Όντας εγκλωβισμένοι στις ίδιες τους τις επιλογές, οι Έλληνες των τελευταίων γενεών έχουν κατασταλάξει να ζουν σε ένα άρρωστο περιβάλλον μιας κρατικοδίαιτης Ελλάδας, όπου σχεδόν όλοι περιμένουν τον…μεγάλο διορισμό στο δημόσιο.
Ριζώνοντας αυτή η νοοτροπία βαθιά στους νεοέλληνες, άπαντες επαναπαύτηκαν στην ιδέα στου “κράτος-προστάτη” που θα φροντίζει ακόμη και για την διαβίωσή τους.
Έτσι οδηγηθήκαμε μέχρι την μεγάλη οικονομική κρίση του σήμερα και την επακόλουθη έλευση της “πρώτης φοράς αριστεράς”, που έμελλε να βάλει “ταφόπλακα” στην οποιαδήποτε ιδιωτική πρωτοβουλία και το “ελληνικό επιχειρηματικό δαιμόνιο” κινδυνεύει να σβήσει.
Βάση όλων των παραπάνω από κοινού με την εξαθλίωση που έφεραν τα μνημόνια, αποτελεί το νέο δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού Spiegel, κάνοντας μνεία -για πολλοστή φορά- στην Ελλάδα .
Το γερμανικό περιοδικό αναφέρεται στην νέα κοινωνική τάξη που αρχίζει και “ξεπηδά” στην χώρα μας, την λεγόμενη “working poor” (εργαζόμενοι φτωχοί). Αφορμή στάθηκαν τα αποκαρδιωτικά στοιχεία για τον ιδιωτικό τομέα και τις συνθήκες εργασίας στην Ελλάδα των άκρατων φόρων και της αβεβαιότητας.
“Το 1/3 των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα κερδίζει τόσο λίγα που μόλις τους φτάνει για να ζήσει. Είναι πάνω από μισό εκατομμύριο. Για τη δουλειά του παίρνουν κάτω από 376 ευρώ το μήνα ή 60% λιγότερο από το μέσο μισθό. Ο κίνδυνος ακόμη και με σταθερή εργασία να συγκαταλεχθεί κανείς στους φτωχούς στην Ελλάδα είναι τόσο μεγάλος, όσο πουθενά αλλού στην ΕΕ”.
Το γερμανικό περιοδικό ανέφερε ορισμένα παραδείγματα από αποτυχημένα μέτρα κατά τα οποία οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών εφάρμοζαν με περισσό ζήλο. Τρανό παράδειγμα αποτελεί η υπερφορολόγηση των πάντων και ιδιαίτερα των επιχειρήσεων, κάτι το οποίο αποδείχθηκε πως έφερε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.
Σε απλά μαθηματικά, ενώ το κράτος άρχισε να καταβάλει ήδη από το 2014 το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, οι επιχειρήσεις σταμάτησαν να κάνουν προσλήψεις. Ταυτόχρονα το κόστος ζωής στην Ελλάδα της σοβιετικοποιημένης οικονομίας ανέβηκε ραγδαία, ενώ το οικονομικό κλίμα παρουσίαζε επιδείνωση σε όλα τα επίπεδα.
Εξού και οι “στρατιές ανέργων”, οι περισσότεροι εκ των οποίων πλέον κινδυνεύουν να μετατραπούν σε “άεργοι”, λαμβάνοντας το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Ενδεικτικό είναι πως το 2016 η ανεργία στους νέους εκτοξεύθηκε στο 46%, την ώρα που η μία επιχείρηση μετά την άλλη έβαζε λουκέτο στην Ελλάδα της αριστεράς.
Παρόλα αυτά οι…κοινωνικές παροχές της κυβέρνησης προς όσους δήλωναν άνεργοι αυξήθηκαν, μετατρέποντας το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα σε μία “εύκολη κρατική επιδότηση” για να…κάθεται κάποιος.
