Εἶναι ἀπορίας ἄξιον πού, ἐδῶ καὶ δεκαετίες, ὁ μύθος τῆς «καλῆς ἀριστερᾶς», μὲ τὸ «ἠθικὸν πλεονέκτημα» καὶ τὶς λοιπὲς παραμυθολογίες, ἔχει δομήσῃ «σχολή» σοσιαλιστοδημοκρατῶν στὴν χώρα μας.
Λίγο ἡ προπαγάνδα (βλέπε, ὡς ἀρχὴ καὶ τέλος της, τὴν μεγάλη ΕΡΤ, ποὺ ὅλοι μας χρυσοπληρώνουμε)…
Λίγο οἱ «ἀπολογητές» τῆς ἀριστερᾶς πού, στὴν πραγματικότητα ἦσαν καὶ παραμένουν οἱ ὑμνητές της, λειαίνοντας καὶ διαγράφοντας κάθε της ἔγκλημα…
Λίγο καὶ ἡ ἀμνημοσύνη τοῦ κόσμου…
…ἔφθασε σήμερα νὰ συζητᾶμε γιὰ μίαν κοινωνία ἀριστεροσοσιαλίζουσα, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐθνικο-πατριωτικοῦ της χαρακτῆρος.
Κι ἔτσι, ἀπολύτως παραλόγως, βλέπουμε (πραγματικούς) «ἀναρχικούς», νὰ εἶναι σκληροπυρηνικοὶ (πραγματικοί) πατριῶτες, (πραγματικούς) «ἀριστερούς», νὰ εἶναι σκληροπυρηνικοὶ (πραγματικοί) πατριῶτες καὶ (πραγματικούς) «κεντρώους» νὰ εἶναι ἐπίσης σκληροπυρηνικοὶ (πραγματικοί) πατριῶτες.
(Δὲν ἀναφέρομαι στοὺς φερομένους ὡς «δεξιούς» ἢ «ἀκροδεξιούς» διότι αὐτοί, ἀνεξαρτήτως τοῦ «ἡγέτου» τους, δηλώνουν ἐπισήμως κυρίως πατριῶτες. Τὸ ἐὰν εἶναι ὅμως κι ἔτσι, εἶναι μία ἄλλη ἱστορία…!!!)
Ἀλλά, δυστυχῶς μας καὶ πάλι, ὅπου τὸ «χρῆμα λαλεῖ» ἐκεῖ γεννῶνται καὶ ὁπαδοί… Καὶ τὸ «χρῆμα λαλεῖ» ὅταν κι ἐφ΄ ὅσον οἰ γνωστοί μας τοκογλῦφοι χρηματοδοτοῦν ἀφειδῶς τοὺς δικούς τους…
Τὸ παράλογον τῆς ἐν λόγῳ συνθήκης εἶναι ὅμως ἀλλοῦ καί, οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν ψηφοφόρων-συμπατριωτῶν μας, οὔτε τὸ ἀντιλαμβάνονται μὰ οὔτε καὶ θὰ τὸ ἀντιληφθοῦν κάποτε. Κι αὐτὸ τὸ παράλογον ἀφορᾶ στὸ πῶς προσλαμβάνουν, ἀναλύουν καὶ ἐπεξεργάζονται τὶς πληροφορίες. Τέτοια παραδείγματα ἄφθονα ἐκ τῆς προσφάτου, κυρίως, ἱστορίας μας, μὲ προεξάρχοντα τὸν τροτσκιστὴ Ἀνδρέα Παπανδρέου.
Ἀκόμη καὶ σήμερα, δυστυχῶς μας, ἀκοῦμε συχνὰ πυκνὰ πὼς «ἐὰν ἐρχόταν ἕνας νέος Ἀνδρέας» θὰ τὸν ἀκουλουθοῦσαν μαζηδὸν ἅπαντες οἱ «ὀρφανοί» σοσιαλοδημοκράτες, ἑρημώνοντας ἀπὸ ὑποστηρικτικὸ κοινὸ τὰ σημερινά τους κόμματα.
