Ἡ ὁρκωμοσία Τράμπ καί οἱ παγκόσμιες (!) διαδηλώσεις πού ἀκολούθησαν κρατοῦν διαρκῶς στό προσκήνιο τήν δραστική μεταβολή τοῦ πολιτικοῦ ὁρίζοντα. Ὁ κόσμος ἀλλάζει καί ἡ συμμορία τῆς παγκοσμιοποίησης μαίνεται ἐναντίον τῆς λαϊκῆς βούλησης (γιά ἐπιστροφή στήν κοινή λογική), ὅπου κι ἄν αὐτή σηκώνει κεφάλι, ὁποιανδήποτε μορφή κι ἄν χρησιμοποιεῖ. Μπήκαμε λοιπόν στό 2017 ἔχοντας πρόεδρο στίς ΗΠΑ τόν Ντόναλντ Τράμπ καί στή Ρωσία τόν Βλάντιμιρ Πούτιν, μέ τήν Ἀγγλία νά ἀποχωρεῖ ἀπό τήν ΕΕ καί τήν Γαλλία νά ἀποφεύγει (;) μιά προεδρία τῆς δημοφιλοῦς Λεπέν μόνο λόγῳ ἐκλογικοῦ συστήματος. Ποιά δυτική δύναμη ἀπομένει “ἀπέναντι”; Ἡ Γερμανία, πού χρησιμοποιεῖ τήν καθεστωτική ἀρλουμπολογία γιά νά ἀξιοποιεῖ τά ἐθνικά της συμφέροντα μέσῳ Βρυξελλῶν.
Μέσα στό σκηνικό αὐτό, ἡ χώρα μας δείχνει (καί) πολιτικά ἀπό ἄλλον πλανήτη ἤ ἀπό ἄλλη ἐποχή. Ἔχουμε μιά Κυβέρνηση μέ κορμό ἕνα κόμμα πού πασχίζει νά συμβιβάσει τίς νεανικές ὀνειρώξεις καναπεδίστικης ἐπανάστασης μέ τήν ἀντίξοη πραγματικότητα πού μόλις ἀντιλήφθηκε.
Κι ἀπό τήν ἄλλη ἔχουμε μιάν ἀντιπολίτευση πού δέν ἔχει νά πεῖ τίποτε ἀπολύτως, πού ἔμαθε ἐπί δεκαετίες μόνο τόν ρόλο τοῦ μπάτλερ στά ξένα ἀφεντικά, πού καταλήστευσε τή χώρα δημιουργώντας ἕνα ὁμοίωμα κράτους τό ὁποῖο κατέστρεψε τόν ἑλληνικό λαό. Ἐναλλακτικές γιά τήν λαϊκή ψῆφο σήμερα δέν ὑπάρχουν, ἀφοῦ ὅποιος μιλάει ἀντισυστημικά εἴτε ἐκτρέπεται σέ μπαροῦφες εἴτε περιορίζεται σέ μιά συνθηματολογία πού στοχεύει μόνο στό θυμικό τοῦ κοινοῦ. Λείπει ἡ πολιτική ἐκείνη δύναμη πού
– θά ὑπερασπίσει τήν πατρίδα μας χωρίς συμπλέγματα ἐνοχῆς, χωρίς νά ντρέπεται γιά τήν ἱστορική μοναδικότητά της, χωρίς φαντασιοπληξίες γιά τό τριτοκοσμικό παρόν της
– θά σέβεται τήν θρησκευτική παράδοση τοῦ λαοῦ μας, θά ἐκτιμᾶ τόν ρόλο τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας καί δέν θά κλείνει τά μάτια στά τεράστια σημερινά της προβλήματα
– θά τσακίσει τήν πολιτική ὀρθότητα καί τούς λογοκριτικούς μηχανισμούς πού νομιμοποίησαν καί νομοθέτησαν οἱ μηντιακοί καί κομματικοί τσάτσοι τῶν ἀφεντικῶν ἀπό χρόνια
– θά περιφρουρήσει τόν θεσμό τῆς οἰκογένειας (καί τήν δημογραφική μας ἐπιβίωση) ἀπό τήν διαλυτική “ἐξατομίκευση” καί τήν στανική ἐπιβολή κάθε ἀνωμαλοφιλίας
– θά ἐμπνεύσει τελικά τήν κοινωνία μέ τίς ἀξίες πού ἁρμόζουν σέ ἀνθρώπους (κι ὄχι σέ καταναλωτικές μονάδες), διαποτίζοντας μ’ αὐτές τήν λειτουργία τοῦ Κράτους καί τῆς Ἐκπαίδευσης.
Χρειαζόμαστε, ἔστω καί ὡς οὐραγοί τοῦ δυτικοῦ κόσμου, ἔστω καί τήν ὕστατη αὐτήν ὥρα μιάν ΑΡΔΗΝ ἀλλαγή πορείας. Παρότι ἐμεῖς θά ἔπρεπε νά τήν εἴχαμε σηματοδοτήσει, τοὐλάχιστον ἄς ἀκολουθήσουμε τούς ἄλλους λαούς.
