γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος το 610 μΧ ανέλαβε την εξουσία μιας τσακισμένης αυτοκρατορίας.
Οι Πέρσες είχαν εισβάλλει σε όλη σχεδόν την νοτιοανατολική βυζαντινή επικράτεια και επικρατούσαν σε όλα τα μέτωπα.
Το στράτευμα ήταν εκτός από λιγοστό και με χαμηλό ηθικό.
Πνιγμένο στην ηττοπάθεια.
Οι πόροι εξίσου λιγοστοί.
Ιδίως καθώς έχασε και την Αίγυπτο.
Σε όλα τα μεγέθη ήταν σαφώς κατώτερο από το αντίστοιχο περσικό.
Το οποίο πέραν όλων των άλλων καταστροφών στην Συρία, Αίγυπτο και Ανατολία, κατέστρεψε τους Αγίους Τόπους, θανάτωσε πλέον των 100,000 Χριστιανών, δεν άφησε όρθιο κανένα Ναό και Μονή και επιπροσθέτως πήρε ως λάφυρο τον ίδιο τον Τίμιο Σταυρό…
Βορειοδυτικά, αντίστοιχα προβλήματα είχε με τους Άβαρους και τους Σλάβους.
Ο Ηράκλειος μέσα σε όλη αυτή την «μαυρίλα» της εποχής αποφάσισε να δει την κατάσταση όχι παθητικά και αμυντικά αλλά «επιθετικά».
Αποφάσισε πως θα πρέπει να οργανώσει μια επιχείρηση εισβολής στην καρδιά της Περσίας που θα οδηγούσε στην ριζική συντριβή του προαιώνιου εχθρού.
Και το πέτυχε.
Όχι βεβαίως από τη μια μέρα στην άλλη.
Πήρε χρόνο.
Αλλά από την στιγμή που πήρε την απόφαση να «αλλάξει την οπτική θεώρηση των πραγμάτων» είχε κάνει πια το καθοριστικό βήμα.
Είχε «επαναρρυθμίσει τα πράγματα».
Κι αυτό το reset έβαλε την τσακισμένη βυζαντινή οργανωτική μηχανή σε νέα πορεία.
Σε μια ανασύνταξη δυνάμεων.
Σημαντική βοήθεια στο να πάρει την απόφαση να αλλάξει την οπτική του έπαιξε ο Πατριάρχης Σέργιος.
Ο οποίος δεν έμεινε μόνον εκεί.
Του διασφάλισε και πόρους.
Μέσα στην γενική ανέχεια του κράτους και του πληθυσμού, ο σοφός Αρχιερέας και αφού πίστευε στον Ηγέτη Ηράκλειο, έκρινε πως ήταν επιτακτική ανάγκη να του χορηγήσει και κάθε οικονομική δύναμη που είχε η Εκκλησία.
Από τα εκκλησιαστικά πολύτιμα μέταλλα κόπηκαν νομίσματα.
Με αυτά χρηματοδοτήθηκε το χτίσιμο του νέου στρατεύματος.
Άρχισε μια αργή αλλά σταθερή ανοικοδόμησή του.
Στρατολογήσεις αλλά και νέου τύπου εκπαίδευση στοιχειοθετημένη και επιβλεπόμενη από τον ίδιο τον Στρατηγό Ηράκλειο.
Είχε αντιληφθεί τα σημεία υπεροχής του περσικού στρατού και τις αντίστοιχες βυζαντινές ατέλειες.
Κατάφερε και τις μετέτρεψε σε σημεία υπεροχής εφόσον αναπροσάρμοσε κάθε τακτικό σχεδιασμό.
Με την εκπαίδευση κατόρθωσε να αλλάξει τις τακτικές μάχης, προσαρμόζοντάς τις στους νέους στρατηγικούς στόχους αλλά κυρίως στις ιδιαιτερότητες του συγκεκριμένου αντιπάλου.
Και πέτυχε.
Έστω κι αν αυτή η προετοιμασία του πήρε κάπου στα δέκα χρόνια.
Έστω κι αν χρειάστηκε να αδειάσει όλη την αυτοκρατορία από την Ισπανία ως την Αρμενία από τα στρατεύματα προκειμένου να τα συγκεντρώσει όλα στην ανατολία.
