του Γιάννη Χ. Κουριαννίδη
Δικαιολογημένα τα νέα βιβλία που διένειμε το Υπουργείο Παιδείας στα σχολεία της Ελλάδας επισύρουν την μήνη και αγανάκτηση των γονέων. Ειδικά αυτό της Γ´ Γυμνασίου είναι ιδιαιτέρως προκλητικό. Υποτίθεται πως η ύλη του βιβλίου έχει επιλεγεί με τρόπο τέτοιο ώστε να καταδείξει στον Έλληνα μαθητή ότι η δική του θρησκεία δεν είναι η μοναδική «καλή» θρησκεία στον κόσμο.
Υπάρχουν και οι θρησκείες των «άλλων», που λένε κι αυτές ωραία πράγματα για τον άνθρωπο, την ειρήνη κ.λπ. Παραβλέποντας το γεγονός ότι ουσιαστικά η χριστιανική θρησκεία δεν διδάσκεται μέσα από το συγκεκριμένο βιβλίο και απλώς αποτυπώνονται (και μάλιστα στρεβλά σε πολλά σημεία τους) κάποιες βασικές έννοιες, σε παραλληλία με αντίστοιχες άλλων θρησκειών, θα μπορούσαμε άνετα να πούμε ότι κυρίαρχη είναι μία μεθοδευμένη προσπάθεια θρησκειολογικής προσέγγισης και όχι ανάπτυξης της χριστιανικής διδαχής και ηθικής.
Αυτό μάλιστα γίνεται φανερό ακόμη και από το εξώφυλλο του βιβλίου, όπου στον υπότιτλο αναγράφεται: «Από το τοπικό στο οικουμενικό»! Αξίζει να τονιστεί μάλιστα ότι το βιβλίο αυτό απευθύνεται σε παιδιά 14-15 ετών, τα οποία επιπλέον υφίστανται παντοιοτρόπως την απαξίωση των χριστιανικών αξιών, μέσω της ανελέητης προβολής αφύσικων και αντιανθρώπινων προτύπων (ομοφυλοφιλία, επιλογή φύλου, σύμφωνο συμβίωσης), που πλήττουν και τελικώς καταστρέφουν το βασικό θεμέλιο ανάπτυξης του κοινωνικού οικοδομήματος, δηλαδή την οικογένεια.
Προπαγάνδα υπέρ του Ισλάμ
Αυτό που θα πρέπει να επισημάνουμε στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι ότι ελάχιστη έως μηδαμινή αναφορά γίνεται στις άλλες θρησκείες πλην αυτής του Ισλάμ. Για το Ισλάμ υπάρχουν αρκετές σελίδες με αποσπάσματα από το Κοράνι και τις διάφορες Σούρες του, ενώ για ορισμένες άλλες θρησκείες μόνο λίγες γραμμές. Είναι αξιοσημείωτο μάλιστα, ότι οι αναφορές στο Ισλάμ δεν περιορίζονται μόνο σε ένα συγκεκριμένο γνωστικό κεφάλαιο, αλλά είναι διάσπαρτες σε διάφορα κεφάλαια του βιβλίου, ενώ ζητείται από τους μαθητές σε πολλά σημεία του βιβλίου να κάνουν ατομικές και ομαδικές εργασίες σχετικές με τις αναφορές αυτές. Χωρίς υπερβολή θα μπορούσαμε να πούμε ότι ουσιαστικά το βιβλίο προπαγανδίζει υπέρ της συγκεκριμένης θρησκείας.
Περιλαμβάνονται ακόμη αναφορές σε άσχετα με τη θρησκεία θέματα, όπως ο αντισημιτισμός (!), που το ίδιο το βιβλίο τον χαρακτηρίζει ως «κοινωνική προκατάληψη». Κατά την άποψή μου το συγκεκριμένο βιβλίο έχει διττό σκοπό: Αφενός να απαξιώσει το μάθημα των θρησκευτικών. Αυτό αποτελεί πάγια επιδίωξη των ιδεοληπτικών της εξουσιαστικής αριστεράς που φαίνεται να προσδοκά ότι οι αντιδράσεις των γονέων ίσως θα οδηγήσουν σε αιτήσεις για απαλλαγή των παιδιών τους από το μάθημα, κάτι που θα διευκολύνει τα σχέδιά τους.
