«Στα τσακίδια, μ@λ@κ@»

Αυτές ήταν οι τελευταίες κουβέντες που άκουσα από τον πρύτανη του ΠΑΜΑΚ αποχωρώντας από τη σημερινή (11/10/2017) ολιγόλεπτη συνάντηση μας στην πρυτανεία.
Αυτά υποστηρίζει ο καθηγητής του ΠΑΜΑΚ κ.Γιώργος Βοσκόπουλος μιλώντας στο logiastarata.gr σχετικά με τη συναντησή του με τον πρύτανη του Πανεπιστημίου σχετικά με τις καταγγελίες που έχει κάνει και την καθιστική του διαμρτυρία
Συγκεκριμένα ο κ.Βοσκόπουλος σε επικοινωνία με το .logiastarata.gr αναφέρει:
“Μετά από πολλούς μήνες προσπαθειών να τον δω ανταποκρίθηκε στο αίτημα μου λίγες ώρες μετά τη δημοσίευση του άρθρου μου «Δύο ερωτήματα για τον Κ. Μητσοτάκη» με το οποίο περιέγραφα αντικειμενικά δεδομένα (βλ. Δελτία Τύπου στις 4 και 9 Οκτωβρίου).
Ανέμενα από τον πρύτανη να με ρωτήσει για όλα όσα έχω καταγγείλει, για όλα όσα έχω καταδείξει με δημοσιεύματα μου. Για τις απειλές που δέχομαι και αυτές που μου μετέφεραν για την κόρη μου. Για το κλίμα πελατειακών σχέσεων που έχω καταγγείλει.
Για την 2η εβδομάδα αποχής μου από τα μαθήματα και την καθιστική διαμαρτυρία που κάνω τις αντίστοιχες ώρες στο γραφείο μου.
Αντί χείρα βοηθείας ερωτήθηκα μόνο αν αμφισβητώ την εξουσία του πρύτανη, αφού στο τελευταίο δελτίο τύπου που δημοσιοποίησα του ζητούσα να κάνει το καθήκον του, αν μπορεί να το κάνει. Ανέμενα να με ενημερώσει για την τύχη της μήνυσης που ο ίδιος είχε καταθέσει στην εισαγγελία πρωτοδικών Θεσσαλονίκης με αφορμή την εύρεση «άγνωστου» μηχανισμού (κοριός) στο γραφείο μου στα τέλη του 2015.
Μια διαδικασία που ξεκίνησε αλλά δεν τελείωσε ποτέ! Μάταια όμως.
 Περίμενα να με ρωτήσει για τις δύο μηνύσεις που έχω καταθέσει (η πρώτη αγνοείται η τύχη της). Ήταν οργισμένος πριν ακόμα με δει και με αντιμετώπισε με απίστευτη εχθρότητα.
Μετά από 3-4 λεπτά λεκτικής επίθεσης του είπα «φεύγω», αφού με είχε αποκαλέσει «μαλάκα» χτυπώντας το χέρι του στο γραφείο.
Προσεγγίζοντας την πόρτα και αφού την άνοιξα φώναξε «στα τσακίδια μ@λ@κ@». Παρούσες ήταν οι τρεις γραμματείς της πρυτανείας και δύο ακόμα άτομα στον προθάλαμο της πρυτανείας που μας κοίταζαν έκπληκτα.
Το μόνο που «έμαθα» ήταν ότι η γνωμοδότηση που ζήτησα για τη διαδικασία εξέλιξης μου και η οποία καθυστερεί αδικαιολόγητα οφείλεται σε «φόρτο εργασίας».
Αυτό υποστήριξε ο νομικός σύμβουλος του ΠΑΜΑΚ. Αυτή ήταν η αντιμετώπιση μου από πλευράς πρύτανη του ΠΑΜΑΚ του οποίου την αρωγή ζήτησα σε ζητήματα ηθικής τάξης, δημοκρατίας και ισονομίας, ισότιμης μεταχείρισης των μελών ΔΕΠ. Αυτή ήταν η συμπεριφορά του πρώτου τη θεσμική τάξη στο ΠΑΜΑΚ απέναντι μου, ενός συναδέλφου πανεπιστημιακού δασκάλου.”