Ένα εξαιρετικό άρθρο του Δημήτριου Τσίκα
Τὸ παρὸν ἄρθρο εἶναι πέρα γιὰ πέρα ἀληθὲς καὶ ἀναμφίβολα θὰ ἐκπλήξει πολλούς. Στὴν
ἐποχή μας τὰ ΜΜΕ διαμορφώνουν τὴν ἄποψη τοῦ πόπολου γιὰ τὰ πάντα, καὶ γι΄ αὐτὸ ἡ ἐπιστημονικὴ μελέτη τῆς ἱστορίας εἶναι ἐπιβεβλημένη μιᾶς καὶ ἀποκαλύπτουει πὼς ὅ,τι λένε τὰ ΜΜΕ καὶ τὰ σχολικὰ προπαγανδιστικὰ βιβλία εἶναι ὅλα διαστρέβλωση τῆς πραγματικότητος. Γιὰ τὸν πραγματικὸ μελετητὴ τῆς ἱστορίας εἶναι ἀποδεδειγμένο ὅτι τὰ μεταπολεμικὰ καθεστῶτα διασύρουν μία ἱστορικὴ Ἰδεολογία τοῦ Β’ΠΠ καὶ ἕνα καθεστώς, συνδέοντᾶς το σὲ κάθε εὐκαιρία μὲ τὴν ἀκραία ξενοφοβία καὶ τὸν ῥατσισμό, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα ὑπῆρξε τὸ μεγαλύτερο διεθνὲς καὶ πολυεθνικὸ ἐθελοντικὸ στράτευμα ποὺ ἐμφανίστηκε στὴν ἱστορία. Τὸ στράτευμα αὐτὸ ἀποτελούνταν ἀπὸ ἐκατοντάδες χιλιάδες ἄνδρες ἀπὸ διαφορετικὲς μεριὲς τοῦ πλανήτη, ποὺ ἄφησαν πίσω τους τὰ πάντα προκειμένου νὰ πολεμήσουν στὸ πλευρὸ τῆς Ἐθνικοσοσιαλιστικῆς Γερμανίας. Οἱ λόγοι ποὺ ὤθησαν αὐτοὺς τοὺς γενναίους πολεμηστὲς νὰ καταταγοῦν στὶς μεραρχίες τῶν Waffenn-SS ἦταν πολλοὶ:
Κάποιοι γιὰ νὰ πολεμήσουν ἐναντίον τῶν ἀποικιοκρατῶν ποὺ κατέλαβαν τὶς πατρίδες τους, ἄλλοι γιὰ τὴν καταπολέμηση τῆς κομμουνιστικῆς λαίλαπας, ἄλλοι ἐπειδὴ ἀπλῶς ταυτίζονταν μὲ τὰ Ἰδεώδη τοῦ Ἐθνικοσοσιαλισμοῦ. Ἄφησαν πίσω τὴν ἤσυχη ζωη τους, τὶς οἰκογένειές τους, τὶς δουλειές τους κτλ, γιὰ νὰ πάνε νὰ πολεμήσουν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.
Ὁ λόγος ποὺ στὶς μέρες μας ἐπιχειρείται ἡ διαστρεύλωση τῆς ἀλήθειας περὶ τῶν γεγονότων τοῦ Β’ΠΠ εἶναι διότι καθημερινὰ ἀποδεικνύεται ὅτι τὰ «ἰδανικὰ» τὰ ὁποία ἐπέβαλε ἡ συμμαχία καπιταλιστῶν-κομμουνιστῶν στὸν μεταπολεμικὸ κόσμο εἶναι ἡ προσωποποίηση τῆς παρακμῆς καθῶς καὶ ὁ μοναδικὸς ὑπεύθυνος τῶν ὅσων ζοῦμε στὶς μέρες μας. Ἡ βίαιη ἐπιβολὴ τοῦ πολυπολιτισμοῦ, ὄχι μόνο δὲν διέσωσε τὴν ποικιλομορφία ποὺ στολίζει καὶ ὀμορφαίνει τὴν ἀνθρωπότητα, ἀλλὰ ἀντιθέτως ὀμογενοποίησε καὶ καταδίκασε τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο νὰ καλουπωθεῖ σὲ μία μπάσταρδη, ἄφυλη μάζα.
Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, μαζὶ μὲ τοὺς Γερμανοὺς καὶ τοὺς Volksdeutsche (γερμανικῆς καταγωγῆς ποὺ γεννήθηκαν ὴ κατοικούσαν σὲ ἄλλες χῶρες), ὑπῆρχαν καὶ ἐκατομμύρια ξένων ἐθελοντῶν ποὺ ἐπάνδρωσαν τὰ Waffen-SS καὶ τὴν Wehrmacht, οἱ ὁποίοι στήριξαν στρατιωτικὰ τὸν ἀγώνα τῆς Γερμανίας ἐναντίον συμμαχίας καπιταλιστῶν καὶ κομμουνιστῶν. Ὀρισμένοι Εὐρωπαίοι πολίτες στήριξαν τὴν Ἐθνικοσοσιαλιστικὴ Ἰδέα, ὅπως ὁ Leon Degrelle, καὶ ἤθελαν μιὰ ἐνωμένη Εὐρώπη, ἀπαλλαγμένη ἀπὸ τὴν κομμουνιστικὴ ἀπειλή.
Οἱ χῶρες πλησίον τῆς Σοβιετικῆς Ἐνώσεως εἴδαν στὴ Γερμανία ἕναν ίσχυρὸ σύμμαχο στὴν ὑπεράσπιση τῆς γῆς τους ἀπὸ τὴν σοβιετικὴ εἰσβολή, ὅπως συνέβη στὶς περιπτώσεις τῆς Ἐσθονίας καὶ τῆς Λετονίας. Στὴν ΕΣΣΔ οἱ Ῥώσοι καὶ ἄλλες ἐθνικότητες ποὺ ἐντάχθηκαν στὸν Γερμανικὸ στρατό, τὸ ἔπραξαν μὲ σκοπὸ τὴν ἀνατροπὴ τῆς τυραννίας τοῦ σαδιστὴ Στάλιν καὶ ὑπὲρ τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, καθῶς τὸ Σταλινικὸ καθεστὼς ἀπαγόρευσε τὴν θρησκεία καὶ ἐκατοντάδες Ὀρθόδοξες ἑκκλησίες καταστράφηκαν καὶ πιστοὶ ἐκτελέστηκαν.
Στὶς περιπτώσεις τῶν Ἀράβων καὶ Ἰνδῶν, χιλιάδες κατατάχθηκαν προκειμένου νὰ πολεμήσουν τὸν κοινὸ ἐχθρό, τὴν Μεγάλη Βρετανία, ἡ ὁποία ἐκείνη τὴν χρονικὴ στιγμὴ κατελάμβανε τὰ παλαιστινιακὰ ἐδάφη καὶ τὴν Ἰνδία ἀντίστοιχα.
Εὐρωπαίοι ἐθελοντὲς
Τὰ Waffen-SS ἀποτελούνταν ἀπὸ περίπου 25 διαφορετικὲς εὐρωπαϊκὲς ἐθνικότητες: Ἀλβανοί, Ἀρμένιοι, Βέλγοι, Βούλγαροι, Βόσνιοι, Κροάτες, Τσέχοι, Δανοί, Ἐσθονοί, Φινλανδοί, Γάλλοι, Ἱσπανικοἰ, Ἕλληνες, Ὁλλανδοί, Ἄγγλοι, Ἰταλοί, Λετονοί, Λιθουανοί, Νορβηγοί, Ῥουμάνοι, Οὕγγροι, Ῥώσοι, Σουηδοὶ καὶ Οὐκρανοί. Τὸ μεγαλύτερο μέρος (περὶ τὸ 60%) τῶν Waffen-SS ἀποτελούνταν ἀπὸ μὴ Γερμανούς Ἐθελοντές. Κάποια παραδείγματα ἦταν: • Ἡ 5η SS Panzergrenadier Wiking Division, ἡ ὁποῖα δημιουργήθηκε τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1940 καὶ ἀποτελούνταν ἀπὸ Γερμανούς, Ὁλλανδούς, Φλαμανδούς, Φινλανδοὺς καὶ ἄλλους Σκανδιναβούς. • Ἡ 7η SS Mountain Division Prinz Eugen δημιουργήθηκε στὶς ἀρχὲς τοῦ 1942 στὴ Σερβία, μὲ τὴν συμμετοχὴ Γερμανῶν καὶ Βαλκάνιων, καὶ μὲ Αὐστριακοὺς καὶ Ῥουμάνους ἀξιωματικούς. • Ἡ 11η SS Grenadier Division Nordland ἰδρύθηκε στὰ μέσα τοὺ 1943 μὲ ἐθελοντὲς ἀπὸ τὶς Σκανδιναβικὲς χῶρες. • Ἡ 13η Ὁρεινὴ Μεραρχία Handschar SS ἰδρύθηκε στὰ τέλη τοῦ 1943, μὲ τοὺς μουσουλμάνους ἐθελοντὲς Βοσνιακῆς καταγωγῆς. • Ἡ 14η SS Grenadier Division ἰδρύθηκε τὸ 1943, μὲ τὴ συμμετοχὴ Οὐκρανῶν, Σλάβων καὶ ἐθελοντῶν ἀπὸ τὴν Γαλικία. • Ἡ 15η Ἔνοπλη Μεραρχία Γρεναδιέρων τῶν SS (1η λετονική) ἦταν μία λετονικὴ μεραρχία τῶν Waffen-SS • Ἡ 20η Waffen Grenadier Division of the SS (1η Ἐσθονική) ἰδρύθηκε τὸ 1944 ἀπὸ Ἐσθονοὺς ἐθελοντές. • Ἡ 21η Ὁρεινὴ Μεραρχία Waffen SS «Σκεντέρμπεης» (1η Ἀλβανική) ἦταν μία Ἀλβανικὴ μεραρχία. Ὑπάρχουν πολλὰ ἀκόμα παραδείγματα στρατιωτικῶν μονάδων ποὺ πολέμησαν στὸ πλευρὸ τῆς Ἐθνικοσοσιαλιστικῆς Γερμανίας. Κάποιες ἀκόμα ἄξιες ἀναφορᾶς εἶναι ἡ Λεγεώνα τῶν Γἀλλων ἐθελοντῶν (Légion des volontaires français contre le bolchevisme), ἡ Κυανὴ Μεραρχία τῶν Ἰσπανῶν κ.α..
Στὴ Σοβιετικὴ Ἔνωση τοὺ Στάλιν ὑπάρχουν χιλάδες ἀναφορὲς ἀπὸ ἠμερησίες διατάξεις γιὰ πολίτες της ποὺ δολοφονήθηκαν μὲ τὴν κατηγορία τῆς συνεργασίας μὲ τοὺς Γερμανούς. Σὲ περιοχὲς ὅπως ἡ Ἀρμενία, τὸ Ἀζερμπαϊτζὰν καὶ ἡ Γεωργία, οἱ πολίτες ὑποστήριξαν μαζικὰ τὴν Γερμανία καὶ πολέμησαν ἐναντίον τοῦ ψυχοπαθῆ Στάλιν καὶ τοῦ σαδιστικοῦ Κόκκινου Στρατοῦ.
Ἐπίσης, μεγάλο μέρος τοῦ Κοζάκικου πληθυσμοῦ προσχώρησε στὸν Γερμανικὸ στρατὸ ἐξ αἰτίας τῆς κακῆς μεταχειρήσεως ποὺ ἔτυχαν ἀπὸ τὸ Σταλινικὸ καθεστώς. Μαζί τους πολέμησαν καὶ πολλοὶ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, ἀνάμεσά τους καὶ ὁ Στρατηγὸς τῆς ΕΣΣΔ, Andrey Vlasov, ὁ ὁποῖος προσχώρησε στὶς δυνάμεις τῆς Γερμανίας καὶ ὀργάνωσε τὸν στρατὸ τῶν Ῥώσων ἐθελοντῶν ποὺ συμμάχησαν μὲ τὸν Χίτλερ ἐναντίον τοῦ Στάλιν.
Ασιάτες
Ὁ διοικητὴς τῆς Wehrmacht, Chiang Wei-Kuo
Φωτογραφία ποὺ δὲν θὰ δεῖτε στὸ History Channel
Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Anschluss (προσάρτηση τῆς Αὐστρίας) συμμετεῖχε ὁ πρῶτος ἀσιάτης ἀξιωματικὸς τῆς Wehrmacht, ἕνας Κινέζος ὀνόματι Chiang Wei-Kuo, θετὸς γιὸς τοῦ διοικητὴ τῆς Κίνας Chiang Kai-shek, ὁ ὁποῖος εἶχε ἀπὸ καιρὸ ἐγκατασταθεῖ μὲ τὴν οἰκογένειά του στὴν Γερμανία. Ὁ Chiang Wei-Kuo συμμετεῖχε ἐνεργὰ στὸ Anschluss ὡς διοικητὴς μίας ὕλης ἀρμάτων Panzer, σημειώνοντας μεγάλη ἐπιτυχία. Πολλοὶ ἀσιάτες καλωσόρισαν τὰ Ἰαπωνικὰ στρατεύματα, τὰ ὁποία δὲν ἀντιμετώπισαν ὡς εἰσβολεῖς ἀλλὰ ὡς ἀπελευθερωτὲς ἀπὸ τοὺς Βρετανοὺς καὶ ἀμερικάνους.
