ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ – ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ από τον μητροπολίτη Δράμας.

Υποκρίνεστε ότι φροντίζετε το ποίμνιο στις πολλές του ανάγκες, όταν όμως έρχεται η “αρκούδα” της αίρεσης την αφήνετε να το «κατασπαράζει» απολαμβάνοντας την στενή φιλία σας με τον … “αρκουδιάρη”.

Το μαύρο δεν μπορεί πλέον να ονομάζεται άσπρο, και το πικρό δεν μπορεί να ονομάζεται γλυκό διότι έτσι συμφέρει σε μια Ιεραρχία απροσδιόριστης Πίστης.

Οι Ιεράρχες, ως άλλοι Βαβυλώνιοι, αποδέχτηκαν για άλλη μια φορά μιαρά δόγματα. Αναγνώρισαν στην Κρήτη, αναμφιβόλως, ότι δεν υπάρχουν Αιρέσεις και ότι όλες οι κακοδοξίες καθοδηγούνται από το Άγιο Πνεύμα, όπως κάνανε και πριν χρόνια στο Porto Alegre.

Οικοδομήσατε πύργον και ποιήσατε εαυτοίς όνομα[2]. Οι “μεθύωντες” τον “οίνον” της υπερηφανείας. Μας φέρατε καινούριο Ευαγγέλιο.

«Εγκαταλείπομεν –αυτήν την Ιεραρχία– ότι ήγγικεν εις ουρανόν το κρίμα αυτής»[3].

Ως εκ τούτου, παύουμε να σας αναγνωρίζουμε ως Ποιμένα και «τρόπων μέτοχο» των Αγίων Αποστόλων –όπως και όλους που κοινωνούν μαζί σας και με τον διευθυντή-ενορχηστρωτή και σημερινό πρωτεργάτη-πρωταγωνιστή της Παν-αίρεσης του ανίερου και άκρως νοσηρού Οικουμενισμού, που λυμαίνεται την Εκκλησία του Χριστού εδώ και έναν αιώνα, και… “«άξιο»” [ ! ! ! ] (sic) διάδοχο και συνεχιστή των δύο προηγούμενων προκατόχων του· τον Οικουμενι-(στι)-κό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο και τους ομοφρονούντες και ομοϊδεάτες οικουμενιστές συνεργάτες αυτού– έχοντας την βεβαιότητα που μας δίνει η Ορθόδοξη Διδαχή ότι έτσι θα γλιτώσουμε από την συναρίθμησή μας με όσους ο Κύριος, οι Άγιοι Ομολογητές, οι Σύνοδοι και Ιεροί Κανόνες καταδίκασαν ως κοινωνούντες με τους κακοδόξους.

Συνεπώς, διακόπτουμε –άχρι καιρού έως της εξ ειλικρινούς καρδίας εν μετανοία επιστροφή τους– κάθε εκκλησιαστική κοινωνία με
αυτούς που δικαιώνουν έργω ή λόγω ή σιωπηρά τους Αρείους, τους Νεστορίους, τους Ακακίους, τους Μητροφάνηδες, τους Βέκκους, τους Καλέκες, και προσχωρούμε στην Εκκλησία των αποτειχισμένων του Μ. Αθανασίου, του Αγίου Μελετίου, του Αγίου Ευσταθίου, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, του Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού, του Αγίου Μαξίμου, του Αγίου Μάρκου, του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά.

Ακόμη δηλώνουμε πως δεν έχουμε καμία εκκλησιαστική κοινωνία, με τους Επισκόπους της παρασυναγωγής όλων των παρατάξεων των λεγομένων Γ.Ο.Χ., και με αυτούς που συγκοινωνούν μαζί τους.

Σαφή εντολή μας δίνει ο Κύριός μας ότι τα δικά Του πρόβατα δεν πρέπει να ακούν φωνή ξένου ποιμένα αλλά να φεύγουν[4]. Και οι Απόστολοι και οι Σύνοδοι και οι Άγιοι να ξεχωρίσουμε τους εαυτούς μας από τα άτιμα σκεύη (τους ψευδοδιδασκάλους)[5], μας ορίζουν.

«Εάν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος οι όντες οφθαλμοὶ της Ἐκκλησίας κακώς αναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τον λαόν, χρὴ αυτούς εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γάρ εστίν άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εἰς ευκτήριον οίκον, ή µετ΄ αυτούς εμβληθήναι ὡς μετὰ Άννα καὶ Καϊάφα εἰς τήν γέενναν του πυρός», ερμηνεύει ο Μ. Αθανάσιος[6].

«Ούτε για λίγη ώρα δεν δεχόμαστε σχέση με αυτούς που κουτσαίνουν στην πίστη… ακόμα κι αν αυτοί μας φαίνονται πολύ γνήσιοι και επίσημοι, εμείς πρέπει να τους σιχαινόμαστε. Όσοι αγαπάμε τον Κύριο», ορίζει ο Μ. Βασίλειος[7].

«Κάθε κληρικό του οποίου η πίστις, οι λόγοι και τα έργα δεν συμφωνούν με τις διδασκαλίες των Αγίων πατέρων να τον αποστρεφόμεθα και να τον μισούμε ως δαίμονα, έστω κι αν ανασταίνει νεκρούς και κάνει άλλα μύρια θαύματα.», επιτάσσει ο Άγ. Συμεών[8].

«Όχι μόνο αν κάποιοι λένε συνολικά αντίθετα πράγματα που ανατρέπουν τα πάντα άλλα και το παραμικρό αντίθετο να διδάξουν να είναι αναθεματισμένοι», διασαφίζει ο Ιερός Χρυσόστομος[9].

«Από αυτούς πρέπει να πεταγόμαστε μακριά όπως πεταγόμαστε όταν συναντάμε ένα φίδι, και να διακόπτουμε κάθε κοινωνία και να φεύγουμε με όλη μας την δύναμη, ακόμα κι αν μας φαίνονται σεβάσμιοι και πράοι», προειδοποιεί ο Μ. Φώτιος[10].

«Ούτε οι προσευχές, ούτε οι ελεημοσύνες, ούτε οι Λειτουργίες, ούτε άλλη αρετή είναι αποδεκτή από τον Θεό αν ο άνθρωπος έχει λανθασμένες αντιλήψεις για τον Θεό»[11], διότι ο Θεός φανερώθηκε στον άνθρωπο κι ο άνθρωπος διαστρέφει την εικόνα Του εξ΄αιτίας της υπερηφάνειάς του.

Λοιπόν, «ἔξελθε ἐξ αὐτῆς ὁ λαός μου, ἵνα μὴ συγκοινωνήσετε ταῖς ἁμαρτίαις αὐτῆς καὶ ἵνα ἐκ τῶν πληγῶν αὐτῆς μὴ λάβητε»[12].

