ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Κατ’ αρχήν θέλω να γνωστοποιήσω στο ευσεβές ορθόδοξο πλήρωμα ότι η ιδέα για την ανέγερση της μονής δεν ήταν της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης αλλά ενός Γέροντα ασκητή, ο οποίος με συμβούλευσε να ξεκινήσω ένα μοναστήρι δια του οποίου θα μπορούσα να προσφέρω στην Εκκλησία την διακονία μου με τον πιο παραδοσιακό τρόπο. Προσωπικά επειδή δεν ήθελα να μπω στην κτητορική διαδικασία προσπάθησα να βρω άδειο μοναστήρι – υπάρχουν τόσα εγκαταλελειμμένα- και να ξεκινήσω με αυτό τον τρόπο.
Είχαμε λοιπόν συνεννοηθεί με τον πατέρα Στέφανο στο Δρυόβουνο να μιλούσε στον τότε Μητροπολίτη Σιατίστης Αντώνιο για το θέμα και να μεταβώ σε ένα από τα μοναστήρια που ήταν τότε άδεια και χρειάζονταν μάλιστα συντήρηση. Όταν ενημέρωσα τον Μητροπολίτη Φλωρίνης μου απάντησε: «Δεν έχεις καμμιά δουλειά σε άλλες Μητροπόλεις θα καθήσεις εδώ να κάνουμε μοναστήρι». Το να κάνουμε όμως μεταλλάχθηκε στην πορεία στο να το κάνω μόνος μου διότι η Μητρόπολις απείχε όχι μόνο οικονομικώς αλλά επέδειξε τέτοια σκανδαλώδη αδιαφορία που κυριολεκτικά μας είχε λυπήσει και συνάμα μας είχε εξοργίσει. Και όλοι όσοι από τον κοσμάκη συνέδραμαν για να γίνει η όποια ανέγερση έβλεπαν ότι δεν υπάρχει στοιχειώδες ενδιαφέρον!
Εν τω μεταξύ άλλες μονές που ξεκίνησαν και 3 και 4 έτη μετά -τους έπιασε ο ζήλος για καλογερική- βλέπαμε να προχωρούν διότι έπαιρναν τα κονδύλια που διέθετε ο τοπικός πόρος από την ΔΕΗ και την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας με την συνέργεια του Μητροπολίτη σε σημείο που να μου λένε για κάποια περίπτωση μέσα σε μία υπηρεσία πήρε πήρε τόσα χρήματα δεν χόρτασε!
Εμείς παλεύαμε με τα ψιλά από το παγκάρι και έναν μισθό να ανταπεξέλθουμε στις οικονομικές μας υποχρεώσεις. Εν τω μεταξύ για μπορώ να ανταποκριθώ αναγκάστηκα να προχωρώ στην έκδοση προσευχηταρίων και ημερολογίων τα οποία όμως δεν μου επέτρεπαν να διαθέτω διότι το θεωρούσαν αποκλειστικό προνόμιο της μητροπόλεως. Έτσι λοιπόν όχι μόνο δεν μας βοήθησαν οικονομικά αλλά δεν μας άφηναν ούτε ημερολόγια να μπορούμε να διαθέτουμε προς ενίσχυση της μονής. Κάποτε χρειάστηκε να συστήσουμε ερανική επιτροπή αλλά όταν τολμήσαμε να κάνουμε έρανο στην Φλώρινα βρήκαμε τον μπελά μας!
Αναγκάστηκα στην συνέχεια να συνάψω προσωπικό καταναλωτικό δάνειο –διότι στεγαστικά δεν δίνουν στα μοναστήρια- προκειμένου να πληρώσω τον εργολάβο, διότι ήταν άνθρωπος μεροκαματιάρης και με παρακάλεσε «πάτερ θα σου κάνω το μοναστήρι αλλά γνωρίζεις είμαστε άνθρωποι της βιοπάλης δεν έχουμε δυνατότητες πρέπει να πληρώνουμε τους εργάτες μας».
Μου φέρθηκε τόσο φιλότιμα σε καιρό που κανείς εργολάβος δεν αναλάμβανε το έργο διότι δεν πίστευαν ότι θα είχα την δυνατότητα να τους ξεπληρώσω το έργο. Έτσι, για να φερθώ σωστά στον άνθρωπο που με βοήθησε και να μην εκτεθώ πήρα δάνειο στο όνομά μου, το οποίο όμως πληρώνω ακόμη μολονότι με έπαυσαν από Ηγούμενο. Να αναφέρω ότι ο κόπος που έτρεξα για την μονή δεν πληρώνεται είναι περιττό.