Ὑπῆρχαν ὁμως πολλοὶ Ἰάπωνες καὶ ἄλλοι ἀσιάτες ποὺ πίστευαν πὼς ὁ πραγματικὸς ἔχθρὸς δὲν ἦταν ἡ Ἀγγλία ἢ οἱ ΗΠΑ ἀλλὰ ὁ κομμουσμός. Αὐτὸ ὀδήγησε πολλοὺς νὰ καταταχθοῦν στὸν στρατὸ τοῦ Τρίτου Ῥάιχ.
Ἔτσι, δημιουργήθηκαν οἱ Ost-Bataillone (ἀνατολικὲς λεγεῶνες) ποὺ ἐνσωματώθηκαν στὴν Wehrmacht καὶ στὶς ὁποῖες συμμετείχαν ἐθελοντὲς ἀπὸ τὶς Ἀσιατικὲς χῶρες στὸ Ῥωσικὸ μέτωπο. Τὸ 43ο Τάγμα τῆς Wehrmacht ἀποτελούνταν ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο ἀπὸ Ἀσιάτες, ὡς ἐπὶ τὸ πλείστον Κινέζους, Ἰάπωνες, Κορεάτες καὶ Μόγγολους, καθῶς ἐπίσης καὶ λιγοστοὺς Ταϊλανδοὺς καὶ Ἰνδονήσιους.
Ἄραβες καὶ μουσουλμάνοι
Ὁ ἐθνικιστὴς ήγέτης τῆς Παλαιστίνης, Haj Amin Al Husseini (ἀριστερά) μὲ τὸν Heinrich Himmler.
Ἡ Hanschar Waffen SS Division ἀποτελούνταν ἀπὸ μουσουλμάνους Βόσνιους καὶ Κρόατες ἐθελοντές. Ἡ συγκεκριμένη μεραρχία εἶχε τὴν σημαντικὴ ὑποστήριξη τοῦ Μεγάλου Μουφτὴ τῆς Ἰερουσαλήμ (Παλαιστίνη), al-Husayni, ὁ ὁποῖος ἦταν ὁ κύριος ἐκφραστὴς τοῦ Ἐθνικοσοσιαλισμοῦ καὶ ὑποστηρικτὴς τοῦ Χίτλερ στὸν Ἀραβικὸ κοσμο. Ὑπῆρχε ἐπίσης ἡ Freies Arabien, ἡ ὁποία ἦταν μιὰ λεγεώνα τῆς Wehrmacht ἀποτελούμενη ἀπὸ Ἄραβες ἐθελοντές, ὡς ἐπὶ τὸ πλείστον μουσουλμάνοι ἀπὸ τὴ Μέση Ἀνατολή, τὴ Βόρεια Ἀφρικὴ καὶ τμήματα τῆς νοτιοανατολικῆς Εὐρώπης. Ἔδρασε στὴ Βόρεια Ἀφρικὴ μαζὶ μὲ τὴν Kommando Deutsch-Arabischer Trupper (KODAT), ἡ ὁποία δημιουργήθηκε στὴν Τυνησία στὶς ἀρχὲς τοῦ Ἰανουαρίου τοῦ 1943 ὡς μονάδα τῆς Ἀραβικῆς Wehrmacht ὑπὸ τὴ διοίκηση τοῦ Συνταγματάρχη Hermann Meyer-Ricks. Θὰ μποrούσαν νὰ ἀναφερθοῦν ὡς μουσουλμάνοι ἐθελοντὲς καὶ οἱ ἐθελοντὲς ἀπὸ τὸν Καύκασο, τὸ Τουρκμενιστάν, τὸ Ἀζερμπαϊτζάν, καθῶς καὶ οἱ Τάταροι τῆς Οὐκρανίας.
Μαύροι ἐθελοντές
Ὁ Hans-Joachim Marseille (ἀριστερά) μὲ τὸν βοηθό του, δεκανέα Mathew Letulu (δεξιά) μὲ καταγωγὴ προφανῶς ἀπὸ τὴν ὑποσαχάρια Ἀφρική.
