Που το πάει το Φανάρι με την υπόθεση της Μητρόπολης Σικάγο;
Πέρα από την λύσσα των οικουμενιστών που δαιμονίζονται με το έργο που επιτελεί ο ευλογημένος γέροντας Εφραίμ δείτε εδώ και εδώ στο παρακάτω άρθρο φωτίζονται πιστεύουμε και άλλοι παράμετροι στην πολύπαθη εκκοσμικευμένη εκκλησία, της Αμερικής!
Του Άγγελου Ρούσσου
Τον ασκό του Αιόλου άνοιξε για τα καλά για την Ελληνορθοδοξία της άλλης πλευράς του Ατλαντικού η υπόθεση της ωμής παρέμβασης του Φαναρίου στην εκλογή του νέου Μητροπολίτη Σικάγο.
Τα στόματα που επί χρόνια έμεναν ερμητικά κλειστά ανοίγουν σιγά σιγά και καταγγέλλουν την αθλία κατάσταση της “υποταγμένης” στο Φανάρι Ελληνορθοδοξίας στις ΗΠΑ.
Ένας πακτωλός χρημάτων από την μόνο κατ΄όνομα Αρχιεπισκοπή στέλνεται κάθε χρόνο προς ενίσχυση του Φαναρίου και ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος σε πολλά μηνύματα και εγκυκλίους του επανειλημμένως έχει βγάλει…παγκάρι για το Φανάρι ζητώντας από την ομογένεια να συνεισφέρει οικονομικά για την “πολύπαθη μητέρα Εκκλησία”
Η υπόθεση, λοιπόν, της Μητρόπολης Σικάγο θυμίζει την κρίση της περιόδου 1996-99.
Νέος “πόλεμος’-όπως τότε- μεταξύ Βαρθολομαίου-Αρχιεπισκοπής ΗΠΑ μετά το »άδειασμα» που έκανε ο Οικουμενικός Πατριάρχης στους “Αμερικάνους” μη αποδεχόμενος το »τριπρόσωπο» υποψήφιων γιά Σικάγο.
Οι βαθύτεροι λόγοι της κρίσης αναλύθηκαν σε προηγούμενο άρθρο μας (βλέπε εδώ)
Φυσικά, ουδείς στην ομογένεια αλλά και στους εκκλησιαστικούς κύκλους έχει την αυταπάτη πως ο Βαρθολομαίος θα μεταπειστεί. Δεν μπορεί που δεν μπορεί να παρέμβει στην Εκκλησία της Ελλάδος στις εκλογές των “Νέων Χωρών” γιατί συγκεντρώνει την κατακραυγή κλήρου και λαού όποτε το κάνει, δεν ήταν δυνατόν να… αφήσει χαλαρούς και τους Αμερικάνους. Το στραπάτσο με την εκλογή του Μητροπολίτου Ιωαννίνων δεν είναι πολλά χρόνια μακριά. Οδήγησε βέβαια στην επιβολή του Ανδριανουπόλεως-πλέον-
Μια παρόμοια εξέλιξη ήθελε να αποφύγει στις ΗΠΑ ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Μην τυχόν και χάσει τον έλεγχο και κατ΄επέκτασιν-άραγε αναρωτιόμαστε-και τις “καραβιές” των χρημάτων;
Η Αρχιεπισκοπή Αμερικής αντιπροσωπεύει περίπου το 15% του Ελληνισμού ΗΠΑ, όσα και τα μέλη της. Οι Έλληνες απομακρύνονται συστηματικά…
Γνώστες της κατάστασης από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού συγκρίνουν λοιπόν καταστάσεις με την προ 20ετίας κρίση τότε που, όπως λένε, ο Βαρθολομαίος »κυνήγησε» τον μακαριστό Ιάκωβο και λίγο μετά πολυδιάσπασε την δυνατή και υπολογίσιμη, »Αρχιεπισκοπή Βορείου και Νοτίου Αμερικής» σε μητροπόλεις. Με τη λογική του »διαίρει και βασίλευε»;
Και δυστυχώς-όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι- σε αυτά τα 20 χρόνια το χρήμα της Ομογένειας πάει για το…παγκάρι, την ίδια στιγμή που κλείνουν τα ελληνικά σχολεία και τα ιδρύματα της Ομογένειας, που διαλύθηκαν σύλλογοι και Οργανώσεις κλπ…
Μια θλιβερή κατάσταση που βέβαια μόνο την Τουρκία εξυπηρετούσε και εξυπηρετεί.
Η κραυγή των ομογενών είναι εκκωφαντική: Μείναμε χωρίς σχολεία, χωρίς ιδρύματα, χωρίς Οργανώσεις, χωρίς »λόμπι» και σύντομα και με χωρίς…ελληνική Ομογένεια.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το κλείσιμο του 6ου (έκτου) ημερήσιου ελληνικού σχολείου στην Νέα Υόρκη (Γουαϊτστόουν, Κουήνς). Το έκτο που κλείνει στην ευρύτερη περιοχή, την τελευταία 7ετία., όπως λένε όσοι γνωρίζουν. Η δικαιολογία ήταν πως το σχολείο θα είχε μόνο 45-50 μαθητές και τα έσοδα από τα δίδακτρα δεν θα επαρκούσαν γιά την »ομαλή λειτουργία» του. Αλλά για να μαζεύονται χρήματα με κάθε ευκαιρία για το Φανάρι ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ….
Η κατάσταση με τους »υποτελείς-ραγιάδες» ομογενείς έχει φτάσει στα άκρα. Δεν είναι μονάχα η πνευματική ορφάνια που έχει υποστεί η Ομογένεια αλλά και ένας περίεργος αποπροσανατολισμός.
Ομογενείς καταγγέλουν πως τα τελευταία 10-12 χρόνια δεν υπάρχει ουδεμία μέριμνα για τις πραγματικές ανάγκες της Ομογένειας ή για τις σχέσεις με την Ελλάδα, με τα εθνικά και άλλα θέματά της να έχουν μπει στα συρτάρια…
Αντιθέτως έχουν τεχνηέντως προβληθεί άλλα »αιτήματα»: »Επαναλειτουργία Θεολογικής Σχολής Χάλκης» και »επαναλειτουργία της αγίας Σοφίας ως χριστιανικής εκκλησίας», δηλ., δύο σημαντικά μεν αλλά αμιγώς χριστιανικά-εκκλησιαστικά ζητήματα, που η αλήθεια είναι πως δεν έχουν και ιδιαίτερη προοπτική…
Τέλος, κάποιοι λίγο περισσότερο μυημένοι στα εκκλησιαστικά ζητήματα ζητούν απαγκίστρωση της Αρχιεπισκοπής Αμερικής από το Φανάρι και ακόμη και ένταξη στο Πατριαρχείο Αντιοχείας, το οποίο έχει Μητροπόλεις και στην Νότια Αμερική.
