O Spiegel (και όχι μόνο) τον τελευταίο καιρό αφιερώνει σημαντικό τμήμα της αρθρογραφίας του προκειμένου να προβάλλει έντεχνα, αλλά προφανώς, την κίνηση του Martin Schulz, που διεκδικεί την πρωτοκαθεδρία στο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα του SPD με απώτερο στόχο να ανέλθει στο αξίωμα του καγκελάριου.
Ο Schulz είναι γνωστό -τουλάχιστον σε κάποιους από εμάς που γνωρίζουμε λίγο πιο πολύ την τακτική και την μεθοδολογία του- πως δεν κάνει τίποτε χωρίς προηγουμένως να το έχει μελετήσει πολύ προσεκτικά. Δεν είναι ο πολιτικός που θα εκφραστεί με ακραίες θέσεις, παρότι οι απόψεις του είναι ακραία εθνικιστικές.
Χαρακτηριστικό της προσωπικότητός του είναι μια παλαιότερη ομολογία του, που δεν είναι ευρέως γνωστή γιατί έγινε στα πλαίσια μιας συνάντησης μεταξύ στενών του συνεργατών και πολιτικών αντιπάλων του κατά την θητεία του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Απαντώντας σε μία πρόταση ενός σημαίνοντος στελέχους από την Ισπανία, ο Schulz ανέβασε τον τόνο της φωνής του -σπάνιο στις δημόσιες εμφανίσεις του- και είπε χαρακτηριστικά: «Δεν πρόκειται να το συζητήσω! Πάνω από την Γερμανία δεν βάζω, ούτε τον εαυτό μου, ούτε την οικογένειά μου!».
Ο Schulz απέδειξε έμπρακτα πως εννοούσε αυτό, που του ξέφυγε και ομολόγησε σε μία στιγμή υπερβολικής πίεσης, όταν αρνήθηκε την σίγουρη επανεκλογή του στο αξίωμα του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, παραδίδοντας τα “ευρωπαϊκά σκήπτρα” από τις 17 Ιανουαρίου του 2017 στον άβουλο και πλήρως κατευθυνόμενο Ιταλό πολιτικάντη Antonio Tajani.
Η κίνηση αυτή δείχνει κάτι πολύ σοβαρό, που ο υπνωτισμένος και πλήρως χειραγωγημένος από τα Δυτικά προπαγανδιστικά Μέσα Ενημερώσεως(;) νεοέλληνας δεν μπορεί (ή δεν θέλει) να καταλάβει. Οι Γερμανοί στην πλειοψηφία τους δεν επιθυμούν πλέον την παραμονή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν τους ενδιαφέρει αν η χώρα τους κατέχει ηγετική θέση σε αυτή την Ένωση γιατί βλέπουν πως με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο έχουν χάσει την ανεξαρτησία τους και συνεπώς έχουν απολέσει ένα σημαντικό κομμάτι της δύναμής τους.
Ο Schulz ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που χρησιμοποίησαν ή προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν την Ε.Ε. προς όφελος της πατρίδος τους, αλλά αργά ή γρήγορα συνειδητοποίησαν πως αυτό είναι “όνειρο θερινής νυκτός”. Στην Ευρώπη οι μόνοι, που απέμειναν να υμνούν το “ευρωπαϊκό ιδεώδες”, είναι οι αφελείς και μη σκεπτόμενοι νεοέλληνες, που παραμένουν υπό την επήρεια της πλύσεως εγκεφάλου του διεφθαρμένου πολιτικού καθεστώτος που τυραννάει τον τόπο.
Ο Wolfgang Schäuble τον Martin Schulz με τον Donald John Trump, γιατί ο ίδιος είναι υπηρέτης της παγκοσμιοποίησης και εκφράζει τους νεοσυντηρητικούς της Ευρώπης. Ο Schulz είναι κάτι πολύ χειρότερο από ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Είναι ο Hitler στην πιο “ευγενική” έκδοσή του καθώς προσέχει πάρα πολύ τις εκφράσεις και τις τοποθετήσεις του.
Ωστόσο, όταν μιλάει για την Γερμανία και το συμφέρον της, τα μάτια του είναι πέτρινα και σου δίνουν να καταλάβεις πως μόνο ο Θεός μπορεί να αντισταθεί στα σχέδια του. Είναι άκαμπτος, απάνθρωπος, άκαρδος και δεν είναι υπερβολή να πούμε πως είναι μια μηχανή χωρίς συναίσθημα.
Η ανάληψη της καγκελαρίας από τον Schulz δεν θα κάνει καλό ούτε στην ίδια την Γερμανία, όπως δεν την ωφέλησε, αλλά αντιθέτως την έβλαψε, η άνοδος του Hitler στην εξουσία. Θα μου πείτε είναι προτιμότερη λύση οι “χριστιανοδημοκράτες” της παγκοσμιοποίησης; Σαφώς όχι! Αλλά αυτό είναι πρόβλημα της Γερμανίας, που δεν πρέπει να απασχολεί αυτή την στιγμή τους νεοέλληνες.
Στην Ελλάδα πρέπει να ανησυχούμε και να μεριμνήσουμε για “τα του οίκου μας” και να αφήσουμε το τι γίνεται δεξιά και αριστερά στην Ευρώπη ή στον κόσμο. Βλέπετε πως όλοι οι λαοί, εκτός των νεοελλήνων, προσπαθούν να αναβιώσουν ό,τι τους έκανε μεγάλους και τρανούς.Οι Γερμανοί γνώρισαν έστω και προσωρινά την δόξα στο πρόσωπο του Hitler και αυτόν πάνε να αναστήσουν. Εμείς που είχαμε το πρότυπο των προτύπων, που τον λάτρεψε και τον σεβάστηκε ολόκληρη η Ευρώπη, που απέδειξε πως ήταν ο ηγέτης όλων των λαών της γηραιάς ηπείρου, γιατί τον σκοτώσαμε;
Γιατί δεν θέλουμε να αναστηθεί και να μας καθοδηγήσει ο Ιωάννης Α. Καποδίστριας;
Του Μ. Βολουδάκη