Αφετέρου να ωραιοποιήσει το σύστημα αξιών του Ισλάμ, προβάλλοντας συγκεκριμένα εδάφια του Κορανίου με φιλανθρωπικά και φιλειρηνικά μηνύματα και αποκρύπτοντας τα περισσότερα, που περικλείουν την επιθετικότητα και το μίσος εναντίον των «απίστων». Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε κάτι, που πρέπει να το έχουμε υπ’ όψιν μας όλοι όσοι αγαπούμε την πατρίδα μας και τους συμπατριώτες μας. Στην Ελλάδα υπάρχουν Έλληνες (με καταγωγή ή διαμονή στη Θράκη και στα Δωδεκάνησα) που είναι μουσουλμάνοι. Είναι όμως μουσουλμάνοι Έλληνες. Δηλαδή άνθρωποι που οι περισσότεροι προέρχονται από την ελληνική φυλή και που λόγοι ιστορικοί τους ανάγκασαν να αλλάξουν τη θρησκεία τους. Δεν έπαψαν, όμως, να ζουν και να συμπεριφέρονται με βάση το ελληνικό αξιακό σύστημα, δηλαδή ομοτρόπως με τους υπόλοιπους Έλληνες.
Εξάλλου, οι θρησκείες για να επιβληθούν και να στεριώσουν στους λαούς που τις αποδέχονται, πάντοτε προσαρμόζονται στο αξιακό σύστημα των εθνών τους. Επόμενο λοιπόν είναι, και ορατό δια γυμνού οφθαλμού θα λέγαμε, ότι το ελληνικό Ισλάμ δεν έχει καμία σχέση με το εισαγόμενο Ισλάμ των ασιατών λαθρομεταναστών. Άρα και ο Έλληνας χριστιανός της Θράκης δεν έχει ανάγκη την ωραιοποιημένη εκδοχή του Ισλάμ, που παρουσιάζει το εν λόγω βιβλίο, για να αποδεχθεί τη συμβίωσή του με τον μουσουλμάνο ομοεθνή του. Η επαφή του με αυτόν και η γνώση της θρησκείας του είναι βιωματική και μακροχρόνια και αν δεν υπήρχαν οι προκλητικές παρεμβάσεις του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής και των πρακτόρων του δεν θα υπήρχε ποτέ κανένα πρόβλημα. Αυτό, όμως, δεν έχει να κάνει με τη διαφορά θρησκείας αλλά με τις επεκτατικές βλέψεις της Άγκυρας σε βάρος της πατρίδας μας.
Μας επιβάλλουν την συγκατοίκηση
Ως συμπέρασμα θα λέγαμε ότι το βιβλίο αυτό παρουσιάζει αυτήν την ωραιοποιημένη εκδοχή του Ισλάμ απευθύνοντάς την στα Ελληνόπουλα της υπόλοιπης Ελλάδας. Αυτών δηλαδή που καλούνται να συμβιώσουν τα επόμενα χρόνια (ζουν ήδη!) με τους αλλοεθνείς ασιάτες και αφρικανούς μουσουλμάνους που εισέβαλαν στην πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια και που καμία από τις προδοτικές κυβερνήσεις δεν τόλμησε να τους δείξει την πόρτα της εξόδου. Των ανθρώπων δηλαδή που στην πλειονότητά τους μεταφέρουν από τις χώρες τους τη νοοτροπία της περιφρόνησης προς την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια, κάτι που αποτυπώνεται ήδη έντονα τόσο στα μέλη των κοινοτήτων που ζουν ήδη καιρό εδώ αλλά ακόμη και στους «προσφυγικούς» καταυλισμούς, όπου καταγράφονται καθημερινώς συμπεριφορές πρωτόγνωρες για πολιτισμένη ευρωπαϊκή χώρα.
Ανθρώπων που ποτέ δεν πρόκειται να ενσωματωθούν. Τα παραδείγματα των ευρωπαϊκών χωρών, όπου σε δεκάδες περιπτώσεις μουσουλμάνοι τρίτης γενεάς, κάτοικοι των χωρών αυτών που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε αυτές, αλλά και πρόσφατοι επήλυδες που μόλις είχαν λάβει πολιτικό άσυλο, ζώνονται εκρηκτικά ή εφορμούν με νταλίκες πάνω σε αθώους πολίτες, δεν μας έχουν γίνει διδάγματα.
Είναι θέμα λίγου χρόνου να συμβούν και εδώ. Η Ελληνική Αστυνομία ήδη ετοιμάζεται… Κοντολογίς θα λέγαμε ότι το εν λόγω βιβλίο θρησκευτικών αποτελεί έναν ύπουλο δούρειο ίππο που επιχειρεί να παρουσιάσει μία ψευδή εικόνα σε μικρά παιδιά για τους σημερινούς συμμαθητές και αυριανούς συγκατοίκους τους.
Μία εικόνα που οδηγεί σε άγνοια κινδύνου, με όποιες τραγικές συνέπειες μπορεί αυτή να επιφέρει. Το παρήγορο είναι ότι οι Έλληνες γονείς κινητοποιούνται για την απόσυρσή του. Στο παρελθόν αποδείχθηκε ότι τέτοιοι αγώνες μπορούν να έχουν αίσιο τέλος. Ομοψυχία χρειάζεται και πίστη.
