Στὸ ἑλλαδοκαφριστὰν πλέον εἶναι πολλοὶ αὐτοὶ ποὺ ἐπιλέγουν, ἀσυνειδήτως, νὰ παίξουν τοὺς ῥόλους ποὺ τοὺς ἀνέθεσαν …ἐν ἀγνοίᾳ τους!
Πρὸς τοῦτον καὶ κραυγὲς περὶ «δημοκρατικοῦ τόξου» καὶ «ἀντιδημοκρατικοῦ τόξου» ἀκούγονται ὅλο καὶ συχνότερα, ἀποδεικνύοντας πὼς ναί, καλὰ δουλεύει ἡ προπαγάνδα.
Εἶναι, δυστυχῶς μας, πάρα πολλοὶ αὐτοὶ ποὺ θὰ παίξουν ὑπὲρ ἢ κατὰ τῆς κάθε εἴδους (φερομένης ὡς) παρατάξεως, πρὸ κειμένου, γιὰ μίαν ἀκόμη φορά, νὰ χάσουμε τὰ αὐτονόητα ὡς χώρα, μὰ κυρίως ὡς Ἕλληνες, νὰ καθυστερήσουμε ὅσο τὸ δυνατὸν ἀπὸ τὸ νὰ ξεκινήσουμε γιὰ τὴν ἐπανάκτησιν τῆς Ἐλευθερίας μας, χύνοντας νέους ποταμοὺς ἀδικοχαμένου αἵματος. Καὶ θὰ τὸ πάθουμε, διότι δυστυχῶς μας, χρειαζόμεθα ἀκόμη περισσότερο πόνο γιὰ νὰ πάρουμε τὰ μαθήματά μας.
Ἡ ἱστορικὴ γνῶσις, ποὺ θὰ μᾶς ἐξῴπλιζε μὲ ὑψηλῆς ἀντιλήψεως ἀντανακλαστικὰ ἀπουσιάζει καὶ διαρκῶς, ὅλο καὶ περισσότεροι, παγιδεύονται σὲ συνθήματα τοῦ τύπου: «θάνατος στὴν χρυσῆ αὐγή» – «θάνατος στὰ κομμούνια» – «θάνατος στὰ ἀναρχο-ἄπλυτα», μὴ ἀντιλαμβανόμενοι πὼς ὅλα αὐτὰ εἶναι προσχήματα καὶ δόλιες παραπλανήσεις, γιὰ νὰ μὴν ἀντιλαμβανόμεθα πὼς ὁ ἐχθρός μας δὲν εἶναι ὁ στρατευμένος κι ἀνεγκέφαλος ὁπαδὸς τῆς κάθε παρατάξεως, ἀλλὰ αὐτό, τὸ ὁ,τιδήποτε, κινεῖ τὸν κάθε ἀνεγκέφαλο ὁπαδὸ (ἢ καὶ φιλικὰ προσκείμενον-«ἰδεολογικά» συγγενεύοντα!!!).
Οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀντιλαμβάνεται, ἀκόμη, πὼς τὸ δίλημμα: «ναζισμός-κομμουνισμός» δὲν ὑφίσταται, ἐφ΄ ὅσον καὶ ὁ ναζισμὸς (γερμανικὸς ἐθνικο-σοσιαλισμός), ὅπως ἐπίσης καὶ τὸ ἀδελφάκι του φασισμὸς (ἰταλικὸς ἐθνικο-σοσιαλισμός) εἶναι ἀκριβῶς τὸ ἴδιο μὲ τὸν κομμουνισμὸ (καθαρὸς σοσιαλισμός, δίχως φερετζέδες κι ἄλλους, παραπλανητικούς, ἐπιθετικοὺς προσδιορισμούς).