Μέχρι τώρα εργαστήκατε κύριε Παύλε, ελέω Θεού, πάνω-κάτω 28 με 30 συν απτά έτη για την Εκκλησία και τους ανθρώπους εκ των οποίων τα 11 σαν Επίσκοπος της Ι. Μ. Δράμας. Προϊόντος του χρόνου πλουτίσατε το καράβι του βίου σας με θεάρεστους θησαυρούς. Ο Διάβολος όμως δεν κουρσεύει τα καράβια που κουβαλούν σκουπίδια, αλλά αυτά που κουβαλούνε χρυσάφια και διαμάντια.

Μη σας ξεγελούν τα χειροφιλήματα και οι οσφυοκαμψίες. Εκείνη την φρικτή ώρα δεν θα έχετε απέναντί σας κάποιο Συνοδικό δικαστήριο με φίλους και συλλειτουργούς στη σύνθεσή του, αλλά τα εκατομμύρια των Αγίων Ομολογητών που μαρτύρησαν για αυτά που εσείς οι Επίσκοποι, και οι (συν)-ακόλουθοί σας, ξεπουλάτε δωρεάν (βλ. τόσο ως τζάμπα και ελαφρά τη καρδία, όσο και αδίκως, ούτως ειπείν κατά το ψαλμικό-αγιογραφικό «ἐμίσησάν με δωρεάν»[13] του Κυρίου).

Μελετήσαντες μετά πάσης προσοχής τα κοινοποιηθέντα τελικά κείμενα της λεγομένης και αυτο-αποκαλουμένης «Αγίας και Μεγάλης Συνόδου», καθώς και τις απαντήσεις εγκρίτων θεολόγων και μητροπολιτών, προαγόμεθα όπως εκθέσουμε τα ακόλουθα:

► Το συμπέρασμα που αβίαστα εξάγεται εκ της μελέτης των είναι ότι τελικώς η “σύνοδος” αυτή –πέραν πάσης αμφιβολίας– αποδεικνύεται παντελώς αντορθόδοξη, πέρα για πέρα ληστρική και απολύτως –άκρως– αιρετική.

Έτσι λοιπόν, σε αυτή και σε κάθε περίπτωση, σαν επιστέγασμα και απαύγασμα όλων των παραπάνω δηλώνουμε ευθαρσώς· εν –πλήρει– επιγνώσει και Αληθεία, (καθόσον ο Κύριος μας λέγει· «γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς»[14]), με φόβο Θεού, σαφώς, ρητώς και κατηγορηματικώς ότι:

– Αρνούμαστε να δεχθούμε τις αποφάσεις της ληστρικής Κολυμπαρίου ψευδο-“συνόδου”, που καταργούν τον σωτηριολογικό χαρακτήρα της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και τον ιερό και διαχρονικό χαρακτήρα των Ιερών Κανόνων Της και Την ισοτιμεί, υποβιβάζοντάς Την, ως ισόκυρη και ισάξια με τις πάσης φύσεως –κατεγνωσμένες εδώ και αιώνες από τις 7+2 Άγιες Οικουμενικές Συνόδους– Αιρέσεις, (σ.σ. βλ. γνωστή και ως «θεωρία των κλάδων», μέσω της λεγόμενης «Βαπτισματικής Θεολογίας», αλλά και τη “θολή” θεωρία των “δύο πνευμόνων” ως «αδελφών Εκκλησιών» <=> «Διαχριστιανικός Συγκρητισμός»), και ταυτοχρόνως με τις –ανά τον κόσμο– θρησκείες στο ολέθριο και εν πολλοίς βλάσφημο Παγκόσμιο Συμβούλιο –[των λεγομένων]– “«Εκκλησιών»” (Π.Σ.Ε.) επιτυγχάνοντας αθέμιτα, κατά τη γνώριμη και γνωμική δαιμονική ρήση του αποφθέγματος, δυτικής –[Ιησουϊτικής]– προελεύσεως, «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», την πανσπερμία όλων των λαών σε ένα συνονθύλευμα θρησκειών συγχωνεύοντάς τες σε μία με τον λεγόμενο «Διαθρησκειακό Συγκρητισμό» στον κυκεώνα της “Νέας Τάξης Πραγμάτων” που σαν άλλος οδοστρωτήρας στο πέρασμά της σαρώνει τα πάντα βάζοντάς τα, με κάθε κόστος, στη χοάνη της Παγκοσμιοποίησης και ανακατεύοντάς τα ώστε να μη μείνει τίποτα όρθιο από τις αρχέγονες πανανθρώπινες αξίες που εμφύτευσε ο Δημιουργός εν Τριάδι Θεός και οδεύοντας ολοταχώς για την Παν-θρησκεία δεμένοι πάνω στο άρμα του επικείμενου και αναμενόμενου Αντιχρίστου.

– Αρνούμαστε να δεχθούμε τις αποφάσεις της ληστρικής Κολυμπαρίου ψευδο-“συνόδου”, που νοθεύουν και αλλοιώνουν την διδασκαλία και τις εντολές του Κυρίου μας και προσβάλουν την μνήμη, το μαρτύριο και τους αγώνες των Αγίων για την Πίστη.

– Αρνούμαστε να δεχθούμε τις αποφάσεις της ληστρικής Κολυμπαρίου ψευδο-“συνόδου”, που ονομάζουν φίλους αυτούς, τους οποίους η Παναγία μας ονόμασε εχθρούς του Υιού Της.

