Αν ξαφνικά κερδίσατε το τζακποτ του εξαμήνου, βρεθήκατε απότομα με πολλά λεφτά, και δεν ξέρετε πώς να τα ξοδέψετε, ένας καλός τρόπος για να τα πετάξετε είναι ν’ ακολουθήσετε το παράδειγμα που δίνει ένας νομπελίστας στη “σωτηρία του πλανήτη”.
Ο λόγος για τον, ευτυχώς μόνο παρ’ ολίγον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Αλ Γκορ, ο οποίος το 2007 είχε πάρει -μαζί με το IPCC του ΟΗΕ- το Νόμπελ Ειρήνης, για τη συμβολή του στην εξάπλωση της κλιματικής προπαγάνδας. Μαζί με το Νόμπελ είχε πάρει και δυο Όσκαρ για την ταινία του “An Inconvenient Truth – Μια άβολη αλήθεια“, αλλά η πραγματικά “άβολη” για τον ίδιο αλήθεια ήλθε όταν αποκαλύφθηκε πως το 2007 το “σπίτι” του, που το βλέπουμε στην πιο πάνω εικόνα, έκαιγε 20 φορές περισσότερο ρεύμα απ’ τη μέση οικιακή κατανάλωση στις ΗΠΑ.
Μια μικρή παρένθεση, για να δούμε πως το “σπίτι” βρίσκεται στη “φτωχογειτονιά” Belle Meade, -είναι “μόλις” η 8η πλουσιότερη των ΗΠΑ-, ένα νοτιοδυτικό προάστιο στο Νάσβιλ του Τεννεσσή (312 Lynnwood Boulevard, Nashville). Είναι μια έπαυλη 20 δωματίων, χτισμένη το 1915, γι’ αυτό και η πρόσοψη θυμίζει κάτι από “Δυναστεία”. Έχει 8 μπάνια και δυο WC, ξεπερνά σ’ αυτό και το “φτωχικό” των Μητσοτάκηδων στα Χανιά. Κι επειδή ο Γκορ αγόρασε πριν λίγα χρόνια κι ένα ακόμη “φτωχόσπιτο” στο Μοντεσίτο της Καλιφόρνια, αρκετοί ιστότοποι μπερδεύουν το σπίτι στην Καλιφόρνια με το σπίτι του Νάσβιλ.
Κλείνει η παρένθεση και το Beacon Center του Τεννεσσή έγραψε τότεότι το 2006 το “σπίτι” έκαψε σχεδόν 221.000kWh, ενώ η μηνιαία κατανάλωση αυξήθηκε από 16.200 kWh το 2005 σε 18.400 kWh το 2006. Με το μείγμα ηλεκτροδότησης των ΗΠΑ να βασίζεται κυρίως σε ορυκτά καύσιμα, το “σπίτι” του Γκορ ήταν υπεύθυνο για απαράδεκτα υψηλές εκπομπές “αερίων του θερμοκηπίου”, “καταστρέφοντας τον πλανήτη”. Το Associated Press είδε λογαριασμούς για περίπου 191.000kWh στο διάστημα 3 Φεβ 2006 έως 5 Ιαν 2007, κατανάλωση που είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ την αντίστοιχη ενός “μέσου” σπιτιού στο Νάσβιλ, που είναι 15.600kWh το χρόνο.
Θορυβημένος τότε ο Γκορ απ’ το τσαλάκωμα της δημόσιας εικόνας του, υποσχέθηκε να …κάνει ό,τι περνούσε απ’ το χέρι του για να μειώσει το ενεργειακό αποτύπωμα του “σπιτιού” του: έδωσε κάπου 60 χιλ. δολάρια για να εγκαταστήσει 33 Φ/Β πάνελ, άλλαξε κουφώματα και σωληνώσεις, έβαλε γεωθερμικό σύστημα θέρμανσης, άλλαξε τις παλιές λάμπες πυράκτωσης με φθορισμού ή και led, έβαλε μόνωση, ακόμα και σύστημα συλλογής βρόχινου νερού για το πότισμα του κήπου εγκατέστησε. Συνολικά ξόδεψε πάνω από 250.000 δολάρια και σε μια συνέντευξη το Μάιο 2016 ανακοίνωσε, όλος περηφάνια, πως “το “σπίτι” του καίει 100% ανανεώσιμη ενέργεια”.
