Μετά τον Λαλιώτη παρέμβαση-βόμβα και από τον Μιχάλη Καρχιμάκη ο οποίος καλεί τον Σύριζα να ξεφορτωθεί την καραμανλική δεξιά.
Καμμία ταύτιση με τη Δεξιά,
Είναι ο τίτλος του άρθρου του Μιχάλη Καρχιμάκη ο οποίος καλεί σε πανστρατιά τις δημοκρατικές δυνάμεις ώστε να κλείσουν το δρόμο της ΝΔ προς την εξουσία. Οπως όλα δείχνουν ο κοιμισμένος γίγαντας του ΠΑΣΟΚ του Ορθόδοξου ξύπνησε αποφασισμένος για την μεγάλη ρεβάνς. Σύμφωνα με πληροφορίες την ηγεσία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης που ετοιμάζεται να πάρει νέα δάνεια διεκδικεί και ο Δημήτρης Ρέππας-μόνο ΠΑΣΟΚ.
Καμμία ταύτιση με τη Δεξιά
Τα λαϊκά στρώματα,στην σημερινή συγκυρία που κύριο χαρακτηριστικό της είναι η απαξίωση προσώπων και θεσμών αναζητούν μια γνήσια με περιεχόμενο προοδευτική σοσιαλδημοκρατική κεντροαριστερή έκφραση και οχι “θολά”ιδεολογικά σχήματα που θα τείνουν να γίνουν όχημα συνεργασίας και ταύτισης με την δεξιά.
Η δημοκρατική συμπαράταξη εχει κάνει αρκετά βήματα στην πορεία της.
Του Μιχάλη Καρχιμάκη
Ολοι δε αναγνωρίζουν πλέον ,οτι αποτελεί ένα διακριτό σημείο αναφοράς για τους δημοκρατικούς πολίτες της κεντροαριστεράς που ασφυκτιούν στο εγχείρημα μιας νέας πλαστής πόλωσης ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ,που πρέπει επιτέλους να ξεφορτωθεί τον έρωτα του με την Καραμανλική δεξιά ,που δεν δικαίωσε τις προσδοκίες και τις ελπίδες του Ελληνικού λαού ,τείνοντας ετσι να είναι ο βασικός συντελεστής της παλινόρθωσης της δεξιάς και στην παλιά Δεξιά που ντύνεται με Νεο ,παραπλανητικό περιτύλιγμα απο τον Κυριακο Μητσοτακη .
Καθώς λοιπόν η Δημοκρατικη Συμπαράταξη ανοίγει βήμα,για να συσπειρώσει ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις,πράγμα που δείχνει να επιτυγχάνεται ακόμα πολλοί προοδευτικοί πολίτες ερωτούν:πως τελικά θα πορευτεί στην προσπάθεια για την αλλαγή της χώρας ενας πραγματικά προοδευτικός πολιτικός σχηματισμός που από πολλούς ακόμα εκλαμβάνεται -κακώς- σαν μια συνέχεια της εκδοχής του ΠΑΣΟΚ που θεωρείται οτι προορίζεται να ακολουθήσει το παράδειγμα της περιόδου 2012-2014 ,περίπου σαν αναγκαίο συμπλήρωμα της δεξιάς στην συνδιαχείριση της εξουσίας ,με πρόσχημα την οριστική έξοδο από την κρίση ;
Όσοι εντός και εκτός ΔΗ.ΣΥ πιθανόν να Σκέπτονται με αυτο τον τροπο,θεωρώ οτι επιχειρείται πάντα κατα την γνώμη μου να υπηρετηθούν άλλες επιδιώξεις και λιγότερο κοινωνικές δυνάμεις ,ιδεολογία και αξίες .
Το αφήγημα λοιπόν ποιους υπηρετούμε και με ποιους συγκρουόμαστε ,με τις παραπάνω λογικές δεν μπορεί να υποτάσσεται στην επιδίωξη της ενσωμάτωσης σε μια διαχείριση εξουσίας με άλλοθι την οριστική έξοδο από την κρίση,χωρίς ιδεολογικό και πολιτικό πρόσημο,αλλά πρέπει να υπηρετείται με συγκεκριμένες επιλογές και περιεχόμενα πολιτικής.
Για αυτο ακριβώς,στον δημόσιο λόγο τους κάποιοι προσπαθούν να πείσουν οτι δήθεν είναι αναχρονιστική η πολιτική διάκριση ανάμεσα στην Δεξιά και στην πραγματική αριστερά και οτι το Νεο διακύβευμα είναι η νίκη των “προοδευτικών” έναντι των αναχρονιστικών δυνάμεων.
Με αυτούς τους επιτηδευμένα “θολούς” ορισμούς ,αφήνεται να εννοηθεί οτι στην πλευρά των “προοδευτικών”δυνάμεων εντάσσεται και η Νέα Δημοκρατία,ώστε να ανοίξει ο δρόμος για μελλοντικές κυβερνητικές συνεργασίες στα πρότυπα της κυβέρνησης Σαμαρα .