Κατόρθωσε να εισβάλλει στην καρδιά της Περσίας όπως χίλια χρόνια πριν ο Μ. Αλέξανδρος.
Με μια διαφορά.
Ο Αλέξανδρος παρέλαβε από τον πατέρα του Φίλιππο ένα έτοιμο στράτευμα, μια πανίσχυρη στρατιωτική μηχανή, άφθονους πόρους και ένα περιβάλλον άνευ κινδύνων.
(Το ίδιο και άλλοι ρωμαίοι στρατηλάτες πριν απ’ τον Ηράκλειο. Παρ’ όλα αυτά, δεν κατόρθωσαν να επιφέρουν συντριπτικό πλήγμα στην ισχυρή περσική στρατιωτική μηχανή)…
Ο Ηράκλειος ξεκίνησε πιο κάτω από το μηδέν.
Ξεκίνησε από μια ρημαγμένη αυτοκρατορία.
Κληρονομιά του ήταν τα συντρίμμια του Φωκά…ο οποίος, συν τοις άλλοις, δεν άφησε ζωντανό κανέναν από τους ικανούς και έμπειρους στρατηγούς του Μαυρίκιου.
Για πρώτη φορά στα χρονικά της Βασιλεύουσας, ο Ηράκλειος βρέθηκε με τον εχθρό απέναντι από την πρωτεύουσά του και να αλωνίζει απείραχτος σε όλη την επικράτεια καταστρέφοντας και λεηλατώντας.
Τούτων δοθέντων, πολέμησε ενάντια σε κάθε λογική πρόβλεψη και νίκησε.
Την έννοια της «αλλαγής οπτικής» (που μπορεί να “φέρει τα πάνω κάτω”) η ελληνική κοινωνία την έχει βιώσει πολύ καλά στην ιστορία της.
Πολέμησε άπειρες φορές εναντίον υπεράριθμων αντιπάλων κόντρα σε κάθε λογική και επικράτησε.
Αλλά επικράτησε ΜΟΝΟΝ όταν άλλαξε «δραστικά» την «οπτική θεώρηση των πραγμάτων» και βγήκε από την «νωθρότητα», την «παθητική μοιρολατρία» και την «ηττοπάθεια» κάνοντας την «επιθετική επιλογή» και σχεδιάζοντας/στοχεύοντας το “αδύνατο”…το “παράλογο”…Σαλαμίνες και Δερβενάκια…
Σήμερα, σχεδόν δέκα χρόνια χωμένοι μέσα σε μια δεινή κοινωνικοοικονομική κρίση που με μαθηματική ακρίβεια τείνει να μας διαλύσει σαν χώρα, σαν έθνος, σαν κοινωνία, σαν ελεύθερο κράτος, αντιμετωπίζουμε ξανά τον ίδιο κίνδυνο.
Αυτός ο τόπος για μια ακόμη φορά στην ιστορία του, με απόλυτη έλλειψη συναίσθησης του κινδύνου, έχει αφεθεί λες στον επικείμενο χαμό του.
Βλέπει η ελληνική κοινωνία την «εικόνα της οικονομικής μαυρίλας» και έχει αφεθεί στην παράλυση του φόβου.
Δεν συνειδητοποιεί πως αυτό είναι μόνον το πρελούδιο.
Αρνείται να διδαχτεί από την ιστορία.
Αρνείται να συνειδητοποιήσει πως αυτό που έρχεται ΠΑΝΤΑ ΜΕΤΑ είναι ΠΟΛΕΜΟΣ…
Εξακολουθεί να πιστεύει αφελώς πως ο ΠΟΛΕΜΟΣ είναι κάτι που εξαφανίστηκε πια απ’ αυτό το κομμάτι γης…πως θα αγγίζει πια όλους τους άλλους παρεκτός την Ελλάδα…
Φοβούνται δε οι πάντες να ξεστομίσουν αυτή την λέξη…την λέξη ΠΟΛΕΜΟΣ…πλην ελαχίστων που κι αυτοί μόλις το κάνουν απομονώνονται από το “πολιτικά ορθό” περιβάλλον τους…
Υπάρχουν πάντα χονδρικά – σύμφωνα με την λογική της αυτοσυντήρησης που μας έφερε ως εδώ ιστορικά – δύο δρόμοι:
Ο ένας που ακολουθεί – δυστυχώς – η χώρα αυτή τη στιγμή ( ο “παθητικός”) και ο άλλος που η ιστορία διδάσκει πως πάντα παίρναμε όταν στα σοβαρά θέλαμε να«επιβιώσουμε επικρατώντας» και που πρέπει να ξαναπάρουμε….