Κι αὐτὸ διότι δὲν ἔχει σημασία τὸ πόσο πατριώτης ἢ ἔμμισθος πράκτωρ θὰ ἦταν αὐτὸς ὁ ὑποτιθέμενος «Ἀνδρέας», ἀλλὰ τὸ πόσο καλὰ θὰ τὰ ἔλεγε γιὰ νὰ εὐαρεστεῖτε τὸ πόπολον.
Εἴπαμε ὅμως, δυστυχῶς μας, ἀγνοώντας τὴν ἱστορία μας, καταλήγουμε ὅσες ἀκόμη φορὲς ἀπαιτεῖται, θύματα ποὺ αὐτοθυσιάζονται, ὄχι ὑπὲρ κάποιας μεγάλης ἰδέας, ἀλλὰ ὑπὲρ κάποιου μεγάλου ξεπουλήματος. Πάντα μόνοι μας καὶ αὐτοβούλως πηγαίναμε στὸ ἰκρίωμα.
Τί σημαίνει ὅμως τροτσκιστής Ἀνδρέας Παπανδρέου; Μήπως σημαίνει ἁπλῶς ξένος ἔμμισθος πράκτωρ, πού δρᾶ συνολικῶς κατά τῶν ἐθνικῶν μας συμφερόντων καί ὑπέρ ξένων δυνάμεων; Μήπως τό «τροτσκιστής» εἶναι ἕνας μανδύας «ἰδεολογικοῦ» περιεχομένου, πού στόχο του ἔχει τό νά σκιάσῃ ἤ καί νά ἀποκρύψῃ τόν πραγματικό ῥόλο τοῦ φερομένου ὡς «ἡγέτου»; Δὲν ξέρω, ἐσεῖς θὰ μοῦ ἀπαντήσετε.
Πάντως κρίνοντας ἐκ τοῦ Τρότσκυ καὶ μόνον, ποὺ ἀπεδείχθη πὼς ἦταν τσιράκι τῶν μεγαλοτοκογλύφων Σῆθ (βλέπε καὶ Rothschild), μᾶλλον δὲν ξεκινᾶμε μὲ τὶς καλλίτερες προϋποθέσεις ὑπέρ μας…
Ἴδιοι οἱ χρηματοδότες Χίτλερ, Λένιν καὶ Τρότσκυ
Τὸ ὀξύμωρον τῆς ὑποθέσεως τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου κορυφώνεται στήν, παραλόγως, ἐπιβεβλημένη παρουσία του τὸ 1944, στὴν ὑπογραφὴ τῆς συμμετοχῆς μας (διὰ τῆς βίας, κυριολεκτικῶς) ὡς χώρας, στὴν παγκόσμιο Τράπεζα καὶ στὸ Δ.Ν.Τ.. Βάσει τοῦ βιογραφικοῦ τοῦ ἐν λόγῳ «ἐθνοσωτῆρος», μαθαίνουμε πὼς ἦταν …ἀετὸς ἑξαπτέρυγος στὰ οἰκονομικὰ ἀλλὰ καὶ στὰ ….πολεμικοτεχνικά!!! Γονίδιον ἦταν αὐτό… Βλέπετε ὁ παπποῦς του Ζίγκμουντ Μινέικο ἦταν, μεταξὺ πολλῶν ἄλλων, μηχανικὸς (Γαλλικὴ Σχολὴ Πολέμου)…
…κάτι θὰἐκληροδότησε καὶ στὸν δικό μας «ἐθνοσωτῆρα». Ἔ;
«…Το 1937 εισήλθε στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά το 1939, μετά την σύλληψή του από το καθεστώς Μεταξά, ανεχώρησε για τις ΗΠΑ, όπου συνέχισε τις σπουδές του. Υπηρέτησε εθελοντής σε σημαντική θέση στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, ως εξεταστής μοντέλων για τον κατάλληλο χρόνο επισκευής πολεμικών πλοίων. Το 1943 έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα στα Οικονομικά και την Φιλοσοφία από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, όπου και διορίσθηκε ως αναπληρωτής καθηγητής (associate professor). Το 1944, ο μόλις 25 ετών Ανδρέας