Η ομοφυλοφιλία μού ήρθε εύκολα, επειδή ήμουν ήδη αδύναμος.
Η μαμά μου πέθανε, όταν ήμουν 19 ετών. Ο πατέρας μου είχε πεθάνει, όταν ήμουν 13. Από μικρός ακόμη, ένιωθα μπερδεμένος ως προς το ποιος ήμουν και πώς ένιωθα για τους άλλους.
Η σύγχυσή μου για την «επιθυμία» και το γεγονός ότι παρατήρησα ότι με «ήλκυαν» τα αγόρια με έκανα να εντάξω τον εαυτό μου στην «gay» κατηγορία από την ηλικία των 14 χρονών. Στα 20, ανακοίνωσα ότι είμαι gay σε όλους τους υπόλοιπους.
Σε ηλικία 22 ετών, έγινα ο αρχισυντάκτης του πρώτου περιοδικού που απευθυνόταν σε νεαρό ανδρικό ομοφυλόφιλο κοινό. Το φωτογραφικό του υλικό ήταν στα όρια της πορνογραφίας, αλλά σκέφτηκα πως μπορώ να το χρησιμοποιήσω σαν μία βάση για μεγαλύτερα και καλύτερα πράγματα.
Με αρκετή σιγουριά, προέκυψαν οι Young Gay America. Σκόπευαν να καλύψουν το κενό που είχε αφήσει το XY, το άλλο περιοδικό στο οποίο είχα δουλέψει — δηλαδή, οτιδήποτε όχι και τόσο πορνογραφικό, το οποίο στόχευε το κοινό των νεαρών gay Αμερικανών. Οι Young Gay America απογειώθηκαν.
Οι ομοφυλόφιλοι αντέδρασαν ευχάριστα στους Young Gay America. Έλαβαν βραβεία, αναγνώριση, σεβασμό και μεγάλες τιμές, συμπεριλαμβανομένου του Εθνικού Βραβείου Προτύπων από το μεγάλο gay οργανισμό Equality Forum -το οποίο δόθηκε στον Καναδό πρωθυπουργό Jean Chrétien, τον επόμενο χρόνο- και ένα πλήθος εμφανίσεων στα ΜΜΕ, από το PBS μέχρι τους Seattle Times, και από το MSNBC μέχρι το κύριο άρθρο του περιοδικού Time.
Παρήγαγα, με τη βοήθεια των θυγατρικών του PBS και του Equality Forum, το πρώτο μεγάλο ντοκιμαντέρ που ασχολήθηκε με το θέμα της αυτοκτονίας των ομοφυλόφιλων εφήβων, το «Jim in Bold», που έκανε περιοδείες σε όλο τον κόσμο και έλαβε πολυάριθμα βραβεία κοινού σε φεστιβάλ.
Οι Young Gay America δημιούργησαν μια φωτογραφική έκθεση, γεμάτη φωτογραφίες και ιστορίες νεαρών ομοφυλόφιλων από όλη τη Βόρεια Αμερική, που περιόδευσε στην Ευρώπη, τον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
To 2004, οι Young Gay America κυκλοφόρησαν το περιοδικό YGA, για να υποκριθούν ότι παρέχει ένα «ενάρετο συμπλήρωμα» στα άλλα έντυπα μέσα που απευθύνονταν στην ομοφυλόφιλη νεολαία. Λέω «υποκριθούν», γιατί η αλήθεια είναι ότι το YGA ήταν εξ ίσου καταστροφικό με οτιδήποτε άλλο εκεί έξω, απλά δεν ήταν απροκάλυπτα πορνογραφικό, γι’ αυτό και ήταν περισσότερο «σεβαστό».
Μου πήρε σχεδόν 16 χρόνια, για να ανακαλύψω ότι αυτή καθ’ εαυτή η ομοφυλοφιλία δεν είναι και πολύ «ενάρετη». Μου ήταν δύσκολο να ξεκαθαρίσω τα συναισθήματά μου ως προς το θέμα, δεδομένου ότι η ζωή μου ήταν τόσο δεμένη με αυτό.
Η ομοφυλοφιλία, όταν προσφέρεται σε νεαρά μυαλά, είναι από την ίδια τη φύση της πορνογραφική. Καταστρέφει τα ευεπηρέαστα μυαλά και συγχύζει την αναπτυσσόμενη σεξουαλικότητά τους. Όμως, αυτό δεν το συνειδητοποιούσα, μέχρις ότου έγινα 30 ετών.