Αυτός που ακολουθεί η ελληνική κοινωνία – με το να ακολουθεί πιστά τους παραδοθέντες πολιτικούς ηγέτες της που νοιάζονται μόνον για την τσέπη τους – είναι η «ξεπουλημένη παράδοση άνευ όρων».
Κι αυτή και οι πολιτικοί της έχουν παραδοθεί στην λογική που λέει πως:
έχουμε ένα χ επίπεδο ζωής…άλλος υποτυπώδες ίσα ίσα να φυτοζωεί, άλλος καλύτερο και άλλος χλιδάτο…
…για να το διατηρήσουμε απαιτούνται χρήματα…έστω κι αν πλέον δεν παράγει τίποτα αυτός ο τόπος, κάποιοι εκτός χώρας μας δίνουν (δανείζουν) αυτά τα χρήματα…
…έστω κι αν αυτό ισοδυναμεί με όλο και αυξανόμενο χρέος αυτού του τόπου προς τους έξωθεν πιστωτές…
…συνεπώς, πρέπει να κάνουμε ότι λένε αυτοί (οι “πιστωτές”) έστω κι αν αυτό σημαίνει πως το χρέος αυτό θα ξεπληρωθεί (δήθεν) με το να μας πάρουνε στην κυριολεξία κάθε ίχνος αυτού του τόπου και των πόρων του…και όχι μόνον…ακόμη και τα τομάρια των ίδιων των πολιτών όπως κάποτε επί δουλείας…μεταφορικά και στην κυριολεξία…
…αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει με την ακατάσχετη εγκληματική φορομπηχτική πολιτική και το ακατάπαυστο θανατηφόρο χαράτσωμα (που ούτε καν η (δήθεν ανεξάρτητη) Δικαιοσύνη δεν αντιδρά) είναι η άλλη όψη του παραπάνω εφιάλτη…
…άδικοι φόροι που αδυνατούν να πληρώσουν οι πολίτες με αποτέλεσμα να τους δημευτεί κάθε περιουσία και αυτοί να βρεθούν καταχρεωμένοι, σκλάβοι στην ουσία, σ΄ ένα κράτος υπάλληλο των πιστωτών…
…συνεπώς, αυτός ο σκλάβος κατόπιν για να ξεχρεώσει θα πρέπει να εργαστεί – με όρους δουλείας – εκεί που θα του οριστεί…
(εάν δείτε τα ψιλά γράμματα στα νέα «ανθρωπιστικά νομοθετήματα» του 2017, θα διαπιστώσετε πως για πρώτη φορά εγκαινιάζεται υποχρέωση του ανέργου να παρέχει «απλήρωτη εθελοντική εργασία σε Δήμους και ποιός ξέρει ποιόν άλλον σε λίγο»)…
Μέσα σε αυτή τη «λογική ατομικού ωφελιμισμού» κατόρθωσαν κάποιοι να μην χωράει καμία άλλη σκέψη…
Ούτε για εθνικούς κινδύνους, ούτε για εθνική ανεξαρτησία, ούτε τίποτα…
Είναι ένας φαύλος κύκλος αυτή η λογική που δεν κόβεται με καμία «γνωστή πολιτικά ορθή γραφειοκρατική/πολιτειακή επιλογή».
Ο μόνος τρόπος να αναστραφεί αυτή η πορεία αυτοκαταστροφής είναι η«επαναρρύθμιση των παραμέτρων οπτικής»…
Να ξαναδούμε τα πράγματα από «άλλο φίλτρο»…πιο “αισιόδοξο”…πιο “επιθετικό”…να ζητήσουμε και να σχεδιάσουμε το “παράλογο”…το έξω από κάθε λογική πρόβλεψη…
Ο δεύτερος δρόμος που διδάσκει η ιστορία μας.
