ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Ανώνυμος Είπε……

ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ  ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ

Ενώ το διαδίκτυο αποτελεί ένα χρήσιμο μέσο επικοινωνίας, πληροφόρησης, έρευνας, δημοσίευσης και ό,τι άλλο, χρειάζεται να επισημάνουμε ότι έχει κάνει και μεγάλη ζημία; Δεν θα ασχοληθώ στην συνάφεια αυτή με τα αρνητικά του διαδικτύου που οπωσδήποτε είναι πολλά! Θέλω μόνο να επισημάνω κάτι στους πιστούς, τους αγωνιζομένους χριστιανούς, και να το ζητήσω από τα διάφορα ιστολογία που δημοσιεύουν τα διάφορα, και κυρίως αντιοικουμενιστικά, άρθρα αν όντως τους ενδιαφέρει ο αγώνας να προσέξουν ορισμένα πράγματα:

Γράφετε σχόλια στα άρθρα που δημοσιεύονται αλλά δεν βάζετε το ονοματεπώνυμό σας, έτσι υπάρχει σχόλιο πάνω από το οποίο έχει προταθεί: ανώνυμος είπε… Το λάθος βέβαια είναι και των ιστολογίων που δημοσιεύουν ανώνυμα άρθρα. Έτσι ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει ακόμη και να διαμορφώνει το προσδοκώμενο -από τον ίδιο- αποτέλεσμα και να ασκεί κάποιου είδους κυβερνητική επειδή ακριβώς έχει σκοπιμότητα. Εμείς όμως από τον Θεάνθρωπο Κύριο γνωρίζουμε «πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ» (Ιω. 3,20). Και θα ρωτούσα μήπως τελικά κάνουν ζημιά μεγαλύτερη από τα κανάλια και τους καναλάρχες.  Όλοι γνωρίζουμε με τα κανάλια τί γίνεται αλλά στα κανάλια δεν βγαίνει να πει κανείς ανώνυμος είπε… Ψάξε βρες να απαντήσεις τώρα στον ανώνυμο που είπε.  Και αντί να βγει κάτι, ίσως να δημιουργηθεί μεγαλύτερη σύγχυση, οπότε δεν απαντάς.

Όταν  κανείς γράφει κάτι ανώνυμα είναι φανερό ότι πίσω από την ανωνυμία του δείχνει ότι δεν έχει καλές προθέσεις και γι’ αυτό δεν φανερώνει τον εαυτό του. Δεν έχει την ανδρεία να βγει και να πει φανερά αυτό που θέλει διότι αυτός που κατηγορείται μπορεί να αμυνθεί. Ο διαδικτυακός κατήγορος έχει το ακαταλόγιστο να πει ότι θέλει; Αν θέλει κανείς να πει αυτό που θέλει -ελευθερία λόγου και έκφρασης έχουμε στις δημοκρατικές κοινωνίες- ας το πει επώνυμα για να αντιμετωπισθεί τίμια και να υποστεί αν χρειαστεί και τις συνέπειες των όσων λέγει.
Δυστυχώς όμως! Ενώ βλέπουμε να έχουν παρρησία οι γυναίκες οι περισσότεροι άνδρες(;) κρύβονται πίσω από την ανωνυμία. Δεν έχει το δικαίωμα να απαντήσει όποιος θεωρεί ότι αδικείται ή θα απαντήσει σε κάθε ανώνυμο που λέει ό,τι νά’ ναι; Πάντως με ανωνύμους διάλογος δεν γίνεται!

Όλα αυτά είναι συμπτώματα μεταπτωτικού ανθρώπου που ακόμη δεν έχει ανακαινισθεί μολονότι ο Χριστός ήρθε και πραγματοποίησε το απολυτρωτικό Του έργο.

Μὲ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα ἡ πτῶση τῶν προτοπλάστων δὲν περιορίστηκε στὴν ὕπαρξή τους προσωπικὰ ἀλλὰ μεταδόθηκε ἀπὸ τὴν οὐσία τοῦ Ἀδὰμ σὲ ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος. Τὸ ὅτι ὅλοι φέρουμε μέσα μας τὴ φύση τοῦ προπάτορά μας Ἀδὰμ ὡς παραβάτη τὸ γνωρίζουμε ἀπ’ τὸ ὅτι ἁμαρτάνουμε καὶ οἱ ἴδιοι. Βέβαια ἡ ἁμαρτία ποὺ διέπραξε ὁ Ἀδὰμ ἐνῶ καθόταν στὴ δόξα καὶ τὴν τρυφὴ τοῦ παραδείσου διαφέρει ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες ποὺ διαπράττουμε ἐμεῖς, διότι στοὺς πρωτοπλάστους δὲν ὑπῆρχε καμιὰ ἀνάγκη ἢ ἀσθένεια ἢ πρόφαση εὔλογη, παρὰ μόνο καταφρόνηση τῆς ἐντολῆς, ἀγνωμοσύνη καὶ ἀχαριστία.

Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ἀποστασία ὐπῆρξε μεγάλη. Σὲ μᾶς ὅμως ἰσχύει αὐτὸ ποὺ γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολή του· «βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου ἀντιστραευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με ἐν τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου»(Ρωμ. ζ, 22). Ἐπειδὴ ἀκριβῶς ὁ ἄνθρωπος ἁμάρτησε χωρὶς νὰ ὑπάρχει κάποια βία καὶ ἐξαναγκασμός, ἀπέκτησε ἐκ τῶν ὑστέρων ἡ φύση μας πρόσθετα τὴ ροπὴ πρὸς τὴν ἁμαρτία καὶ ἔχασε τὴ δυνατότητα ποὺ εἶχε ἐκ φύσεως νὰ μὴν ἁμαρτάνει. Δηλαδὴ ἀλλοτριώθηκε ἡ ἀθρώπινη φύση, δὲ μεταβλήθηκε ὅμως.

Πιὸ συγκεκριμένα ἀνατράπηκε ἡ ἀρχικὴ τάξη καὶ ἡ ὁμαλὴ ἀλληλεξάρτηση τῶν μερῶν καὶ τῶν δυνάμεων τῆς φύσεώς μας. Σαφῶς δὲν ἔπαυσαν νὰ ὑπάρχουν καὶ οἱ τρεῖς πλευρὲς τῆς ἀνθρώπινης φύσεως καὶ συνακόλουθα τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς μας -ἡ σωματική, ἡ διανοητικὴ καὶ ἡ πνευματική- ὅπως καὶ οἱ ἀντίστοιχες ἐκδηλώσεις τους, ἀλλὰ καθὼς διακόπηκε ἡ κοινωνία τοῦ πνεύματός μας μὲ τὸν Θεό, διακόπηκε καὶ ἡ ἐνίσχυσή του μὲ θεία δύναμη. Αὐτὸ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ ἀποδυναμωθεῖ τὸ ἀνώτερο αὐτὸ μέρος τῆς ὑπάρξεώς μας, ὥστε νὰ μὴν μπορεῖ νὰ κυβερνήσει τὸ κατώτερο μέρος τῆς ψυχῆς ἀλλὰ καὶ τὸ σῶμα. Ἔτσι ἀντὶ τὸ πνεῦμα μας νὰ κυριαρχεῖ στὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα μας αἰχμαλωτίσθηκε καὶ ὑποτάχθηκε τὸ ἴδιο σὲ αὐτά. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ κυριάρχησε στὸν ἄνθρωπο ἡ διάνοια καί, μέσω τῆς διάνοιας, ἡ σαρκικότητα. Ὁ ἄνθρωπος πλέον ἀπὸ πνευματικὸς ἔγινε διανοητικὸς καὶ σαρκικός.

Συνεπῶς τὸ πρόβλημα στὸν ἄνθρωπο δὲν βρίσκεται στὸ ὅτι ἔχει τὴν διανοτικὴ καὶ σωματική του πλευρά, ἀλλὰ στὸ ὅτι αὐτὰ ποὺ ἱεραρχήθηκαν στὴ φύση μας δευτερεύοντα καὶ ὑποδεέστερα μὲ τὴν πτώση του ὁ ἄνθρωπος τὰ κατέστησε κυρίαρχα στὸ πνεῦμα του ὥστε νὰ δεσπόζουν καταδυναστευτικὰ στὴν ὕπαρξή μας κάνοντας τὴ ζωή μας ἀφύσικη καὶ ἔμπαθή.

Γράφει χαρακτηριστικὰ ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος: «Ἀπὸ τὴν παράβαση τοῦ πρώτου ἀνθρώπου παρεκτράπηκαν οἱ φυσικὲς δυνάμεις τῆς ἀνθρώπινης φύσης, ὁ νοῦς, ἡ διάνοια, ἡ δοξασία, ἡ φαντασία καὶ ἡ αἴσθηση, οἱ ὁποῖες συνιστοῦν τὸ τριμερὲς τῆς ψυχῆς, τὸ λογιστικό, τὸ θυμικὸ καὶ τὸ ἐπιθυμητικό. Καὶ γι’ αὐτὸ τὸ λόγο μπορεῖ μὲν νὰ συλλογίζεται ὁ ἄνθρωπος, δυσκολεύεται ὅμως νὰ συλλογίζεται ὀρθά. Μπορεῖ μὲν νὰ ἐπιθυμεῖ, ὅμως ἀνόητες ἐπιθυμίες. Μπορεῖ μὲν νὰ ὀργίζεται, θυμώνει ὅμως παράλογα. Καὶ γι’ αὐτὸ τὰ νοήματά του καὶ τὰ διανοήματα, οἱ δοξασίες καὶ οἱ φαντασίες καὶ ὅσα ἀντιλαμβάνεται μὲ τὶς αἰσθήσεις εἶναι ἀνάπηρα καὶ στραβὰ καὶ σφαλερά».