Το πρώτο τεύχος του YGA ξεπούλησε όλα του τα αντίτυπα σε πολλές βορειοαμερικανικές πόλεις. Αυτό αποτέλεσε εξαιρετικό στήριγμα, από όλες τις απόψεις, για το YGA: σχολεία, σύλλογοι γονέων, βιβλιοθήκες, κυβερνητικές υπηρεσίες, όλοι έμοιαζαν να το θέλουν. Αξιοποίησε ακριβώς το πνεύμα της εποχής για την «αποδοχή και προώθηση» της ομοφυλοφιλίας, και εγώ θεωρούμουν ένα είδος ηγέτη. Το 2005 μου ζήτησαν να μιλήσω στο υψηλού κύρους συνέδριο JFK Jr. της Σχολής Διακυβέρνησης του Harvard.
Όταν όμως είδα σε βιντεοκασέτα τα λόγια αυτής μου της «παράστασης», άρχισα να αμφιβάλλω σοβαρά για όσα έκανα με τη ζωή και την επιρροή μου.
Αφού δε γνώριζα κανέναν στον οποίον μπορούσα να μιλήσω για τα ερωτήματα και τις αμφιβολίες μου, στράφηκα στο Θεό. Είχα αναπτύξει μια αυξανόμενη σχέση με το Θεό, χάρη στην εξουθενωτική πάλη με τους εντερικούς σπασμούς, που προκαλούνταν από τις αφύσικες εντερικές δραστηριότητες στις οποίες επιδιδόμουν.
Σύντομα, άρχισα να καταλαβαίνω πράγματα που ποτέ δεν ήξερα ότι μπορούσαν να είναι αληθινά, όπως το γεγονός ότι ηγούμουν ενός κινήματος αμαρτίας και διαφθοράς — πράγμα που δεν πρέπει να ερμηνευθεί σαν η ανακάλυψή μου να βασιζόταν στο δόγμα, επειδή αναμφισβήτητα δεν ίσχυε κάτι τέτοιο.
Έφτασα στα συμπεράσματα μόνος μου.
Κατέστη σαφές για μένα, καθώς σκεφτόμουν αληθινά για αυτό -και προσευχόμουν αληθινά για αυτό- ότι η ομοφυλοφιλία μάς εμποδίζει να βρούμε τον αληθινό εαυτό μέσα μας. Δεν μπορούμε να δούμε την αλήθεια, όταν είμαστε τυφλωμένοι από την ομοφυλοφιλία.
Πιστεύουμε, υπό την επίδραση της ομοφυλοφιλίας, ότι η λαγνεία δεν είναι μόνο αποδεκτή, αλλά αποτελεί αρετή. Αλλά δεν υπάρχει ομοφυλοφιλική «επιθυμία» που να είναι απαλλαγμένη από τη λαγνεία.
Αν αρνιόμουν αυτό το γεγονός, θα πάλευα να διαγράψω αυτή την αλήθεια με κάθε κόστος και θα συμμετείχα σε διάφορους δημοφιλείς τρόπους που παίρνουν από τα χέρια των ανθρώπων την ευθύνη που έχουν να αντισταθούν στους πειρασμούς της λαγνείας και άλλες συμπεριφορές. Ήμουν βέβαιος -χάρη στην κυρίαρχη κουλτούρα και τους παγκόσμιους ηγέτες μας- ότι έκανα το σωστό πράγμα.
Νιώθοντας την ανάγκη να ψάξω την αλήθεια, επειδή τίποτα δε φαινόταν σωστό, έψαξα μέσα μου. Ο Ιησούς Χριστός επανειλημμένως μας συμβούλεψε να μην εμπιστευόμαστε κανέναν άλλον πέρα από Εκείνον. Έκανα αυτό που είπε, γνωρίζοντας ότι η Βασιλεία του Θεού βρίσκεται μέσα στην καρδιά και το μυαλό του ανθρώπου.
Αυτό που ανακάλυψα, αυτό που έμαθα για την ομοφυλοφιλία ήταν φανταστικό. Αρχικά «ανακάλυψα» τις ομοφυλοφιλικές επιθυμίες, όταν ήμουν στο γυμνάσιο, παρατηρώντας ότι κοιτούσα τα άλλα αγόρια. Θεραπεύτηκα, όταν αντιλήφθηκα με βεβαιότητα ότι αυτό χρειαζόμουν -αν δεν ήθελα να πληγώσω περισσότερους ανθρώπους-, δίνοντας την προσοχή στον εαυτό μου.