Να αλλάξουμε τις προτεραιότητες και να θέσουμε πρώτη την ανάγκη διαφύλαξης της ύπαρξης αυτού του τόπου σαν Ελληνικό Έθνος και αύριο…
Αυτό σημαίνει να αντιμετωπίσουμε κατάματα τους εθνικούς κινδύνους σαν πρώτη προτεραιότητα.
Κινδύνους εδαφικούς, κινδύνους αλλοίωσης της εθνικής καθαρότητας της ελληνικής κοινωνίας από τις αθρόες ελληνοποιήσεις, κινδύνους δημόσιας και εθνικής ασφάλειας.
Από την στιγμή που θα τεθούν αυτά ως προτεραιότητα, αυτομάτως θα πρέπει να καλυφθούν πρώτες οι ανάγκες των μηχανισμών που ορίστηκαν να προστατεύουν τον τόπο από αυτούς τους κινδύνους.
Ανάγκες υλικές και όχι μόνον…
Πχ Ανάγκες σε επίπεδο νομοθετικών προβλέψεων…
…δεν νοείται, ας πούμε, να θεωρείται ως “παθολογική ισλαμοφοβία-ξενοφοβία” και «εχθροπάθεια» η αντίληψη του τουρκικού, ισλαμικού, αλβανικού κινδύνου ως αυτό ακριβώς που είναι: ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ)…
Δεν είναι δυνατόν να συνεχίζουν οι έντονοι ρυθμοί «ισλαμικής εισβολής» και να μην νομοθετείται μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης που θα δικαιολογούσε μια απόφαση στρατοδικείου η οποία – θα έπρεπε – να οδηγούσε σε δημόσιες θανατικές εκτελέσεις των δουλεμπόρων…
Δεν είναι δυνατόν, να είναι πια γνωστοί οι «υστερόβουλοι ανθελληνικοί σχεδιασμοί» των αλβανικών υπηρεσιών και να μην νομοθετείται η αφαίρεση της ελληνικής υπηκοότητας από τους αλβανούς και να μην εφαρμόζεται η μαζική εκδίωξή τους από την χώρα.
Δεν είναι δυνατόν να είναι πασιφανής πια η επικείμενη στρατιωτική σύγκρουση Ελλάδας Τουρκίας/Αλβανίας και να μην έχει ξεκινήσει ο απαραίτητος ικανός επανεξοπλισμός του στρατεύματος με όλα τα απαραίτητα σύγχρονα μέσα (αλλά και όλων των πολιτών στα πλαίσια μιας Παλλαϊκής Άμυνας).
Κι εδώ φτάνουμε στο δια ταύτα:
Με τι οικονομικά μέσα θα γίνουν όλα αυτά;
Όταν ο τόπος φτάνει σ’ αυτό το σημείο, «αλλαγή οπτικής» σημαίνει δραστικές ιστορικές επιλογές…όπως πάντα…δεν το αντιμετωπίζουμε πρώτη φορά…
Η συμμετοχή στην ΕΕ αποδείχτηκε πως ήταν ότι χειρότερο…
Μετατραπήκαμε για μια ακόμη φορά σε αποικία, σε μια κατεχόμενη ζώνη…
Πρέπει να αποχωρήσουμε άμεσα…
Για να ξαναβρούμε τον “παραγωγικό εαυτό” μας και την δυνατότητα του δικού μας νομίσματος που θα χρηματοδοτήσει εν πολλοίς όλα τα υπόλοιπα…
Πρέπει πάραυτα να διαλυθεί αυτό το γερμανικό νεοαυτοκρατορικό μόρφωμα της ΕΕ…
Έχουμε μπροστά μας την υπερ πάντων στρατιωτική αναγκαιότητα (που σημαίνει πανάκριβοι εξοπλισμοί και εξίσου πανάκριβη επανασύσταση ενός μεγάλου και ισχυρού στρατεύματος έτοιμου να διεξάγει άμεσα πόλεμο) και ταυτόχρονα την ανάγκη εξεύρεσης πόρων και (γνήσιων και όχι imitation) συμμάχων.
Θα πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε κινήσεις εντός και εκτός Δύσης ταυτόχρονα.