Ἀνάμεσα στοὺς ἐθελοντὲς ὑπῆρχαν καὶ πολλὲς περιπτώσεις ἀτόμων ποὺ ἀνήκαν στὴν μαύρη φυλή. Τέτοιους μποροῦσε κανεῖς νὰ συναντήσει στὴν Freies Arabien, ἀλλὰ καὶ στὴ Γαλλικὴ Λεγεῶνα Ἐθελωντῶν (LVF), ποὺ στὴ συνέχεια ἔγινε μέρος τῆς 33ης SS Grenadier Division Charlemagne καὶ ἦταν ἱστορικὰ οἱ πρῶτοι μαύροι ποὺ ὑπηρέτησαν στὸν Γερμανικὸ Στρατό.
Ἀφρικανικῆς καταγωγῆς στρατιώτης καὶ δύο πεζικάριοι τῆς Λεγεώνας «Freies Arabien», ὡς μέρος τῆς γερμανικὴς κατοχῆς στὴν Ἑλλάδα, 1943.
Χαρακτηριστικὰ ἀναφέρεται ἡ περίπτωση ἑνὸς μαύρου ἄνδρα ὁνόματι Louis Joachim Eugene, (40 ἐτῶν τὸ 1942), ὁ ὁποῖος ὑπηρέτησε στὶς τάξεις τῆς LVF τὸ 1941. Στὴ συνέχεια ἐπέστρεψε στὴ Γαλλία καὶ κατατάχθηκε στὴν ὀργάνωση Todt ὡς Truppführer (λοχίας), στὴν ὁποία ξεχώρισε γιὰ τὶς ὑπηρεσίες του. Ὁ Norbert Desire ἦταν ἐπίσης ἕνας Γάλλος πολίτης ἀφρικανικῆς καταγωγῆς ποὺ στρατολογήθηκε στὴν LVF, καὶ μάλιστα εἶχε πολλὲς διακρίσεις καὶ κατάφερε νὰ παρασημοφορηθεῖ μὲ τὸ «Winterschlacht im Osten» καὶ τὸ «Verwundetenabzeichen».
Ἰνδοί
Ἡ Freies Indien ἦταν μιὰ λεγεώνα Ἰνδῶν ποὺ ἀποτελοῦσε μέρος τῆς Wehrmacht καὶ ἔπαιξε σημαντικὸ ῥόλο στὸν ἀγώνα τῶν Ἰνδῶν γιὰ Ἀνεξαρτησία. Χιλιάδες Ἰνδῶν στρατιωτῶν ποὺ ὑποχρεώθηκαν ἀπὸ τοὺς Βρετανοὺς κατακτητὲς νὰ πολεμήσουν στὸ πλευρὸ τοῦ δυνάστη τους, ἄλλαξαν τοὺς ὄρκους πίστως στὸ στέμμα καὶ δήλωσαν πίστη στὸν Ἀδόλφο Χίτλερ. Σημαντικὸ ῥόλο στὴ δημιουργία αὐτῆς τῆς Λεγεώνας ἔπαιξε ὁ Subhas Chandra Bose, ὁ Ἰνδὸς ἐπαναστάτης γιὰ τὴν Ἀνεξαρτησία τῆς Ἰνδίας.
«Δίνω ἐνώπιον Θεοῦ τὸν Ἱερὸ ὄρκο ὅτι θὰ ὑπακούω στὶς διαταγὲς τοῦ Ἠγέτη τοῦ Κράτους τῆς Γερμανικῆς φυλῆς, Ἀδόλφο Χίτλερ, ὡς Διοικητὴ τῶν Γερμανικῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων στὸν ἀγώνα γιὰ τὴν Ἐλεύθερη Ἰνδία, τῆς ὁποίας ὁ ἀρχηγὸς εἶναι ὁ Subhas Chandra Bose», ἦταν ὁ ὄρκος ποὺ ἔδιναν οἱ Ἰνδοὶ ἐθελοντές.
