Τοῦ Γιώργου Κακαρελίδη
Καθηγητοῦ Ἐφαρμογῶν στὴν Ἐπιχ. Ἔρευνα & Στατιστική τοῦ ΤΕΙ Δυτ. Ἑλλάδος
Λένε ὅτι τὴν ἱστορία -ἀκριβέστερα τὴν ἑρμηνεία της, τὴν γράφουν οἱ νικητές. Αὐτὸ ἰσχύει παντοῦ, πλὴν τὴν τοῦ Β’ΠΠ καὶ τῆς σύγχρονης Ἑλλάδος· ὅπου τὴν ἱστορία τὴν γράφουν οἱ ἡττημένοι. Ἐπὶ παραδείγματι, ἡ ἐπίσημη ἱστορία, μέ τὸ ὑπουργεῖο Παιδείας, τά κόμματα καί τὰ ΜΜΕ, γαλουχοῦν τά παιδιά μας καὶ τό πόπολο νὰ μαθαίνομε, ὅτι τὸν Β’ΠΠ, σὲ ἀντἰθεση μὲ τὀν Α’ΠΠ, δὲν τὀν ἔκανε ἡ Γερμανία καί οἱ Γερμανοί, ἀλλά … κάποιος μυστηριώδης ναζισμός μὲ ἕναν ὑπερφυσικό ἐκπρόσωπό του ὀνόματι Χίτλερ, ποὺ ἐπετέθη μαζί μὲ κάποιες φαντασιακές δυνάμεις, τοὺς ναζιστές, ἀγνώστου διαμονῆς καὶ λοιπῶν στοιχείων, ποὺ ἀντιμετωπίσθηκαν ἐπιτυχῶς, ἀπό ..φιλελεύθερους ἤ ..κομμουνιστές, διαλέχτε!
Ἡ Σοβιετική Ρωσσία, ποτὲ μὰ ποτὲ, δὲν ἐπετέθη τῷ 1939, μέ τὴν Γερμανία, στὴν Πολωνία, ξεκινῶντας μαζί τόν Β’ΠΠ. Ἥταν μόνο λάθος συντεταγμένων, ποὺ ἡ κεντρική ἡγεσία τό ἀνεγνώρισε, ἀπόδειξη ὅτι βάσει καποιου σχεδίου Μπαρμπαρόσσα, .. ἀπεχώρησε τῷ 1941. Τό ἴδιο καὶ στὰ βαλτικά κράτη, δὲν ὑπῆρξε τῷ 1939 ρωσσική εἰσβολή καὶ κατοχή, ἀλλά δική τους πρόταση ἐνσωμάτωσής τους ὡς “συνιστῶντα” κράτη, στόν κεντρικό πυρῆνα τῆς Σοβιετικῆς Ἑνωσεως, ποὺ ἔγινε ἀσμένως ἀποδεκτή ἀπὸ τὸ Πολιτμπυρό. Μιά ἀλλη ἐισβολή καί πόλεμος μέ τὴν Φινλανδία, ἤταν ἁπλῶς μιά, παρατραβηγμένη ἀπό τόν τότε ΟΗΕ, μικροδιαφορά διευθέτησης συνόρων, ἀφοῦ ἡ καημένη ἁγία Πετρούπολη (Λένινγκραντ τότε), ἀπεῖχε μόλις 20 μίλια ἀπὸ τὰ φινλανδικά σύνορα καὶ ὑπέφερε ἀπὸ … κλειστοφοβία. Καὶ ἔτσι παρεκάλεσαν τούς Φινλανδούς νὰ πᾶνε λίγο πιό πέρα τὰ σύνορά τους.
Ἡ αὐτοκρατορική Ἰαπωνία, δὲν ἤξερε τίποτε περί Β’ΠΠ. Διότι “ἀπεδείχθη” ὅτι αὐτά ἤταν καμώματα τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς κυβέρνησης, ποὺ ἐνέταξε κρυφά τὴν Ἰαπωνία, στό πλαϊ ναζιστῶν καὶ φασιστῶν καὶ ποὺ ἐπετέθησαν ὅπου ἔβρισκαν, φέρνοντας τὸν Αὐτοκράτορα σέ ἀμηχανία πρὸ τετελεσμένων.