Εμείς χρειαζόμαστε εξοπλισμό τώρα και σε ευνοϊκές τιμές και διακανονισμούς…ει δυνατόν με ανταλλαγές σε είδος…
Αυτά εφόσον μας τα παρέχει η Ρωσία ή η Κίνα ή ο οποιοσδήποτε άλλος εκτός Δύσης, δεν πρέπει να έχουμε κανέναν ενδοιασμό να προχωρήσουμε σε συμφωνία μαζί του…
…ότι εκφοβιστική τακτική κι αν ακολουθήσουν τα εξ Εσπερίας νεοταξίτικα αρπακτικά…
Αρκετά πια με τα φοβικά σύνδρομα των πολιτικών μας απέναντι στην Δύση…
Αφού είναι τόσο πολύ πια γοητευμένοι από τα προτεσταντικά πρότυπα ας ξεκουμπιστούν απ’ αυτόν τον τόπο μια και δια παντός…
Εάν ταυτόχρονα η Αγγλία με την στήριξη των ΗΠΑ είναι αποφασισμένη να χτίσει την δική της ΕΕ, με το καλό να διαπραγματευθούμε την ένταξή μας σε αυτή την νέα ΕΕ…
Επ’ ουδενί όμως δεν πρέπει να βρεθούν ξανά σε θέσεις πολιτικής ισχύος στην Ελληνική πλευρά πολιτικοί παλαιού τύπου απ’ αυτούς που έμαθαν στους “παλιούς υποτακτικούς τρόπους”, απ’ αυτούς που πλούτισαν απ’ τους “τεμενάδες”…
Εάν από την άλλη, η Ρωσία είναι αποφασισμένη να στήσει την δική της ΕΕ από την βαλτική ως τα Βαλκάνια και τον Καύκασο, επίσης να δούμε θαρραλέα την είσοδό μας σε αυτή την Ρωσική ΕΕ…
Όπου είναι το εθνικό συμφέρον.
Και το 1821 όλες οι προβλέψεις κόντρα ήταν…κανείς από τους «δυτικούς προστάτες» δεν επιθυμούσε την επανάσταση….μαζί με αυτούς και τα υπαλληλάκια τους τα εγχώρια…οι προύχοντες…παρ’ όλα αυτά έγινε…και κόντρα σε κάθε λογική και με όλα τα εμπόδια των ξένων, ΠΕΤΥΧΕ…
…οι ξεροκέφαλοι Έλληνες τους έφεραν μπροστά σε “τετελεσμένα”…και ο πανικόβλητος Τούρκος Σουλτάνος αναγκάστηκε να κάνει το “λάθος”…χρησιμοποίησε τον Αιγύπτιο σύμμαχό του…αυτόν ακριβώς που “ανησυχούσε την Δύση”…με αποτέλεσμα να αναγκαστούν να στηρίξουν τους Έλληνες συντρίβοντας τον Αιγυπτιακό “επίφοβο παράγοντα” στη ναυμαχία του Ναυαρίνο…
…την ετοιμοθάνατη ανίκανη τουρκική/οθωμανική αυτοκρατορία μπορούσαν να την ελέγξουν…
…την αιγυπτιακή φιλόδοξη, ικανή και επιθετική ηγεσία ΟΧΙ…
…μια επικράτηση των αιγυπτιακών δυνάμεων επί της Ελληνικής επανάστασης θα τους έφερνε στον οθωμανικό θρόνο…
….κι αυτό δεν ήταν αποδεκτό από τις δυνάμεις της Ιεράς Συμμαχίας…
…εάν δεν είχαν επιμείνει όμως οι έλληνες επαναστάτες “ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ” μέχρι τέλους στην Επανάσταση, κόντρα σε κάθε λογική πρόβλεψη, ακόμη και απέναντι στις αιγυπτιακές δυνάμεις, ακόμη και όταν τα πράγματα έδειχναν πως είχαν όλα χαθεί, δεν θα είχε συμβεί αυτό…
Έτσι πρέπει να γίνει και τώρα…
Θα πρέπει να πάψουμε πια να τους «μυθοποιούμε» και να παραλύουμε από φόβο μπροστά στο πρώτο γρύλισμα της Δύσης…
Πρέπει και τώρα να φέρουμε τους πάντες μπροστά σε “ιδιαιτέρως έντονα τετελεσμένα”…
Όσο για τους πόρους που άμεσα θα χρειαστεί η χώρα για να σταθεί όρθια σε αυτή την «ιστορική επαναρρύθμισή της» και την «επανατοποθέτησή» της απέναντι στα πράγματα, θα πρέπει να κάνει κάποια “νέα κοινωνικά συμβόλαια” και«εσωτερικές παραδοχές»…
