Το όνειρο για την κοινή Ευρώπη των λαών με πρόοδο και ευημερία μετατρέπεται σε εφιάλτη
Μπορεί κάποιοι στη χώρα μας να πανηγύρισαν επειδή έφυγε από την καρέκλα του Γερμανού υπουργού Οικονομικών ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αλλά μάλλον βιάστηκαν.
Διότι η περίπτωση Σόιμπλε είναι κάτι σαν τη Λερναία Υδρα, που ένα κεφάλι τής έκοβε ο Ηρακλής και δύο ξεπηδούσαν.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Σόιμπλε μπορεί μεν να φυγαδεύτηκε στην προεδρία της γερμανικής Βουλής, καθώς έπρεπε πλέον να βγει από το κάδρο, αλλά το δόγμα του παραμένει ισχυρό.
Παράλληλα, τουλάχιστον… 10 μικροί Σόιμπλε είναι σε ετοιμότητα για να τον αντικαταστήσουν, καθώς ζουν ανάμεσά μας τόσο στη Γερμανία όσο και σε άλλες χώρες του Βορρά. Και αυτό διότι πολύ απλά η Λερναία Υδρα της λιτότητας ζει και βασιλεύει στην Ευρωπαϊκή Ενωση και εξακολουθεί να την τραβά σαν κινούμενη άμμος.
Και μπορεί εμείς, κλεισμένοι στον μικρόκοσμό μας από τα μύρια όσα προβλήματα μας έχουν κάνει τον βίο αβίωτο, με ευθύνες των δανειστών, αλλά πρωτίστως δικές μας, όμως η Ευρώπη ήδη έχει μπει σε μια φάση μεγάλης κρίσης, που την απειλεί με διάλυση. Ολες εκείνες οι δυνάμεις, που δεν είδαν καθόλου με καλό μάτι την Ενωση, πλέον πυροδοτούν μετά την οικονομική κρίση, που ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου, και την πολιτική κρίση.
Οσα συμβαίνουν στην Καταλονία, με τους εσφαλμένους χειρισμούς, κυρίως, του Ραχόι, αυτά που ακολουθούν στην Ιταλία και έπονται στο Βέλγιο κ.λπ. μόνο καλές εξελίξεις δεν προμηνύουν για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το αντίθετο, θα λέγαμε.
Η κρίση όλο και μεγαλώνει και δεν υπάρχουν εκείνοι οι ηγέτες που θα ανάψουν και πάλι τη φλόγα του οράματος μιας μεγάλης δύναμης, η οποία θα μπορούσε να δημιουργήσει τον άλλο πόλο στον δυτικό κόσμο. Ο πόλεμος βορείων και νοτίων, πλούσιων και φτωχών, που σιγόβραζε χρόνια κάτω από το καπάκι της μεγάλης και ενιαίας Ευρώπης, είναι έτοιμος να τινάξει το καζάνι και η ευρωπαϊκή «σούπα» να χυθεί.
Διότι αντί το οικοδόμημα να στηθεί πάνω σε σταθερές βάσεις, να δημιουργήσει πολιτικούς και συναισθηματικούς δεσμούς μεταξύ των λαών, στήθηκε πάνω στα πήλινα πόδια μιας οικονομικής ένωσης, που με την πρώτη μεγάλη κρίση οδηγεί σε κατάρρευση του οικοδομήματος.
Κάποιοι δεν ήθελαν και δεν θέλουν την Ευρώπη ούτε δυνατή ούτε ενωμένη. Στην αρχή τη χώρισαν σε δύο κόσμους, με τον Ψυχρό Πόλεμο, τώρα θέλουν να τη χωρίσουν σε δύο κόσμους με βάση τον οικονομικό πόλεμο.
Ετσι το όνειρο για μια Ευρώπη των λαών, με κοινή ταυτότητα και ιστορία, για μια Ευρώπη της προόδου, της ευημερίας και της αλληλεγγύης μετατρέπεται σε εφιάλτη. Εναν εφιάλτη που είναι μόλις στην αρχή του. Οποιος δει τα τελευταία αποτελέσματα των εκλογών σε πολλές χώρες της Ευρώπης θα διαπιστώσει ότι το φάντασμα πλέον δεν πλανάται πάνω από την Ευρώπη, αλλά περπατά πάνω σε αυτήν…
Νίκος Ελευθερόγλου
