Κάθε χρόνο, από το 1954 μέχρι σήμερα, η πιο πλούσια και ισχυρή ελίτ του κόσμου -τραπεζίτες, πολιτικοί, CEO πολυεθνικών, ιδιοκτήτες και διευθυντές των μίντια- και τα διακεκριμένα τσιράκια τους, συγκεντρώνονται σε ένα πολυτελές και εξαιρετικά προστατευόμενο από εκατοντάδες ενόπλους μέρος για να καταστρώσουν τις επόμενες κινήσεις τους.
Μακριά από τα μάτια της κοινής γνώμης, με την αθόρυβη πανουργία ενός πύθωνα που γλυστράει πεινασμένος γύρω από το θύμα του, συζητούν για το πώς θα διαμορφώσουν το “παγκόσμιο χωριό” μέσα στα νεοταξικά πλαίσια που έχουν ορίσει για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους και να σιγουρέψουν ότι τα πράγματα θα συνεχίζουν να λειτουργούν επωφελώς για τους λίγους εκλεκτούς που εκπροσωπούν.
Μιλάμε, φυσικά, για την ετήσια Σύνοδο της Λέσχης Μπίλνετρμπεργκ, η οποία εφέτος έγινε από την 1η έως την 4η Ιουνίου, στο Chantilly (Σαντιγύ) της Βιρτζίνιας των ΗΠΑ, υπό την προστασία της αμερικανικής αστυνομίας, της CIA αλλά και του ΝΑΤΟ, το οποίο είχε τιμητική θέση στην ατζέντα της συνάντησης.
Στην περσινή συνάντηση της Δρέσδης, στην Γερμανία, κυριάρχησε η ανησυχία για την οργισμένη αντίδραση του “πρεκαριάτου”, των δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων της μεσαίας τάξης που ζουν σήμερα στην επισφάλεια και απεχθάνονται όλων των ειδών τις συστημικές πολιτικές και πνευματικές ελίτ της παγκοσμιοποίησης.
Οι Μπιλντερμπέργκερς, φοβούμενοι προφανώς το τέρας που οι ίδιοι δημιούργησαν, αναζήτησαν απεγνωσμένα λύσεις μπροστά στο επερχόμενο Brexit και την εκλογική νίκη του Τραμπ, χωρίς να το καταφέρουν. Σε συνέχεια της περσινής θεματολογίας, κυριάρχησε και φέτος η αναφορά στα πεπραγμένα της διακυβέρνησης Τραμπ υπό τον τίτλο “αναφορά προόδου”, αποδεικνύοντας πόσο σοβαρά απασχολεί το βαθύ κράτος των Ηνωμένων Πολιτειών η αντιπαράθεση με τον σημερινό ένοικο του Οβάλ Γραφείου και η επιχείρηση χειραγώγησής του.
Η ειρωνεία είναι ότι η μυστικοπαθής τριήμερη σύνοδος της πολιτικο-οικονομικής ελίτ πέρασε “γενεές δεκατέσσερις” τον επίμαχο Πρόεδρο, λίγα μόνο χιλιόμετρα δυτικά του Λευκού Οίκου, υποδεικνύοντας ποιος είναι ο πραγματικός “πλανητάρχης”. Το αν τον έκριναν “μεταξεταστέο” ή αποφάσισαν να τον απολύσουν, θα το δούμε στην συνέχεια. Σίγουρα, πάντως, ο τελευταίος που θα το μάθει είναι ο “κυρίαρχος λαός” που τον εξέλεξε.
Η συνάντηση των 130 “ντροπαλών πολυεκατομμυριούχων και αρχιτοκογλύφων”, όπως τους αποκαλεί ο ερευνητής Tyler Durden στο zerohedge.com, ξεκίνησε την Πέμπτη, 1 Ιουνίου, στο αυστηρά φυλασσόμενο τμήμα του πολυτελούς ξενοδοχείου Westfields Marriott, το οποίο είχε αποκλεισθεί πολύ νωρίτερα. Μια στρατιά κηπουρών φύτευε βιαστικά έλατα γύρω-γύρω για την προστασία των καλεσμένων από τα αδιάκριτα βλέμματα των εχθρών τους, δηλαδή των πολιτών.
