Δεν ἐνθυμοῦμαι σὲ ποιὸ γαλλικὸ μυθιστόρημα –ἴσως στὴν «Παναγιὰ τῶν Παρισίων»– εἶχα διαβάσει γιὰ τὸ «Πανηγύρι τῶν Τρελῶν». Ἀλλὰ δὲν ἔχει σημασία αὐτὸ. Τώρα τὸ πανηγύρι τῆς τρέλας τὸ ζοῦμε σὲ ὅλη τὴν ἔκταση τοῦ πλανήτη. Ἐδῶ καὶ λίγα χρόνια αἰσθανόμαστε τοὺς τριγμοὺς ἀπὸ τὴν περιδίνηση τῆς τρέλας. Ἰσχύει γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ τὸ λατινικὸ ἀπόφθεγμα: «Bellum omnium contra omnes» (= πόλεμος πάντων κατά πάντων). Στὸν ἀραβικὸ κόσμο γίνεται χαλασμὸς. Τὰ μέτρα κατὰ τοῦ Κατὰρ θὰ ἐξελιχθοῦν σὲ κατάρα γιὰ ὅλη τὴ γῆ. Ὁ Τράμπ… τραμπουκίζει καὶ ἡ Εὐρώπη τραμπαλίζεται, ζαλίζεται καὶ μᾶλλον… διαλύεται. Ὁ Πούτιν τὸ παίζει «πονηρὰ ἀλώπηξ» καὶ περιμένει κάποιες κόττες νὰ βγοῦν ἀπὸ τὸ κοτέτσι.
Ἡ Κίνα, ἡ πιὸ κερδισμένη ἀπὸ τὸ παιχνίδι τῆς βλακώδους παγκοσμιοποίησεως, βἀζει πρόγραμμα παραγωγῆς γιὰ τὴν κατασκευὴ φερέτρων πρὸς ἐξαγωγὴν! Αὔριο θὰ εἶναι τόσοι πολλοὶ οἱ νεκροὶ ποὺ δὲν θὰ ἀρκεῖ ἡ παραγωγὴ τῆς ἐγχώριας φερετροποιίας. Σὲ λίγο στὶς μουσουλμανικὲς χῶρες τὸ αἷμα θὰ εἶναι πιὸ φθηνὸ ἀπὸ τὸ πετρέλαιο.
Ἕνα ἀβυσσαλέο σχέδιο σκοπεῖ στὴ διάσπαση καὶ διάλυση τοῦ ἀραβικοῦ κόσμου.
Οἱ κολοσσιαῖες ἐπιχειρήσεις ποὺ ἔχουν ἀγορασθεῖ ἀπὸ τοὺς μεγιστάνες τοῦ πετρελαίου θὰ μαραθοῦν καὶ θὰ ἀγορασθοῦν ἀπὸ ἄλλα «λυκόρνια» ποὺ θὰ ἐμφανισθοῦν μὲ χρήματα πιὸ μαῦρα καὶ ἀπὸ τὸ ἀκάθαρτο πετρέλαιο. Ποιὸς θὰ εἶναι ὁ κερδισμένος ἀπ’ ὅλο αὐτὸ τὸ πανηγύρι τῆς τρέλας; Ὅπως πάντα ὁ θάνατος!
Ὅπως εἶχε γράψει ὁ πάντα ἐπίκαιρος Γ. Σουρῆς, περισσότερο ἐπίκαιρος ἀπὸ κάθε ἄλλον Ἕλληνα ποιητὴ, «ἡ φύσις ξελογιάστηκε, τῆς ἔστριψαν οἱ βίδες». Ἄμ, δὲν ἔστριψαν ἀπὸ μόνες τους οἱ βίδες τῆς φύσης. Οἱ αὐθέντες τῆς γῆς, οἱ αἱματορουφῆκτρες πολυεθνικὲς ἑταιρεῖες ἔστριψαν τὶς βίδες τῆς φύσης, ποὺ κι αὐτὴ ἔχει ἀπομουρλαθεῖ, ἔτσι ποὺ ἀνάψαμε τζάκι τὸ Μάιο καὶ τὸν Ἰούνιο.
