Οπως γράφτηκε πριν μερικές ημέρες η κατάσταση του οδικού δικτύου έχει καταλυτικό ρόλο στα δυστυχήματα. Για την πρόκλησή τους, όμως, αφετηρία είναι ο ανθρώπινος παράγοντας. Συνεπώς, εάν ενοχοποιούμε αποκλειστικά τις «καρμανιόλες» του δικτύου, παραβλέπουμε την παράμετρο του λάθους και της εσφαλμένης εκτίμησης. Και ουσιαστικά «κολακεύουμε» την κακή οδηγική συμπεριφορά. Η οπτική αυτή γωνία δικαιώθηκε χθες, κατά την ανακοίνωση πρωτοβουλιών για αποτροπή των ατυχημάτων.
ΕΙΠΩΘΗΚΕ κατά κόρον κατά την παρουσίαση της πρωτοβουλίας που αποσκοπεί σε ασφαλέστερη οδήγηση και λιγότερα ατυχήματα, ότι η οδηγική μας συμπεριφορά είναι πρωτίστως ζήτημα παιδείας.
ΑΥΤΟ είναι σωστό, και πράγματι μια στοχευμένη παιδαγωγική θα μπορούσε να βοηθήσει στην ανάπτυξη μιας καλύτερης κουλτούρας συμπεριφοράς στους δρόμους (τόσο εκ μέρους των οδηγών, όσο και εκ μέρους των πεζών, γιατί κάνουν και εκείνοι τα ατοπήματά τους). Η κουλτούρα όμως έχει ως σημείο εκκίνησης το σπίτι καθενός. Επηρεάζεται όμως και από το γενικότερο κοινωνικό πνεύμα. Στο οποίο έχει τον ρόλο της η ίδια η συμπεριφορά της Πολιτείας.
ΑΣ θυμηθούμε, σε βάθος χρόνων. Παράλυτα συστήματα βεβαίωσης κλήσεων και προστίμων. Ερμαφρόδιτες συμπεριφορές των αρχών απέναντι σε μορφές παραβατικότητας. Θωπείες και συγχωροχάρτια. Επιστροφές πινακίδων. Μεσολαβήσεις για επιεικέστερη μεταχείριση παραβατών. Διατάξεις και νόμοι που επιβάλλονται πομπωδώς αλλά καταπίπτουν και καταργούνται στην πράξη. Μέσα σε ένα τέτοιο πλέγμα διαχείρισης των οδηγών και του στρεβλού φαινομένου της συμπεριφοράς μας στον δρόμο, ενθυλακώνουμε το μήνυμα ότι το δίκιο είναι πάντα με το μέρος μας, η βιασύνη μας είναι νόμος, η καπατσοσύνη επιβάλλεται, το όργανο της τάξης οφείλει να ενδίδει ή να αλληθωρίζει, ο κώδικες κυκλοφορίας έχουν σχετική αξία. Μπορούμε να οδηγούμε και ανάποδα ή να παραβιάζουμε σηματοδότη όταν εμείς κρίνουμε.
ΑΥΤΑ δεν σημαίνουν απαραίτητα ότι ένα αμείλικτο σύστημα θα κάνει θαύματα. Ας δοκιμάσουμε έστω με μεγαλύτερη σοβαρότητα και σταθερότητα στην επιβολή των κανόνων. Είναι μια διαφορά μας, σε σχέση με τον έξω κόσμο, όπου πρώτα πέφτει η κλήση και μετά γίνεται συζήτηση, αν έχει κάποιο νόημα, και οπωσδήποτε δεν ισχύει διαπραγμάτευση με τα όργανα της τάξης, ως προς τι διαπιστώθηκε και τι εν τέλει θα χρεωθεί.
Πηγή: http://mobile.pelop.gr/
