ΣΕ ΜΙΑ πρώτη «ανάγνωση» δεν κολακεύει την περιοχή των Καλαβρύτων η αρνητική διάθεση που επέδειξαν παράγοντες στην προοπτική να φιλοξενηθούν προσφυγόπουλα σε εγκαταλειμμένο κτίριο της περιοχής. Το δημοτικό συμβούλιο, ωστόσο, έσωσε την κατάσταση.
Η «ΔΕΥΤΕΡΗ ανάγνωση» βέβαια ερμηνεύει την επιφυλακτικότητα. Ο κόσμος της περιφερειακής Ελλάδας έχει κουμπωθεί με τις καταστάσεις που εκτυλίχθηκαν και εκτυλίσσονται στο ανατολικό Αιγαίο και την Ειδομένη και υποψιάζεται ότι η καταδεκτικότητα μπορεί να αποτελέσει μέσο αυτοπαγίδευσης: Να ξεκινήσεις με μια αθώα ομάδα κατατρεγμένων παιδιών, και στην πορεία ο πληθυσμός να αυξηθεί, με αποτέλεσμα το πράγμα να διολισθαίνει σε μια ανεξέλεγκτη κατάσταση, που να απειλεί την τοπική κοινωνία με εξαγωγή εκρηκτικών καταστάσεων.
ΓΙΑ να είμαστε αντικειμενικοί, το πρόβλημα που κλήρωσε στη σημερινή κατάσταση είχε ογκωδέστατες, πρωτοφανείς και πολύ πιεστικές διαστάσεις. Δεν είναι δίκαιο η άσκηση κριτικής να το παραβλέπει αυτό. Δεν μπορεί όμως να παραβλέψει μια εκκωφαντική έλλειψη προνοητικότητας αλλά και ένα μπαράζ χειρισμών που έστρεψαν μάζες πολιτών εναντίον της ιδέας της φιλοξενίας του μετανάστη.
ΚΑΙ πάλι όμως, όποια λάθη κι αν έκανε η Κυβέρνηση, όσο προβληματική κι αν είναι η κατάσταση, δεν αίρεται το ανθρωπιστικό καθήκον ενός εκάστου και συνολικά των τοπικών κοινωνιών απέναντι σε κατατρεγμένους ανθρώπους. Πολύ περισσότερο, όταν αποτελούμε μερίδα ενός λαού που γνώρισε κατατρεγμό, ιδιαίτερα μάλιστα η κοινωνία των Καλαβρύτων.
ΖΗΤΩΝΤΑΣ εκείνη με τη σειρά της αναγνώριση για τα δεινά που υπέστη κάποτε κατά τη διασταύρωσή της με τους βαρβάρους του παρελθόντος, όφειλε να δείξει έμπρακτη προσήλωση στις αρχές και τις ευαισθησίες του ανθρωπισμού. Και αυτό έπραξε, μέσω του επίσημου αιρετού της οργάνου, χθες το μεσημέρι, αποφεύγοντας επιλογές που θα μπορούσαν να την εκθέσουν.
Πηγή: http://pelop.gr