– Αρνούμαστε να δεχθούμε τις αποφάσεις της ληστρικής Κολυμπαρίου ψευδο-“συνόδου”, που εξαφάνισε την λέξη Αίρεση από το λεξιλόγιο της Εκκλησίας και δεχόμενη αναγνώρισε (και αναγνωρίζει) με πάσα επισημότητα ως Εκκλησίες όλες τις ετερόδοξες-κακόδοξες και αιρετικές χριστιανικές Κοινότητες ανά την Οικουμένη με –δήθεν– έγκυρα μυστήρια, όπως σημειώσαμε ήδη λίγο παραπάνω, προδίδοντας πρωτίστως και κατ’ ουσίαν την Πίστη τους έναντι του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού και της Αγίας Εκκλησίας Του, βάζοντας την υπογραφή τους φαρδιά-πλατιά στο επαίσχυντο, κατάπτυστο, προδοτικό, αντορθόδοξο, αντί-Χριστο, αντί-Θεο και καθ’ όλα αιρετικό-εμετικό κείμενο φέροντας τον τίτλο: «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν Xριστιανικόν Kόσμον» δολίως και πονηρώ τω τρόπω (υπο)-κινούμενοι από τον Σατανά με εωσφορική υπερηφάνεια και αλαζονεία γινόμενοι έτσι υποχείρια και όργανα στα άνομα και αντί-Χριστα σχέδιά του στο όνομα μίας δήθεν ψευδο-αγάπης, άνευ όμως της [Αυτο]-Αλήθειας, ανακατεύοντας τεχνηέντως το ψεύδος με μισές αλήθειες «πρὸς τὸ ἀποπλανᾶν, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς»[15] ως άλλοι “λυκο”-ποιμένες, («λύκοι βαρεῖς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου»[16] κατά τον Παύλιο λόγο), οι φύσει και θέσει ταγοί και θεματοφύλακες της Εκκλησίας που οφείλουν να είναι ως άλλοι λέοντες πυρ πνέοντες αλλά αντ’ αυτού θέλουν να ονομάζουν εαυτούς Επισκόπους «ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι»[17] μη γνωρίζοντας, καθώς φαίνεται από τα πεπραγμένα και εκ των πραγμάτων, ως ίδιον εμπειρικό βίωμα την έννοια και σημασία της –βαρυσήμαντης από πλευράς ευθύνης– λέξης αυτής του Επι-Σκόπου καθότι είναι προφητευμένο από τον Όσιο Νείλο τον Μυροβλύτη ότι στα όντως καθέ αυτού έσχατα πλησιάζοντας για το τέλος της Ιστορίας «[…] οι ποιμένες των Χριστιανών Αρχιερείς και ιερείς θα είναι άνδρες κενόδοξοι, παντελώς μή γνωρίζοντες την δεξιάν οδόν από την αριστεράν.»[18], (ωστόσο και άλλοι Άγιοι έχουν πει ανάλογα όπως μεταξύ άλλων ο Όσιος Μωυσής ο Αιθίοπας, ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, ο Άγιος Ιππόλυτος Πάπας Ρώμης, ο Αββάς παμβώ και ο Αββάς Ισχυρίων εκ του «Γεροντικού», ο πολύς, αναμορφωτής του Γένους και Ισαπόστολος Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός· ο επονομαζόμενος και Πατρο-Κοσμάς, ο Άγιος Ανατόλιος της Όπτινα, ο Όσιος Κούξα της Οδησσού, ο Άγιος Νήφων Επίσκοπος Κωνσταντιανής, ο Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης, ο Νεομάρτυς Ανδρόνικος Επίσκοπος Πέρμ –και παραθέτουμε χάριν και ανάδειξιν της αληθείας στο τέλος στις παραπομπές– μα και άλλοι που επιλείψει γάρ με διηγούμενον ο χρόνος)[19], και βλασφήμως αυτο-ονομαζόμενοι οι σημερινοί Επίσκοποι ως «μετα-Πατερικοί» αντί της Ορθοδόξου αγιο-Πατερικής και αγιο-Πνευματικής γραμμής το «Επόμενοι τοις Αγίοις Πατράσι» σύμφωνα με το πνεύμα και το γράμμα Αυτών.

Τουναντίον όμως έχουν αλλοτριωμένο πνευματικό φρόνημα και ομοίως εκκλησιαστικό ήθος από την βάναυση και κατάφορη συνεχή εκκοσμίκευση της Εκκλησίας η οποία είναι πανθομολογούμενη και εξόφθαλμη –μα δυστυχώς αναπόφευκτη– και που ανά τα χρόνια αυξάνεται προοδευτικά με γεωμετρικούς ρυθμούς με αντεκκλίσεις/παρεκκλίσεις/παρεκτροπές και εκλύσεις, καλπάζοντας με μαθηματική ακρίβεια προς τον γκρεμό που στον πάτο του περιμένει ο Βύθιος Δράκων με ορθάνοικτο το λαίμαργα αδηφάγο στόμα του πετυχαίνοντας καίριο πλήγμα στο Σώμα της Εκκλησίας με προβλεπόμενο Σχίσμα, σχίζοντας έτι μία φορά ακόμη τον άραφο χιτώνα του Χριστού – την Νύμφη-Εκκλησία Του…!

Μνημονεύοντας τον λόγο του Κυρίου «Οὐαὶ τῷ κόσμῳ ἀπὸ τῶν σκανδάλων· ἀνάγκη γάρ ἐστιν ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα· πλήν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ εκείνῳ δι’ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται.»[20], και αντιδιαστέλλοντάς τον παραθέτοντας τον λόγο του Απ. Παύλου «δεῖ γὰρ καὶ αἱρέσεις ἐν ὑμῖν εἶναι, ἵνα οἱ δόκιμοι φανεροὶ γένωνται ἐν ὑμῖν.»[21]. Είναι, λοιπόν, πρόδηλο πως εδώ βρίσκουν εφαρμογή οι λόγοι του Κυρίου δια μέσου του πολυφωνότατου και φερόμενου ως “πέμπτου Ευαγγελιστού” προφήτου Ησαΐου: «ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε, καὶ βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἵδητε· ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ τοῖς ὠσὶ βαρέως ἤκουσαν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν κάμμυσαν, μήποτε ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσι καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσι καὶ ἐπιστρέψωσι, καὶ ἰάσομαι αυτούς.»[22], ομοίως και «ἐγγίζει μοι ὁ λαὸς οὗτος τῷ στόματι αὐτῶν καὶ τοῖς χείλεσί με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ’ ἐμοῦ· μάτην δὲ σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνθρώπων.»[23].

– Αρνούμαστε να δεχθούμε τις αποφάσεις της ληστρικής Κολυμπαρίου ψευδο-“συνόδου”, που κλείνουν τον δρόμο της σωτηρίας των συνανθρώπων μας και αποτελούν μέγα κίνδυνο για την ορθόδοξη διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας.

– Αρνούμαστε να δεχθούμε τις αποφάσεις της ληστρικής Κολυμπαρίου ψευδο-“συνόδου”, που γίνονται αρεστές στον σύγχρονο αποστάτη κόσμο αλλά δυσάρεστες και βλάσφημες στον Άγιο Τριαδικό Θεό.

– Αρνούμαστε να δεχθούμε τις αποφάσεις της ληστρικής Κολυμπαρίου ψευδο-“συνόδου”, που εξυμνούν την αξία της ελευθερίας του ανθρώπου και παράλληλα υβρίζουν όποιον εναντιώνεται σε αυτές.

– Αρνούμαστε να δεχθούμε τις αποφάσεις της ληστρικής Κολυμπαρίου ψευδο-“συνόδου”, οι οποίες αποφασίστηκαν από εμπαίκτες του Αγίου Πνεύματος, οι οποίοι επικαλούμενοι τους Αγίους Πατέρες και την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος αψήφησαν τα λιτά κελιά των μοναστηριών και διέμεναν σε ακριβά ξενοδοχεία, μεταφέρονταν μετά από τις συνελεύσεις από δεξίωση σε δεξίωση και από συναυλία σε συναυλία, προφυλάσσονταν από μύριους σωματοφύλακες, απόλαυσαν ότι καλύτερο υπάρχει στην μαγειρική σε μία χώρα που πλήττεται από την ανεργία, την πείνα και την εξαθλίωση, «κουνώντας –μάλιστα– το δάκτυλο» στον δοκιμασμένο λαό αν τυχόν δεν υπακούσει στις εντολές τους.

– Αρνούμαστε να δεχθούμε τις αποφάσεις της ληστρικής Κολυμπαρίου ψευδο-“συνόδου” και των επισκόπων, που χαρίζουν κοράνια, συμπροσεύχονται με μούφτηδες που είναι φίλοι των δυναστών και εχθροί του πτωχού, που, ενώ ετάχθησαν κανονικά για την υπεράσπιση της Μίας Αλήθειας, τελικά υπερασπίζονται –με ρηχές πολιτικού και κοσμικού περιεχομένου ανακοινώσεις– το ψέμα.

