει σπίτια για να εγκατασταθούν πρόσφυγες, επειδή οι πλούσιες βόρειες χώρες έχουν πλέον κατανοήσει πως χρειάζονται μεν μετανάστες για τη βιομηχανία τους ή είναι αναγκασμένες να υποδεχτούν, αλλά μόνο εξειδικευμένους.
Εάν πράγματι συμβεί κάτι τέτοιο, τότε η Ελλάδα θα πλημμυρίσει με ανειδίκευτους ξένους που μάλλον θα δημιουργήσουν προβλήματα, ειδικά λόγω της ύφεσης και της τεράστιας ανεργίας που έχει, όταν την ίδια στιγμή το δικό της εξειδικευμένο και πανάκριβο εργατικό δυναμικό (γιατροί, μηχανικοί κλπ.) θα οδηγείται στις χώρες του κέντρου. Εδώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το κόστος εκπαίδευσης ενός νέου έως την αποφοίτηση του από κάποιο ΑΕΙ πλησιάζει τα 200.000 €, τα οποία δωρίζονται σήμερα μέσω της μετανάστευσης των νέων από τις φτωχές στις πλούσιες χώρες, αυξάνοντας τις ανισορροπίες μεταξύ τους.
ΠΗΓΗ