Ὅλη αὐτὴ ἡ ψυχανώμαλη κατάσταση ἔχει μυρωδιὰ πετρελαίου. Τὸ ἡφαίστειο τοῦ Ἰσλάμ ἦταν ἀνενεργό ἐπὶ αἰῶνες. Γιατὶ ξαφνικὰ ξύπνησε τώρα; Γιὰ τὴν ἀκρίβεια τὸ ξύπνημά του δὲν εἶναι τωρινό. Καὶ ἡ ὅποια δράση δὲν εἶναι αὐτογενὴς· εἶναι ἑτερογενής. Κατὰ τὸν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ἡ γηραιὰ Ἀλβιὼν, μέσῳ τοῦ Λώρενς καὶ ἄλλων πρακτόρων, ἀφύπνισε τὸν ἀραβικὸ ἐθνικισμὸ καὶ πέτυχε τὴν ἀποκόλληση τοῦ ἀραβικοῦ κόσμου ἀπὸ τὴ σουλτανικὴ Τουρκία, ποὺ μαζί μὲ τοὺς ἀραβικοὺς λαοὺς θὰ γινόταν σὲ λίγο παγκόσμια αὐτοκρατορία.
Καὶ μπορεῖ μετὰ τὸν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τὰ ἀραβικὰ κράτη νὰ ἀπέκτησαν κάποια ἐθνική αὐθυπαρξία, ἀλλὰ δὲν ἀπαλλάχτηκαν ἀπὸ τὸ εὐρωπαϊκὸ καὶ ἀμερικανικὸ καπίστρι. Πόσοι θυμοῦνται τὴν περίπτωση Μοσαντέκ στὴν Περσία; Καὶ ὅλοι οἱ πόλεμοι ποὺ ξέσπασαν ἐκεῖ, εἶχαν σὰν κύρια αἰτία τὸν ἔλεγχο τῶν πετρελαίων, ποὺ γιὰ τοὺς ἁπλοὺς Ἄραβες πολίτες τὸ δύσοσμο ὑγρὸ ἔγινε κατάρα, ὄχι ἁγιασμὸς. Τὴν κατάρα τώρα σηκώνει τὸ Κατάρ, ἡ χώρα μὲ τὸ ὑψηλότερο κατὰ κεφαλὴν εἰσόδημα σὲ ὅλη τὴ γῆ.
Καὶ ξαφνικὰ τέθηκε ὑπὸ περιορισμὸ σὰν κατευθύνουσα δύναμη τῶν τρομοκρατῶν σὲ συνεργασία μὲ τὸ Ἰράν. Καὶ ὅμως τὴν ἐπαύριο τοῦ ἀναθεματισμοῦ τρομοκράτες κτύπησαν τὸ ἰρανικὸ κοινοβούλιο καὶ τὸ μαυσωλεῖο τοῦ Χομεϊνὶ. Δὲν ξέρουμε ἀκριβῶς ποιὸς τοὺς πληρώνει. Ξέρουμε ποιὸς τὴν πληρώνει. Μέσα στὴν ἀλλοφροσύνη αὐτὴ οἱ μουσουλμάνοι, οἱ διασκορπισμένοι ἀνὰ τὴ γῆ, θὰ θεωροῦνται ἐν δυνάμει ἐχθροί. Καὶ τότε κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς θὰ μεταβληθοῦν σὲ ἔμψυχες βόμβες, εἰδικὰ οἱ φανατικοὶ, ποὺ χάνουν τὰ ἐδαφικὰ τους ἐρείσματα στὴ Συρία.
Τὠρα θὰ χτυποῦν παντοῦ καὶ στὰ τυφλἀ. Πιθανὸν καὶ τὴν ἔρμη Ἑλλάδα ποὺ τοὺς δέχτηκε μὲ ἀνθρωπιὰ. Ὁ τουρισμὸς εἶναι μιὰ ἐλπίδα γιὰ τὴν καταρρέουσα οἰκονομία μας. Τὰ μάτια τῶν ὑπευθύνων ἀρχῆς πρέπει νὰ ’ναι ἀνοιχτὰ κι ἄγρυπνα, ὅπως λέει ὁ Σολωμὸς. νὰ μὴν πληρώσουμε ἐμεῖς τὸ πανηγύρι τῶν τρελῶν.