– Αρνούμαστε να δεχθούμε τους αντι-οικουμενιστές αυτούς, που εκ του ασφαλούς λεκτικά ονομάζουν την Αίρεση και πρακτικά συλλειτουργούν ή χαριτολογούν με τους αιρετίζοντες αφήνοντας με τη διγλωσσία τους ανυπεράσπιστο το ποίμνιο και έκθετη την Εκκλησία.

– Αρνούμαστε να δεχθούμε, ότι ως αμαρτωλοί δεν έχουμε δικαίωμα να ομολογήσουμε τον Χριστό. Ακριβώς επειδή είμαστε αμαρτωλοί, θα Τον ομολογήσουμε!

– Αρνούμαστε να δεχθούμε στον αγώνα εναντίον της “λαίλαπας” του Οικουμενισμού· αυτής της φοβερής και τρομερής Παν-Αιρέσεως που δεν έχει προηγούμενο μέσα στην Εκκλησιαστική –δισχιλιετή– Ιστορία, οποιαδήποτε προσπάθεια εξόδου ή απομάκρυνσης από την Εκκλησία του Χριστού. Ο αγώνας είναι πάντα μέσα στην Εκκλησία και σύμφωνα με τους Κανόνες, τις εντολές και τα πρότυπα των Αγίων. Όσοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί προβαίνουν στη θεάρεστη λυτρωτική και σωτήρια πράξη της αποτειχίσεως είναι άξιοι τιμής και όχι καταδίκης, διότι όχι μόνο σχίσμα δεν προξενούν, αλλά ελευθερώνουν την Εκκλησία από την κοινωνία των αιρέσεων και των σχισμάτων των ψευδο-επισκόπων.

Παραθέσαμε εδώ μόνο ελάχιστα χωρία από την πλούσια διδασκαλία των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας. Είναι πλέον πια ολοφάνερο. Οι Άγιοι μας διδάσκουν: Αποτείχιση τώρα. Δεν θα αφήσουμε τους οπαδούς του επάρατου, μιαρού, βδελυρού και Θεομίσητου Οικουμενισμού να μολύνουν με την Παν-Αίρεσή τους το πανάγιο Σώμα της Εκκλησίας.

Τέλος, περαίνοντας το κείμενό μας και φτάνοντας στο δια ταύτα, με αυτή την επιστολή αποτειχίσεως η οποία έχει Ομολογιακό χαρακτήρα και έτσι αποτελεί συνάμα μία εξόχως καθαρή Ομολογία Πίστεως –όπως αναγράφεται άλλωστε και στην επικεφαλίδα– ενώπιον του Δικαιοκρίτου Χριστού που εντέλλεται και μας ζητάει μέσα από τον λόγο Του στο Ιερό Άγιο Ευαγγέλιο πως «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς»[24] και συνοψίζοντας τα όσα με πόνο καταθέσαμε, μα με πλήρη επίγνωση των πεπραγμένων μας ενώπιον του Αγίου Τριαδικού και Τρισυποστάτου Θεού, αλλά και ταυτοχρόνως ενώπιόν σας, σε μία φράση που ως –[άλλη]– κατακλείδα τα συμπεριλαμβάνει όλα:

Νικόλαος Ζώτος – Όλγα Ζ.

[1] Λουκ. ιβʹ 45 / Ματθ. κδʹ 48.
[2] Γεν. ιαʹ 4.
[3] Ιερ. κηʹ (Μασ. ναʹ) 9.
[4] Ιω. ιʹ 5.
[5] Βʹ Τιμ. βʹ 17.
[6] P.G. 35, 33.
[7] Όροι κατ’ επιτομή, ερώτ. ριδʹ.
[8] Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, Λόγος ΣΤʹ.
[9] Ερμηνεία εις την Πρός Γαλάτας.
[10] Ε.Π.Ε. 12, 400, 31.
[11] Αγ. Ιωάννου Δαμασκηνού, Ιερά παράλληλα.
[12] Αποκ. ιηʹ 4.
[13] Ιω. ιεʹ 25 / Ψαλμ. λδʹ 19, ξηʹ 5, ριηʹ 161.
[14] Ιω. ηʹ 32.
[15] Μάρκ. ιγʹ 22 / Ματθ. κδʹ 24.
[16] Πράξ. κʹ 29.
[17] Βʹ Τιμ. γʹ 5.
[18] Απόσπασμα από τη συγκλονιστική προφητεία του Οσίου Νείλου του Μυροβλύτου για τους εσχάτους καιρούς και τον Αντίχριστο, Πιστόν αντίγραφον από το βιβλίον «Ευαγγελικός Κήπος», της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Κύπρου.
[19] Είναι καταπληκτικές οι προφητείες των Αγίων Πατέρων για τους κληρικούς των εσχάτων χρόνων, προφητείες που απεικονίζουν δυστυχώς σε μεγάλο βαθμό τη σημερινή κατάσταση των ποιμένων που στην πλειοψηφία τους δυστυχώς μόνο ποιμένες δεν είναι! Οι περισσότεροι έχουν «πιαστεί» είτε από ιδιοτελές συμφέρον είτε από διαβολική πλάνη στα «δίχτυα» του Οικουμενισμού, της μεγαλύτερης σύγχρονης αίρεσης. Σταχυολογούμε ακροθιγώς ψήγματα εξ αυτών:

● Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: «Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και ασεβέστεροι των όλων» από το «Ο Πατροκοσμάς», Προφητεία 57η , σελ. 39. Και σε άλλο σημείο ο Άγιος αναφέρει πως όταν προχωρήσει το κακό τότε: «Όταν θα πηγαίνει ο παπάς σε σπίτι λαϊκού, μόλις θα φεύγει θα θυμιάζουν με θυμίαμα»! Για να δηλώσουν με τον τρόπο αυτό, ότι δεν συμμερίζονται τις δοξασίες του.

● Ο Άγιος Ιππόλυτος: «Οι ποιμένες ως λύκοι γενήσονται. Οι ιερείς το ψεύδος ασπάσονται. Οι μοναχοί τα του κόσμου ποθήσουσιν…» από Άγιος Ιππόλυτος ΒΕΠΕΣ 6, 278.

● Ο Άγιος Νείλος ο Αγιορείτης και Μυροβλύτης: «Όταν πλησιάση ο καιρός της ελεύσεως του Αντιχρίστου θα σκοτισθή η διάνοια των ανθρώπων από τα πάθη της σαρκός και θα πληθυνθή σφόδρα η ασέβεια και η ανομία… Οι ποιμένες των Χριστιανών Αρχιερείς και ιερείς θα είναι άνδρες κενόδοξοι, μη γνωρίζοντες παντελώς την δεξιάν οδόν από την αριστεράν… Αι εκκλησίαι δε του Θεού θα στερηθούν ευλαβών και ευσεβών Ποιμένων και αλλοίμονον τότε εις τους εν τω κόσμω ευρισκομένους Χριστιανούς οι οποίοι θα στερηθούν τελείως την πίστιν, διότι δεν θα βλέπουν από κανένα φως επιγνώσεως…» από Προφητεία Αγίου Νείλου. Πιστόν αντίγραφον από το Βιβλίον «Ευαγγελικός Κήπος», της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Κύπρου.