Ιδιαίτερης σημασίας συμμετοχές
Ο Χένρυ Κίσσινγκερ, πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, παλιός θαμών της πανίσχυρης Λέσχης, μαζί με τον πρώην διευθυντή της CIA, John O’ Brennan, πρόεδρος και σύμβουλος της KissingerAssociates Inc. αντίστοιχα, ήταν στην λίστα των προσκεκλημένων της φετινής χρονιάς, που έβριθε από “μεγάλα κεφάλια” στον χώρο της γεωπολιτικής. Μάλιστα, ο στυλοβάτης της παγκοσμιοποίησης Χένρυ, σκεπτικιστής όμως τα τελευταία χρόνια, φρόντισε να επισκεφθεί λίγο πριν τον Λευκό Οίκο για να συζητήσει τα σημαντικά παγκόσμια ζητήματα με τον ίδιο τον Τραμπ, πριν τοποθετηθεί στην Μπίλντερμπεργκ.
Το τι ειπώθηκε, φυσικά, δεν το γνωρίζουμε, αλλά και από την πλευρά του Λευκού Οίκου υπήρχε αξιόλογη ομάδα “υπερασπιστών” με τους Wilbur Ross, υπουργό Εμπορίου, τον HR McMaster, σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας, και τον νέο στρατηγικό σύμβουλο του Τραμπ, Chris Liddell. Μαζί με την ομάδα Τραμπ συμμετείχαν δύο Αμερικανοί γερουσιαστές και ο κυβερνήτης της Βιρτζίνια.
Ο Τραμπ μάλλον δεν θα υποστηρίχθηκε ιδιαίτερα από τους αφοσιωμένους Ευρωλάτρες και Γκλομπαλιστές της Μπίλντερμπεργκ, όπως ο Eric Schmidt, επικεφαλής της Google, που τον έχει κατηγορήσει για “αντι-παγκοσμιοποιητή” και, φυσικά, “λαϊκιστή” στο παρελθόν.
Ο δισεκατομμυριούχος συνάδελφός του Henry Kravis, επικεφαλής των επενδυτικών κεφαλαίων KKR και άτυπος ταμίας του ISIS/Νταές, σύμφωνα με το γαλλικό δίκτυο Voltaire(www.voltairenet.org/article169651.html), ήταν πιο πιο διαλλακτικός πρόσφατα, όταν είπε ότι ο Τραμπ “θα τηρήσει τις υποσχέσεις του”. Προφανώς ποντάρει στο γεγονός ότι σε λίγο κανείς δεν θα θυμάται πλέον ποιες ήταν αυτές οι υποσχέσεις του 45ου Αμερικανού προέδρου.
Εκτός από τους John Brenan (πρώην διευθυντή της CIA) και Henry Kravis, στο στρατόπεδο των “συνωμοτών” της ισλαμικής τρομοκρατίας ανήκαν και άλλοι συνδαιτυμόνες, όπως ο Sir John Sawers, πρώην διευθυντής της βρετανικής ΜΙ6 και υπεύθυνος για την Μουσουλμανική Αδελφότητα, ο neoconBruno Tertrais του υπουργείου Άμυνας της Γαλλίας, ο David Cohen της CIA, ανακατεμένος με την χρηματοδότηση της τρομοκρατίας, και ο στρατηγός David H. Petraeus, συν-ιδρυτής του ISIS/Νταές.
Έκπληξη αποτέλεσε η πρόσκληση του Κινέζου πρεσβευτή στις ΗΠΑ Cui Tiankai, η οποία πυροδότησε και αντιδράσεις, στην βάση ενός αμερικανικού νόμου που απαγορεύει στους πολίτες των ΗΠΑ να διαπραγματεύονται με οποιαδήποτε ξένη δύναμη για τις μεταξύ των χωρών τους διενέξεις. Τα σχετικά δημοσιεύματα θεώρησαν ότι, με βάση την διένεξη για το θέμα της Θάλασσας της Νότιας Κίνας, έγινε παραβίαση του νόμου.
Το θέμα “Κίνα” πρέπει να συζητήθηκε σε μια συνεδρίαση με την παρουσία του Κινέζου πρεσβευτή, των Αμερικανών αξιωματούχων της κυβέρνησης και των μυστικών υπηρεσιών, αλλά και πολλών επενδυτών στην Κίνα που παρευρίσκονταν. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Eric Schmidt της Google μόλις είχε επιστρέψει από ένα ταξίδι στο Πεκίνο, όπου παρουσιάστηκε το τελευταίο παιχνίδι τεχνητής νοημοσύνης της εταιρείας, το Go.