Παπανδρέου είναι ένα από τα πέντε μέλη της ελληνικής αντιπροσωπείας στην διάσκεψη του Μπρέτον Γουντς – που σχεδίασε ολόκληρη την αρχιτεκτονική της παγκόσμιας οικονομίας ως τις πετρελαϊκές κρίσεις του ’70 – της οποίας ηγείται ο κορυφαίος Έλληνας οικονομολόγος Κυριάκος Βαρβαρέσος. Tο 1947 διορίσθηκε επίκουρος και στην συνέχεια τακτικός καθηγητής του Πανεπιστημίου της Μινεσότα και του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ (Berkeley) της Καλιφόρνια, όπου και διετέλεσε πρόεδρος του Τμήματος Οικονομικής Επιστήμης από το 1956 ως το 1959. Την ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία συνέχισε στα χρόνια της δικτατορίας, οπότε εργάσθηκε ως καθηγητής οικονομικών στο πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης (1968-69) και του Γιορκ (1969-1974), όπου διετέλεσε και διευθυντής μεταπτυχιακών σπουδών. Παντρεύτηκε διαδοχικά με την Χριστίνα Ρασιά, μια Ελληνοαμερικανίδα ψυχίατρο, την Μαργαρίτα Τσαντ (με την οποία απέκτησε 4 παιδιά, τον Γιώργο (πρωθυπουργός της Ελλάδος από το 2009 με το ΠΑΣΟΚ), την Σοφία, τον Νίκο και τον Ανδρίκο) και την Δήμητρα Λιάνη. Εκτός γάμου γεννήθηκε το 1969 η κόρη του Αιμιλία Νίμπλουμ….»
πηγὴ
(ὅλο τὸ σχετικὸ δημοσίευμα παρακάτω)
Ἀπὸ νομικὸς καὶ οἰκονομολόγος κατέληξε …ἐθελοντὴς ἐπόπτης κι ἐξεταστὴς μοντέλων πολεμικῶν πλοίων. Τόση ἐξειδίκευσις πουθενὰ ἀλλοῦ στὸν κόσμο… Ἔ;
Ὁ ἐν λόγῳ «ἐθνοσωτήρ» ἐπεβλήθη ὡς (τί ἄρα γέ;) τὸ πέμπτον πρόσωπο, ποὺ συμμετεῖχε στὴν ἐν λόγῳ ἀποστολή, ἂν καὶ στὴν πραγματικότητα οὔτε οἰκονομολόγος ἦταν ἀκόμη καλὰ καλά, οὔτε τὰ ἐθνικὰ συμφέροντα ὑπερασπίζετο, ἐφ΄ ὅσον ἦταν ἐκείνην τὴν περίοδο ναύτης τῶν ἀμερικανικῶν ναυτικῶν δυνάμεων κάτι πού, ὅσο κι ἐὰν δὲν μποροῦμε νὰ τὸ συνειδητοποιήσουμε, ἀποδεικνύει πὼς πρώτη του Πατρὶς ἦσαν οἱ Η.Π.Α..
Ἀφῆστε ποὺ ἐπὶ πλέον, εἶχε «αὐτοεξορισθῇ» εἰς τὸ ἄνδρον τῶν διεθνῶν τρομοκρατῶν, σπουδάζοντας καὶ κάνοντας δημόσιες σχέσεις, ὅταν ἐδῶ ὁ ἀνθὸς τῆς ἑλληνικῆς νεολαίας θυσιάζετο γιὰ ψύλλου πήδημα. Ἦταν τόσο …μπατριώτης δέ, ποὺ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς εἰσβολῆς τῶν Ἰταλῶν καὶ τῶν Γερμανῶν, αὐτὸς ἔκανε …καριέρα εἰς τὰ ἐξωτερικά, μελετώντας …πολιτικὲς τακτικές, τεχνικὲς καὶ μεθοδολογίες γιὰ τὸ πῶς θὰ χειραγωγῇ καλλίτερα τὸ πόπολόν του.