● Ο Αββάς Μωϋσής: «Εν ταις ημέραις εκείναις… θέλουν προχειρίζεσθαι ηγούμενοι και ποιμένες άνδρες αδόκιμοι αρετής, άπιστοι… μη διακρίνοντες την δεξιάν οδόν εκ της αριστεράς, αμελείς, φιλομέριμνοι, τα πρωτεία με δώρα αρπάζοντες… μη γνωρίζοντες κατηχείν και νουθετείν το ποίμνιον… εκ της τοιαύτης δε αμελείας και καταφρονήσεως των ποιμένων απολούνται οι αδελφοί…» από Δ. Παναγόπουλου, «Άγιοι και Σοφοί περί των μελλόντων να συμβώσι», Προφητεία Αββά Μωϋσέως, σελ. 6.

● Ο Άγιος Κύριλλος: «Αλλά ζητάμε δικό μας σημείο της παρουσίας του Κυρίου. Εμείς οι εκκλησιαστικοί ζητάμε εκκλησιαστικό σημείο, και ο Κύριος λέγει· “και τότε θα σκανδαλισθούν πολλοί και θα παραδώσουν ο ένας τον άλλο και θα μισήσουν ο ένας τον άλλο” (Ματθ. Κ’, ις’). Αν ακούσεις ότι, επίσκοποι στρέφονται εναντίον επισκόπων, και κληρικοί εναντίον κληρικών, και λαοί εναντίον λαών, και φτάνουν μέχρι να χυθεί αίμα, να μην ταραχθείς. Διότι κάτι τέτοιο είναι ήδη γραμμένο» από Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων, ΕΠΕ 2, 130.

● Ο Αββάς Ισχυρίων: Κάποτε, τον 4ο αιώνα, όταν ρωτήθηκαν κάποιοι μοναχοί για το πως θα ζουν και θα είναι οι Μοναχοί και Κληρικοί τις επόμενες γενεές, και τα έσχατα χρόνια, ο Αββάς Ισχυρίων είπε τα εξής σημαντικά: «Οι Άγιοι Πατέρες της σκήτεως προφήτευσαν περί της εσχάτης γενεάς: “Πως ζούμε και τι πνευματική εργασία κάνουμε άραγε εμείς σήμερα;”, λέγει κάποιος από τους πατέρες της σκήτεως, Και απαντάει ένας από αυτούς που λεγόταν Αββάς Ισχυρίων και ήταν πολύ ενάρετος και μεγάλος πνευματικά σε σχέση με όλους τους άλλους: “Εμείς προσπαθήσαμε, αγωνιστήκαμε και τηρήσαμε τις εντολές του Θεού”. Και λένε κάποιοι: “Αλήθεια μετά από εμάς τι θα πράξουν και πως θα ζουν οι επόμενοι;” Και απήντησε ο Αββάς Ισχυρίων: “Αυτοί πρόκειται να εργασθούν και να φθάσουν στα μισά απ’ ότι μπορέσαμε και φθάσαμε εμείς”. Και ερώτησαν πάλι: “Και μετά απ’ αυτούς οι μετέπειτα τι θα κάνουν;” Και απήντησε: “Εκείνοι δεν πρόκειται να έχουν κανένα πνευματικό έργο και καμία ουσιαστική αρετή. Πρόκειται δε να τους έλθει πολύ μεγάλος πειρασμός και όσοι μπορέσουν να αντέξουν και να τον υπομείνουν μέχρι τέλους, θα φανούν ανώτεροι από όλους ημάς και τους αγίους μας”».

● Ο Αββάς Παμβώ: Ερώτησε κάποτε ένας μοναχός τον Αββά Παμβώ: «Αλήθεια γέροντα, θα αλλάξουν οι συνήθειες και οι παραδόσεις των χριστιανών και δεν θα υπάρχουν ιερείς στις εκκλησιές;» Και ο Γέροντας απάντησε: «Εκείνο τον καιρό θα ψυχραθεί η αγάπη των πολλών και θα πέσει μεγάλη θλίψη. Θα γίνουν επιδρομές εθνών. Μετακινήσεις λαών, αστάθεια στους βασιλείς, ανωμαλία στους κυβερνήτες, οι ιερείς θα γίνουν άσωτοι και οι μοναχοί θα ζουν με αμέλεια. Οι ηγούμενοι θα αδιαφορούν για τη δική τους σωτηρία αλλά και του ποιμνίου τους. Θα είναι όλοι τους πρόθυμοι και πρώτοι στα τραπέζια και εριστικοί. Οκνηροί στις προσευχές αλλά πρόθυμοι στην καταλαλιά, έτοιμοι για κατηγορία. Δεν θα θέλουν ούτε να μιμούνται ούτε να ακούνε βίους και λόγους Γερόντων, αλλά κυρίως θα φλυαρούν και θα λένε «αν ζούσαμε κι εμείς στις μέρες τους, θα αγωνιζόμασταν και εμείς». Οι επίσκοποι πάλι των καιρών εκείνων θα δείχνουν δουλικότητα προς τους ισχυρούς, θα βγάζουν τις αποφάσεις ανάλογα με τα δώρα που θα παίρνουν και δεν θα υπερασπίζονται τους φτωχούς, όταν θα κρίνονται. Θα θλίβουν τις χήρες και θα καταταλαιπωρούν τα ορφανά. Ακόμη θα εισχωρήσει και στον λαό απιστία, ασωτία, μίσος, έχθρα, ζήλεια, φιλονικία, κλεψιά, μέθη, έξαλλες διασκεδάσεις, μοιχεία, πορνεία, φόνοι και διαρπαγές.» Είπε τότε ο αδελφός: «Και τί θα μπορεί να κάνει κανείς σε τέτοιους δύσκολους καιρούς;» Και ο Γέροντας απάντησε: «Παιδί μου, σε τέτοιες ημέρες θα σωθεί εκείνος που θέλει και προσπαθεί να σώσει την ψυχή του και αυτός θα ονομαστεί μέγας στη Βασιλεία των Ουρανών».

