Διάβασα το άρθρο του Γ. Χριστοφορίδη, ειδικού συμβούλου του Ν. Παππά, με τίτλο “Έτος 2019, τόπος, μια «άλλη» Ελλάδα”, όπου με ωραίο τρόπο παρουσιάζεται η μαγική εικόνα μιας χώρας που βελτιώνεται θεαματικά – της …δικής μας! Από αυτό επιλέγω μερικά στοιχεία και προσπαθώ παρακάτω να υπερασπιστώ την κοινή λογική.
Γράφει λοιπόν ο Γ.Χ.:
“…Τα τελευταία πέντε χρόνια υπάρχει ανάπτυξη. Στην αρχή οριακή, αλλά μετά βιώσιμη και σταθερή. Ειδικά την τελευταία τριετία, το πρόσημο όχι μόνο είναι θετικό, αλλά πιάνει ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ κοντά στο 3% (…) η ιδιωτική κατανάλωση των νοικοκυριών αυξάνεται συνεχώς τα τελευταία πέντε χρόνια (…) Κάθε χρόνο εισρέουν όλο και περισσότερες άμεσες ξένες επενδύσεις στην οικονομία (…) τα τελευταία πέντε χρόνια η ανεργία μειώνεται διαρκώς (…) Ρεκόρ σπάει κάθε χρόνο και ο τουρισμός (…) κάθε χρόνο πρωτογενές πλεόνασμα μεγάλο και πάνω από τους στόχους (…) ο δείκτης οικονομικού κλίματος συνεχώς αυξάνεται, ο Γενικός Δείκτης Βιομηχανικής Παραγωγής συνεχώς αυξάνεται, το ίδιο και ο Δείκτης Παραγωγής στις Κατασκευές (…) Φέτος καταγράφεται ρεκόρ στην απορροφητικότητα του ΕΣΠΑ. Του χρόνου, τα ασφαλιστικά ταμεία θα έχουν πλεόνασμα – ρεκόρ, κοντά 1,5 δισ. ευρώ...”
Ας τα πάρουμε από την αρχή. Κανένας μακροοικονομικός δείκτης δεν δείχνει δυναμική που να υποδηλώνει ανάπτυξη. Το ΑΕΠ μας από τα 239,1 δισ. του 2009 καταβαραθρώθηκε στα 184,2 δισ. (2013) και μετά τις “συνεχείς αυξήσεις” φέτος ίσως ξεπεράσει τα …185 δισ.!
Η “αυξανόμενη κατανάλωση” είναι 24% κάτω από το 2008, ενώ οι επενδύσεις που “ανεβαίνουν” είναι ακόμα 63% κάτω από το 2008! Οι εξαγωγές όντως αυξήθηκαν αλλά έχοντας φτάσει από τα 47,6 δισ. του 2008 στα 56 φετινά δισ., δεν έχουν την βαρύτητα που εικάζεται.
Ο τουρισμός κάνει ρεκόρ αφίξεων αλλά όχι και εσόδων, για να μην ψάξουμε και σε τίνων χέρια καταλήγει τελικά το όφελος. Η δε ανεργία, που η μείωσή της πάει να γίνει σημαία της Κυβέρνησης, είναι στην πραγματικότητα στο 28,7% (εκτίμηση του ΙΝΕ), με την μερική απασχόληση να αφορά πια έναν στους δύο νέους εργαζόμενους. Με τον μέσο μισθό αυτών των ανθρώπων κάτω από τα 400 ευρώ, έχουν μούτρα κάποιοι να πανηγυρίζουν κιόλας!
Και τι να πούμε για την επικείμενη νέα μείωση στις συντάξεις και στο όριο του αφορολόγητου εισοδήματος, τι να πούμε για την εξουθένωση της δημόσιας περιουσίας με τις ιδιωτικοποιήσεις, τι να πούμε για την απαξίωση της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων… Σε μια χώρα όπου δεν υπάρχει σχεδόν καμμία δουλειά να κάνεις έστω κι αν έχεις τα χρήματα, όπου κανένας νέος πτυχιούχος δεν βρίσκει εργασία πάνω σ’ αυτό που σπούδασε – και μεταναστεύει, όπου κανένας επαγγελματίας δεν μπορεί να πάρει δάνειο, όπου υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που φυτοζωούν με μαύρη εργασία, με συντάξεις γιαγιάδων, με χρέη που είναι αδύνατον να ξοφλήσουν ποτέ, θέλει πολύ θράσος (ή πλήρη άγνοια της πραγματικότητας) για να θριαμβολογείς.
Η χώρα βρίσκεται σε οικτρή κατάσταση και δεν πρόκειται να βγει από αυτήν παρά μόνο με κάποιο ισχυρό θεραπευτικό σοκ.
Η όποια βελτίωση σε σχέση με τα χρόνια 2010-2014 ήταν αναμενόμενη ακόμη κι από τις πρώτες προβλέψεις των δανειστών, θα είναι όμως πραγματική;
Σε ποιαν Ελλάδα θα αναφέρεται, μια καθημαγμένη χώρα, χωρίς ελληνική νεολαία, χωρίς αυτάρκεια σε οποιονδήποτε τομέα, διεθνώς ανύπαρκτη;
Η βελτίωση κάποιων οικονομικών δεικτών όταν ξεκινάς από τόσο χαμηλό σημείο δεν παρηγορεί κανέναν. Το θέμα δεν είναι αν βρισκόμαστε δέκα ή είκοσι μέτρα κάτω από το νερό, και στις δύο περιπτώσεις πνίγεσαι.
Κ. Κ.