Δῆλα δὴ ἐμᾶς…
Ὅλο αὐτὸ τὸ μόρφωμα, τῆς ὐπαγωγῆς καὶ συμμετοχῆς τῆς χώρας μας σὲ αὐτὰ τὰ παγκόσμια θυσιαστήρια, ἀπὸ τότε ἔως σήμερα, συνιστᾶ ζυγὸ ἐθνικό, αὐτοαναπαραγωγῆς διαρκοῦς χρέους, ποὺ προστιθέμενο στὰ ἤδη ὑπάρχοντα «χρέη» καθίστατο κυριολεκτικῶς λαιμητόμος γιὰ τὸν λαό μας. Ἄλλως τέ, ἂν κι ὁ Μεταξᾶς, διαβλέποντας τὶς οἰκονομικὲς δυσκολίες τῆς χώρας, γιὰ τὴν συμμετοχή μας στὸν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ἀνέστειλε τὶς ὀφειλὲς καὶ τὰ χρέη τῆς χώρας, ἐν τούτοις, Μητσοτάκης καὶ Παπανδρέου (Γεώργιος) τὶς ἐπανέφεραν πλήρως. Ἔτσι, γιὰ νὰ μὴν ζημιωθοῦν οἱ τοκογλῦφοι.
ΦΕΚ 165, τοῦ 1964.
Φυσικὰ μέσα στὸ παιχνίδι κι ὁ ἄλλος «σωτήρας»… Ὁ Κοκκός…
Νὰ μὴν ξεχνιόμαστε… Κι αὐτὸς τοῦ αὐτοῦ φυράματος εἶναι…
Κι ὅλο τὸ ΦΕΚ ἐδῶ:
Ὁ Μεταξᾶς διέγραφε χρέη καὶ οἱ Παπανδρεομητσοτάκηδες τὰ …ἐπανέφεραν!!! ΦΕΚ
Ὁ Μεταξᾶς διέγραφε χρέη καὶ οἱ Παπανδρεομητσοτάκηδες τὰ …ἐπανέφεραν!!!
Καὶ μόνον μία ματιὰ στὶς συνθῆκες καὶ τὸ εἶδος τῆς ἐν λόγῳ ὑποταγῆς μας, κάνει διακριτὸ τὸ πόσο ὡραία μᾶς «ἐτύλιξαν σὲ μίαν κόλλα χαρτί» οἱ «κορυφαῖοι αὐτοὶ ἐθνοσωτῆρες» μας, ποὺ ὡς γνήσιοι ὁλετῆρες μᾶς ὑπεχρέωσαν, ὡς χώρα, νὰ καταθέτουμε ἀμύθητα ποσὰ ἐτησίως, γιὰ ἕνα ταμεῖον ποὺ ἐξυπηρετοῦσε μόνον τοὺς τοκογλύφους. Κι ἐπὶ αὐτῆς τῆς συμβάσεως, ἀνεξαρτήτως τοῦ τὶ λέγεται καὶ γράφεται, δὲν εἴδαμε, ἔως σήμερα, κάποιον «ἐθνοσωτῆρα» νὰ τοποθετεῖται καὶ νὰ ἀξιώνῃ τὴν ἀκύρωσίν της. Οὔτε εἴδαμε κάποιον ἐξ αὐτῶν νὰ προβληματίζεται γιὰ τὸ πῶς μία χώρα, σὰν τὴν δική μας, ποὺ ἤδη ἔβγαινε ἀπὸ μίαν πλιατσικολογικὴ καὶ καταστροφικὴ Κατοχή, βιώνοντας παραλλήλως τότε τὶς ἀπαρχὲς ἀπὸ ἕναν «ἐμφύλιο» (τὸν ὁποῖον ἐπίσης χρηματοδοτοῦσαν καὶ κατηύθυναν οἱ «ἀγαπημένοι μας σύμμαχοι») θὰ μποροῦσε νὰ ἀνταπεξέλθῃ στὶς δυσθεώρητες (καὶ) τότε (καὶ τώρα) οἰκονομικὲς ἀπαιτήσεις, αὐτῶν τῶν «εὐαγῶν ἱδρυμάτων». Μόνον καὶ μόνον ἡ …«φιλανθρωπία» τῶν «ἀγαπημένων μας συμμάχων» ποὺ ἐπηκολούθησε, μὲ ὅλα τὰ παρελκόμενα κάθε σχεδίου Μάρσαλ, ἀποδεικνύει πὼς ἦλθαν γιὰ νὰ μείνουν αὐτὰ τὰ τρωκτικά…
Ἀνδρέας Παπανδρέου, τραπεζίτης Κυριάκος Βαρβαρέσος καὶ Ἀθανάσιος Σμπαρούνης
…μὲ τὶς εὐλογίες τῶν παπανδρεομητσοτάκηδων καὶ κάθε ἀναλόγου τσιρακίου τῶν τοκογλύφων.