● Προφητική Επιστολή του Αγίου Ανατολίου του Νεοτέρου της Όπτινα (†1927):

«Θα αρχίση ανεπαισθήτως να διαστρέφη τις διδασκαλίες και τους Θεσμούς της Εκκλησίας»

«[…] Ἀπὸ αὐτὸ θὰ ἐξαπλωθοῦν παντοῦ αἱρέσεις καὶ θὰ πλανήσουν πολλοὺς ἀνθρώπους. Ὁ ἐχθρὸς τοῦ ἀνθρωπίνου γένους θὰ ἐνεργεῖ μὲ πονηρία, μὲ σκοπὸ νὰ ἑλκύση ἐντὸς τῆς αἱρέσεως ἐὰν ἦτο δυνατὸν ἀκόμη καὶ τοὺς ἐκλεκτούς. Δὲν θὰ ἀρχίσει κατ᾽ εὐθείαν νὰ ἀπορρίπτη τὰ δόγματα τῆς Ἁγίας Τριάδος, τὴν θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἀρετὴ τῆς Θεοτόκου, ἀλλὰ θὰ ἀρχίση ἀνεπαισθήτως νὰ διαστρέφη τὶς διδασκαλίες καὶ τοὺς θεσμοὺς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ πραγματικὸ νόημά τους, ὅπως μᾶς παρεδόθησαν ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Ὀλίγοι θὰ ἀντιληφθοῦν αὐτὲς τὶς πανουργίες τοῦ ἐχθροῦ, ἐκεῖνοι μόνον οἱ πλέον πεπειραμένοι εἰς τὴν πνευματικὴν ζωήν. Οἱ αἱρετικοὶ θὰ πάρουν τὴν ἐξουσίαν ἐπὶ τῆς Ἐκκλησίας καὶ θὰ τοποθετήσουν ἰδικούς των ὑπηρέτας παντοῦ, οἱ δὲ πιστοὶ θὰ καταφρονῶνται.

Ὁ Κύριος εἶπεν: «ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτοὺς»· καὶ ἔτσι ἀπὸ τοὺς καρπούς των, ὅπως ἐπίσης καὶ ἀπὸ τὶς ἐνέργειες τῶν αἱρετικῶν ἀγωνίσου νὰ διακρίνης αὐτοὺς ἀπὸ τοὺς ἀληθινοὺς ποιμένας. Αὐτοὶ εἶναι πνευματικοὶ ληστές, λεηλατοῦντες τὸ πνευματικὸν ποίμνιον καὶ θὰ εἰσχωροῦν εἰς τὴν αὐλὴν τῶν προβάτων (τὴν Ἐκκλησίαν) ἀναβαίνοντες ἀλλαχόθεν (καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν πύλην), ὅπως ἀκριβῶς προεῖπεν ὁ Κύριος. Θὰ εἰσχωροῦν παρανόμως, μεταχειριζόμενοι βίαν καὶ καταπατοῦντες τοὺς θείους θεσμούς. Ὁ Κύριος τοὺς ἀποκαλεῖ κλέπτας (Ἰω. ι’, 1). Πράγματι, τὸ πρῶτο ἔργο ποὺ θὰ κάνουν θὰ εἶναι ὁ διωγμὸς τῶν ἀληθινῶν ποιμένων, ἡ φυλάκισις καὶ ἡ ἐξορία τους, διότι χωρὶς αὐτὸ θὰ εἶναι ἀδύνατον σ’ αὐτοὺς νὰ λεηλατήσουν τὰ πρόβατα. Γι᾽ αὐτὸ παιδί μου, ὅταν ἴδης τὴν παραβίασιν τῆς πατερικῆς παραδόσεως καὶ τῆς Θείας Τάξεως εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, τῆς Τάξεως ποὺ ἐγκαθιδρύθη ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Θεό, γνώριζε ὅτι οἱ αἱρετικοὶ ἔχουν ἤδη ἐμφανισθεῖ, ἂν καὶ πρὸς τὸ παρὸν μπορεῖ νὰ ἀποκρύπτουν τὴν ἀσέβειά τους. Ἀκόμη θὰ διαστρέφουν τὴν Ἁγίαν Πίστιν (Ὀρθοδοξίαν) ἀνεπαισθήτως μὲ σκοπὸ νὰ ἐπιτύχουν, καλύτερα νὰ παραπλανήσουν καὶ δελεάσουν τοὺς ἀπείρους στὰ δίκτυά τους. Ὁ διωγμὸς δὲν θὰ στρέφεται μόνον ἐναντίον τῶν ποιμένων, ἀλλὰ ἐναντίον ὅλων τῶν ὑπηρετῶν τοῦ Θεοῦ, διότι ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ θὰ κυβερνῶνται ἀπὸ τὴν αἵρεσιν δὲν θὰ ἀνέχονται τὴν εὐσέβειαν. Νὰ ἀναγνωρίζης αὐτοὺς τοὺς λύκους μὲ ἔνδυμα προβάτων, ἀπὸ τὶς ὑπερήφανες διαθέσεις τους καὶ τὴν ἀγάπη τους γιὰ τὴν ἐξουσία. Θὰ εἶναι συκοφάντες, προδότες, ἐνσπείροντες πανταχοῦ ἔχθραν καὶ κακίαν. Οἱ ἀληθινοὶ ὑπηρέται τοῦ Θεοῦ εἶναι ταπεινοί, ἀγαποῦν τὸν πλησίον καὶ εἶναι ὑπήκοοι εἰς τὴν Ἐκκλησίαν.

Ὁ Θεὸς ὁπωσδήποτε εἶναι ἰσχυρότερος ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς καὶ ποτὲ δὲν θὰ ἐγκαταλείψη τοὺς ὑπηρέτας Tου. Ἀληθινοὶ Χριστιανοὶ θὰ εὑρίσκονται ἕως τέλους τοῦ αἰῶνος τούτου, μόνον ποὺ θὰ προτιμοῦν νὰ ζοῦν σὲ ἀπομακρυσμένους καὶ ἐρημικοὺς τόπους. Νὰ μὴν φοβῆσαι τὶς θλίψεις, ἀλλὰ μᾶλλον νὰ φοβῆσαι τὴν ὀλέθριον αἵρεσιν, διότι αὐτὸ εἶναι ποὺ μᾶς γυμνώνη ἀπὸ τὴν θεία χάρη καὶ μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὸν Χριστόν. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος διὰ τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε τὴν ἐντολὴ νὰ θεωροῦμε τοὺς αἱρετικοὺς σὰν Χριστοκαπήλους καὶ εἰδωλολάτρας. Καὶ ἔτσι παιδί μου ἐνδυναμοῦ μὲ τὴν χάριν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Βιάσου νὰ ὁμολογήσεις ὑπὲρ τῆς πίστεως καὶ νὰ ὑπομένεις θλίψεις σὰν καλὸς στρατιώτης τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ (Β Τιμ. β´ 1-3), ὁ ὁποῖος εἶπε «γίνου πιστὸς ἄχρι θανάτου, καὶ δώσω σοι τὸν στέφανον τῆς ζωῆς» (Ἀποκ. β´ 10). Εἰς Αὐτὸν σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι ἂς εἶναι Δόξα, Τιμὴ καὶ Κράτος εἰς αἰῶνα αἰώνων. Ἀμήν.».

