Σχόλιο για την πορεία του αντιοικουμενιστικού αγώνα.
Την είδηση καταγράφει ο αποτειχισμένος ιερέας Κλαούδιου Μπουζα από επαρχία της νότιας Ρουμανίας.
«Άξιος, αδελφέ Λίβιου!
Την Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού ο απόφοιτος θεολογίας Λίβιου Ιονέσκου, ψάλτης στην Εκκλησία του Οσίου Γερμανού της Κονστάντσα, κήρυξε στους πιστούς, με πνευματική παρρησία, θάρρος και με αγάπη για την Αλήθεια, εναντίον του οικουμενισμού και της ψευδοσυνόδου της Κρήτης.
Μου ομολόγησε τηλεφωνικώς ότι στη διάρκεια του κηρύγματος ένιωθε την Χάρη του Θεού να τον ενισχύει και αισθάνθηκε μεγάλη χαρά άμεσος μετά και τις συζητήσεις με τους ενορίτες, κατάσταση η οποία διακατέχει ακόμα τόσο τον ίδιον όσο και την σύζυγό του Ντανιέλα.
Στο τέλος του ομολογιακού του κηρύγματος ο αδελφός Λίβιου ανακοίνωσε την παραίτηση του από την θέση του ψάλτη.
Ευχαριστούμε και πάλι την αναγνώστρια μας για την αποστολή της μετάφρασης.
Με την αφορμή αυτή, καταθέτουμε λίγες σκέψεις:
Εμείς δεν διαθέτουμε οργανωμένα επιτελεία μητροπολιτικών γραφείων, πατριαρχικών “μονών” και “ιδρυμάτων”, θεολογικές σχολές με δεκάδες καθηγητές στρατευμένους στον Οικουμενισμό.
Εμάς δεν μας προβάλουν τα εκκλησιαστικά πρακτορεία ειδήσεων, γιατί πολύ απλά δεν διαθέτουμε χρήματα (ευτυχώς αυξάνονται τα ορθόδοξα ομολογιακά ιστολόγια αλλά και προβάλλονται οι ειδήσεις μας όλο και περισσότερο χάρη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στις μη ελεγχόμενες πατριωτικές φωνές).
δεν μπορούμε να υποσχεθούμε “καριέρα” .. με ράσο ή χωρίς (δεν είναι τυχαίο που δεν έχει απομείνει σχεδόν κανείς καθηγητής με ορθόδοξο φρόνημα και με διάθεση ομολογίας στις θεολογικές μας σχολές .. οπότε όποιος φοιτητής θέλει να “προχωρήσει”, ξέρει με ποιους πρέπει θα συνταχθεί …, έχουμε την εντύπωση ότι ένα σωρό τιποτένιοι φόρεσαν “ράσο”, για να ξεχωρίσουν επαγγελματικά και να αναδειχθούν).
Όμως ένα σωρό απλοί πιστοί από τα πιο απομακρυσμένα μέρη της Ελλάδος
προσφέρονται στον αγώνα,
έρχονται σε επικοινωνία μαζί μας αναζητώντας κάποιο στήριγμα στην ευρύτερη περιοχή τους
στηρίζουν ΧΩΡΙΣ απολύτως καμία οργανωτική δομή
και φυσικά δεν έχουν απολύτως τίποτε “να πάρουν” αλλά μόνον προσφέρουν.
Όσοι συμμετέχουμε διαπιστώνουμε καθημερινά -το ζούμε- ότι η διακοπή μνημόνευσης είναι ένας μαρτυρικός αγώνας που γίνεται κυριολεκτικά μόνον με την ευλογία και τη χάρη του Θεού,
γεμάτος με απίστευτα αναπάντεχες χαρές που αποδεικνύουν την στήριξη του Κυρίου μας!
Και αυτό είναι που μας γεμίζει χαρά και βεβαιότητα για την ορθή πορεία που επιλέξαμε.
Αυτόνομες προσπάθειες, αυτόνομες φωνές,
που καλούν τους αιρετικούς σε μετάνοια
και τους πιστούς σε
εγρήγορση, χτίζουν τοίχος (αποτείχιση), για να προστατεύσουν το ορθόδοξο ποίμνιο από την αίρεση του Οικουμενισμού.
Έχουμε την ευλογία να συνταχθούμε με πραγματικά άξιους και ευλογημένους πατέρες, με ασκητικές μορφές, που θυσιάζουν κάθε επίγεια εξασφάλιση με το βλέμμα στον Σταυρό του Κυρίου μας.
ΥΓ. Πριν ένα μήνα, προβάλαμε ιερωμένο, από την Ρωσία, που επίσης -αν και υπερπολύτεκνος- “πέταξε” τα “αργύρια” και ομολόγησε την ορθόδοξη Αλήθεια. Το θυμίζουμε εδώ.
