του Διονύσιου Βουλγαρόπουλου
Παγκοσμίως την Ιστορία τη γράφουν οι Νικητές. Στην Πατρίδα μας έχει ανατραπεί αυτή η αξίωση, ελέω μεταπολίτευσης, βιώνουμε μέρες παρακμής σε όλους τους τομείς. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία θυμούνται τι ακριβώς έγινε εκείνα τα ταραγμένα χρόνια αλλά οι νεότεροι αγνοούν ή έχουν στρεβλή εικόνα από τότε που η Παιδεία έχασε τον εθνικό της προσανατολισμό. Μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες κάθε τελευταία Κυριακή του Αυγούστου εορταζόταν με κάθε επισημότητα η επέτειος της Νίκης των Ενόπλων Δυνάμεων στο Γράμμο και το Βίτσι έναντι της κομμουνιστικής ανταρσίας των ετών 1946-‘49 καθώς και η Πολεμική Αρετή των Ελλήνων.
Τιμόταν από την Ανώτατη Πολιτειακή, Πολιτική και Στρατιωτική Ηγεσία η θ υ σ ί α των πεσόντων Αξιωματικών Υπαξιωματικών και Οπλιτών Στρατού και Χωροφυλακής, χάριν της οποίας δεν επιβλήθηκε η ολοκληρωτική κομμουνιστική τυραννία στην πατρίδα μας, όπως την ονειρεύονταν ο Ν. Ζαχαριάδης, ο Μ. Βαφειάδης, και ο «Καπετάν Γιώτης».
Μία θυσία με ανυπολόγιστη αξία, καθώς όλη η ανθρωπότητα διαπίστωσε τι ακριβώς συνέβαινε στις χώρες του σιδηρού παραπετάσματος, αμέσως μετά την κατάρρευση του. Τα γεγονότα συνοπτικά έχουν ως εξής. Μετά τα αιματοβαμμένα «Δεκεμβριανά» του 1944 τα οποία προκάλεσε το ΚΚΕ (ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ) και την αποτυχία του για να καταλάβει δια των όπλων την εξουσία, αρχίζει το 1946 ένας νέος ένοπλος γύρος με την επίθεση των ανταρτών του λεγόμενου «ΔΣΕ» και το ολοκαύτωμα της φρουράς του Σταθμού Χωροφυλακής στο Λιτόχωρο Πιερίας. Έκτοτε δόθηκαν δεκάδες μάχες σε χωριά και πόλεις της Βορείου Ελλάδος. Το Κ.Κ.Ε. έπεσε σε δύο ολέθρια λάθη στη μανία του για εξουσία. Πρώτα διέπραξε το απαίσιας μνήμης Παιδομάζωμα.
Οι αντάρτες του «ΔΣΕ»-κοινοί ληστοσυμμορίτες-άρπαξαν δια της βίας από τις μητέρες τους, 28.000 παιδιά. Λεπτομέρειες μπορεί να βρει κανείς στο βιβλίο του τότε γεν. επιθεωρητή του Παιδωμαζωματος Γ.Χ. Μανούκα «Το Παιδομάζωμα-το έγκλημα κατά της φυλής». Το δεύτερο ήταν, μετά από απόφαση της 5ης Ολομέλειας της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. στις 31-01-1949, η αναγνώριση των δήθεν Σλαβομακεδόνων και η παραχώρηση της Μακεδονίας σε αυτούς.
Καθήκον όλων των Ελλήνων η τιμή των ηρωικών νεκρών
Απέναντι σε αυτή την ανταρσία υπήρξε ομόνοια μεταξύ του τότε εθνικόφρονα πολιτικού κόσμου (Σοφούλης-Τσαλδάρης) και σε συνεργασία με την Πολιτειακή Ηγεσία (Βασιλεύς Παύλος Α’) και τη Στρατιωτική Ηγεσία (Στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος) η Νίκη ήλθε! Όχι εύκολα, αλλά μετά από ποταμούς αίματος και θυσιών στα βουνά του Γράμμου και του Βίτσι. Στα βουνά που δικαίως μπορούν να ονομαστούν οι Παρθενώνες της γνήσιας δημοκρατίας. Η Ελλάδα μας πέρασε ακόμα μια δοκιμασία. Οι ηρωικοί πεσόντες των Ενόπλων Δυνάμεων και της Χωροφυλακής έδωσαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν για να προστατεύσουν την εδαφική ακεραιότητα και την ελευθερία της πατρίδας. Μέχρι σήμερα παραμένουν οι άγρυπνοι βιγλάτορες της Ηπείρου και της Μακεδονίας μας.
Η φετινή επέτειος μνήμης την 27ή Αυγούστου 2017 είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής για τους ηρωικούς πεσόντες στα αιματοβαμμένα χώματα των βουνοκορφών του Γράμμου και του Βίτσι, όπου φέτος θα δοθεί το βάρος των εκδηλώσεων από τις Ενώσεις Αποστράτων. Και τη θυσία αυτή πρέπει να την τιμήσουν και οι σημερινοί Άρχοντες του τόπου. Καμία παράληψη ή λησμονιά δεν μπορεί να υπάρξει καθώς οφείλουν να γνωρίζουν ότι τα σημερινά τους αξιώματα τα χρωστούν στη θυσία των ανδρών των Ε.Δ. και της Χωροφυλακής.
Ο πολιτικός κόσμος οφείλει να τηρήσει τις παρακαταθήκες των: Κων. Τσαλδάρη, Γεωργίου Παπανδρέου, Θεμ. Σοφούλη, Π. Κανελόπουλου. Αλλά και η Ηγεσία του Στρατού οφείλει να στείλει ένα άγημα και να ανάψει ένα κερί στη μνήμη των πεσόντων συναδέλφων τους. Είθε όλοι οι Έλληνες να τιμήσουν τη μνήμη των πεσόντων και δυστυχώς λησμονημένων παλικαριών του Γράμμου και του Βίτσι. Ένα είναι σίγουρο, ότι η θυσία τους δεν πήγε χαμένη και ότι το παράδειγμα τους παραμένει φωτεινό.