● Όσιος Κούξα της Οδησσού: «Οι έσχατες μέρες έρχονται. Σύντομα θα υπάρξει μια Οικουμενική Σύνοδος που θα ονομάζεται «Αγία». Όμως θα είναι η “όγδοη Σύνοδος”, η οποία θα είναι μια συνάντηση από ασεβείς. Θα ενωθούμε όλοι σε μια πίστη. Στη συνέχεια, θα καταργηθούν οι ηθικοι φραγμοί, Ο μοναχισμός θα καταστραφεί ολοσχερώς, οι επίσκοποι θα παντρεύονται. Οι παλαιοημερολογίτες θα ακολουθήσουν το νέο ημερολόγιο και θα εισαχθούν στην Οικουμενική Εκκλησία. Να είστε σε εγρήγορση. Προσπαθήστε να επισκεφθείτε τους ναούς του Θεού, ενώ εξακολουθούν να είναι δικοί μας. Σύντομα θα είναι αδύνατο να επιστρέψουμε, όλα θα αλλάξουν. Οι άνθρωποι θα αναγκαστούν να πάνε στην εκκλησία, αλλά εμείς δεν θα πρέπει να βρεθούμε εκεί, σε καμία περίπτωση. Σας ικετεύω, μείνετε σταθεροί στην Ορθόδοξη πίστη μέχρι το τέλος της ζωής σας και σωθείτε!»

● Άγιος Νήφων Επίσκοπος Κωνσταντιανής: «Μέχρι συντελείας του αιώνος, παιδί μου, δεν θα εκλείψουν οι προφήτες Κυρίου του Θεού, καθώς ποτέ δεν θα λείψουν και οι εργάτες του Σατανά. Στις έσχατες όμως ημέρες, όσοι θα δουλέψουν αληθινά στο Χριστό, θα κρύψουν έξυπνα τους εαυτούς τους από τους ανθρώπους. Και αν δεν κάνουν σημεία και τέρατα όπως σήμερα, θα βαδίζουν πάντα στο δύσκολο δρόμο με κάθε ταπείνωση. Αυτοί θα βρεθούν στη Βασιλεία του Θεού μεγαλύτεροι από τους σημειοφόρους Πατέρες. Διότι στην εποχή τους δεν θα υπάρχει κανείς που να τον βλέπουν να κάνει θαυμαστά, ώστε να αναζοπυρώνεται το φρόνημά τους, για να προχωρούν σε πνευματικούς αγώνες. Διότι όσοι θα κατέχουν τους ιερατικούς θρόνους σε όλον τον κόσμο, θα είναι ακατάλληλοι και δεν θα έχουν ιδέα από αρετή. Αλλά και οι ηγέτες των μοναχών θα είναι όμοιοι. Θα έχουν καταβληθεί από τη γαστριμαργία και την κενοδοξία, ώστε θα αποτελούν μάλλον σκάνδαλο για τους ανθρώπους και όχι υπογραμμό. Για αυτό θα παραμεληθεί η αρετή. Θα βασιλεύει παντού η φιλαργυρία. Αλλοίμονο όμως στους μοναχούς που θα ευπορούν χρυσάφι. Διότι αυτοί θα είναι όνειδος στα μάτια του Κυρίου και δεν πρόκειται να δουν Θεού πρόσωπο. Μοναχοί και λαϊκοί θα τοκίζουν τα χρήματά τους. Δεν θα προτιμούν να τους τα πολλαπλασιάζει ο Θεός με την ελεημοσύνη στους φτωχούς. Για αυτό και, αν δεν απομακρυνθούν από αυτή την πλεονεξία, θα καταποντιστούν στο τάρταρο. Τότε, λοιπόν, καθώς είπα και προηγουμένως, από άγνοια θα πλανηθούν οι πιο πολλοί στο χάος της πλατείας και ευρύχωρης οδού της απωλείας.», «Ένας Ασκητης Επίσκοπος» Ι. Μ. Παρακλήτου, από ανέκδοτο χειρόγραφο του 1334.

● Ο Άγ. Ιωάννης της Κρονστάνδης (1829-1908) από τη Ρωσία διηγείται αυτό το όραμα που είχε τον Ιανουάριο του 1901 με οδηγό του τον Άγ. Σεραφείμ του Σαρώφ: «Μετά τις βραδινές προσευχές, ξάπλωσα λίγο να ξεκουραστώ στο αμυδρά φωτισμένο κελί μου, καθώς ήμουν κουρασμένος. Μπροστά από την εικόνα της Μητέρας του Θεού βρισκόταν κρεμασμένη η λαμπάδα μου. Δεν είχε περάσει πάνω από μισή ώρα, όταν άκουσα ένα θρόϊσμα. Κάποιος ακούμπησε τον αριστερό μου ώμο και με τρυφερή φωνή μου είπε: «Σήκω, δούλε του Θεού Ιωάννη, και ακολούθησε το θέλημα του Θεού!». Σηκώθηκα και είδα κοντά στο παράθυρο έναν ένδοξο στάρετς με ψαρά μαλλιά, φορώντας ένα μαύρο μανδύα, και κρατώντας μια ράβδο στο χέρι του. Με κοιτούσε τρυφερά και κρατιόμουν με δυσκολία να μην πέσω εξαιτίας του μεγάλου φόβου μου. Τα χέρια και τα πόδια μου έτρεμαν, ήθελα να μιλήσω, αλλά η γλώσσα μου δεν με υπάκουε. Ο γέροντας έκανε το σημείο του σταυρού σε μένα και σύντομα γέμισα με γαλήνη και χαρά. Έπειτα, έκανα το σταυρό μου κι ο ίδιος. […]

Έδειξε, έπειτα, σε κάποια σύννεφα, και είδα ένα πλήθος από αναμμένα καντήλια που έκαιγαν με άσπρη φλόγα. Άρχισαν να πέφτουν προς το έδαφος το ένα μετά το άλλο κατά δεκάδες και κατά εκατοντάδες. Κατά την πτώση τους, σκοτείνιαζαν και γίνονταν στάχτες. Τότε ο γέροντας μου είπε, «Κοίτα!», και είδα σε ένα σύννεφο επτά καιόμενα καντήλια. Ρώτησα ποιο είναι το νόημα των καιόμενων καντηλιών που πέφτουν στο έδαφος και μου απάντησε: «Αυτές είναι οι εκκλησίες του Θεού που έχουν πέσει σε αίρεση, αλλά αυτά τα εφτά καντήλια στα σύννεφα είναι οι εφτά Εκκλησίες, της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, που θα μείνουν μέχρι το τέλος του Κόσμου!». […]