Το Πεκίνο, το οποίο μετά το Brexit οδηγείται σε μια στρατηγική οικονομική συμμαχία με το Λονδίνο, επιδιώκει την εξομάλυνση των σχέσεων και με τον Τραμπ, για να ανοίξει η προοπτική των ΗΠΑ προς τον “Δρόμο του Μεταξιού” και τις ευνοϊκές εμπορικές συμφωνίες που αυτό σημαίνει για την Κίνα, αλλά και όλο τον κόσμο. Η υπόσχεση του προέδρου Τραμπ να “κάνει ξανά μεγάλη την Αμερική” δεν έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα της Κίνας. Τουναντίον, εάν οι δύο μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη συνεργασθούν, πολλά προβλήματα μπορούν να λυθούν.
Ο πόλεμος της πληροφορίας
Η Βιρτζίνια των ΗΠΑ είναι η τέταρτη φορά που φιλοξένησε την συνάντηση της Μπίλντερμπεργκ. Καθ’ όλη την ημέρα της έναρξης, η μία λιμουζίνα μετά την άλλη περνούσε τις πύλες του “φρουρίου” όπου μερικοί από τους ισχυρότερους οικονομικούς παράγοντες του κόσμου θα συναντούσαν κρυφά πολιτικούς και κρατικούς αξιωματούχους.
Σημαντικά πρόσωπα του τζετ-σετ φιγουράριζαν στον κατάλογο, όπως ο βασιλιάς της Ολλανδίας Willem Alexander, που κατέχει μεγάλο μέρος της Royal Dutch Shell, και η διευθύντρια του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, αλλά και ένα ιδιαίτερο “άρωμα” ΝΑΤΟ και Goldman Sachsυπήρχε στην συνάντηση: ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν Χοσέ Μπαρόζο, σημερινός πρόεδρος της Goldman Sachs, ο διευθυντής της James A. Johnson και άλλα στελέχη της τράπεζας αυτής, που είναι ο πιο μισητός χρηματοπιστωτικός οργανισμός στον πλανήτη.
Μαζί τους, δύο ονομαστοί πρώην πρόεδροι της Παγκόσμιας Τράπεζας, οι Robert B. Zoellick, πρόεδρος της Alliance Bernstein LP, και James D. Wolfensohn, πρόεδρος της Wolfensohn & Company. Τρανταχτά ονόματα-βαμπίρ του διεθνούς τουρμπο-καπιταλισμού και του χρηματο-στρατιωτικού “χταποδιού” που επιχειρεί να συνθλίψει τον κόσμο, σφίγγοντάς τον ασφυκτικά.
Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Jens Stoltenberg, ήταν ένα από τα πλοκάμια αυτού του συστήματος, που, μαζί με τον Rodoslaw Sikorski, πρώην υπουργό Άμυνας της Πολωνίας, και τον πρώην υφυπουργό Άμυνας για πυρηνικά θέματα των ΗΠΑ, Elaine M. Burn, συμμετείχαν στην θεματική συνεδρίαση με τον τίτλο: “Η Ατλαντική Αμυντική Συμμαχία: σφαίρες, bytes και δολλάρια”.
Ο Stoltenberg συναντήθηκε επίσης με τον Ολλανδό υπουργό Άμυνας, τον CEO της Airbus, της 7ης μεγαλύτερης εταιρείας κατασκευής όπλων στον κόσμο, και άλλους υψηλόβαθμους Ευρωπαίους πολιτικούς, σε μια προσπάθεια επούλωσης της σοβαρά τραυματισμένης διατλαντικής σχέσης, μετά την εκρηκτική επίσκεψη Τραμπ στις Βρυξέλλες.
Τώρα, όταν η Μπίλντερμπεργκ μιλάει για τον “Πόλεμο της Πληροφορίας”, άλλο ένα θέμα της φετινής ατζέντας της, θα πρέπει όλοι να κουμπωνόμαστε. Δεν χρειάζεται να αναρωτηθεί κανείς με το μέρος ποιανού είναι αυτοί οι κύριοι με τις θωρακισμένες λιμουζίνες και το αστυνομικό κράτος γύρω τους να τους φυλάει.
Σίγουρα, δεν έπιασε ξαφνικά την Μπίλντερμπεργκ η αγωνία να ασχοληθεί με τα “Fake News” και την “προπαγάνδα του λαϊκισμού” -στην επόμενη θεματική με τίτλο “Γιατί ο Λαϊκισμός αναπτύσσεται;”- για να προστατεύσει την αλήθεια.