Αν μάλιστα φαντασθείτε ότι επανδρωμένες μονές με αρκετούς μοναχούς δυσκολεύονται σε ανεγέρσεις παρά πολύ και χάνουν τα πνευματικά τους, προσωπικά σκανδαλίστηκα τόσο πολύ με το χοντροειδές ήθος της Μητροπόλεως διότι από την πολύ δουλειά δεν έχασα μόνο τα πνευματικά μου αλλά κόντεψα να χάσω την ψυχή μου, και περισσότερο βλέποντας γύρω μου αναίσθητους ανθρώπους οι οποίοι έπαιζαν με τον πόνο μου.
Δεν άντεξα λοιπόν κάθομαι και γράφω παραίτηση το 2007 και τους ζητώ να με απαλλάξουν, τους άφηνα την μονή πλήν για να μην καταστώ φυγόδικος λόγω ανεκπλήρωτων οικονομικών υποχρεώσεων τους ζήτησα να αναλάβουν τις σχετικές οφειλές της μονής και το καταναλωτικό -της μονής- δάνειο προκειμένου να μπορέσω να φύγω στην Αριζόνα κοντά στον Γέροντα Εφραίμ τον οποίο με την αδιακρισία τους μου τον στέρησαν!
Δεν είναι για μια μητρόπολη σπουδαίο το ποσό των 40.000- 50.000 ευρώ για να πληρώσει χρέη αφού με κράτησαν στην μητρόπολη να κάνουμε μοναστήρι το οποίο τελεικά το έκανα με τον κόσμο. Τους παρακαλούσα να τους το αφήσω, έβλεπα ότι ξέφευγε η κατάσταση! Όχι! Όχι! Μια φορά μάλιστα είπα στον Μητροπολίτη άφησέ με να φύγω γιατί δεν βλέπω να εξελίσσονται καλά τα πράγματα. Τώρα για να είμαι προς αυτούς καλός πρέπει να αρνηθώ την ορθόδοξη πίστη μας. Καταλάβατε;
Τον δε αρχιερατικό επίτροπο Αμυνταίου πόσες φορές πήγα και τον βρήκα και τον παρεκάλεσα. Αλλά τί να το κάνει το μοναστήρι αφού δεν γνωρίζει και δεν θέλει να ζήσει την καλογερική όπως την έχει η αγία μας Παράδοση. Τις ακρογιαλιές τις γνωρίζει καλά, να διώχνει τους παπάδες επίσης. Αν τους πείς για κανέναν όρθρο θα βγάλει ιλαρά. Τώρα θέλει το μοναστήρι και με έφερε στο αμήν. Αν όμως ρίξω κανά δυο σφαλιάρες θα κρεμάσω το πετραχήλι και θα πάω φυλακή σκέφτηκα!
Έβλεπα από τότε ότι με δαύτους δεν βγάζεις άκρη. Μου λέει μια ψυχή τί κάθεσαι βρε πάτερ και στεναχωριέσαι κάνε μια παράκληση στην Παναγία την Γοργοϋπήκοο. Ένιωσα να ξαλαφρώνω μέσα από εκείνη την προσευχή πήρα κουράγιο και μια πληροφορία να αλλάξω πορεία πλεύσης πλέον ο αγώνας μου ήταν να μπω στην Ιατρική Σχολή. Αφού η Μητρόπολις ποτέ δεν μας αξιοποίησε σαν ιερείς, σαν μοναχούς να κάνουμε προκοπή παρά μόνο να γίνουμε εργολάβοι οικοδομικών έργων και να τρέχουμε να μαζέψουμε χρήματα, φυσικό ήταν να κοιτάξω να κάνω κάτι διαφορετικό. Εσείς με αναγκάσατε! Και πάλι όμως ούτε εκεί με άφησαν σε ησυχία.
Εν τω μεταξύ είχα κάνει την αποτείχηση από την αίρεση τους. Παρακολουθούσα -ενθυμούμαι- ιστολογία, χτυπά το τηλέφωνο: να έρθεις να απολογηθείς διότι θα καθαιρεθείς! Πείτε μου σας παρακαλώ αν αυτοί οι άνθρωποι είναι ή δεν είναι ξένοι Χριστού; Μήπως όμως θέλουν να μας εξοθήσουν στα άκρα;
Θα σας πώ κάτι, ήρθε ο καιρός να μιλήσω ανοιχτά! Αυτοί οι άνθρωποι τους γνώρισα από κοντά. Όρεξη δεν έχουν ούτε για πνευματική ζωή, ούτε μεράκι για την ιεροσύνη.