Θα πρέπει να ξεφύγει από τις «ενοχές» που κάποια αδίστακτα όργανα της ελίτ πήγαν να της επιβάλλουν με συνθήματα του τύπου «μαζί τα φάγαμε» και να στραφεί προς μια άλλη επιλογή:
Αυτή που λέει πως «όχι, δεν τα φάγαμε μαζί»…
…κάποιοι «καρχαρίες», άλλοι μεγαλύτεροι, άλλοι μικρότεροι κατάστρεψαν αυτό τον τόπο και έχτισαν τις μεγαλοπεριουσίες τους εις βάρος του λαού…
…ένα σύνολο νονών και βαρόνων με ένα αντίστοιχα μεγάλο δίκτυο από υποτακτικούς…
…και αυτοί είναι που πρέπει να την πληρώσουν…
…όχι όλος ο λαός, ούτε πολύ περισσότερο η μονίμως ριγμένη φτωχολογιά…
Αυτοί λοιπόν οι «κύριοι» πρέπει να βρεθούν και να δημευτούν τα κλοπιμαία τους…και όχι μόνον…
Κι αυτοί δεν είναι καθόλου λίγοι…αλλά ούτε και ιδιαιτέρως πολλοί…
…είναι μερικές δεκάδες χιλιάδες βαρόνοι, νονοί και καλοβολεμένοι πρίγκιπες της ελληνικής κοινωνίας…
Είναι κάτι τομάρια που στα διάφορα σαλέ και στα κλάμπ γλεντοκοπούσαν τα χρόνια της κρίσης με προκλητικά συνθήματα του τύπου «Ολι Ρεν, Ολι Ρεν δεν θα μας πάρεις τα καγιέν» την ώρα που δίπλα τους λιποθυμούσαν από την πείνα και πέθαιναν από το κρύο παιδιά σε παγωμένα σχολεία…
…παρ’ όλα αυτά, κανείς τους δεν “καταδέχτηκε” όλα αυτά τα χρόνια να αναλάβει χορηγός προσφέροντας γενναίες ποσότητες χρημάτων, τροφής, ρουχισμού και θέρμανσης σε αυτά τα παιδιά και τις οικογένειές τους…
Κι ενώ όλα αυτά τα αιμοβόρα κτήνη δεν είναι λίγα, ούτε και τα κλοπιμαία τους δεν είναι λίγα…
…αυτά που έφαγαν τόσα χρόνια είναι πολύ πάνω από το δυσθεώρητο αυτό χρέος που μας τυραννά εκατό φορές τη μέρα με κάθε λογής φονικά χαράτσια που αρρωστημένα εμπνέονται και επιβάλλουν τα μισθωμένα αρπακτικά που κάθε τόσο ανεβοκατεβάζουν σε κοινοβούλιο, κυβέρνηση και βεβαίως «ανώτερες Πολιτειακές θέσεις»…εμφανείς και «αφανείς θέσεις»…
Όποιοι κι αν είναι, όσο ισχυροί κι αν είναι πρέπει να βρεθούν, να κυνηγηθούν και να δημευθούν οι περιουσίες τους…
…όσο βαθιά και όσο μακριά από τη χώρα κι αν τα έκρυψαν πρέπει να βρεθεί τρόπος, εξίσου αποφασιστικά, αδίστακτα και γρήγορα να τα πάρει πίσω αυτός ο τόπος…
Όσες “απειλές” κι αν ξεστομίσουν αυτοί οι “κύριοι”…
Αυτοί είναι που θα χρηματοδοτήσουν την «αλλαγή πορείας», την «νέα οπτική», την «επαναρρύθμιση», την «επανακατάκτηση» αυτού του τόπου από τα νύχια τα δικά τους και των «ξένων αφεντικών» τους…
…και όχι η φτωχολογιά όπως ως τώρα αδίστακτα πράττουν τα αδίστακτα “υποτακτικά τους πολιτικά/κυβερνητικά όργανα” όλων όσων κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο τα χρόνια της κρίσης…(και όχι μόνον)…
Για να επιτευχθεί αυτό απαιτούνται κάποιες παραδοχές…
Αυτοί οι «κύριοι» σαφώς και δεν θα το αφήσουν έτσι…σαφώς και δεν θα παραδοθούν αμαχητί…
Θα παλέψουν και θα παλέψουν σκληρά…
(είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς με τον D. Trump δείτε τι του κάνουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι από την πρώτη μέρα της εκλογής του ως Πρόεδρος των ΗΠΑ)
Και μην ξεχνάμε πως μέγα τμήμα αυτών των λαμογιών, η «κεφαλή» τους είναι στην ελίτ αυτού του τόπου…συνεπώς, είναι πανίσχυροι….