Δεν συνάδει αυτό με το προφίλ μιας μυστικής οργάνωσης, που επί 60 χρόνια έχει πολεμήσει την ελεύθερη πληροφόρηση, κρύβοντας της αλήθεια για τον εαυτό της από την διεθνή κοινή γνώμη. Την ώρα, μάλιστα, που τα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης της Δύσης βρίθουν από κατασκευασμένες θεωρίες κατά της Ρωσσίας, τις οποίες προωθούν οι ίδιοι οι Μπιλντερμπέργκερς.
Θέλουν να τελειώνουν με την εθνική ταυτότητα
Οι συναντήσεις της Μπίλντερμπεργκ χρηματοδοτούνται αφειδώς από το μεγάλο κεφάλαιο και το ΝΑΤΟ, γι’ αυτό οι θαμώνες της είναι όλοι “λυσσασμένα σκυλιά” της παγκοσμιοποίησης, για την οποία επανειλημμένα έχουν πει δημοσίως ότι είναι …“ο καλύτερος δυνατός κόσμος”, στα πρότυπα της μεσαιωνικής θρησκευτικής απολυτότητας. Και πώς να μην είναι άλλωστε, όταν μιλάμε για επικεφαλής των SBC, Deutsche Bank, AXA, Bayer, ING, Lazard, Fiat Chrysler και, βέβαια, τα φιντάνια του Internet, όπως η Google και η εταιρεία διαδικτυακών πληρωμών Stripe, οι CEO των οποίων ήταν εκεί, μαζί με τον συνιδρυτή του PayPal και του eBay καθώς και τον ιδρυτή της LinkedIn.
Δυστυχώς, δεν υπάρχει πρόσβαση στο υλικό των συζητήσεων, παρ’ όλο που τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των θεμάτων που συζητιούνται έχει επεκταθεί ώστε να περιλαμβάνει τα τεκταινόμενα στον πραγματικό κόσμο. Γνωστοποιείται μόνο η σχετική λίστα, και μόνο να εικάσουμε μπορούμε. Για το μέλλον, όμως, των εθνών της Ευρώπης δεν χρειάζεται να φαντασθούμε τις διαθέσεις της Μπίλντερμπεργκ, γιατί οι ίδιοι τις έχουν ομολογήσει.
Ένας πρώην επίτροπος της Ε.Ε., ο Peter Sutherland, μέλος της διοικητικής επιτροπής της Μπίλντερμπεργκ, είπε, το 2012, ενώπιον της Βουλής των Λόρδων, ότι “η μαζική μετανάστευση είναι ζωτικό θέμα” και ότι τα ομοιογενή ευρωπαϊκά κράτη απλώς “δεν έχουν μέλλον”.
Αν τα κράτη δεν “προσελκύσουν” μετανάστες, συνέχισε ο Sutherland, δεν μπορούν να γίνουν ανταγωνιστικά σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι μεταναστευτικές ροές πρέπει να γίνουν ευνοϊκά αποδεκτές. Η μετανάστευση είναι τόσο “ηθικό” όσο και “οικονομικό” πλεονέκτημα.
Δεν υπάρχουν σύνορα. Μετανάστευση χωρίς περιορισμούς… Φυσικά, το παράδοξο είναι ότι, αν η Ευρώπη χρειαζόταν μετανάστες τόσο απεγνωσμένα όσο ισχυρίστηκε ο Sutherland, γιατί δεν δίνει δουλειά στα εκατομμύρια ανέργων μεταναστών που τριγυρίζουν ήδη, εξαντλημένοι και αποξενωμένοι, σε φτωχογειτονιές έξω από το Παρίσι ή τις Βρυξέλλες;
Οι Γάλλοι πολίτες βορειοαφρικανικής καταγωγής με πανεπιστημιακή μόρφωση βρίσκονται αντιμέτωποι με το γιγαντιαίο ποσοστό ανεργίας του 26,5%. Αλλά κανείς δεν μιλά με βάση την πραγματικότητα.
