Με αφορμή την μαύρη επέτειο της εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο μας επιλέξαμε να αναδημοσιεύσουμε την συγκεκριμένη φωτογραφία, που πλαισιώνει το άρθρο, γιατί εκεί απεικονίζονται οι βασικοί υπαίτιοι της τραγωδίας. Ελάχιστοι, πιστεύω, δεν αναγνώρισαν τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, τον πρόεδρο των ΗΠΑ Gerald Rudolph Ford Jr, και, φυσικά, τον πανούργο Henry Alfred Kissinger.
Βέβαια, η εικόνα θα ήταν ολοκληρωμένη εάν συμπεριλαμβάνονταν και οι πρωταγωνιστές εκ μέρους της Ελληνικής(;) κυβερνήσεως, ιδιαίτερα οι “εθνάρχες” Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ευάγγελος Αβέρωφ. Ειδικά για τον τελευταίο ας πως ήταν αυτός που άρχισε να προωθεί την ιδέα της διχοτόμησης, τον Ιούλιο του 1956, σε συνάντηση που είχε στην Αθήνα με τον Αμερικανό υπουργό Kohler. Την ίδια ώρα βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη ο Απελευθερωτικός Αγώνας της ΕΟΚΑ!
Τα 43 χρόνια, που πέρασαν χωρίς να έχει δοθεί λύση στην ανείπωτη τραγωδία της Μεγαλονήσου μας, μαρτυρούν πως κάτι εξακολουθούμε να κάνουμε λάθος. Σαν Έθνος έχουμε αποκοπεί πλήρως από τις ρίζες μας και γι’ αυτό είμαστε εύκολο θήραμα στις άγριες διαθέσεις του επί γης διαβόλου Henry Alfred Kissinger και των υποχειρίων του. Ντρεπόμαστε για την Πίστη μας, ξεχάσαμε την Ιστορία μας, αλλοιωθήκαμε προς το χειρότερο ασπαζόμενοι τον βάρβαρο “πολιτισμό” των Φράγκων και τελικά καταντήσαμε ο περίγελος του πλανήτη!
Κανείς μας δεν πρέπει να ξεχάσει τις βαρβαρότητες των επιδρομέων, ούτε το ότιυποκινήθηκαν-υποστηρίχθηκαν από την Δύση. Κανείς, όμως, δεν πρέπει να ξεχάσει την τεράστια ευθύνη που φέρουμε όλοι μας για την Εθνική τραγωδία. Αυτό που μας βαρύνει πρωτίστως είναι ο μικροσυμφεροντολογικός ή και αδιάφορος τρόπος εκλογής αυτών που (υποτίθεται πως) μας εκπροσωπούν. Οι τίμιοι και ανιδιοτελείς έχουν αποσυρθεί από τα κοινά, δηλαδή την πολιτική, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στους ανίκανους, στους τυχοδιώκτες, στους μισθοφόρους, στους προδότες, στους εγκληματίες, στους καταχραστές και στους ανισόρροπους.
Με αφορμή την αυριανή τραγική επέτειο, ας φωνάξουμε δυνατά μέσα μας: ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ τα λάθη μου! Θα τα διορθώσω και δεν θα τα επαναλάβω ποτέ! Δεν χρειάζεται να χυθεί άλλο αίμα! Αρκεί να παραδειγματιστούμε από τα λάθη μας…
του Μ. Βολουδάκη
