Γράφει στα απομνημονεύματά του ο Στρατηγός Μακρυγιάννης:«Εκεί οπούφκιαχνα τις θέσες εις τους Μύλους (Κοντά στο Ναύπλιο) ήρθε ο Ντερνυς (Derigny Anri Gautier, Γάλλος ναύαρχος) να με ιδή. Μου λέγει. “Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσεις είναι αδύνατες. Τι πόλεμον θα κάνετε με τον Μπραϊμη αυτού;” – Του λέγω, είναι αδύνατες οι θέσεις κι’ εμείς, όμως είναι δυνατός ο θεός όπου μας προστατεύει. Και θα δείξωμεν την τύχη μας σ’ αυτές τις θέσεις τις αδύνατες. Κι αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραϊμη, παρηγοριόμαστε μ’ ένα τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε.
Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Κι όταν κάνουν αυτήνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν». Τα θερία που θέλουν να μας αφανίσουν δεν είναι τώρα μόνο οι εχθρικοί λαοί. Είναι και και οι νεοταξικοί κληρικοί που θέλουν να μας ξεβαπτίσουν απ’ την αγία μας Ορθοδοξία! Πλην όμως ας γνωρίζουν ότι επειδή έχουμε αποφασίσει να κρατήσουμε την πίστη μας έως θανάτου θα δυσκολευτούν πολύ!
Πιέζομαι πολύ! Όσο όμως πιέζομαι από την μητρόπολη από κάτι κοπέλια παπάδες που ενώ έγιναν αρχιερατικοί επίτροποι χωρίς να έχουν διόλου φόβο Θεού τους προειδοποιώ ότι συμβαίνει να λειτουργώ κάπως ηρωϊκά όπως οι πρόγονοί μου -βλέπετε το αίμα νερό δεν γίνεται- γι’ αυτό να έχετε υπ’ όψιν σας ότι αν τελικά επιτρέψει ο Θεός κοσμικά να με εξουθενώσετε, πνευματικά θα πάθετε τέτοια ζημία που δεν φαντάζεσθε. Η συνεχόμενη άσκηση πίεσης είναι φυσικό να με ταράζει και αυτό δεν σας βγεί σε καλό. Κατά τα άλλα βγαίνετε στην ωραία πύλη και λέτε «αγαπήσωμεν αλλήλους».