Πράγματι, όταν ήρθε αντιμέτωπος με ανάλογα επίσημα στοιχεία, τα οποία δείχνουν ότι οι μετανάστες έχουν πολύ χαμηλότερο δείκτη απασχόλησης στην Ευρώπη απ’ ό,τι στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Sutherland δεν μπορούσε να δώσει καμμιά ρεαλιστική απάντηση. (sputniknews.com/blogs/20160724-un-eu-migration-crisis)
Οι Ευρωπαίοι γηγενείς “δεν έχουν κανένα μέλλον”, σύμφωνα με την Μπίλντερμπεργκ, εκτός αν αποφασίσουν να θυσιάσουν την ταυτότητά τους για να εξαγοράσουν την επιβίωσή τους. Το ειδεχθές κόστος για τους λαούς, ιδιαίτερα όσους έχουν ορθόδοξες-βυζαντινές ρίζες, προκειμένου να ενταχθούν στην Ε.Ε., σημαίνει να απεμπολήσουν μια χιλιετή πολιτισμική παράδοση, πετώντας την στον σκουπιδοτενεκέ των παγκοσμιοποιητών.
Η “ειλικρίνεια” του Peter Sutherland στην Βουλή των Λόρδων και η ωμότητα της “σταύρωσης” της Ελλάδας αρκούν για να παραδειγματιστούν όσοι ακόμα δυσπιστούν
Από την Στρογγυλή Τράπεζα στην Λέσχη Μπίλντερμπεργκ
Επί 60 και πλέον χρόνια, οι τροχοί της Μπίλντερμπεργκ στριφογυρίζουν γύρω από κάθε παγκόσμιο γεγονός, αλλά το κρυμμένο χέρι πίσω από τον στόχο της παγκόσμιας διακυβέρνησης είναι πολύ πιο παλιό. Στην δεκαετία μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο επικεντρώνονται οι προσπάθειες των σοβαρότερων μυστικών εταιρειών και των ηγετών τους για τον σκοπό αυτόν, σύμφωνα με τον ιστορικό και συγγραφέα Michael Howard, ο οποίος μελετά τις μυστικές εταιρείες και την παραπολιτική επί πολλά χρόνια. (Michael Howard, TheOccultConspiracy, London 1989)
Οι ομάδες μεγάλης επιρροής παρακινούσαν ήδη τα αναπτυγμένα κράτη, ενώ ο πόλεμος ξεκινούσε, να δημιουργήσουν έναν ουδέτερο οργανισμό αφιερωμένο στην διεθνή συνεργασία.
Μια από τις πολιτικές προσωπικότητες που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο κίνημα για την παγκόσμια διακυβέρνηση ήταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Woodrow Wilson, που λέγεται ότι ήταν μυστικό μέλος ενός Ροδοσταυρικού Τάγματος.
Ο πρόεδρος Wilson είχε ήδη στείλει τον ειδικό σύμβουλό του, συνταγματάρχη E.M. House, να ξεκινήσει συνομιλίες με αρκετές από τις συμμαχικές κυβερνήσεις, με απώτερο στόχο την δημιουργία ενός διεθνούς οργανισμού για την παγκόσμια ασφάλεια.
Την δεκαετία του ’20, η Λίγκα των Εθνών έστησε το αρχηγείο της στη Γενεύη, μια πόλη που οι μυστικές εταιρείες θεωρούν ως ένα από τα μεγαλύτερα ιερά κέντρα δύναμης στον κόσμο. Όμως, η άρνηση του Κογκρέσσου να επικυρώσει την αμερικανική συμμετοχή αποδυνάμωσε την θέση της Λίγκας.
Παρά την αποτυχία των Ηνωμένων Πολιτειών να γίνουν πλήρες μέλος της Λίγκας των Εθνών, ο Wilson δεν εγκατέλειψε το σχέδιό του για μια παγκόσμια διακυβέρνηση. Το 1919, ο συνταγματάρχης House ταξίδεψε ξανά στο Παρίσι, αλλά την φορά αυτή για συνομιλίες με μέλη μιας βρετανικής αποκρυφιστικο-πολιτικής ομάδας με το όνομα “Στρογγυλή Τράπεζα”, η οποία είχε επίσης κλάδους στην Βόρεια Αμερική.
Σε μια συνάντηση που έγινε στο Majestic Hotel, τον Μάϊο του 1919, προτάθηκε η ιδέα ενός εναλλακτικού διεθνούς οργανισμού απέναντι στην Λίγκα των Εθνών. Αυτή η νέα ομάδα θα δρούσε ως συντονιστικό όργανο για την εγκαθίδρυση μιας μελλοντικής παγκόσμιας διακυβέρνησης, η οποία θα κυριαρχείτο από την Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Την ιδέα της “Στρογγυλής Τραπέζης” είχε συλλάβει ο Cecil Rhodes, ένας μεγιστάνας των διαμαντιών και του χρυσού του 19ου αιώνα, που έδωσε το όνομά του στην Ροδεσία (σημερινή Ζιμπάμπουε). Ο Rhodesήταν φανατικός υποστηρικτής της ιδέας της παγκόσμιας κυβέρνησης, πίσω από την οποία κρυβόταν η επικράτηση παγκοσμίως του βρετανικού ιμπεριαλισμού.
