Αν η πασοκάρα είχε έναν οπαδό για κάθε διακοσάευρο που χρωστάει στις τράπεζες, η τηλεμαχία θα είχε μεγάλη τηλεθέαση…
Τα φαντάσματα βλέπουν τηλεόραση; Ναι! Και είναι κάμποσα! Και έχουν γούστα παράξενα, ακατανόητα, σχεδόν βιτσιόζικα. Η απόδειξη των ανωτέρω δεν είναι παλιά αλλά φρεσκότατη. Μυρίζει θάλασσα με μαζούτ, όπου κολυμπούν πολλοί που ψηφίζουν Κουρουμπλή.
Λοιπόν, για να μην τα πολυλογούμε, τρεσάρουμε το ντοκουμέντο, όπως το κατέγραψε η ειδησεογραφία: «Σύμφωνα με τα νούμερα της AGB, για τη Δευτέρα 30 Οκτωβρίου και την prime time ζώνη, η ΕΡΤ2 που μετέδωσε την τηλεμαχία κατέγραψε 1% στο νεανικό κοινό και 2,4% στο
σύνολο».
Εγινε τηλεμαχία; Ναι. Ποιοι συμμετείχαν; Οι επίδοξοι κληρονόμοι του αδειανού πουκάμισου του Ανδρέα, του ιδρωμένου κολάν του Γιωργάκη, της τρύπιας κάλτσας του Σημίτη, που ονομάζεται ΠΑΣΟΚ και θα αλλάξει σε «Κεντροαριστερά με ολίγιστα λιπαρά και καθόλου ψηφοφόρους». Γιατί συμμετείχαν;
Επειδή και διότι και αφού νόμιζαν ότι θα ξεχνιόταν κάποιος ημιλιπόθυμος στον καναπέ, απελπισμένος ή έστω γριπιασμένος κι ανήμπορος να αλλάξει κανάλι ένεκα υψηλού πυρετού και θα τους έβλεπε.
Τελικά, αυτό δεν έγινε. Εγνωσμένης αξίας και εγκυρότητος μένταλιστ, νεκρομάντεις και οιωνοσκόποι απεφάνθησαν ότι τα λιανά ποσοστά της τηλεθέασης της τηλεμαχίας σημειώθηκαν από φαντάσματα τεθνεώτων πρασινοφρουρών (ψηφοφόρων Κατσιφάρα, Μένιου και Μαρούδα), τα οποία διαθέτουν συσκευή τηλεόρασης στα δώματα του Αδου, η οποία πιάνει μόνο ΕΡΤ!
Σε αντίθεση με τη νερόσουπα της «πράσινης» τηλεμαχίας, η στρατιωτική παρέλαση (αυτή που θέλουν να καταργήσουν ως «φασιστικό, μεταξικό» κατάλοιπο) χτύπησε εύκολα κάνα σαραντάρι στην τηλεθέαση.
Μα τόσοι φασίστες εν Ελλάδι;
Πώς είναι δυνατόν να μην αγοράσεις ένα ημιφορτηγό με πατατάκια κι ένα βυτίο με αναψυκτικό και να μην κατσικωθείς στον καναπέ σου για να παρακολουθήσεις τηλεμαχία Φώφης εναντίον Καμίνη, εναντίον Σταύρακα Θεοδωράκη, εναντίον Ραγκούση και δεν συμμαζεύεται;
Πώς μπορείς να αντισταθείς στον πειρασμό να χαραμίσεις κάποιες ώρες από τη ζωή σου για να φας κατακέφαλα ένα απίθανο τσουνάμι ανίας;
Κι όμως, μπορείς. Δεν μπορεί, όμως, να πει όχι η κλαδική των σοσιαλιστικών φαντασμάτων. Αυτά παρακολούθησαν τη σάχλα της δεκαετίας…
Του Π. ΛΙΑΚΟΥ
