Ο γόρδιος δεσμός με «κόμπους» το Κουρδικό, τους S-400 και φυσικά την τρομοκρατία
Ο βασικότερος παράγοντας που καθορίζει τις σχέσεις μεταξύ δύο χωρών είναι το κοινό συμφέρον. Οταν δε θεωρείται ότι αυτό θα διαρκέσει για πολλά χρόνια, τότε η σχέση αναβαθμίζεται σε στρατηγική. Σε τακτικό επίπεδο είδαμε να συνεργάζονται χώρες με ετερόκλητη ιδεολογία, όπως η ΕΣΣΔ με τη Γερμανία του Χίτλερ, το Ισραήλ με τη Σαουδική Αραβία, η σουνιτική Τουρκία με το σιιτικό Ιράν κ.λπ. Επίσης, είδαμε χώρες να συνεργάζονται με οργανώσεις που είτε οι ίδιες είτε σύμμαχοί τους τις χαρακτήριζαν «τρομοκρατικές». Χαρακτηριστικά παραδείγματα, οι Αλβανοί του UCK και οι Κούρδοι του YPG, με τους οποίους συνεργάζονται οι ΗΠΑ, οι τζιχαντιστές του ISIS και της Al Nusra, με τους οποίους συνεργάζεται η Τουρκία.
Κάπου εκεί εντοπίζεται και το πρόβλημα που έχει προκύψει και θέτει σε δοκιμασία τη σχέση Ουάσινγκτον – Αγκυρας, που ήταν ο ορισμός της στρατηγικής σχέσης, αφού η Τουρκία ήταν χώρα-πυλώνας για την ασφάλεια του ΝΑΤΟ και της Δύσης από το 1952 και μέχρι τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου.
Βασικός παράγοντας που έχει οδηγήσει την Τουρκία να επιλέξει την οδό της ρήξης με τις ΗΠΑ είναι η γενική πολιτική της Ουάσινγκτον για το Κουρδικό. Η Τουρκία θεωρεί ότι οι ΗΠΑ έχουν ως στόχο την ίδρυση σε πρώτη φάση τεσσάρων αυτόνομων κουρδικών κρατών σε Ιράκ, Συρία, Τουρκία και Ιράν, τα οποία σε δεύτερη φάση θα ενωθούν, δημιουργώντας το Μεγάλο Κουρδιστάν.
Ειδικά αυτό που έχει βγάλει «έξω από τα ρούχα» του τον Ερντογάν είναι η συνεχιζόμενη, παρά τις προειδοποιήσεις και τις έντονες αντιδράσεις, υποστήριξη με όπλα και πυρομαχικά των Κούρδων της Συρίας. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου, το τελευταίο δίμηνο οι ΗΠΑ παρέδωσαν στους Κούρδους του YPG περισσότερες από 900 νταλίκες με όπλα και πυρομαχικά, που σημαίνει ότι στόχος είναι η δημιουργία ενός στρατού. Και όταν υπάρχει στρατός, υπάρχει και κράτος, όπως γνωρίζουν οι πάντες σε αυτόν τον κόσμο, εκτός από τις κυβερνήσεις της Αθήνας και της Λευκωσίας, που εκλιπαρούν για ένα κράτος στην Κύπρο, αφού διαλύσουν οι ίδιες την Κυπριακή Δημοκρατία, χωρίς δικαίωμα στην αυτοάμυνα και εσαεί χωρίς το δικαίωμα να αποκτήσει δικό του στρατό, άρα μη κράτος!
Η κατάσταση αυτή, η δημιουργία δηλαδή ενός δεύτερου κουρδικού κράτους κατά μήκος των συνόρων Τουρκίας – Συρίας, είναι που έχει οδηγήσει τον Ερντογάν στην απόφαση να στραφεί όχι μόνο προς τη Μόσχα, το Ιράν και τον Ασαντ, αλλά ακόμα και στη συνεργασία με το ISIS, μέχρι πριν από μερικούς μήνες και με την Al Nusra, παρακλάδι της Αλ Κάιντα, το τελευταίο διάστημα, στην περιοχή Ιντλίμπ της Συρίας.
Αυτή η τελευταία συνεργασία είναι που έχει ενοχλήσει τις ΗΠΑ, οι οποίες, διά στόματος του Μπρετ Μακ Γκαρκ, ειδικού απεσταλμένου του προέδρου Τραμπ στο Ιράκ και στη Συρία, κατηγόρησαν ευθέως την Τουρκία ότι στηρίζει ομάδες προσκείμενες στην Αλ Κάιντα, κατατάσσοντας ούτε λίγο ούτε πολύ την Τουρκία στα κράτη που στηρίζουν την τρομοκρατία.
Οπως αναφέρει σε άρθρο του στην εφημερίδα «Χαμπέρτουρκ» ο Σερντάρ Τουργκούτ, η εξέλιξη αυτή είναι ίσως η πιο επικίνδυνη για την Τουρκία και μπορεί να οδηγήσει σε ρήξη τις σχέσεις των δύο χωρών, καλώντας τες μάλιστα «να μη φθάσουν στο σημείο χωρίς γυρισμό, γιατί αυτό θα είναι εις βάρος των συμφερόντων και της Τουρκίας και των ΗΠΑ». Ο ίδιος εντοπίζει ένα πολύ αρνητικό κλίμα για την Τουρκία σε όλους τους θεσμικούς φορείς ασφάλειας και άμυνας των ΗΠΑ, οι οποίοι μάλιστα θεωρούν ότι «πρέπει να ληφθούν άμεσα κάποια μέτρα εναντίον της Τουρκίας».
Εκτός από το θέμα της υποστήριξης της Αλ Κάιντα, στο υπουργείο Αμυνας των ΗΠΑ υπάρχει το ζήτημα της προμήθειας των S-400 από τη Ρωσία, στη CIA συλλέγονται πληροφορίες εις βάρος της Τουρκίας για υποστήριξη των τζιχαντιστών στη Συρία, ενώ και η NSA υποστηρίζει όλες αυτές τις ενέργειες με υλικό που συλλέγει μέσω υποκλοπών. Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, όλες οι υπηρεσίες εθνικής ασφάλειας και άμυνας, παρά τις κάποιες αντιρρήσεις του ΥΠΕΞ, έχουν ως στόχο να στριμώξουν την Τουρκία και να τη χαρακτηρίσουν χώρα που στηρίζει την τρομοκρατία, μια «επιχείρηση» που υποστηρίζεται από τον Λευκό Οίκο, όπου επικρατούν οι τάσεις εναντίον του ριζοσπαστικού Ισλάμ και της Τουρκίας.
Σοβαρές εξελίξεις που μετατρέπονται σταδιακά σε έναν νέο γόρδιο δεσμό, σε μια εποχή που δεν υπάρχουν Μεγαλέξανδροι… Εκτός κι αν ο Τραμπ…
Σάββας Καλεντερίδης
Πηγή: http://www.dimokratianews.gr