Είχε ιδρυθεί ήδη αμερικανικός κλάδος της ομάδας και, όταν ο συνταγματάρχης House την προσέγγισε με το σχέδιο του Αμερικανού προέδρου, η Στρογγυλή Τράπεζα ήταν παραπάνω από πρόθυμη να συμμετάσχει σ’ αυτό το υπερεθνικό εγχείρημα.
Ο νέος οργανισμός, που προέκυψε από την συνάντηση του Παρισιού, ήταν μικρότερης κλίμακας από την Λίγκα των Εθνών, αλλά είχε τις ίδιες επιδιώξεις. Στην Βρετανία ο οργανισμός αποκαλείτο Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων (IIA), ενώ στην Νέα Υόρκη λειτουργούσε ως Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων (CFR).
Η χρηματοδότηση του οργανισμού προήλθε από πλούσιους διεθνείς τραπεζίτες και γρήγορα στρατολόγησε εξέχουσες πολιτικές προσωπικότητες από την Αμερική και την Βρετανία, που υποστήριξαν τους στόχους του. Αρχικά, το CFR θεωρείτο από τους επικριτές του ως μια ελιτίστικη, ακροδεξιά ομάδα εξουσίας και έφθασαν να το κατηγορήσουν ότι βοήθησε τον Χίτλερ, χρηματοδοτώντας τον, να ανέλθει στην εξουσία.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το CFR έστρεψε την προσοχή του στην υποστήριξη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, που ιδρύθηκε το 1945 για να αντικαταστήσει την παλιά Λίγκα των Εθνών.
Οι δραστηριότητες του CFR έχουν συνδεθεί με δύο άλλα πολιτικά “think-tanks”, τα οποία εμφανίστηκαν κατά την μεταπολεμική περίοδο και των οποίων η κρυφή προέλευση και οι ανορθόδοξες πολιτικές απόψεις τα έκαναν να χαρακτηριστούν ως προκάλυμμα μυστικών εταιρειών.
Οι οργανώσεις αυτές -τα “think-tanks”- είναι η Ομάδα Μπίλντερμπεργκ και η Τριμερής Επιτροπή, τις οποίες πολλοί τις ταυτίζουν με κρυφές ομάδες εξουσίας, που εμπλέκονται στην μυστική διαχείριση των διεθνών υποθέσεων. Επειδή οι ομάδες αυτές φθάνουν στα άκρα προκειμένου να αποφύγουν την δημοσιότητα, κάνουν εν κρυπτώ τις τακτικές τους συναντήσεις και φρουρούν τα σημαντικά μέλη τους λαμβάνοντας υπερβολικά μέτρα ασφαλείας, οι φήμες που κυκλοφορούν για τα πραγματικά κίνητρά τους γίνονται όλο και πιο απίστευτες με τα χρόνια.
Οι παγκόσμιοι χειραγωγοί
Η Ομάδα Μπίλντερμπεργκ ιδρύθηκε τον Μάϊο του 1954 και η πρώτη συνάντησή της έγινε στο Ξενοδοχείο Bilderberg, στο Osterbeck της Ολλανδίας, απ’ όπου και πήρε το όνομά της. Πρόεδρος στην πρώτη συνάντηση ήταν ο πρίγκηπας Βερνάρδος της Ολλανδίας, που παρέμεινε στην θέση του μέχρι το 1976, όταν υποχρεώθηκε να παραιτηθεί λόγω του οικονομικού σκανδάλου που αφορούσε την Lockheed AircraftCorporation.
Τι υπαγόρευσε την ίδρυση της Ομάδας Μπίλντερμπεργκ; Στο βιβλίο του TheGlobalManipulators, ο RobertEringer τους συνδέει με την CIA και τον διεθνή Ελευθεροτεκτονισμό. Σύμφωνα με τον Eringer, η πρώτη διάσκεψη της Μπίλντερμπεργκ οργανώθηκε από ένα μυστήριο άτομο με το όνομα Dr Joseph Retinger.
Ήταν ανακατεμένος σε μυστικές δραστηριότητες επί μισό αιώνα περίπου και είχε την φήμη του αρχιπράκτορα του διεθνούς Ελευθεροτεκτονισμού. Ο Retinger ήξερε όλους όσους είχαν οποιαδήποτε ανάμειξη με την πολιτική στην Ευρώπη.
