Κανένας πόλεμος δεν διεξάγεται για ιδεολογικούς λόγους αλλά, σχεδόν πάντοτε, για οικονομικούς – όπου οι φυσικοί πόροι και η ενέργεια διαδραματίζουν έναν πολύ σημαντικό ρόλο.
Σύμφωνα με τις διεθνείς αναλύσεις, ο μεγάλος πόλεμος του φυσικού αερίου έχει ήδη δύο διαφορετικά μέτωπα: ένα ήσυχο βόρειο μέτωπο στην Ουκρανία, ισορροπημένο μέχρι στιγμής, καθώς επίσης ένα ταραχώδες νότιο μέτωπο στη Συρία – όπου η Δύση φαίνεται να χάνει. Με βάση όμως τις πρόσφατες εξελίξεις, πιθανολογείται το άνοιγμα ενός τρίτου μετώπου στο Λίβανο, μέσω του οποίου η Δύση ελπίζει να ανακτήσει τις απώλειες της – κρίνοντας από τις ειδήσεις, σύμφωνα με τις οποίες ο Λίβανος, η HEZBOLLAH καλύτερα (=το κόμμα του Αλλάχ ή του Θεού, σιίτες), κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Σαουδικής Αραβίας(σουνίτες, πηγή).
Υπενθυμίζουμε εδώ πως προηγουμένως το Ισραήλ έκανε γνωστή την προετοιμασία του για τη διεξαγωγή ενός πολέμου με τη HEZBOLLAH στο Λίβανο (πηγή) – με μία οργάνωση που είναι μέρος της λαϊκής κυβέρνησης του Λιβάνου, με έδρες στο Κοινοβούλιο του, έχοντας χαρακτηρισθεί ως τρομοκρατική από τις Η.Π.Α., τον Αραβικό Σύνδεσμο, το Ισραήλ, τη Μ. Βρετανία και την ΕΕ.
Περαιτέρω, είναι γνωστό πως κανένας πόλεμος δεν διεξάγεται ποτέ για ιδεολογικούς λόγους αλλά, σχεδόν πάντοτε, για οικονομικούς – όπου οι φυσικοί πόροι και η ενέργεια διαδραματίζουν έναν πολύ σημαντικό ρόλο. Στα πλαίσια αυτά μπορεί μεν ως εχθρός να αναφέρεται η HEZBOLLAH, αλλά ο πραγματικός αν και έμμεσος στόχος είναι ο Λίβανος – ως εκείνος ο σύνδεσμος, μέσω του οποίου θα μπορούσε να μεταφερθεί φυσικό αέριο από το Ιράν στην Ευρώπη (τη μεγαλύτερη αγορά παγκοσμίως – γράφημα). Προηγουμένως ήταν η Συρία, την οποία προσπάθησε δήθεν να «απελευθερώσει» η Δύση – ενώ σήμερα ίσως επιβληθεί η ίδια «σωτηρία» στους πολίτες του Λιβάνου.
Ειδικά όσον αφορά τη Σαουδική Αραβία, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ξεκίνησε τον πόλεμο στην Υεμένη και στη Συρία, «επιτέθηκε» εναντίον του Κατάρ απομονώνοντας το (άρθρο) και σήμερα σχεδιάζει κάτι ανάλογο με το Λίβανο – ενώ από το Σάββατο, αφού είχε ηττηθεί το ισλαμικό κράτος στα τελευταία προπύργια του στο Ιράκ και στη Συρία, ακολούθησε μία σειρά πολιτικών γεγονότων, όπου εν πρώτοις ο πρωθυπουργός του Λιβάνου ανακοίνωσε από την πρωτεύουσα της, το Ριάντ, την παραίτηση του (πηγή).
Σε κάθε περίπτωση η Σαουδική Αραβία έχει εξελιχθεί από ένα κράτος που περιβαλλόταν από συμμάχους, σε ένα Έθνος που είναι περικυκλωμένο από εχθρούς – όπως κατά κάποιον τρόπο το Ισραήλ. Σε σχέση δε με το φυσικό αέριο, έχει ως στόχο της να εμποδίσει το Κατάρ και το Ιράν – ενώ την ίδια στιγμή ανταγωνίζεται στην περιοχή η Ρωσία με τις Η.Π.Α., όσον αφορά την πολιτική κυριαρχία και τον έλεγχο του εφοδιασμού της Ευρώπης με φυσικό αέριο. Εν προκειμένω Κίνα και Ρωσία στηρίζουν το Κατάρ (όπου άνοιξε το μοναδικό κέντρο εκκαθάρισης της περιοχής για το διακανονισμό των συμβάσεων φυσικού αερίου σε γουάν) και το Ιράν, ενώ οι Η.Π.Α. τη Σαουδική Αραβία.
Όσον αφορά δε τις πολιτικές διαμάχες στο εσωτερικό της Σαουδικής Αραβίας (συλλήψεις πριγκίπων κλπ.), πιθανότατα πρόκειται για μία σύγκρουση μεταξύ αυτών που επιθυμούν ένα μέλλον σταθερά ευθυγραμμισμένο με τις Η.Π.Α. και άρα παράλληλα με το Ισραήλ, καθώς επίσης αυτών που επιθυμούν μία αλλαγή, προσεγγίζοντας περισσότερο τη Ρωσία και την Κίνα.
Εάν τώρα ξεκινήσει ένα τρίτο μέτωπο του πολέμου στο Λίβανο, παράλληλα με τη Συρία και την Υεμένη, το Ισραήλ θα συμμετέχει αναγκαστικά με στρατεύματα ξηράς – ενώ οι Η.Π.Α. θα βοηθήσουν από τον αέρα. Κάτι ανάλογο θεωρείται πως θα αποφασίσει και η Ρωσία, διευρύνοντας την αεροπορική υποστήριξη που έχει αναπτύξει στη Συρία – ενώ δεν είναι απίθανο να στείλει επίσης στρατεύματα ξηράς και το Ιράν, για να αντισταθμιστούν αυτά του Ισραήλ. Προφανώς τέτοιου είδους εξελίξεις θα μπορούσαν να προκαλέσουν μία ευρύτερη σύρραξη στην περιοχή – την οποία δεν θέλει να χάσει καμία από τις μεγάλες δυνάμεις, ιδίως οι Η.Π.Α. και η Ρωσία.
Ο υπόγειος παγκόσμιος πόλεμος λοιπόν συνεχίζεται (ανάλυση), παράλληλα με τους πολέμους του δολαρίου – το οποίο, εάν τυχόν χάσει τα προνόμια που έχει αποκτήσει από τις συναλλαγές πετρελαίου (πετροδολάριο), καθώς επίσης τη δεσπόζουσα θέση του ως το ισχυρότερο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, δύσκολα θα επιβιώσει. Η Ρωσία και η Κίνα βέβαια έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να επιβληθούν – αν και δεν πρέπει να υποτιμάει ποτέ κανείς την υπερδύναμη.
