Τον σκόπελο των μη εξυπηρετούμενων δανείων θα πρέπει να ξεπεράσει η ελληνική κυβέρνηση.
Με το χρέος να εξακολουθεί να είναι οριακά μη βιώσιμο και τους αριθμούς να μην βγαίνουν, η “καθαρή έξοδος” από τα μνημόνια μέσα στο 2018, απομακρύνεται όλο και περισσότερο.
Παρά την διαφαινόμενη εύκολη συμφωνία για την τρίτη αξιολόγηση, από τη στιγμή που η ελληνική πλευρά έχει πει “ναι” σε όλα, από το εξωτερικό ήδη έχουν αρχίσει και ακούγονται φωνές για την ανετοιμότητα της Ελλάδος να σταθεί μόνη στα πόδια της, δίχως την ξένη εποπτεία.
Αυτό βέβαια θα μπορούσε να σημαίνει ένα ειδικό ή μεταβατικό καθεστώς επιτήρησης, που πιθανότατα τους επόμενους μήνες θα ζητήσουν Βρυξέλλες και Ουάσινγκτον.
Την καθαρή έξοδο από τα μνημόνια αμφισβητεί και η γερμανική Handelsblatt σημειώνοντας:
“Εάν ο Τσίπρας καταφέρει να κλείσει το τρέχον πρόγραμμα όπως είναι προγραμματισμένο τον Αύγουστο του 2018, αυτό θα ήταν μια σημαντική πολιτική επιτυχία. Την υπόσχεσή του όμως να απελευθερώσει την χώρα του από την επιτήρηση των διεθνών πιστωτών δεν μπορεί να την τηρήσει. Μετά από τα τρία προγράμματα βοήθειας το 80% του ελληνικού χρέους βρίσκεται στα χέρια διεθνών πιστωτών. Η αποπληρωμή αυτών των δανείων εκτείνεται μέχρι το 2059”.
Βέβαια μία τέτοια εξέλιξη θα επέτεινε τον κίνδυνο επιστροφής στα μνημόνια ανά πάσα στιγμή, ιδιαίτερα στην περίπτωση που η Ελλάδα δεν πετύχει κάποιους από τους δημοσιονομικούς στόχους μετά το καλοκαίρι του 2018.
Θα μπορούσε να λεχθεί πως η ελληνική οικονομία θα βρίσκεται σε ένα καθεστώς “αέναης διεθνούς επιτήρησης”. Το μόνο που ίσως αλλάξει θα είναι ο πιο…συμβουλευτικός ρόλος των δανειστών, κυρίως πάνω σε θέματα δημοσιονομικού χαρακτήρα, χωρίς αυτό να αποκλείει έντονες πιέσεις σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο.