Ἡ ἀποκάλυψις τῆς συμμετοχῆς τοῦ Ἀνδρέα στὸ σχέδιον «ΑΣΠΙΔΑ» ἀπὸ τὸν Γεώργιο Γρίβα, ὁ βρώμικος ῥόλος ποὺ ἔπαιξε στὸ θέμα τῆς Ἑνώσεως μὲ τὴν Κύπρο, η δολιοφθορὰ ποὺ ἐπέφερε ἡ δράσις του στὴν Κύπρο καὶ στὸν ἑνωτικὸ ἀγῶνα τῶν Κυπρίων, ἡ παράλληλος διάβρωσις πολιτικῶν καὶ στρατιωτικῶν στὴν Μητροπολιτικὴ Ἑλλάδα, ἡ δίκη, ἡ καταδίκη καὶ ἡ διαφυγὴ τοῦ Ἀνδρέα στὸ ἐξωτερικό, μετὰ τὴν ἐπιβολὴ τῆς δικτατορίας, εἶναι ζητήματα ποὺ πολλάκις ἔχουν ἀναλυθῇ, ἀποδειχθῇ καὶ δὲν σηκώνουν περαιτέρω ἀναλύσεως. Αὐτὸ ὅμως ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ μᾶς κάνῃ ἐντύπωσιν εἶναι πὼς ἐκτὸς ὅλων τῶν ἄλλων, διετέλεσε καὶ σύμβουλος τραπεζίτου, ἢ ἄλλως τραπεζίτης….
…κάτι ποὺ οὐδόλως ἀναφέρεται γενικῶς καὶ εἰδικῶς!!!
Ἄλλως τέ… Εἶναι κοινῶς ἀποδεκτὸν πὼς ἕνας σύμβουλος, συνεργάτης, ὐπάλληλος τοκογλύφων οὐδέποτε θὰ …δάγκωνε τὸ χέρι ποὺ τὸν τρέφει…!!!! Ἔ;
Ἐπὶ πλέον ὅμως, μὲ κάθε εὐκαιρία, ἐδήλωνε παντιοτρόπως τὶς …προτιμήσεις του.
Δὲν ἦταν ἕνας ἁπλὸς …ἐπαναστάτης, ἀλλὰ ἕνας πολυ-ὑποστηριζόμενος «ἐπαναστάτης», ποὺ μὲ κάθε εὐκαιρία διεφήμιζε τὶς ἀπόψεις του. Ἀπόψεις ποὺ δυναμίτιζαν κάθε πιθανότητα ἡρεμίας καὶ εἰρήνης στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία, ὁδηγώντας μας σὲ συνθῆκες ἐμφυλοπολεμικοῦ κλίματος, λίγο πρὸ τῆς ἐπιβολῆς τῆς δικτατορίας. Στόχος του δὲν ἦταν ἡ ὁμαλότης ἀλλὰ ὁ ἔλεγχος.
Συνυπολογίζοντας ἐπὶ πλέον τὸ φυσικό του χάρισμα, ποὺ τὸν μετέτρεπε, σὲ ἀγαστὴ συνεργασία μὲ τὰ ΜΜΕ, σὲ λαοπλάνο «ἡγέτη», μποροῦμε ἴσως νὰ κατανοήσουμε τὸ ποῦ προσέβλεπε.
