Αφού λοιπόν η κυβέρνηση (;) “επέλεξε” να ισχύει η κλήρωση για το ποιός μαθητής θα κρατά την Σημαία μας, το Εθνικό μας Σύμβολο, χωρίς ουδεμία άλλη προϋπόθεση, χωρίς δεύτερη σκέψη, μας δημιουργήθηκε μία ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ιδέα…
Να γίνεται εις το εξής κ λ ή ρ ω σ η, για να αναδειχθούν οι κύριοι και οι κυρίες υπουργοί “μας”! Πώς; Μά είναι απλό.
Αμέσως μετά τις εκλογές, η κοινοβουλευτική ομάδα του πλειοψηφούντος κόμματος, σε συνεδρίασή της, θα εκλέγει με κλήρωση ανάμεσα απο τους βουλευτές της, τους υπουργούς κατά υπουργείο.
Ήτοι κλήρωση, για το ποιός θα αναλάβει το Υπ.Εξωτερικών, μετά άλλη για το Υπ. Εθν.Αμύνης κ.ο.κ.
Άρα: Θα μπορεί π.x. Υπ.Εξωτερικών να γίνει ο κύριος “Τιποτάκης” βουλευτής Κρήτης, Φλωρίνης ή Έβρου ή Ρόδου, ή η κυρία Τεμπελιάδου απο την Πρέβεζα και πάντως όχι, ο ανατολικο-γερμανο-σπουδασμένος επί δικτάτορος Έρικ Χόννεκερ στην ‘D.D.R.’ και παλαιός φίλος του Χαρίλαου Φλωράκη, μαρξιστής Νίκος Κοτζιάς!
Αφού δεν τίθεται ποτέ για τον Σύριζα περίπτωση αριστείας, τότε οποιοσδήποτε βουλευτής (και ΟΧΙ εξωκοινοβουλευτικός) μπορεί να εκλεγεί υπουργός.
Ο π ο ι ο σ δ ή π ο τ ε…
Οπότε, ΟΥΤΕ οικογενειοκρατία, ΟΥΤΕ “κολλητοί”, ΟΥΤΕ “συστημικοί”, ΟΥΤΕ εξωκοινοβουλευτικοί!
Και άν αποδεχθεί στην πορεία, ο όποιος υπουργός ανεπαρκής και αποτυχημένος, η ίδια η κοινοβουλευτική ομάδα, θα αναλαμβάνει καθ’ όμοιον τρόπο, την εκλογή νέου υπουργού ΠΑΛΙ με κλήρωση!
Πώς σας φαίνεται;
Δεν είναι ΔΙΚΑΙΟ;
Εκτός…
Εκτός και άν ΞΕΒΟΛΕΥΟΝΤΑΙ όλοι εκείνοι οι ξενοφερμένοι κύριοι, ή ορισμένες – άκρως “κακομαθημένες πρεσβείες” – που είχαν συνηθήσει απο τον …19ο αιώνα να επιλέγουν ΜΟΝΟΝ εκείνους που θέλουν και κάνουν εννοείται ΟΤΙ τους πούνε και όχι εκείνους που θα έπρεπε να εκλέγουν οι ψηφοφόροι, για τις υπουργικές καρέκλες…
Συντακτική ομάδα “ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ”