Την δεκαετία του ’20, παρά τις σχέσεις του με την Μασονία, ενεπλάκη σε ειδικές αποστολές για το Βατικανό και το 1924 ίδρυσε μια μυστική οργάνωση με στόχο την ευρωπαϊκή ένωση.
Το 1946, σε μια διάλεξη που δόθηκε στο ΙΙΑ (τον βρετανικό κλάδο του CFR) στο Λονδίνο, ο Retingerεπικεντρώθηκε στην προοπτική μιας ενωμένης Ευρώπης ως προμαχώνα κατά του κομμουνισμού.
Αυτό τον οδήγησε να ενταχθεί στην Αμερικανική Επιτροπή για μια Ενωμένη Ευρώπη (ACUE), η οποία προωθούσε κονδύλια σε αντι-κομμουνιστικές ομάδες στην Ευρώπη και περιελάμβανε τον μελλοντικό Πάπα Παύλο ΣΤ’ ως αρχιπράκτορά της στο Βατικανό.
Στην δράση του ως μέλος της ACUE, ο Retingerπροσέγγισε τον Πρίγκηπα Βερνάρδο της Ολλανδίας και του πρότεινε να χρησιμοποιήσει την βασιλική του επιρροή για να βοηθήσει στην συγκρότηση μιας ομάδας σημαντικών Ευρωπαίων, οι οποίοι συμμερίζονταν τις αντι-κομμουνιστικές απόψεις των δύο ανδρών και την πίστη τους σε μια ενωμένη Ευρώπη.
Αυτή η νέα ομάδα θα δρούσε ως εκλεκτό “think-tank” και θα συντόνιζε τις πολιτικές που είχαν σχεδιαστεί για να πολεμήσουν την θεωρούμενη κομμουνιστική απειλή για την δυτική κοινωνία. Το 1952, ο Retinger ήρθε σε επαφή με την CIA και της ζήτησε να προσφέρει οικονομική και ηθική υποστήριξη για το εγχείρημα.
Δύο χρόνια αργότερα, έγινε η πρώτη συνάντηση της ομάδας στην Ολλανδία, με συμμετέχοντες εκπροσώπους από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, και επικεφαλής την τότε Βασίλισσα Τζουλιάνα της Ολλανδίας, που συνήθιζε να συμμετέχει σε αποκρυφιστικές πρακτικές!
Ο νέος Ψυχρός Πόλεμος
Η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ ιδρύθηκε αρχικά ως αντικομμουνιστική ομάδα, με μέλη κυρίως δεξιάς πολιτικής τοποθέτησης, για να αντιμετωπίσει την ισχύ και την αίγλη ανάμεσα στους λαούς της Ευρώπης τής τότε Σοβιετικής Ένωσης.
Όμως, το 1976, δεκαπέντε εκπρόσωποι από την Σοβιετική Ένωση κλήθηκαν και παρακολούθησαν μία από τις διασκέψεις της στην έρημο της Αριζόνα. Η κίνηση αυτή ερμηνεύθηκε από τους παρατηρητές ως αλλαγή της επικέντρωσης της Ομάδας από τον στόχο μιας Ενωμένης Ευρώπης, αντιτιθέμενης στο Ανατολικό μπλοκ, στην μαξιμαλιστική σύλληψη μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης, που προωθείται από τους διεθνιστές στο εσωτερικό των μυστικών εταιρειών. Η αλλαγή αυτή συνέπεσε με τη νέα πολιτική της προσέγγισης που ακολούθησε το μέλος του CFR, Τζίμμυ Κάρτερ, όταν έγινε πρόεδρος των ΗΠΑ.
Ίσως η πραγματικότητα της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και η αληθινή ισχύς της να είναι λιγότερο εξωτική απ’ ό,τι φανταζόμαστε.Η απίστευτη ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων για την ασφάλεια κατά την διάρκεια των Συνόδων της μπορεί να μην είναι τόσο για την προστασία των καλεσμένων, όσο για τον εντυπωσιασμό τους, για να καταδείξει ότι η πραγματική δύναμη στην Δύση είναι το ΝΑΤΟ.
Παρ’ όλο που η Λέσχη ανέπτυξε μια αντικομμουνιστική ρητορική όταν ιδρύθηκε, δεν στρεφόταν κατά της Ρωσσίας μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ. Το ΝΑΤΟ είχε ελπίσει να ενσωματώσει την Ρωσσία του Γιέλτσιν, υπό την προϋπόθεση ότι η Μόσχα δεν θα επέμενε στην εθνική της κυριαρχία και στο μοίρασμα του κόσμου, όπως απέρρεε από τις Συμφωνίες του Πότσδαμ και της Γιάλτας.
Μάλιστα, η Ατλαντική Συμμαχία είχε συναντηθεί με τον τότε Ρώσσο πρόεδρο Ντμίτρυ Μεντβέντεβ στην Σύνοδο της Λισσαβώνας και είχε προτείνει να ενταχθεί η Ρωσσία στον συνασπισμό, αναγνωρίζοντας την υπάρχουσα Νέα Τάξη, όπου ολόκληρη η Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη σιγά-σιγά έμπαινε στην τροχιά της Δύσης.
Εάν η Μόσχα αναγνώριζε την ήττα της, τότε η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ θα άρχιζε να καλεί προσωπικότητες από την Ρωσσία στις ετήσιες συναντήσεις της. Οι παγκοσμιοποιητές ήθελαν να επηρεάσουν υπέρ τους την κοινή γνώμη στην Ρωσσία προκειμένου να επιταχύνουν τον εξαμερικανισμό της και να πείσουν τους Ρώσσους πολίτες να πάψουν να ονειρεύονται την δόξα του παρελθόντος.
Όμως, η ιστορία δεν τους χάρισε την συντριπτική νίκη που φαινόταν να τους υπόσχεται την δεκαετία του ’90, πριν την εμφάνιση του ισχυρότερου ηγέτη της εποχής μας, του Βλαδίμηρου Πούτιν, ο οποίος ξανάδωσε στους Ρώσσους την χαμένη τους αξιοπρέπεια.
Σήμερα, απέναντι στο Κρεμλίνο, η Ατλαντική Συμμαχία ίσως να μην ανακτήσει ποτέ την ενότητα και την σημασία που απέκτησε κατά τον Ψυχρό Πόλεμο. Δευτερευόντως, δεν θα είναι εφικτό ούτε επιθυμητό να εμποδίσει το εμπόριο με την Ρωσσία. Το νέο μπλοκ δύναμης Ρωσσίας-Κίνας και των ανερχομένων χωρών της Ασίας είναι αυτό που έχει πάρει την σκυτάλη από την Μπίλντερμπεργκ και κινεί τα νήματα σήμερα.
Οι τροχοί της Μπίλντερμπεργκ, ή άλλων μυστικών think-tanks, και των μηχανισμών της αγοράς, που κινούσαν τον κόσμο, έχουν κολλήσει τώρα μέσα στην λάσπη. Η απορρύθμιση του κόσμου έχει πάρει τέτοια έκταση, που για πρώτη φορά οι υπεύθυνοι των εθνικών οικονομιών αδυνατούν να παρακολουθήσουν τις ακροβασίες των τζογαδόρων της οικονομίας-καζίνο.
Για πρώτη φορά οι χρηματοπιστωτικοί φορείς, που διαχειρίζονται δισεκατομμύρια και καταστρέφουν ολόκληρες χώρες, δεν έχουν ιδέα από πολιτική οικονομία και αδιαφορούν εντελώς για τον αντίκτυπο των σχεδιασμών τους στην κοινωνία.
Από τις εντονότερες εικόνες αυτής της απορρύθμισης είναι η κατάθεση του Άλαν Γκρίνσπαν, πρώην προέδρου της Ομοσπονδιακής Τράπεζας (FED) των ΗΠΑ, ενώπιον επιτροπής του Κογκρέσσου, τον Οκτώβριο του 2008: “βρίσκομαι σε κατάσταση σύγχυσης κι έντονου προβληματισμού… όλο αυτό το διανοητικό οικοδόμημα που στηριζόμαστε κατέρρευσε…”. Τα λόγια αυτά του συντηρητικού Γκρίνσπαν σηματοδοτούν το τέλος μιας εποχής.
Όλα αυτά βέβαια δεν γίνονται πρωτοσέλιδα, εφόσον στην λίστα της Μπίλντερμπεργκ συμμετέχουν σταθερά οι πρόεδροι των διεθνών καναλιών, όπως το CNN και το Bloomberg, και οι εκδότες των μεγάλων συγκροτημάτων τύπου, όπως της LondonEveningStandard, της LaStampa και του Economist, που ήταν και φέτος στην λίστα.