Προχωρήσαμε περισσότερο και πήγαμε σε μια μεγάλη εκκλησία. Ήθελα να κάνω το σημείο του σταυρού, αλλά ο γέροντας με συμβούλευσε: «Δεν είναι πρέπον να κάνεις το σταυρό σου, επειδή αυτός είναι ένας τόπος του βδελύγματος της ερημώσεως». Η εκκλησία ήταν σκοτεινή και καταθλιπτική. Στην “Αγία Τράπεζα” ήταν ένα αστέρι και ένα Ευαγγέλιο με αστέρια. Κεριά καμωμένα από πίσσα καιγόντουσαν και έτριζαν σαν καυσόξυλα. Το δισκοπότηρο στεκόταν εκεί, καλυμμένο με μια απαίσια βρωμιά. Υπήρχε κι ένα πρόσφορο με αστέρια. Ένας ιερέας στεκόταν μπροστά από την “Αγία Τράπεζα” με ένα πρόσωπο κατάμαυρο σαν πίσσα, και μια γυναίκα βρισκόταν κάτω από την “Αγία Τράπεζα”, καλυμμένη με κόκκινα και με ένα αστέρι στα χείλη της και ούρλιαζε και γελούσε σε όλη την εκκλησία λέγοντας: «Είμαι ελεύθερη!». Σκέφτηκα: «Θεέ μου, πόσο τρομερό!».
Οι άνθρωποι, σαν τρελοί, άρχισαν να τρέχουν γύρω από την “Αγία Τράπεζα”, φωνάζοντας, σφυρίζοντας και χειροκροτώντας. Μετά, άρχισαν να τραγουδούν άσεμνα τραγούδια. Ξαφνικά, ένας κεραυνός άστραψε, ένα φοβερό αστροπελέκι αντήχησε, η γη σείσθηκε και η εκκλησία κατέρρευσε, στέλνοντας τη γυναίκα, τους ανθρώπους, τον παπά και τους υπόλοιπους στην άβυσσο. Σκέφτηκα: «Θεέ μου, πόσο τρομερό, σώσε μας!». Ο γέροντας είδε αυτό που είχε γίνει, όπως κι εγώ. Τον ρώτησα: «Πάτερ, πείτε μου, ποια είναι η σημασία αυτής της φοβερής εκκλησίας;». Αποκρίθηκε: «Αυτοί είναι οι κοσμικοί –(γήινου φρονήματος)– άνθρωποι, οι αιρετικοί, οι οποίοι εγκατέλειψαν την Αγία, Καθολική, και Αποστολική Εκκλησία και αναγνώρισαν την πρόσφατη νεωτερίζουσα εκκλησία την οποία ο Θεός δεν έχει ευλογήσει. Σ’ αυτή την εκκλησία δεν νηστεύουν, δεν παρακολουθούν ακολουθίες και δεν λαμβάνουν τη Θεία Κοινωνία!». Φοβήθηκα και είπα: «Ο Θεός ελεεί εμάς, μα καταριέται αυτούς με θάνατο!». Ο γέροντας με διέκοψε και είπε: «Μη θρηνείς, μόνο προσεύχου» […]

Είδα, επίσης, ένα ολόκληρο βουνό από βιβλία και ανάμεσα στα βιβλία σέρνονταν σκουλήκια εκπέμποντας μια τρομερή δυσοσμία. Ρώτησα το γέροντα ποια ήταν η σημασία αυτών των βιβλίων. Αυτός είπε: «Αυτά τα βιβλία είναι ασέβεια και βλασφημία που θα μολύνουν όλους τους Χριστιανούς με αιρετικές διδασκαλίες!». Μετά ο γέροντας ακούμπησε το ραβδί του σε κάποια από τα βιβλία και άρπαξαν φωτιά. Ο άνεμος διασκόρπισε τις στάχτες. […]

Προχωρήσαμε πιο πέρα, και ο γέροντας τάχυνε το βήμα τόσο που με δυσκολία τον προλάβαινα. «Κοίτα!», μου είπε. Είδα ένα μεγάλο πλήθος από ανθρώπους να καταδιώκονται από τους δαίμονες οι οποίοι τους χτυπούσαν με πασσάλους, με δίκρανα και γάντζους.
Ρώτησα τον γέροντα ποιο είναι το νόημα αυτών των ανθρώπων. Μου αποκρίθηκε: «Αυτοί είναι εκείνοι που απαρνήθηκαν την πίστη τους και άφησαν την Αγία, Καθολική, Αποστολική Εκκλησία και δέχθηκαν την καινούργια νεωτερίζουσα εκκλησία. Αυτή η ομάδα, εκπροσωπεί τους ιερείς, τους μοναχούς, τις μοναχές, και τους λαϊκούς οι οποίοι απαρνήθηκαν τους όρκους τους, ή το γάμο τους, και δεσμεύθηκαν με το ποτό, την ανηθικότητα, και όλου του είδους τις βλασφημίες και τις διαβολές». Όλοι αυτοί έχουν τρομακτικά πρόσωπα και μια τρομερή δυσοσμία βγαίνει από τα στόματά τους. Οι δαίμονες τους χτυπούσαν, οδηγώντας τους στην τρομερή άβυσσο, από την οποία βγαίνουν οι φλόγες της Κολάσεως. Ήμουν πολύ φοβισμένος. Έκανα το σημείο του σταυρού ενώ προσευχόμουν, ο Κύριος να μας αποτρέψει από τέτοια μοίρα! […]

Ο καιρός πλησίαζε στο τέλος. Έδειξε προς την Ανατολή, έπεσε στα γόνατα και άρχισε να προσεύχεται. Κι εγώ προσευχήθηκα μαζί του. Μετά ο γέροντας άρχισε να απομακρύνεται γρήγορα από τη γη εις τας Ουρανίους Μονάς. Καθώς το έκανε αυτό, θυμήθηκα ότι δεν γνώριζα το όνομά του, και έτσι ικέτεψα δυνατά: «Πάτερ, ποιο είναι το όνομά σου;». Τρυφερά απάντησε: «Σεραφείμ του Σαρώφ». Αυτά είναι που είδα και κατέγραψα για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς.

● Νεομάρτυς Ανδρόνικος Επίσκοπος Πέρμ: «[…] Θα ακολουθήσει αναπόφευκτα ο διωγμός της Εκκλησίας από όχι απλώς άθρησκο αλλά αντιχριστιανικό κράτος […] είτε το θέλουμε είτε όχι, μία τέτοια εξέλιξη δεν είναι μακρυά. Πρέπει λοιπόν να ετοιμαζόμαστε, γιατί η πίστη μας θα δοκιμαστεί σαν σε φωτιά από το πνεύμα του Αντιχρίστου πρώτα και από τον ίδιο έπειτα […]», Ιερομάρτυς Ανδρόνικος, «Ένας ασυμβίβαστος ιεράρχης», σελ. 88, εκδ. Ι. Μ. Παρακλήτου.

[ ✳ ] Αποτείχιση = Η παραμονή εντός της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής (Ανατολικής) Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού αλλά η πλήρης παύση-διακοπή παντός είδους μνημόνευσης και εκκλησιαστικής κοινωνίας με τους νοσούντας στην Πίστη σύμφωνα, πάντα, με την Αγία Γραφή και την παραδεδομένη Ιερά Παράδοση (γραπτή και προφορική), τα Δόγματα και τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας μέσω των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων (7+2), με απομάκρυνση εκτός των «τειχών» –προς αποφυγή λόγω μετάδοσης της πνευματικής μόλυνσης της νόσου– πετυχαίνοντας έτσι κατ’ αυτόν τον τρόπο την ταυτόχρονη αποκοπή του νοσηρού Σώματος, το οποίο και διατελεί εν είδει Σχίσματος, και η εν δυνάμει και εν μετανοία επιστροφή του και αποκατάστασή του στους κόλπους της Μητέρας Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας.