Eτοιμασθείτε παιδιά μου! Έρχονται με τόση ταχύτητα τα πράγματα! Βοηθήστε σωματικά, ψυχικά, και πνευματικά, όσους πιο πολλούς αδερφούς μας. Τα γεγονότα θα έρθουν με τόση ταχύτητα και τόσο σκληρά, που έως ετούτη την ώρα που μιλάμε, οι άλλοι δουλεύουν εναντίον μας και εναντίον Του.
Προγραμματίζουν και ετοιμάζουν το χάος. Ετοιμάζουν δυο κόσμους να μας φτιάξουν. Αλλά αυτοί οι δύο κόσμοι, θα έχουν δύο αφεντικά. Και αυτά τα δύο αφεντικά, θα έχουν ένα αφεντικό. Και στους δύο κόσμους αυτούς εσάς αδέρφια μου, θα σας ετοιμάσουν να γίνετε σκλάβοι και ‘κρέας προς εμπόριο’.
Δεν φταίνε οι εχθροί που βρήκαν την κερκόπορτα ανοικτή αλλά εμείς που την ανοίξαμε.
Αυτοί δεν άλλαξαν και ούτε μπορούν. Εμείς που κάποτε είμασταν οι αγαθοί, που όλα και όλους τους πιστεύουμε, ήλθε η ώρα να ξεπληρώσουμε την άλλη πλευρά του νομίσματος που λέγετε «ευκολοπιστία».
Αυτοί οι μισέλληνες κατακτητές, οι εδώ και οι απ΄έξω, το γνώριζαν καλά, γι΄ αυτό μας έστρεψαν νου και ψυχή στα γήινα και τα φθαρτά. Μας έκαναν όμοιούς τους. Δοκίμασαν όλους τους τρόπους, μόνο και μόνο για να σβήσει η Ελλάδα.
Όσο υπάρχουν σ΄ αυτή τη χώρα αληθινά πιστοί, δεν μπορούν να φέρουν σε πέρας τα σχέδια τους, με απώτερο σκοπό την έλευση του αντίχριστου. Γι΄ αυτό χτύπησαν την πίστη μας με τον Οικουμενισμό-Πανθρησκεία. Πως θα σβήσει όμως αυτή η χώρα όταν ο Ήλιος της Δικαιοσύνης πάντοτε φεγγοβολά σε χιλιάδες ψυχές που δεν έκλιναν γόνυ στον Βάαλ.
Το τούνελ που μας βάλανε αλλού θα μας βγάλει, διαμετρικά αλλού. Δεν το φαντάζονται όμως. Νομίζουνε ότι η δύναμή μας τελείωσε, ότι σβήνουμε πια. Δεν ξέρουνε πόσο επικίνδυνη είναι η σπίθα που φυλάγεται αθόρυβα κάτω από την στάχτη.
Θα ανατείλει ο ήλιος από τα χώματα. Χώματα ποτισμένα με αίματα εκατομμυρίων μαρτύρων ομολογητών και ηρώων.
Με μια προϋπόθεση. Να αλλάξουμε στάση ζωής.
Αδελφοί μου η κρίση η βαθιά και η οδυνηρή δεν είναι που άδειασαν τα ταμεία μας. Είναι που άδειασε η ψυχή μας, είναι που συνεχώς κλείνετε την πόρτα στον Χριστό, είναι που τον προσπερνάτε σαν να μην υπάρχει. Είναι που ξεκρεμάσατε τις εικόνες και σβήσατε το καντήλι. Που ανοίξατε τις πόρτες και μπαίνει όποιος θέλει για όποια σχέση θέλει.
Είναι η κακή χρήση της μεγάλης Του δωρεάς που λέγεται ελευθερία. Και εμείς συνήθως επιλέγουμε την πτώση από την ανύψωση.