Καὶ μόνον ἡ δήλωσίς του, ἀπὸ ῥαδιοφωνικὸ ἀμερικανικὸ σταθμό: «εἶμαι ὑπὲρ τῆς λαϊκῆς ἐξεγέρσεως», τὸ 1965, ὅταν ὁ τόπος ἐσείετο ἀπὸ αἱματηρὰ ἐπεισόδια, καταδεικνύει πὼς πρόθεσίς του δὲν ἦταν ἡ εἰρήνη στὴν χώρα, ἀλλὰ ὁ ὑπὸ τοὺς χρηματοδότες του ἀπόλυτος ἔλεγχος, μὲ ἕνα προσωπεῖον «σοσιαλΗστρικόν».
Στὶς 12 Ἀπριλίου τοῦ 1967 δέ, ἐδήλωνε πὼς «θὰ πρέπῃ νὰ ὑπάρξουν πολλοὶ νεκροὶ καὶ τραυματίες καὶ νὰ ξαναγίνῃ ἕνας ἄλλος Ἅγιος Δημίνικος….», ἐνῷ «…θὰ ἀγνοοῦσε τὸ Σύνταγμα καὶ τὸν βασιλέα ὁρκίζοντας ἐπαναστατικὴ κυβέρνησιν εἰς τὴν Πλατεία Συντάγματος», ἐὰν ἔχαναν τὶς ἐκλογές (σουηδικὴ ἐφημερὶς «Ἐξτραμπλατέρ»- Πηγή: «Γεώργιος Παπαδόπουλος», Μάνου Χατζηδάκη, Α΄ τόμος.).
Τὸ τὶ κακὰ ἐπέφερε τὸ μΠατΣοΚ στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία, τὸ πόσου καὶ ποίου μεγέθους εἶναι ἡ διάβρωσις ποὺ ἐπέτυχε καὶ τὸ πόσο ἀκριβὰ πληρώνουμε σήμερα τὸν «σοσιαλιστικὸ δρόμο» δὲν τὸ ἔχουμε ἀκόμη κατανοήσῃ. Θὰ ἀργήσουμε. Τὸ σίγουρο εἶναι πὼς μόλις τώρα ἀρχίσαμε νὰ κατανοοῦμε μέρος τῶν καταστροφῶν πού, μὲ χειρουργικὴ ἀκρίβεια, τὸ «ἀγαπημένο παιδί» τῶν τοκογλύφων, ἐπέτυχε νὰ προκαλέσῃ. Μέρος καὶ μόνον…
…διότι ἡ πραγματικὴ καταστροφὴ δὲν εἶναι ἀκόμη ὁρατή…
…οὔτε μποροῦμε σήμερα, ἐν συνόλῳ, νὰ κατανοήσουμε τὸ πόσο ἀγαπημένοι ἦσαν οἱ «αἰώνιοι ἀντίπαλοι» τοῦ μητσοτακικοῦ καὶ τοῦ παπανδρεϊκοῦ τόξου. Οὔτε μποροῦμε νὰ ἀντιληφθοῦμε πὼς τελικῶς πρόκειται γιὰ τὴν αὐτὴν συμμορία, τῶν ἰδίων πατρώνων, μὲ τὶς αὐτὲς τεχνικὲς καὶ τὴν ἰδίαν βενιζελικὴ προστασία.
ΔΕΝ ἐπιτρέπεται νὰ ΑΝΑΤΡΑΠΟΥΝ οἱ …βενιζελικοὶ ἀπόγονοι!!!
Θὰ εἴχαμε μεταπολίτευσιν ἐάν…
Κατὰ τὰ ἄλλα εἴχαμε ἕναν ἀκόμη «ἐθνάρχη», λέει, ποὺ θὰ τὸν ἀκολουθοῦσαν, λέει, ἐὰν ἐπανεμφανίζετο…
Λέει…
Τόν κακό μας τόν καιρό ποιός λέει πώς θά τόν φτιάξουμε;
Τὸ πόσο …«τέλειος» ἦταν ὁ Ἀνδρέας, δὲν θὰ τὸ ἀνακαλύψουμε στὰ τῆς βικιπαιδείας δημοσιεύματα, ἀλλὰ στὶς …λεπτομέρειες πού, ἄλλοτε συνειδητῶς κι ἄλλοτε μή, ἀγνοοῦμε.
τ.
