Καυτό φθινόπωρο αντιμετωπίζει ο Εμανουέλ Μακρόν με τις σφοδρές αντιδράσεις που προκαλούν η πολιτική του και η απόφασή του να προχωρήσει σε επίμαχες μεταρρυθμίσεις, παρά την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων που ενδέχεται να οδηγήσουν σε κοινωνική ανάφλεξη.
Στη δεύτερη μεγάλη εθνική κινητοποίηση κατά της μεταρρύθμισης του Κώδικα Εργασίας, που οργάνωσε την Πέμπτη το ριζοσπαστικό συνδικάτο CGT, δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτών αντιτάχθηκαν στην εργασιακή μεταρρύθμιση. Μαχητικές κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις οργανώνει σήμερα ο ηγέτης της Ανυπόταχτης Γαλλίας, Ζαν-Λικ Μελανσόν, ο οποίος εκπροσωπεί δυναμικά την αντιπολίτευση της Αριστεράς και θεωρείται ο κυριότερος πολιτικός αντίπαλος του Μακρόν.
Τελευταίο εκλογικό ραντεβού του 2017 είναι οι εκλογές στη Γερουσία που διεξάγονται την Κυριακή. Η Δεξιά διαθέτει πλειοψηφία, αλλά ο Γάλλος πρόεδρος ελπίζει να εξασφαλίσει σημαντική κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Σύμφωνα με δημοσκόπηση της εταιρίας Oxoda, ο Μακρόν έχασε 14 μονάδες σε δημοφιλία μέσα σε ένα δίμηνο και απολαμβάνει ποσοστό 44% θετικών απόψεων. Δημοσκόπηση του τηλεοπτικού δικτύου ΒFM δείχνει ότι 53% των Γάλλων είναι υπέρ των κινητοποιήσεων και 22% αντιτίθενται στην πολιτική του. Σε ναρκοθετημένο έδαφος οδεύει ο Γάλλος πρόεδρος, αλλά παραμένει απτόητος από τις αντιδράσεις κατά της φιλελεύθερης πολιτικής του και δηλώνει: «Η δημοκρατία δεν είναι η φωνή του δρόμου».
Η κυβέρνηση ολοκλήρωσε τη διαδικασία για την προώθηση του νόμου εργασίας με τη χθεσινή έγκριση των πέντε διαταγμάτων από το υπουργικό συμβούλιο. Αμεση θα είναι η δημοσίευση του νόμου στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης. Τα διατάγματα θα περιληφθούν σε ένα νέο νομοσχέδιο, που θα έχει χαρακτήρα νομικής «επικύρωσης» της μεταρρύθμισης. Ο νόμος θα υποβληθεί τον Οκτώβριο στους βουλευτές και στους γερουσιαστές και θα επιστρέψει στη Βουλή για την τελική ψήφιση ώς το τέλος Νοεμβρίου. Ο Μακρόν επιθυμεί να επιταχύνει την ψήφιση του νόμου, για να αποφύγει κινητοποιήσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του διμήνου που ενδέχεται να παραλύσουν τη Γαλλία.
Τα συνδικάτα
Η επίμαχη εργασιακή μεταρρύθμιση περιλαμβάνει μέτρα που πλήττουν κεκτημένα εργατικά δικαιώματα. Προβλέπεται σταδιακή κατάργηση της σύμβασης αορίστου χρόνου. Αποδυναμώνεται ο ρόλος των συνδικάτων στο να διαπραγματεύονται τους όρους αμοιβής, το ωράριο και τις συνθήκες εργασίας. Τίθεται ανώτατο όριο στις αποζημιώσεις μισθωτών για απόλυση. Κάθε απόλυση που κρίνεται άδικη από το Εργατοδικείο θα ορίζεται σε μισθούς τριών μηνών για εργασία δυο ετών.
Δίνεται στις εταιρείες μεγαλύτερη ευελιξία για να προσαρμόζουν τους μισθούς και το ωράριο εργασίας. Γίνεται πιο αυστηρή η πρόσβαση σε επιδόματα ανεργίας, με μείωση της διάρκειας παροχής των επιδομάτων και περιορισμό του αριθμού θέσεων εργασίας που ένας άνεργος έχει τη δυνατότητα να απορρίψει. Ο οργανισμός που διαχειρίζεται την κοινωνική ασφάλιση και την αποζημίωση των ανέργων στη Γαλλία (Unedic) κρατικοποιείται. Οι ασφαλιστικές εισφορές θα αντικατασταθούν από έναν υφιστάμενο φόρο (CSG), η επιβολή του οποίου θα επεκταθεί σε όλα τα εισοδήματα και στις συντάξεις.
Ο Γάλλος πρόεδρος προσπαθεί να ξανακερδίσει τις εντυπώσεις στην κοινή γνώμη με θεαματικές πρωτοβουλίες σε επίπεδο διεθνούς πολιτικής. Θα παρουσιάσει λεπτομερείς προτάσεις για μεταρρυθμίσεις στην ευρωζώνη στις 26 Σεπτεμβρίου, δύο ημέρες μετά τις γερμανικές εκλογές. Ωστόσο οι εξαγγελίες του Μακρόν για κοινωνικά και οικονομικά μέτρα προκαλούν αντιδράσεις. Το 56% των ερωτηθέντων επικρίνουν τη φορολογική του πολιτική «η οποία ευνοεί κυρίως τις εύπορες τάξεις».
Στις 10 Οκτωβρίου οργανώνονται μαζικές διαδηλώσεις των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα. Οι οδηγοί φορτηγών ξεκινούν κινητοποιήσεις. Απειλούν με καταλήψεις διυλιστηρίων και μπλόκα στους δρόμους. Πολιτικοί αναλυτές πάντως επισημαίνουν ότι προς το παρόν οι κινητοποιήσεις διαφόρων κλάδων εργαζομένων δεν οδηγούν σε ενότητα. Τα συνδικάτα οργανώνουν ξεχωριστά διαδηλώσεις. Αν ενωθούν όλες οι κινητοποιήσεις, που εκφράζουν διαφορετικές διεκδικήσεις, ο Μακρόν θα έχει να αντιμετωπίσει ευρύ κοινωνικό μέτωπο.
Κατακερματσμός
Σε πολιτικό επίπεδο ποντάρει στην προεδρική πλειοψηφία για την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, ενώ τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν κατακερματιστεί. Η Δεξιά έχει χωριστεί σε δύο ομάδες, τη σκληροπυρηνική και τη «μακρονική» τάση. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα βρίσκεται σε αποσύνθεση, με τις εσωκομματικές του έριδες και με προβλήματα οικονομικής επιβίωσης που οδήγησαν στην πώληση του μεγάρου Solferino, της ιστορικής έδρας του. Οι Οικολόγοι έχουν εξαφανιστεί.
Η σύγκλιση της ριζοσπαστικής Αριστεράς του Μελανσόν με το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι ανέφικτη. Στο ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο η αντιπαράθεση της Μαρίν Λεπέν με τον αντιευρωπαϊστή αντιπροέδρό της Φλοριάν Φιλιπό οδήγησε σε ρήξη. Ο Φιλιπό, που ήταν πρωτεργάτης της πολιτικής του Ε.Μ. για την έξοδο από την ευρωζώνη, αρνήθηκε να εγκαταλείψει το κίνημα «Πατριώτες» που είχε δημιουργήσει πρόσφατα. Η Λεπέν τού αφαίρεσε όλες τις αρμοδιότητες προκαλώντας την παραίτησή του.