Ομολογώ ότι αρέσκονται στα ψητά! Θέλουν εξουσία και λεφτά! Λεφτά! Όπως έλεγε ο π. Αυγουστίνος σαν να γεμίζει το στόμα τους γαλακτομπούρεκο!
Μόνο από εγωϊσμό θέλουν να πάρουν την μονή. Γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να την προχωρήσουν διότι εκεί χρειάζεται δουλειά. Και αυτό δεν γίνεται όταν γυρίζεις βόλτες όλη την ημέρα ή τους καλοκαιρινούς μήνες τρέχεις στις ακρογιαλιές! Είναι κακό; Εξαρτάται!
Αν θέλεις μοναστήρι πρέπει να γίνεις καλόγερος. Αν δεν θέλεις άφησε τους άλλους να ησυχάσουν! Αλλά τους αφήνει το δαιμόνιο χωρίς να βάλουν προσκόμματα στους αδελφούς τους;
Τόσα οικοτροφεία του Π. Αυγουστίνου. Τα παράθυρα και οι μπαλκονόπορτες μένουν ανοιχτές και δεν είναι σε θέση να τα κλείσουν οι κουρτίνες κρέμονται από έξω και κυματίζουν σαν σημαίες -τώρα θέλουν την μονή να την κάνουν ερείπιο- όλα έμειναν χωρίς να αξιοποιηθούν.
Όσοι περνάτε από το Αμύνταιο επισκεφθείτε το οικοτροφείο απέναντι από το στρατόπεδο να δείτε μέριμνα. Όταν έμαθα ότι θέλουν να τα δώσουν στον Δήμο Αμυνταίου πήγα και ζήτησα να το αξιοποιήσω ο ίδιος προς όφελος της μονής ώστε να έχει και κάποια έσοδα η μονή, η οποία δεν έχει εισόδημα από πουθενά.
Εκεί κόντεψε ο μητροπολίτης να πεταχτεί μέχρι το ταβάνι. Στον Δήμο τα δίδουμε -υποθέτω με κάποιες διευκολύνσεις- αλλά όχι στην μονή. Βέβαια για τα πνευματικά του τέκνα προνόησε καλά ο Μητροπολίτης περί αυτού όμως σε άλλο άρθρο θα εκθέσω τα πράγματα. Στην πραγματικότητα παίζεται ένα παιχνίδι.
Όλα αυτά όμως μπροστά στην προδοσία της πίστεως που γίνεται με τον αιρετικό Πατριάρχη που τον ακολουθούν οι Μητροπολίτες και τον μνημονεύουν είναι μικρά και ασήμαντα πράγματα. Εδώ τα ανέφερα αυτά, διότι αυτοί που δεν με άφηναν να φύγω και να τους το χαρίσω το μοναστήρι αφού στην πραγματικότητα δεν τους ενδιαφέρουν αυτά, τώρα που αντιστέκομαι στην αίρεση του οικουμενισμού θέλουν να μου το αρπάξουν μόνο και μόνο επειδή έγινε προμαχώνας για την Ορθοδοξία μας.
Και βέβαια τί περιμένατε; Ένα μοναστήρι στο όνομα του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά που αγωνίσθηκε εναντίον του παπισμού να σας το παραδώσω εφόσον προσχωρείσατε στον οικουμενισμό και απαρνηθήκατε την Ορθοδοξία;
Σοβαρευθείτε!
Ή έχετε την εντύπωση ότι αν τελικά με βγάλετε από την μονή θα μείνουμε χωρίς μονή.
Είναι να μην πάρουμε ανάποδες!
Διότι όσο θέλετε να μας επιρρίπτετε ευθύνες ενώ φύγατε από την Εκκλησία του Χριστού και παρανόμως κατέχετε την εξουσία στους κόλπους της πλέον αφού είστε υπόδικοι για καθαίρεση λόγω εσχάτης προδοσίας ζητάτε και τα ρέστα; Κοντολογίς μην προκαλείτε, διότι ήδη είστε εκτεθειμένοι και αν αλλάξουν τα πράγματα γιατί ο Θεός δεν αφήσει να επικρατήσετε θα βρεθείτε σε δύσκολη θέση.
Δεν γνωρίζετε, μπορεί να συμβεί το παράδοξο να γίνουμε επίσκοποι και να σας καθαιρέσουμε!