Γενικῶς ἀδυνατοῦμε νὰ ἀντιληφθοῦμε πὼς τελικῶς κάθε εἴδους ὁλοκληρωτικὸ καθεστὼς παραμένει ἁπλῶς ἡ …ἄλλη ὄψις τοῦ ἰδίου νομίσματος. Ἡ προπαγάνδα τοῦ δημοκρατισμοῦ, ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τὴν πρώτη μας ἀνάσα, εἶναι διαρκής, διαβρωτικὴ καὶ ἰσοπεδωτική. Δὲν διαπραγματευόμεθα τὸν δημοκρατισμό μας ἀλλὰ τὸ ποιὸς θὰ κρατᾷ τὰ ἡνία τῆς χώρας, μέσα ἀπὸ διαδικασίες δημοκρατικές.
Σύσσωμα τὰ μέσα μαζικῆς ἀποβλακώσεως κι ἐξαπατήσεως, τὸ «διὰ βίου μαθήσεως» ἀπαιδευτικὸν σύστημα καὶ οἱ κοινωνικές μας συναναστροφὲς περιστρέφονται διαρκῶς γύρω ἀπὸ τὸ ποιὸς εἶναι ὁ καλλίτερος …τσοπάνης τῆς ἀγέλης, ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ ἐμᾶς, ἀλλὰ οὐδέποτε μὲ τὸ ἐὰν τελικῶς πρέπει νὰ ἐξακολουθήσουμε νὰ εἴμαστε ἀγέλη καὶ μαζάνθρωποι, παραμένοντας ὑπὸ τὸ ἴδιο πολιτικὸ καθεστώς, ἢ ἐάν, ἐπὶ τέλους, ἀπαιτεῖται νὰ ἀναδομήσουμε συνθῆκες ἀξιοκρατίας.
Αὐτὸ ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ συνειδητοποιήσουμε εἶναι πὼς ὅλα αὐτὰ προγραμματίζονται καὶ κατευθύνονται ἀπὸ τὸ χρῆμα, ποὺ ἁρπάζουν οἱ τοκογλῦφοι ἀπὸ τὴν ἀνθρωπότητα.
Αὐτὸ τὸ χρῆμα διαμοιράζεται, ἐπὶ τούτου, μόνον πρὸς αὐτοὺς ποὺ ἐξυπηρετοῦν, ἢ σχεδιάζεται νὰ ἐξυπηρετήσουν μελλοντικῶς, τὰ σχέδια τῶν ἐπικυριάρχων. Καὶ πρὸς τοῦτον ἅπαντες οἱ ἐμπλεκόμενοι μὲ τὴν ἐθελόδουλο κομματοκρατία εἶναι κι …ἀποκατεστημένοι οἰκονομικῶς, μὲ περιουσίες ποὺ δὲν θὰ μποροῦσε, ἕνας μέσος καὶ μὴ διαπλεκόμενος συμπολίτης μας, νὰ ἀποκτήσῃ οὔτε σὲ …τρεῖς γενεές.
Ἂς βλέπουμε λοιπὸν τὰ κόμματα ὡς …ἀναγκαῖες λύσεις, τοῦ …μικροτέρου κακοῦ!
Ἂς ἀντιλαμβανόμεθα ὡς «ἐχθροὺς τῆς δημοκρατίας», ἀναλόγως τῆς ὀπτικῆς μας, τοὺς κάθε λογῆς τραμπούκους ποὺ κυκλφοροροῦν ἀδέσποτοι γιὰ νὰ σπάζουν τὰ κεφάλια αὐτῶν ποὺ τοὺς ἀντιμάχονται.
Ἂς ταὐτιζόμεθα, ἰδεολογικῶς καὶ συναισθηματικῶς, ἢ ἔστὧ ὡς συμπαθοῦντες, μὲ τοὺς μὲν ἢ τοὺς δέ…
…ἀλλὰ μετὰ νὰ μὴν κλαῖμε ὅταν θὰ διαπιστώσουμε πὼς μόνοι μας βάλαμε καὶ πάλι τὰ χεράκια μας γιὰ νὰ βγάλουμε τὰ ματάκια μας.
Σημείωσις
Ὅποτε ὁποιοσδήποτε, μὲ ὁποιοδήποτε πρόσχημα, μοῦ ἀναφέρει πὼς κάποιοι ἐκ τῶν ἄκρων (δὲν ἔχει σημασία ἐὰν αὐτοὶ φέρονται ὡς χρυσαυγῖτες ἢ κομμουνιστὲς ἢ τάχα μου ἀναρχικοί), πρέπει νὰ «ἐκκαθαρισθοῦν», θὰ ἀπομακρύνεται μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες καὶ θὰ στιγματίζεται, ἀπὸ τοῦδε καὶ στὸ ἐξῆς, ὡς ὑποκινητὴς ἐμφυλιοπολεμικοῦ πνεύματος. Ἔχουμε ἀρκετὰ προβλήματα ἤδη γιὰ νὰ παπαγαλίζουμε κι ἐμεῖς τὰ ὅσα οἱ πράκτορες τῆς κάθε πρεσβείας, καθὼς καὶ οἱ κάθε λογῆς κατάσκοποι, μαζὺ μὲ τὰ τσιράκια τῶν τοκογλύφων, μᾶς χώνουν μέσα στὰ κεφάλια.
Ἐὰν δὲν μποροῦμε νὰ σκεφθοῦμε μόνοι μας καὶ νὰ κρίνουμε, τότε, τοὐλάχιστον, ἂς μὴν μετατρεπόμεθα σὲ προθύμους παπαγάλους. Ἂς μὴν ἀναπαράγουμε ἀκρίτως κάθε τὶ ποὺ ἐνσπείρει ζιζάνια. Ἂς μὴν τροφοδοτοῦμε τὸ τέρας τοῦ διχασμοῦ. Κάθε λιθαράκι προπαγάνδας, ἀντιστοιχεῖ πλέον σὲ μερικὰ λίτρα ἀδικοχαμένου αἵματος.
Κανονικὰ δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουμε διλήμματα, ἀλλὰ μέσα μας τὰ κτίζουμε κάθε στιγμή. Ὅταν συνειδητοποιήσουμε πὼς ὅλα αὐτὰ τὰ κνώδαλα, ποὺ ἐκφέρουν πολιτικάντικο λόγο, ποὺ παπαγαλίζουν πανομοιότυπες εἰδήσεις, ποὺ χαρακτηρίζουν τὴν μία ἢ τὴν ἄλλην παράταξιν ὡς κάτι ἄλλο, ἐκτὸς αὐτοῦ ποὺ πράγματι εἶναι, παίζουν ῥόλους. Διαμοιράζουν δηλητήριο καὶ δὲν ἔχουν διλήμματα, περι τῶν συνεπειῶν τῶν πράξεών τους. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς τοὺς ἀναμένουν ἐλικόπτερα.
Τὸ θέμα ὅμως εἶναι τὸ τὶ κάνουμε ἐμεῖς. Θά παίξουμε στό παιχνίδι πού ἔστησαν ἤ θά ἀπέχουμε;
Ἐπὶ αὐτοῦ δὲν χωροῦν πλέον διλήμματα. Ἢ εἴμαστε μαζύ, ὅσοι ἀκόμη διακρίνονται ἀπὸ στοιχειῶδες ἦθος, ἢ καταντοῦμε …νεκροί. Τόσο ἁπλᾶ!!!
Σαφῶς καὶ ἡ ὀργὴ ξεχειλίζει ἀπὸ τὴν τόση προπαγάνδα. Σαφῶς καὶ μᾶς πνίγει ἡ ἀδικία. Σαφῶς καὶ θὰ θέλαμε, πολὺ πιθανόν, νὰ ἀρχίσουμε πρῶτοι τὶς ἐκκαθαρίσεις. Ὅμως, ἐπαναλαμβάνω γιὰ πολλοστὴ φορά: δὲν χρειάζεται νὰ βάψουμε ἐμεῖς τὰ χέρια μας μὲ αἷμα. Θὰ ἀλληλοκαθαρισθοῦν ὅταν σημάνῃ ἡ ὥρα!
