Η δημοσιογράφος Λώρη Κέζα της εφημερίδας « Το Βήμα» είναι η δεύτερη μετά τη Σώτη Τριανταφύλλου που δέχεται τα πυρά του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι και της Ένωσης Ουμανιστών Ελλάδος και μάλιστα με υποβολή μηνυτήριας αναφοράς κατά της
Ποιο ήταν το ατόπημα της δημοσιογράφου και προηγουμένως της συγγραφέως; Άσκησαν κριτική κατά των κοινωνικών προεκτάσεων της εξάπλωσης του Ισλάμ στη Δύση και για το λόγο αυτό κατηγορήθηκαν ως ισλαμοφοβικές.
Βέβαια, αυτά που ισχυρίζονται οι δύο αρθρογράφοι δεν είναι άγνωστα, ούτε αποτελούν παραπληροφόρηση. Μία περιήγηση στο Διαδίκτυο σε σοβαρές ιστοσελίδες, η παρακολούθηση σχετικών docymantaires, η ανάγνωση σχετικής επιστημονικής βιβλιογραφίας, ακόμη και ο αγώνας των μουσουλμάνων ακτιβιστριώνεπιβεβαιώνουν του λόγου τους το αληθές.
Το μικρό αυτό κείμενο δεν θα ασχοληθεί επομένως με τα αυταπόδεικτα. Αντιθέτως θα ασχοληθεί με τον εκτροχιασμό του φαινομένου που ονομάζεται «πολιτική ορθότητα» σε πλήρη και αμιγή φασισμό υπό το κάλυμμα του σεβασμού της πολυπολιτισμικότητας. Ο εκτροχιασμός αυτός έχει δύο σοβαρές συνέπειες.
Η πρώτη είναι η προφανής: Τη λογοκρισία και την καταπίεση της ελευθερίας της εκφράσεως. Η κοινωνία μπαίνει σε μία καινούργια φάση ενός καλυμμένου φασισμού, όπου όχι απλώς η διαφορετική γνώμη, αλλά ακόμα και η αποδεδειγμένη με γεγονότα γνώμη, καθίσταται όχι απλώς μεμπτή, αλλά ποινικά καταδικαστέα.
Με εφόδια έναν αντιρατσιστικό νόμο χωρίς σαφή όρια, και μία κατηγορία περί –φοβίας, όπου ως πρώτο συνθετικό μπορεί να τεθεί οποιαδήποτε κατηγοριοποίηση, ο πολίτης δε μπορεί καν να υπερασπιστεί το αυτονόητο δικαίωμά του στην έκφραση.
Η δεύτερη συνέπεια της εκτροπής της πολιτικής ορθότητας που πραγματικά εγείρει ερωτήματα, είναι η εξής: Δεν υπερασπίζεται την πραγματική ελευθερία και την πραγματική συμμετοχή όλων σε ίσα δικαιώματα.
Στο όνομα της πολυπολιτισμικότητας, τάσσεται υπέρ της καταπίεσης, κατά των αξιών του δυτικού πολιτισμού, που κατακτήθηκαν με πολύ κόπο έως και με αιματηρούς αγώνες και δείχνει αδιάφορη απέναντι στη διατήρηση της συνοχής του κοινωνικού ιστού, προπαγανδίζοντας φαινόμενα διάρρηξης του.
Αυτή η παράμετρος φαίνεται ξεκάθαρα στην περίπτωση της υπεράσπισης όλων των αρνητικών στοιχείων που φέρει το Ισλάμ ως πολιτισμικός και κοινωνικός παράγοντας: την επιβίωση της πατριαρχίας, την καταπίεση των γυναικών, την αποστροφή προς κάθε έννοια κοσμικού δικαίου γιατί αποδεκτό είναι μόνο το θρησκευτικό, την επιβολή των αποφάσεων της θρησκευτικής κοινότητας που οδηγεί σε γκετοποίηση κλπ κλπ.
Αυτά υπερασπίζονται όσοι καταδιώκουν την κα Τριανταφύλλου και την κα Κέζα, τη στιγμή που κατά αυτών των φαινομένων στρέφεται και μία μεγάλη μερίδα των ίδιων των μουσουλμάνων, είτε με απόρριψη στην πράξη, είτε σε ακαδημαϊκό επίπεδο.
Στην περίπτωση αυτή πρόκειται για έναν ξεκάθαρο φασισμό που, όπως κάθε μορφή του, στερεί από την κοινωνία τα κεκτημένα της, ανακόπτοντας την πορεία της και γυρίζοντάς την αιώνες πίσω και όχι απλώς δεκαετίες.
Σήμερα όλοι οι φιλελεύθεροι πολιτικο-ορθάκηδες διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους υπέρ της κας Κέζα, ενώ μέχρι χθες υπερασπίζονταν με σθένος μαντήλες και μπούργκες, δικαιολογώντας αυτήν την κατάφορη καταπίεση των γυναικών ως…προσωπική επιλογή.
Μάλιστα μπροστά στην υπεράσπιση της πολιτικής ορθότητας, οι περισσότεροι από αυτούς πριν μερικούς μήνες λοιδόρησαν την κα Τριανταφύλλου, ειρωνεύτηκαν την ίδια και τη συγγραφική της ιδιότητα, γιατί ως μαύρο πρόβατο πήγε ενάντια στο κοπάδι τους.
Κάποιοι από αυτούς προέτρεπαν σε… κάψιμο των βιβλίων της δήθεν αμετανόητης ρατσίστριας. Αν δεν είναι όλα αυτά φασισμός, τότε τι είναι; Σήμερα θυμήθηκαν την ελευθερία της έκφρασης γιατί πλέον το φαινόμενο έχει πάρει απειλητικές διαστάσεις και φυσικά ίσως αύριο αφορά και τους ίδιους.