Κάθε φορά που είχα πειρασμό για τη λαγνεία, το εντόπιζα, το έπιανα, το αντιμετώπιζα. Το ονόμαζα με το όνομά του και μετά απλά το άφηνα να εξαφανιστεί μόνο του. Υπάρχει μια τεράστια και ζωτική διαφορά μεταξύ του επιφανειακού θαυμασμού -του εαυτού μας ή των άλλων- και του ουσιαστικού θαυμασμού. Αγαπώντας πλήρως τους εαυτούς μας, δε χρειαζόμαστε πλέον τίποτα από τον «έξω» κόσμο της λάγνας επιθυμίας, της αναγνώρισης των άλλων, ή της σωματικής ικανοποίησης. Τα κίνητρά μας αποκτούν νόημα για την ίδια την ύπαρξή μας και δεν καθοδηγούνται από νευρωτικούς περισπασμούς.
Η ομοφυλοφιλία μάς επιτρέπει να αποφύγουμε να σκάψουμε βαθύτερα, χάρη στην επιφανειακότητα και τις έλξεις που εμπνέονται από τη λαγνεία — τουλάχιστον, στο βαθμό που παραμένουν «αποδεκτές» από το νόμο. Ως αποτέλεσμα, αμέτρητοι άνθρωποι αγνοούν τον αληθινότερο εαυτό τους, τον θεόσδοτο χριστοειδή εαυτό τους.
Η ομοφυλοφιλία, για μένα, ξεκίνησε στα 13 μου και τελείωσε -αφού «αποκόπηκα» από εξωτερικές επιρροές και εστίασα έντονα στην εσωτερική αλήθεια-, όταν ανακάλυψα τα βάθη του θεόσδοτου εαυτού μου στα 30 μου χρόνια.
Ο Θεός εκλαμβάνεται ως εχθρός από πολλούς που έχουν πιαστεί στην ομοφυλοφιλία ή κάποια άλλη λάγνα συμπεριφορά, επειδή τους υπενθυμίζει ποιοι και τι πραγματικά είναι προορισμένοι να είναι. Οι άνθρωποι που εμπλέκονται σε αυτές τις πράξεις θα προτιμούσαν να μείνουν σε μια «μακάρια άγνοια», φιμώνοντας την αλήθεια και εκείνους που την λένε μέσω της αντιπαλότητας, της καταδίκης και του χαρακτηρισμού με λέξεις όπως «ρατσιστής», «αναίσθητος», «κακός» και «εστία διακρίσεων».
Η θεραπεία από τις πληγές που προκαλεί η ομοφυλοφιλία δεν είναι εύκολη – δεν υπάρχει παρά ελάχιστη προφανής υποστήριξη για κάτι τέτοιο. Και η υποστήριξη που απομένει απαξιώνεται, εξευτελίζεται, φιμώνεται μέσω της ρητορικής ή ποινικοποιείται μέσω της αντιστροφής των νόμων. Για να τη βρω, έπρεπε να ψάξω μέσα από τη δική μου αμηχανία και τις επιτιμητικές «φωνές» όλων όσων ποτέ γνώριζα. Μέρος της ομοφυλοφιλικής ατζέντας είναι να κάνει τους ανθρώπους να πάψουν να θεωρούν ότι η μεταστροφή είναι ένα ζήτημα άξιο λόγου, ώστε να εξεταστεί έστω ως ερώτημα, για να μην πούμε αν δουλεύει ή όχι.
Στη δική μου εμπειρία, όταν έκανα ένα «coming out» ξεφεύγοντας από την επήρεια της ομοφυλοφιλικής νοοτροπίας, αυτό ήταν το πιο απελευθερωτικό, όμορφο και εκπληκτικό πράγμα που βίωσα σε ολόκληρη τη ζωή μου.
Η λαγνεία μάς βγάζει από τα σώματά μας, «δένοντας» την ψυχή μας στη σωματική μορφή κάποιου άλλου. Αυτός είναι ο λόγος που το ομοφυλοφιλικό σεξ -και κάθε άλλο σεξ που βασίζεται στη λαγνεία- δε μας ικανοποιεί ποτέ: είναι μάλλον μια διαδικασία νευρωτική, παρά μια φυσική, φυσιολογική. Το φυσιολογικό είναι φυσιολογικό – και έχει ονομαστεί φυσιολογικό για κάποιο λόγο.
Αφύσικο σημαίνει «αυτό που μάς πληγώνει, που πληγώνει το φυσιολογικό». Η ομοφυλοφιλία μάς βγάζει από τη φυσιολογική μας κατάσταση του να είμαστε πλήρως ενωμένοι σε όλα, και μας διχάζει, με αποτέλεσμα να λιώνουμε συνεχώς για ένα εξωτερικό σωματικό αντικείμενο που ποτέ δεν μπορούμε να κατέχουμε. Οι ομοφυλόφιλοι -όπως όλοι οι άνθρωποι- λαχταρούν τη μυθική αληθινή αγάπη, η οποία πράγματι υπάρχει. Το πρόβλημα με την ομοφυλοφιλία είναι ότι η αληθινή αγάπη έρχεται μόνο, όταν δεν έχουμε τίποτα που να την εμποδίζει να λάμψει από μέσα μας. Δεν μπορούμε να είμαστε εντελώς ο εαυτός μας, όταν το μυαλό μας είναι παγιδευμένο σε ένα κύκλο και μια ομαδική νοοτροπία καθιερωμένης, προστατευόμενης και εξυμνούμενης λαγνείας.
