Ποία η ταυτότητα και η γλώσσα του Ιησού; (6)

«Το ότι βέβαια οι Ιουδαίοι, όπως από τα παραπάνω αποδείχτηκε, ήσαν κάτοχοι της ελληνικής γλώσσας στα χρόνια του Χριστού είναι αποδεδειγμένο, αφού ακόμη και στην επιγραφή του Σταυρού ο τίτλος του Σταυρωθέντος Ιησού Χριστού ήταν γραμμένος σε τρεις γλώσσες και πρώτα στα ελληνικά, μολονότι η Ιερουσαλήμ ήταν πρωτεύουσα του Ιουδαϊσμού και βρισκόταν κάτω από τη Ρωμαϊκή διοίκηση. (…)  Εξάλλου, σύμφωνα με απόφαση του Ραββίνου Συμεών, υιού του Γαμαλιήλ, επιτρεπόταν στους Ιουδαίους να γράφουν τα κείμενά τους μόνο στην ελληνική από τις ξένες γλώσσες, ενώ πολλοί όροι που βρίσκονται στο Ταλμούδ όπως Συνέδρι Σανεδρίν, Συναγωγή κ.ά. είναι ελληνικοί…»

Συνέχεια από το προηγούμενο…

Όσο για εκείνους που υποστηρίζουν ότι ο Χριστός ήξερε μόνο Αραμαϊκά, στηριζόμενοι στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου41, ο οποίος σημειώνει: «…περί Δε την ενάτην ώραν ανεβόησεν ο Ιησούς φωνήν μεγάλην λέγων: Ηλί, Ηλί, λιμά σαβαχθανί;• τούτ’ έστι, Θεέ μου, Θεέ μου, ίνα τι με εγκατέλειπες;», σημειώνουμε με συντομία τα ακόλουθα:

α. Τόσον ο Ματθαίος όσο και ο Μάρκος που δεν ήσαν αυτόπτες μάρτυρες ούτε αυτήκοοι των τελευταίων στιγμών της επί γης δράσεως του Ιησού «παρακολουθούντες εκ του μακρόθεν τα γενόμενα», όπως βεβαιώνεται, άντλησαν –όπως ισχυρίζονται οι μελετητές τις πληροφορίες τους από κάποια άλλη πηγή, πιθανώς την ίδια. Ειδικότερα μάλιστα, εάν ο Ιησούς ανεφώνησε την παραπάνω φράση θα την είπε στην κλασσική εβραϊκή και όχι στην αραμαϊκή, την οποία μάλιστα ο ίδιος ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μεταφράζει, αν και το Ευαγγέλιό του γράφτηκε αρχικά στην κλασσική εβραϊκή και όχι στην αραμαϊκή και που αργότερα μεταφράστηκε στην Κοινή Ελληνική. Ο Μάρκος εδώ αντιγράφει τον Ματθαίο, το Δε Ευαγγέλιό του γράφτηκε αρχικά στην αραμαϊκή, όπως βεβαιώνουν οι ειδικοί και αργότερα και αυτό μεταφράστηκε στην Ελληνική.

β. Μόνος αυτήκοος και αυτόπτης μάρτυρας της Σταυρώσεως του Χριστού ήταν ο Ιωάννης, ο οποίος τίποτα δεν αναφέρει περί των παραπάνω λόγων του Ιησού. Διασώζει όμως άλλες, πολύ σημαντικές πληροφορίες περί του Θείου Δράματος του Γολγοθά, μεταξύ των οποίων σημειώνει: «Ειστήκαμεν Δε παρά τω σταυρώ του Ιησού η μήτηρ αυτού και η αδελφή της μητρός αυτού, Μαρία η του Κλωπά και Μαρία η Μαγδαληνή. Ιησούν ουν ιδών την μητέρα και τον μαθητήν παρεστηκόνα ον ηγάπα λέγει τη μητρί αυτού• γύναι, ίδε ο υιός σου. Είτε λέγει τω μαθητή• ίδε η μήτηρ σου… Μετά ταύτα ειδώς ο Ιησούς ότι τα πάντα ήδη τετέλεσται, ίνα τελειωθεί η γραφή λέγει: διψώ… ότε ουν έλαβε το όξος ο Ιησούς είπε: τετέλεσται, και κλίνας τη κεφαλήν παρέδωσε το πνεύμα»42. Εδώ σημειώνουμε ότι και επί του Σταυρού ο Ιησούς μιλούσε Ελληνικά, όπως «διψώ» και «τετέλεσται», λέξεις τις οποίες εάν τις είχε πει αραμαϊκά ο Ιωάννης θα ακολουθούσε το παράδειγμα του Ματθαίου και θα έγραφε «τσάι χάι ανά» αντί του διψώ και «ισταλάμ» αντί του τετέλεσται, μεταφράζοντας στη συνέχεια τις λέξεις στα Ελληνικά, όπως και ο Ματθαίος.

Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε. Ούτε, τέλος, θα μιλούσε ο Ιησούς στον ληστή στην ελληνική γλώσσα αλλά, όπως βεβαιώνει ο αυτόπτης και αυτήκοος Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο Ιησούς και επί του Σταυρού μιλούσε ελληνικά. Και όταν κάποτε μια ομάδα Ελλήνων επισκέφθηκε τα Ιεροσόλυμα με την ευκαιρία της εορτής του Ιουδαϊκού Πάσχα, θέλησαν να ιδούν τον Ιησού Χριστό την εποχή πριν από το πάθος Του και απευθύνθηκαν φυσικά στους δύο ελληνιστές μαθητές του, τον Ανδρέα και τον Φίλιππο, όταν το ανακοίνωσαν στο Χριστό εκείνος είπε τον εντυπωσιακό λόγο σε απάντηση του αιτήματος «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθεί ο Υιός του ανθρώπου» Ιωάν. 12, 20-23 και πραγματικά ο λόγος αυτός πολύ σύντομα επαληθεύτηκε όταν το χριστιανικό Ευαγγέλιο ανέλαβαν στα χέρια τους οι Έλληνες και το μετέφεραν με τη γλώσσα τους σε ολόκληρη την οικουμένη.
Λέγεται μάλιστα ότι σε χειρόγραφο Ευαγγέλιο που φυλάσσεται στο Βατικανό, ο ερευνητής καθηγητής κ. Ε. Πρόκου διάβασε το 1974 ότι η συνέχεια της παραπάνω φράσης που είπε ο Χριστός έλεγε: «Ελλάς γαρ μόνη ανθρωπογεννεί, φυτόν Ουράνιον και βλάστημα θείον ηκριβωμένον. Λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμην». Όμως κάτι τέτοιο σε άλλα χειρόγραφα Ευαγγελίων που μελέτησα ή τυπωμένα διαχρονικά που είδα, τέτοια συμπληρωματική φράση δεν βρήκα. Το ότι βέβαια οι Ιουδαίοι, όπως από τα παραπάνω αποδείχτηκε, ήσαν κάτοχοι της ελληνικής γλώσσας στα χρόνια του Χριστού είναι αποδεδειγμένο, αφού ακόμη και στην επιγραφή του Σταυρού ο τίτλος του Σταυρωθέντος Ιησού Χριστού ήταν γραμμένος σε τρεις γλώσσες και πρώτα στα ελληνικά, μολονότι η Ιερουσαλήμ ήταν πρωτεύουσα του Ιουδαϊσμού και βρισκόταν κάτω από τη Ρωμαϊκή διοίκηση.
Ακόμη σημειώνεται ότι και τα ονόματα των επτά Διακόνων που εξελέγησαν για την εξυπηρέτηση των Ελληνιστών Χριστιανών, όλοι φέρουν Ελληνικά ονόματα. Εξάλλου, σύμφωνα με απόφαση του Ραββίνου Συμεών, υιού του Γαμαλιήλ, επιτρεπόταν στους Ιουδαίους να γράφουν τα κείμενά τους μόνο στην ελληνική από τις ξένες γλώσσες, ενώ πολλοί όροι που βρίσκονται στο Ταλμούδ όπως Συνέδρι Σανεδρίν, Συναγωγή κ.ά. είναι ελληνικοί.

Με σεβασμό και τιμή

ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ

ΠΗΓΗ