Η Εθνική Επιτροπή Υδάτων με μια ισοπεδωτική απόφασή της επιβάλλει ενιαία υποχρεωτική τιμολόγηση του νερού για όλη την χώρα!
Αυτό σημαίνει πως η κατανάλωση νερού περνά σε κεντρική διαχείριση χωρίς να λαμβάνει υπόψη της κανένα κριτήριο και καμία τοπική ιδιαιτερότητα.
Ο νέος ενιαίος πανελλαδικός τρόπος τιμολόγησης θα γίνει από την Εθνική Επιτροπή Υδάτων.
Τι θα γίνει άραγε με τα νησιά που ήδη αντιμετωπίζουν ζωτικής σημασίας προβλήματα ύδρευσης και καταφεύγουν σε αφαλάτωση, όπως για παράδειγμα η Κεφαλλονιά;
Η τιμή του νερού θα ακουμπήσει την τιμή της ουγγιάς του χρυσού, είναι η απάντηση.
Το νερό ως βασικό αγαθό γίνεται πανάκριβο, ενώ εκτός όλων των άλλων, ανοίγει παράθυρο για να περάσει η διαχείριση των υδάτινων πόρων και το νερό σε πολυεθνικές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται τόσο από θέμα εθνικής ασφαλείας, όσο και από πλευράς αύξησης της τιμής του νερού.
Μην ξεχνάμε πως στο νερό μπορούν να προστεθούν κάθε είδους συστατικά βλαβερά προς τον ανθρώπινο οργανισμό. Φανταστείτε τι έχει να γίνει άπαξ και η διαχείριση περάσει απευθείας σε χέρια πολυεθνικών.
Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», σήμερα, «η ΕΥΔΑΠ (Αθήνα) και ΕΥΑΘ (Θεσσαλονίκη) προτείνουν την τιμή του νερού ανά κυβικό και ο εκάστοτε υπουργός Περιβάλλοντος εγκρίνει ή μειώνει ή αυξάνει την τιμολόγηση ανάλογα με την κυβερνητική πολιτική. Όσες περιοχές δεν υδρεύονται από τους δυο αυτούς οργανισμούς τα Δημοτικά Συμβούλια των Δήμων τιμολογούν το νερό ανάλογα με τους υδάτινους πόρους που έχουν (πηγές, λίμνες, κ.λπ.) και τις τοπικές ανάγκες ύδρευσης των κατοίκων».
Η τιμολόγηση δε του νερού στα νησιά, τα οποία αντιμετωπίζουν προβλήματα υδροδότησης (και ειδικά τους θερινούς μήνες που υπάρχει αυξημένη τουριστική κίνηση) και καταφεύγουν σε αφαλάτωση, γίνεται από τους τοπικούς και πάλι Δήμους, αφού προηγουμένως αφαιρεθεί η κρατική επιδότηση που χορηγείται για την κάλυψη του κόστους ή μέρους του κόστους της αφαλάτωσης.
Τώρα όμως η τιμολόγηση θα γίνεται κατά τέτοιο τρόπο «ώστε να ανακτάται πλήρως από τους χρήστες το συνολικό κόστος, συμπεριλαμβανομένου του κόστους ευκαιρίας του επενδυμένου κεφαλαίου, του περιβαλλοντικού κόστους και του κόστους πόρου».
Με άλλα λόγια, όλο το κόστος συντήρησης και δημιουργίας εγκαταστάσεων, μεταφοράς του νερού, κ.λπ., θα περνά εξ ολοκλήρου στους καταναλωτές, με την τιμή του νερού να γίνεται μη προσιτή.
Οι νέοι κανόνες τιμολόγησης σε αυστηρά οικονομικά και μόνο κριτήρια εξυπηρετούν φυσικά τις πολυεθνικές που πρόκειται να δραστηριοποιηθούν στην χώρα μας στον ευαίσθητο τομέα της παροχής νερού.
Θα πούμε το νερό, νεράκι με κίνδυνο να καταντήσουμε, όπως σε χώρες που για να πιούν νερό οι κάτοικοι, το μαζεύουν από λακκούβες;