Η συντριβή τους δεν θα είναι καθόλου απλή υπόθεση…
Θα στρατολογήσουν μισθοφορικούς στρατούς, θα μισθώσουν ΜΜΕ και πολιτικά ανδρείκελα, θα πολεμήσουν λυσσασμένα…
…θα εκβιάσουν, θα καταστρέψουν υπολήψεις και περιουσίες, ακόμη και θα σκοτώσουν…
…οι σχέσεις τους με το οργανωμένο έγκλημα και τους ουτσεκάδες να’ ναι καλά…
Θα χρειαστεί ένα νέο πολυάριθμο σώμα αποφασισμένων δικαστών διαφθοράς (αλλεπάλληλων αλληλοελεγχόμενων στρωμάτων που θα εντοπίζει και θα καταπολεμά τις “απόπειρες εκμαυλισμού συνειδήσεων και απειλών” των δικαστών) που θα κινηθεί επιθετικά με σύντομες διαδικασίες…
Θα εντοπίζει τους “κλέφτες του δημόσιου ταμείου”, τα “λαμόγια” (ει δυνατόν σε βάθος δεκαετιών – πρέπει να βρεθεί και τρόπος προσπέρασης των διαφόρων τύπων “παραγραφής αδικήματος”), θα ασκεί διώξεις, θα ερευνά, θα συντρίβει ποινικά το κάθε μεγαλολαμόγιο, θα φέρνει ΑΜΕΣΑ έσοδα στα δημόσια ταμεία….και όλα αυτά ΤΑΧΥΤΑΤΑ…
Θα χρειαστεί μια νέα μεγάλη δικαστική αστυνομία και ένα ακόμη μεγαλύτερο και ισχυρό Σώμα Εσωτερικών Υποθέσεων…
Αποφασισμένα και τα δύο Σώματα για θανάσιμες μάχες…
Θα χρειαστεί μια εκτεταμένη Εθνοφυλακή…να δοθούν όπλα σε όλον τον πληθυσμό…έτσι, θα είναι αδύνατη η «εξαγορά συνειδήσεων»…
Τα λαμόγια δεν θα είναι δυνατό να «εξαγοράσουν έναν ολόκληρο εξοπλισμένο ελληνικό λαό»…
Σαφώς και θα εξαγοράσουν κάποιους…ισχυρούς και μη…
Αλλά όχι όλους…οι υπόλοιποι θα «αντιδράσουν»…ακόμη και με τα όπλα που θα έχουν στα χέρια τους…
Ο Στρατός και ένεκα σε συνθήκες εκτάκτου ανάγκης θα είναι σε θέση – σε συνεργασία με τα ενισχυμένες Δυνάμεις Εσωτερικής Ασφάλειας, με την ανάλογη αυστηρότητα να ελέγξει όλη αυτή την «εν δυνάμει ένοπλη ένταση» ώστε να μην «ξεφύγει»…
Αυτή την μάχη οι σιχαμερές πτωματοφάγες ύαινες και οι γύπες αυτού του τόπου δεν θα κατορθώσουν να την κερδίσουν…όσους συμμάχους ξένους κι αν έχουν…
Αυτό σημαίνει βεβαίως πως αυτός ο τόπος θα έχει ταυτόχρονα να πολεμήσει σε πολλά μέτωπα…
Μέσω των όπλων του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας ενάντια σε εξωτερικούς εχθρούς αλλά και τις οπλισμένες φάλαγγες των εκατοντάδων χιλιάδων εισβολέων, τουρκαλβανοϊσλαμιστών αλλά και μισθοφόρων…
…μα και ταυτόχρονα θα έχει να δώσει σκληρές βρώμικες μάχες ενάντια στους έξω «προστάτες» μιας λυσσασμένης Δύσης που δεν θα της αρέσει καθόλου αυτό το τολμηρό σήκωμα του κεφαλιού της Ελλάδας…