Η ΔΗ.ΣΥ,ομως δεν δημιουργήθηκε για να γίνει το όχημα με το οποίο θα ταξιδέψουμε πάλι σε κυβερνητικές καρέκλες για να διευκολυνθούν πιθανές προσωπικές επιδιώξεις,κάποιων απο εμάς,αλλά και οι κορυφαίες επιδιώξεις κάποιων συστημάτων που θεωρούν οτι η οικονομία αποφασίζει ,η πολιτική εκτελεί και η κοινωνία υποτάσσεται.
Δημιουργήθηκε για να εκφράσει τους πολίτες των λαϊκών τάξεων και τους πραγματικους δημιουργούς της παραγωγής και της οικονομίας,που ιστορικά εντάσσονται στην δημοκρατικη παράταξη αλλα και κάθε αλλο πολίτη που μπορεί να ταυτιστεί ιδεολογικά με το νόημα που εχει στην σημερινή συγκυρία η ιστορική έννοια της Δημοκρατικής Παράταξης,με περιεχόμενα πολιτικών και με προοδευτικές μεταρυθμιστικές συγκρούσεις ,που θα δικαιώνουν τον πραγματικό ιδεολογικό και πολιτικό ρόλο του εγχειρήματος .
Η πολιτική κληρονομιά λοιπόν της Δημοκρατικής παράταξης είναι βαριά.
Εξέφρασε,τόσο κατά την περίοδο της ένωσης κέντρου του Γεωργιου Παπανδρεου,αλλά πρωτίστως στην εποχή του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρεου,τις κοινωνικές δυνάμεις που διεκδίκησαν την εμπέδωση της δημοκρατίας σε όλες τις εκφάνσεις της χωρίς “υπαγορεύσεις ” από ξένα κέντρα εξουσίας και εγχώρια φερέφωνα τους,την οικονομική ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη ,την οικοδόμηση κοινωνικού κράτους που εγγυόταν το βιοτικό επίπεδο των ασθενέστερων.
Το ΠΑΣΟΚ κυριάρχησε και ηγεμόνευσε στο πολιτικό στερέωμα,όσο εξέφραζε αυτά ακριβώς τα αιτήματα με τις όποιες στρεβλώσεις ,και αστοχίες και αποδοκιμάστηκε από τους πολίτες όταν κυρίως στο όνομα δήθεν της σωτηρίας συνεργάστηκε ταυτίστηκε και χωνεύτηκε χωρίς όρους και πολιτικές αντιστάσεις υπεράσπισης της φυσιογνωμίας του ,με τις δυνάμεις της δεξιάς.
ΓΙα την σωτηρία της πατρίδας ομως ,θα ήταν αρκετή μια έστω κοινοβουλευτική ανοχή με όρους και πολιτικές που δεν θα παραβίαζαν ιδεολογικές και πολιτικές κόκκινες γραμμές ,μιας κυβέρνησης μειοψηφίας της Ν .Δ.
Η Δημοκρατική συμπαράταξη μπορεί να εξελιχθεί ως ορμητικός πολιτικός χείμαρρος,αν εκφράσει γνήσια τους προοδευτικούς πολίτες των λαϊκών στρωμάτων κυρίως αυτών που παραπλανήθηκαν με θολές και ψεύτικες ελπίδες και με αυταπάτες.
Με πέτσινα προγράμματα τύπου Ζαππειων και Θεσσαλονίκης,αλλά και εκείνων που απογοητευμένοι αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στην άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος .
Με καθαρό όμως ωφέλιμο και συγκρουσιακό πολιτικό λόγο που θα είναι ασυνήθιστος και μη αναμενόμενος στα συναισθήματα των πολιτών και με σαφή ατζέντα σύγκρουσης με την δεξιά και την παρασιτική οικονομική ολιγαρχία που βλέπει την οικονομική κρίση μια σπάνια ευκαιρία για λεηλασία στο δημόσιο πλούτο τα λαϊκά εισοδήματα και τα κοινωνικά δικαιώματα .
Αντίθετα θα κινδυνεύσει να μετατραπεί σε ξερό ρυάκι αν γίνει εκφραστής συγκεκριμένων αντιλήψεων που θέλουν δεξιά διακυβέρνηση με προοδευτικό κοινοβουλευτικό συμπλήρωμα ,παραβλέποντας ,την σαφή επιδίωξη να είμαστε εμείς ο κυρίαρχος πολιτικός πόλος ,με αποκατάσταση και της αλήθειας για το τι χάος αντιμετωπίσαμε απο την διακυβέρνηση Καραμανλή το 2009 ,αλλα και της κατάθεσης ενός εθνικού σχεδίου καινοτόμου,ρεαλιστικού γρήγορου αλλά και συγκρουσιακου όπου χρειαστεί, με τις αναγκαίες μεταρυθμισεις και διαρθρωτικές παρεμβάσεις για την οριστική έξοδο απο την κρίση και την επαναφορά στην κανονικότητα την βιώσιμη,και δίκαιη ανάπτυξη.
