Ο λαϊκισμός, η μοχθηρία του κόσμου, η ζήλια, η ψώρα και η φτώχεια που γεννούν δυσάρεστα συναισθήματα θα μείνουν τόσο μακριά από τα κατώφλια των οικιών τους όσο και εκείνοι θα μείνουν μακριά από τις φυλακές.
Εδώ που τα λέμε, οι υποθέσεις τους κρίθηκαν ή δεν θεωρήθηκαν ακόμα αρκετά σημαντικές για να κριθούν. Είναι ελεύθεροι (αν και όχι τόσο ωραίοι). Αλλοι έχουν πρότερο έντιμο βίο (σαν τον Μαντέλη καλή ώρα) και οι καμπάνες των καταδικών ήχησαν αλλά με το χαρμόσυνο γκλιν γκλον ντινγκ ντονγκ της αναστολής. Αλλος, κάλλιστη ώρα ο Ακης μας, βγήκε διότι κλονίστηκε η υγεία του στο γκιζντάνι και βγήκε να την αποκαταστήσει στις χαμοπισίνες με τον λαουτζίκο.
Ο παράλλος, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, δεν μπήκε καν στη φυλακή διότι εισέπραξε ένα χρονάκι (για το μαϊμούδισμα της «λίστας Λαγκάρντ») με αναστολή. Κι αυτός είχε πρότερο έντιμο βίο. Κοίτα να δεις, ρε παιδάκι μου. Στιγμιαία τα αδικήματά τους.
Προσωρινά ξαστοχήματα της κρίσης. Είναι να καίγεται η καρδιά σου από συμπόνια για τούτες τις μουτσούνες. Κι ο Τσουκάτος έξω κι ο Χριστοφοράκος στο παγωμένο Μόναχο κι ο Καραβέλας λείπει και μας λείπει. Ευτυχώς, οι κακοί είναι στη φυλακή.
Σύμφωνα με την ελληνική Δικαιοσύνη, που όλοι της έχουμε εμπιστοσύνη, άπαντες οι έγκλειστοι στα σωφρονιστικά ιδρύματα είναι πιο επικίνδυνοι για την κοινωνία από τους εικονιζόμενους στις φωτογραφίες.
Αυτή είναι η ελληνική Δικαιοσύνη. Αυτή είναι η νομοθετική εξουσία. Αυτή και η εκτελεστική. Η διάκριση των εξουσιών στην Ελλάδα είναι η εξουσία των διακρίσεων σε βάρος των φτωχών και των ανήμπορων.
