Οι δραματικές αλλαγές στο κέντρο εξουσίας της Σαουδικής Αραβίας δείχνουν ότι η ήττα του κατεστημένου της χώρας στη Συρία αλλά και η ατυχής εμπλοκή με την Υεμένη και κατ’ επέκτασιν στην ευρύτερη περιοχή, δεν θα περάσει χωρίς επιπτώσεις.
Μια εκστρατεία “εκκαθαρίσεων” δεκάδων πριγκήπων και κροίσων (κυρίαρχο το όνομα του Alwaleed bin Talal) εξαπολύθηκε από τον Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, που φιλοδοξεί να αναλάβει τα ηνία στο Ριάντ αμέσως μετά την έκλειψη του υπέργηρου βασιλιά.
Οι μαζικές συλλήψεις έγιναν με το πρόσχημα ενός “προβλήματος διαφθοράς” και αυτή είναι μία άποψη που έχοντας όντως ερείσματα στην πραγματικότητα, προωθείται και από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Μάλιστα έτσι εμφανίζεται ο φιλόδοξος Σαλμάν ως αναμορφωτής της χώρας αφού φυλακίζει τους ολιγάρχες της και σχεδιάζει κοινωνικο-οικονομικές αλλαγές για αναδιανομή του πλούτου, ενώ παράλληλα αναγγέλει την αναβάθμιση της θέσης των γυναικών στη χώρα: θα μπορούν στο εξής να κυκλοφορούν χωρίς άνδρα συνοδό, να οδηγούν αυτοκίνητο κτλ.
Ταυτόχρονα μιλάει για το τέλος του σαλαφιστικού, φανατικού Ισλάμ και ευαγγελίζεται μια πιο ήπια εκδοχή του μουσουλμανισμού. Το κατά πόσον αυτό μπορεί να αποτελέσει το μέλλον της χώρας κι όχι απλώς ένα προσωπικό σχέδιο του Σαλμάν, μένει να αποδειχθεί.
Οι εξελίξεις όμως είχαν και μία διεθνή δυναμική, την λιβανέζικη παράμετρο των σαουδαραβικών εσωτερικών συγκρούσεων. Η παραίτηση του πρωθυπουργού του Λιβάνου Σαάντ Χαρίρι (ο οποίος είναι Σαουδάραβας πολίτης και παραιτήθηκε όντας στό Ριάντ, με ζωντανή δήλωσή του στο κρατικό σαουδαραβικό κανάλι Al Arabiya TV!) φαίνεται ως προσπάθεια για αποσταθεροποίηση της χώρας και δεν βρήκε απήχηση ούτε καν στο ίδιο του το κόμμα (Κίνημα του Μέλλοντος).
Ο Χαρίρι εικάζεται πως είναι υπό σαουδαραβικό περιορισμό και αμφισβητείται η αυθορμησία των δηλώσεών του. Στη Βηρυττό όλοι καλέσανε τον Χαρίρι να επανέλθει και είναι χαρακτηριστικό το μήνυμα συμφιλίωσης και καταλλαγής από τον Χασάν Νασράλα, τον ηγέτη της Χεζμπολά και πολιτικό αντίπαλο του Χαρίρι. Ο κορυφαίος αυτός πολιτικός κάλεσε όλους τους Λιβανέζους να αποφύγουν διαδηλώσεις και έκτροπα που μόνο θα δηλητηρίαζαν την ατμόσφαιρα στη χώρα που χρειάζεται ειρήνη και συνταγματικότητα.
Σημείωσε ότι κανείς δεν ξέρει τι συνέβη στον Χαρίρι, επισημαίνοντας ότι η ορολογία που χρησιμοποίησε στη δήλωση παραίτησής του δεν είναι λιβανέζικη αλλά σαουδαραβική, άρα κάποιος του την υπαγόρευσε. Για ποιόν λόγο; Τρεις υποθέσεις έκανε ο Νασράλα:
Μπορεί να υπήρχαν σχέσεις του Χαρίρι, οικονομικές ή φιλικές, με τους άρτι συλληφθέντες Σαουδάραβες. Μία δεύτερη εκδοχή είναι να δυσαρεστήθηκαν οι Σαουδάραβες με τις καλές τελικά σχέσεις που ανέπτυξε ο Χαρίρι στον Λίβανο με όλους (και με τους σιίτες της Χεζμπολά). Η τρίτη εκδοχή είναι να σχεδιάζεται ένας νέος πόλεμος στην περιοχή, αυτή τη φορά κατά του Λιβάνου. Πώς όμως;
Δύσκολο να απαντηθεί και μόνον ο χρόνος θα δείξει.