Αλλά η παροιμία λέει, “αγαπά ο Θεός τον κλέφτη, αγαπά και το νοικοκύρη”: το National Center for Public Policy Research, ένα συντηρητικό think tank στην Ουάσιγκτον, ζήτησε φέτος τους λογαριασμούς κατανάλωσης ηλεκτρικού του “σπιτιού” του Γκορ κιαποκάλυψε την απάτη: στο 12μηνο Αύγουστος 2016-Ιούλιος 2017 το “σπίτι” έκαψε 230.889kWh, 10χιλ. kWh περισσότερες απ’ ό,τι έκαιγε 10 χρόνια νωρίτερα.
Η μέση μηνιαία κατανάλωση είναι 19.241kWh, πολύ περισσότερο απ’ όσο θα κάψετε όλο το χρόνο, ακόμα κι αν ξεχάσετε το κλιματιστικό όλο το καλοκαίρι ανοιχτό. Και με τη μέση ετήσια κατανάλωση των σπιτιών στις ΗΠΑ να βρίσκεται στις 10.812 kWh, το “σπίτι” έχει αυξήσει τη διαφορά του σε κατανάλωση σε σχέση με το “μέσο” σπίτι στις 21 φορές, ενώ το 2006 ήταν στις 20 φορές. Επειδή ο πλανήτης κατά τον Γκορ “υπερθερμαίνεται”, χρειάστηκαν 66.159 kWh μόνο για τη θέρμανση της πισίνας.
Είναι μήπως “ανανεώσιμη” ενέργεια, όπως ισχυρίστηκε πέρυσι ο Γκορ; Στην πραγματικότητα τα 33 Φ/Β παρήγαγαν κάτι παραπάνω από 12 χιλ. kWh, μόλις το 5,7% της κατανάλωσης. Η δήθεν “100% ανανεώσιμη” ενέργεια ήταν η αγορά “πράσινων πιστοποιητικών” απ’ την τοπική εταιρεία ηλεκτρισμού, προκειμένου εκείνη να προωθήσει τις επενδύσεις σε αιολικά και Φ/Β.
Ωστόσο το μείγμα καυσίμου της Tennessee Valley Authority, απ’ την οποία αγοράζει ρεύμα η Nashville Electric Service, ο τοπικός πάροχος, περιλαμβάνει μόλις 3% αιολικά και Φ/Β, το υπόλοιπο 97% προέρχεται κατά 40% από πυρηνικά, κατά 47% από ορυκτά καύσιμα (26% κάρβουνο, 21% φυσικό αέριο) και κατά 10% υδροηλεκτρικά. Αλλά αν έχεις λεφτά, όπως ο Γκορ, αγοράζεις ένα μεσαιωνικού τύπου συγχωροχάρτι και ισχυρίζεσαι πως καταναλώνεις “πράσινη ενέργεια”. Ποιος έχασε τη ντροπή, για να τη βρει ο Γκορ;
Η ουσία πάντως είναι πως με όλα όσα ξόδεψε και όλα όσα έκανε ο Γκορ δεν φαίνεται να βελτίωσε την ενεργειακή αποδοτικότητα του “σπιτιού”, εκτός πια κι αν άλλαξε τόσο πολύ το καταναλωτικό του προφίλ προς το πιο σπάταλο. Ή αν αντικατέστησε κατανάλωση φυσικού αερίου με ηλεκτρισμό, κάτι που δεν είναι σαφές απ’ τις αναφορές που είδα. Ποιος σας είπε πως η “ενεργειακή δημοκρατία” των δήθεν “ανανεώσιμων” πηγών δεν είναι τίποτ’ άλλο, παρά απλά μια “δημοκρατία των πλουσίων“;
Για ν’ αυξάνουν καθημερινά τον πλούτο τους, εισπράττοντας τις επιδοτήσεις κι ενισχύσεις που τους πληρώνουν οι πολλοί;