Ο Θεός ήρθε σε μένα, όταν ήμουν μπερδεμένος και χαμένος, μόνος, φοβισμένος και αναστατωμένος. Μου είπε -μέσω της προσευχής- ότι δεν είχα τίποτα να φοβηθώ και ότι ήμουν στο σπίτι Του· απλά χρειαζόταν να κάνω ένα μικρό συγύρισμα στο μυαλό μου.
Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι γνωρίζουν έμφυτα την αλήθεια. Πιστεύω πως αυτός είναι ο λόγος που ο Χριστιανισμός τρομάζει τόσο τους ανθρώπους. Τους θυμίζει τη συνείδησή τους, που όλοι έχουμε.
Η συνείδηση μας βοηθά να ξεχωρίσουμε το σωστό απ’ το λάθος και είναι ένας οδηγός με τον οποίο μπορούμε να αναπτυχθούμε και να γίνουμε πιο δυνατοί και πιο ελεύθεροι άνθρωποι. Η θεραπεία από την αμαρτία και την άγνοια είναι πάντοτε εφικτή, αλλά το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει κανείς είναι να να αφήσει τις νοοτροπίες που «διαρούν και βασιλεύουν» την ανθρωπότητα.
Η αλήθεια για το σεξ μπορεί να βρεθεί, αν είμαστε διατεθειμένοι και ποθούμε να αποδεχθούμε ότι ο πολιτισμός μας επευλογεί συμπεριφορές που βλάπτουν τη ζωή. Οι τύψεις δεν αποτελούν λόγο να αποφύγουμε τις δύσκολες ερωτήσεις.
Η ομοφυλοφιλία πήρε σχεδόν 16 χρόνια από τη ζωή μου και τα εξίσωσε με το ένα ή το άλλο ψέμα, που διαιωνίζονται μέσω των εθνικής εμβέλειας ΜΜΕ που στοχεύουν τα παιδιά. Στις ευρωπαϊκές χώρες, η ομοφυλοφιλία θεωρείται τόσο φυσιολογική που σε παιδιά του δημοτικού δίνεται ως εργασία η μελέτη «gay» παιδικών βιβλίων.
Η Πολωνία, μια χώρα πολύ εξοικειωμένη με την καταστροφή του λαού της από εξωτερικές επιρροές, προσπαθεί με γενναιότητα να εμποδίσει την Ευρωπαϊκή Ένωση να κάνει πλύση εγκεφάλου στα παιδιά της με την ομοφυλοφιλική προπαγάνδα. Σε απάντηση, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ονομάσει τον Πολωνό πρωθυπουργό «αηδιαστικό».
Ήμουν αηδιαστικός για αρκετό καιρό· εξακολουθώ να αισθάνομαι όλη μου την ενοχή.
Ως ηγέτης στο κίνημα των «gay δικαιωμάτων», μου δόθηκε η ευκαιρία να απευθυνθώ στο πλήθος πολλές φορές. Αν μπορούσα να πάρω πίσω κάποια πράγματα που είπα, θα το έκανα. Τώρα ξέρω ότι η ομοφυλοφιλία είναι λαγνεία και πορνογραφία τυλιγμένες σε πακέτο. Δε θα επιτρέψω σε κανέναν να προσπαθήσει να με πείσει για το αντίθετο, όσο επιδέξια κι αν είναι η γλώσσα του, όσο θλιβερή κι αν είναι η ιστορία του. Τα έχω δει. Ξέρω την αλήθεια.
Ο Θεός μάς έδωσε την αλήθεια για έναν λόγο. Υπάρχει, ώστε να μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας. Υπάρχει, ώστε να μπορούμε να μοιραστούμε αυτό τον πλήρη εαυτό με τον κόσμο, να κάνουμε τον κόσμο μας πλήρη. Αυτά δεν είναι φαντασιόπληκτα σχήματα ή παράξενα ιδανικά – είναι η Αλήθεια.
Η θεραπεία από τις αμαρτίες του κόσμου δε θα συμβεί σε μία στιγμή· αλλά θα συμβεί – αν δεν την εμποδίζουμε με την υπερηφάνεια μας. Ο Θεός στο τέλος νικά, σε περίπτωση που δεν το ξέρεις.
Michael Glatze