Ὄχι, ἡ Ἰταλία καὶ οἱ Ἰταλοί δέν ἐπετέθησαν στὴν Ἑλλάδα, τὴν 28η Ὀκτωβρίου 1940, μέ φουσᾶτα καὶ ὅπλα, ἀλλά ἕνας φασίστας ὀνόματι Μουσολίνι, μόνος του. Ἐπιβεβαιώνεται ἀπό τό γεγονός ὅτι μόνο αὐτός ἐκτελέσθηκε. Καὶ βεβαίως, τό «ΟΧΙ», δὲν τὸ εἶπε ὁ Μεταξᾶς, διότι ἦταν … δικτάτορας(sic), οὔτε οὶ πολῖτες ποὺ συντάχθηκαν, ἀλλά κάποιο ἀπροσδιόριστο, σοβιετικῶν πιστεύω, λαϊκό “κίνημα”.
Δυστυχῶς, ἡ μαύρη ἀλήθεια εἶναι ὅτι, στόν Β’ΠΠ, μέ τὴν πτώση τῶν αὐτοκρατοριῶν (Ἀγγλια, Γαλλία, Γερμανία), ξεκίνησε ἀνταγωνισμός ΗΠΑ – Ρωσσίας, γιά τὴν ἀπόκτηση γεωπολιτικῆς καὶ οἰκονομικῆς ἐπικυριαρχίας στόν μεταπολεμικοῦ κόσμο. Στά πλαίσια αύτά, ἐπέβαλαν: α)νὰ άπενεχοποιηθοῦν τὰ ὑπαίτια κράτη, ὥστε ὁ Β’ΠΠ, ἀλλά καὶ ὁ πιθανός κατὰ τὴν ἀνάλυσή τους, νέος, ψυχρός ἤ μή, πόλεμος νὰ θεωρηθῇ ὅτι ὀφείλεται σέ διπολικούς “-ισμούς”, ἐνάντια δηλαδή, στό «δίκιο» τῆς κυρίαρχης ἰδεολογίας..
β)νὰ ἐνστερνισθοῦν τό κυρίαρχο ἔνθεν καὶ ἔνθεν, ἀφήγημα, ἡ διανόηση, οἱ κρατικές ὑπηρεσίες καί τά ΜΜΕ, μέ μπούκωμα ἤ ἀλλοιῶς, καί νὰ τὸ ἐπιβάλλουν στόν λαό τους.
Καὶ ἐνῶ θὰ περιμέναμε οἱ γελοῖοι ἰσχυρισμοί ποὺ παραθέσαμε στὴν ἀρχή, νὰ πάψουν νὰ βρίσκουν πρόσφορο ἔδαφος, είδικά στὴν Ἑλλάδα, κατέστη ἐπίσημη πολιτική ἀφήγηση. Μὲ τὴν παράταιρη πλὴν ἀγαστή σύμπραξη, δεξιῶν καὶ άριστερῶν γιά δικούς τους λόγους, ὁ καθένας, ποὺ συμφωνοῦν στἰς ἱστορικές παραμορφώσεις ξεχνῶντας ὅτι αἴτια πολέμου εἶναι, κατά Θουκυδίδη, Κλαούσεβιτς, Κονδύλη καὶ ὅπως συνοψίζει ὁ Π. Ηφαιστος, «η ανισομέρεια μεγεθών και κατανομής ισχύος που προκαλούν άνιση ανάπτυξη σε όλες τις πιθανές εκδοχές της –πληθυσμιακές, τεχνολογικές, πλουτοπαραγωγικές, ιδεολογικές, στρατιωτικές, συμμαχικές, θρησκευτικές κτλ».
Κατὰ συνέπειαν, μὲ δεδομένη τὴν ἑτερότητα σκοπῶν καὶ τὶς ἡγεμονικές ἀξιώσεις τῶν ἀναθεωρητικῶν κρατῶν, ὁ πόλεμος ἀποτελεῖ τὸ κυριότερο διανεμητικό μέσο τῶν διεθνῶν σχέσεων. Ἄς εἴμαστε ἕτοιμοι, σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα, ἀρχίζοντας ἀπὸ τὸν πιὸ ὕπουλο ἐχθρό: τοὺς ἐθνοαποδομητές, ἀριστερούς καὶ δεξιούς.
Πηγή: http://kakarelidis.wordpress.com