Πολλοί επίδοξοι ηρωϊκοί Καποδίστριες, πατριώτες πολιτικοί και πολεμιστές θα χάσουν τότε το κεφάλι τους…
Και όχι μόνον…
Πολλοί θα χάσουν τη ζωή τους…
Αυτό όμως πιο πολύ θα νοιάξει το λαμόγιο που έμαθε ως τώρα να περνάει χλιδάτα εις βάρος της φτωχολογιάς…
Τον φτωχό, θυμωμένο πολίτη που αργοπεθαίνει καθημερινά από τις κακουχίες και τις στερήσεις, πότε από το κρύο και πότε από την πείνα, πότε από τις αρρώστειες και πότε από την κατάθλιψη τι να τον νοιάξει;
Πιο καθαρός και εύκολος θάνατος είναι αυτός της σφαίρας από τον αργό, οδυνηρό καθημερινό θάνατο…
Χώρια που δεν έχει να χάσει τίποτα παρά μόνον να κερδίσει…
Να πάρουν πχ τα άδικα φορολογικά και ασφαλιστικά χρέη που τον φόρτωσαν αδίκως τόσα χρόνια και να τα βάλουν εκεί που ξέρουν…
Πολλοί θα κιοτέψουν και θα ξεπουληθούν στους «έξω» αλλά και στα «εντός» τσιράκια τους, τα διωκόμενα λαμόγια και τους Μαυροκορδάτους που θα ξελαρυγγιάζονται στα κανάλια για τα δίκια των “καλών γαλλογερμανών φίλων και συμμάχων μας”…
Εκεί ακριβώς οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι αγγλοσάξονες θα έχουν να επιλέξουν τον τρόπο που θα εμπλακούν στον πόλεμο της Ελλάδας με την γαλλογερμανική ΕΕ…
Αν κατορθώσουν να ξεφύγουν από τον «γνωστό δυναστικό εκμεταλλευτικό εαυτό τους» και μάθουν πως να στέκονται φιλικά και συμμαχικά δίπλα στη χώρα, τότε θα δούν την Ελλάδα στους κόλπους τους…
Εάν όχι, τότε θα έχουν ένα άλυτο ζήτημα μιας βαλκανικής πυριτιδαποθήκης που θα έχει εκραγεί στα μούτρα των συμμάχων τους αλβανών και λοιπών βαλκάνιων εγκληματιών μαζί βεβαίως και της παραδοσιακής φίλης τους Τουρκίας…
…κάτι που φυσικά θα τους χαλάσει την σούπα στην ευρύτερη περιοχή….
Καραδοκεί βλέπεις ο Ρώσος για «ελεγχόμενη κλιμάκωση» εναντίον της Δύσης…
Και μια τέτοια κατάσταση θα τον μετατρέψει σε κυρίαρχο της περιοχής αφού αυτομάτως όλη μα όλη η περιοχή θα μετατραπεί σε αφιλόξενο για την Δύση πεδίο…
Θα φροντίσουν τότε κάποιοι κύριοι της Δύσης και της Ν.Τ.Π. ν’ ανάψουν πολλά εσωτερικά αλλά και εξωτερικά μέτωπα, να τρομάξει η ελληνική κοινωνία και να πάει πανικόβλητη ξανά να λουφάξει στα «γόνατα των προστατών»…
Καλοδεχούμενη η μπόρα…
Την έχει ανάγκη την βροχή άλλωστε αυτός ο τόπος…μόνον ευεργετική μπορεί να’ ναι…
Έχει χρόνια να ποτιστεί κι αποξεράθηκε…
Ξέχασε τι σημαίνει Ελευθερία…και ανεξαρτησία…και ελεύθερα εθνικά εδάφη…
Έτσι δεν λέγεται άλλωστε;…
Το δέντρο της Ελευθερίας πρέπει να ποτίζεται τακτικά, αλλιώς πεθαίνει…
Γιώργος Ανεστόπουλος