Ἀμερικάνοι
Ὑπῆρχαν διάφορες Λατινικὲς «Volkdeutsche» χῶρες ὅπως ἡ Ἀργεντινή, ἡ Χιλὴ καὶ ἡ Βραζιλία. Ὡς παραδείγματα θὰ μπορούσαν νὰ άναφερθοῦν ὁ Ἀργεντίνος Carlos Fuldner καὶ ὁ Χιλιανὸς Peter Hansen. Ὑπῆρχαν ἐπίσης καὶ κάποιοι πολίτες τῶν ΗΠΑ πού, παρὰ τὴν προπαγάνδα τῶν ἀρχῶν τῆς χῶρας τους, ἀγωνίστηκαν στὸ πλευρὸ τῶν Γερμανῶν, ὅπως γιὰ παράδειγμα ὁ Martin Monti.
Ἑβραίοι
Ἱσως ἡ πιὸ ἐντυπωσιακὴ θεωρείται ἡ περίπτωση τῆς συμμετοχῆς ἐθελοντῶν στρατιωτῶν μὲ ἑβραϊκὸ αἷμα στὶς φλέβες τους, δηλαδὴ περιπτώσεως ποὺ χαρατηρίζονταν ὡς «Mischlinge».
Ἐκτιμάται ὅτι συμμετείχαν στὶς Γερμανικὲς Ἔνοπλες Δυνάμεις περισσότεροι ἀπὸ 150.000 Ἑβραίοι, στοὺς ὁποίους χορηγήθηκε τὸ δικαίωμα νὰ ἀντιμετωπίζονται ὡς Γερμανοὶ λόγω τῆς ἀφοσιώσεῶς των στὸ Γερμανικὸ Ἔθνος ἀντὶ τοῦ ἔθνους τοῦ Ἰούδα.
Ὑπάρχει μία ἔρευνα τοῦ δρ. Bryan Mark Rigg ὅπου στὸ βιβλίο του «Hitler’s Jewish Soldiers: The Untold Story of Nazi Racial Laws and Men of Jewish Descent in the German Military» ἀναφέρει τὴν περίπτωση τοῦ Erhard Milch, ὁ ὁποῖος ἦταν ἀξιωματικὸς τῆς Luftwaffe καὶ ἔφθασε στὸν βαθμὸ τοῦ στρατάρχη.
Ὅταν συνελήφθη ἀπὸ τὶς Συμμαχικὲς δυνάμεις καὶ διαπιστώθηκε ὅτι πρόκειται γιὰ ἑβραῖο, τοῦ ἔδωσαν τὸ ψευδώνυμο ὁ «Ναζί Ἑβραῖος».
Εἶναι σημαντικὸ νὰ τονιστεῖ ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἀνυπόστατες ἱστορίες ποὺ ἐμφανίστηκαν κατὰ τὴ δεκαετία τοῦ 1950 περὶ θαλάμων ἀερίων καὶ σαπουνιῶν ποὺ κανένας δὲν ἔχει δεῖ, οἱ προσπάθειες τῆς Ἐθνικοσιαλιστικῆς Γερμανίας προκειμένου νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὸν Ἑβραϊκὸ πληθυσμὸ (κατόπιν λαϊκῆς ἀπαιτήσεως) ἦταν εἰρηνικὲς καὶ εἶχαν περισσότερο τὴν μορφὴ κινήτρων πρὸς ἐθελούσια μετανάστευση ἐκτὸς Γερμανίας.
Τέτοιο παράδειγμα ἀποτελεῖ τὸ λεγόμενο «Σύμφωνο Χααβάρα» τὸ ὁποῖο ἦταν ἕνα σύμφωνο ἀνάμεσα στὴν Γερμανικὴ κυβέρνηση καὶ τὴν Ἑβραϊκὴ Κοινότητα τῆς Γερμανίας, καὶ μέσω αὐτοῦ τὸ Γερμανικὸ κράτος βοηθοῦσε τοὺς Ἑβραίους νὰ μεταναστεύσουν στὴν Παλαιστίνη καὶ νὰ ἀποφύγουν τὶς ἐπιθέσεις τοῦ Γερμανικοῦ λαοῦ ποὺ στοχοποιούσαν τὴν κοινότητά τους, τὰ μαγαζιά τους καὶ τοὺς ἴδιους.
Ὅταν ἡ μετακίνηση τῶν Ἑβραίων σταμάτησε ἐξ αἰτίας τῆς ἀντιδράσεως τῶν μουσουλμάνων συμμάχων στὴν Παλαιστήνη, ἐξετάστηκε τὸ «Σχέδιο Μαδαγασκάρη» ὅπου προβλεπόταν ἡ μετακίνηση τῶν Ἑβραίων τῆς Εὐρώπης στὴν συγκεκριμένη Ἀφρικανικὴ νῆσο.
