Σε πολύμηνη «ναυμαχία» έχει εξελιχθεί η αντιπαράθεση της οικογένειας του πλοιοκτήτη και του Δήμου Ζακύνθου, για την κυριότητα του «Ναυαγίου».
Η οικογένεια του ιδιοκτήτη διεκδικεί την κυριότητα του γνωστού αξιοθέατου της Ζακύνθου. Μάλιστα, την περασμένη Τρίτη συζητήθηκε στο Ειρηνοδικείο Ζακύνθου η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που κατάθεσε η κόρη του φερόμενου ως ιδιοκτήτη και δικηγόρος Ελένη Σουλάνη, με την οποία ζητά να απαγορευτεί κάθε μορφής επέμβαση στο κουφάρι του πλοίου χωρίς την έγκριση του πλοιοκτήτη.
«Το κουφάρι ανήκει στους ιδιοκτήτες του» δήλωσε μιλώντας στη Real News η κ. Σουλάνη, απαντώντας μετά από 37 χρόνια στο ερώτημα «ποιοι είναι οι ιδιοκτήτες του πλέον διάσημου ναυαγίου».
Από την πλευρά του ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Νίκος Τσίπηρας απαντά στη νεαρή δικηγόρο δηλώνει: «Το εγκαταλείψατε πριν από πολλά χρόνια. Τώρα το πλοίο ανήκει στο ελληνικό Δημόσιο και στη Ζάκυνθο».
«Ακόμη και ο πιο αδαής δεν θα μπορούσε να πιστέψει πως ένας κάτοχος μίας τέτοιας ιδιοκτησίας θα παρέμενε αμέτοχος τη στιγμή που κάποιος τρίτος, μη ιδιοκτήτης, θα επενέβαινε με πράξεις νομής στην περιουσία του. Το ναυάγιο ανήκει στους ιδιοκτήτες του τονίζει».
Υπενθυμίζεται ότι η διαμάχη ξεκίνησε, τον περασμένο Μάιο, όταν ο Δήμος Ζακύνθου αποφάσισε να συνεργαστεί με τον ΤΕΙ Ιονίων Νήσων για την έναρξη εργασιών συντήρησης στο ναυαγισμένο κουφάρι του φορτηγού πλοίου «Παναγιώτης», με σκοπό την προστασία των τουριστών που επισκέπτονται την περιοχή.
Πριν ξεκινήσουν όμως οι εργασίες, οι αρμόδιοι φορείς έλαβαν το εξώδικο.
Αναφορικά με τους ισχυρισμούς αρμόδιων φορέων του νησιού πως το πλοίο «Παναγιώτης» είναι κατασχεμένο πλοίο από το κράτος, η κυρία Σουλάνη αναφέρει: «Είναι αναληθείς και δεν προκύπτουν από κανένα δημόσιο βιβλίο».
Σύμφωνα με όσα υποστηρίζει η ίδια, ο πατέρας της ασχολείτο πολλά χρόνια με τον χώρο της ναυτιλίας και κατείχε πολλές πλοιοκτησίες από το 1959, ενώ «ποτέ δεν αδράνησε για την ιδιοκτησία του» καθώς «επισκεπτόταν το πλοίο αυτός και συνεργάτες του, καθαρίζοντάς το και επιβλέποντάς το».
Το πλοίο «Παναγιώτης» ναυάγησε στην παραλία της Ζακύνθου, τον Οκτώβριο του 1980, μετά από μία σφοδρή θύελλα, μεταφέροντας -μεταξύ άλλων- λαθραία τσιγάρα.