Πόσες φορές σας επισκέφθηκε Αυτός, στο πρόσωπο ενός ναρκομανή, ενός ρακένδυτου, ενός αθίγγανου και εσείς τον αποστραφήκατε γιατί δεν σας άρεσε το πρόσωπο του. Γιατί σας ενόχλησε η δυσοσμία του. Εσείς δεν τα κάνατε αυτά;
Χριστού-γέννα σε σπήλαιο κρύο και φτωχικό, χωρίς σκεπάσματα.
Χριστούγεννα στην Αθήνα. Κάποιοι από εσάς γλεντήσατε σωματικά χωρίς κορεσμό. Δεν προσέξατε όμως πως, στα σκαλιά μιας πολυκατοικίας ξαγρύπνησαν δυό γεροντάκια μέσα στην παγωνιά του χειμώνα. Ποιος άραγε τους πρόσφερε έστω λίγες ώρες φιλοξενίας; Ότι δεν κάνατε σε έναν από αυτούς τους ελάχιστους ούτε στον Χριστό δεν το κάνατε.
Τώρα είσαστε ακάλυπτοι. Φοβάστε γιατί χάσατε τον δρόμο. Μα μία είναι η Οδός. Και μόνο αυτή η Οδός οδηγεί στη χαρά.
Σε λάθους δρόμους ψάχνετε την ζωή. Μα η «Ζωή» σταυρώθηκε για σας. Και όμως δεν συγκινήστε.
Αδερφοί μου, η κρίση η βαθιά και οδυνηρή είναι το κλάμα των παιδιών που δεν αφήσαμε να γεννηθούν. Το κλάμα των παιδιών που ζουν με ένα γονέα. Σπίτια όμορφα αλλά ορφανά από μανάδες και Ουράνια Σκέπη.
Αλλοίμονο σ΄ αυτούς που είδαν, άκουσαν και εγκατέλειψαν. Καταλαβαίνετε τι εννοώ; Εννοώ την γενιά εκείνη που γέμιζαν τις Εκκλησίες. Εσείς είδατε πολλά και τα απαρνηθήκατε και έτσι τα παιδιά μας δεν πήραν τίποτα. Θα λογοδοτήσετε γι΄ αυτό.
Η αιτία που ξεκίνησε η ομοφυλοφιλία στα Σόδομα και στα Γόμορρα, ήταν η καλοπέραση από το πλεόνασμα. Η ιστορία επαναλαμβάνετε. Γίνατε θρεφτάρια έτοιμα για σφάξιμο. Θρηνώ και πονάω για την κατάντια του λαού μου.
Εάν ο σπόρος δεν πέσει στην γη και δεν σαπίσει, δεν μπορεί να αποφέρει καρπό.
Η ζωή μας σε λίγο θα είναι κάτω από το χώμα. Και όμως υπάρχει ελπίδα, αρκεί να θελήσετε. Και αυτή η ελπίδα γεννιέται και φουντώνει μέσα από την ΜΕΤΑΝΟΙΑ.
Αδερφοί μου, η κρίση η βαθιά και οδυνηρή είναι που δεν συγκινείστε στον πόνο του άλλου, που οι καρδιές γίνανε σαν από πέτρα. Είναι που δίπλα σας κάποιος ψυχορραγεί, αλλά εσείς πρέπει να προφτάσετε τις δουλειές σας και να σκεφτείτε τα παιδιά σας.
Πότε επιτέλους θα σκεφτείτε, ότι πρέπει να νοιάζεστε για τους άλλους και να μοιράζεστε στους πονεμένους; Δεν σκεφτήκατε ποτέ ίσως ότι στη θέση αυτών αύριο θα είστε εσείς. Το ποτήρι αυτών των θλίψεων είναι αναπόφευκτο και για σας.
Ο χρόνος της δοκιμασίας πέρασε. Ο καιρός της εξοφλήσεως εγγύς.
Η κρίση η μεγάλη δεν είναι που αλώσανε την ψυχή μας. Είναι που την παραδώσαμε μόνοι μας. Είναι που ο άνθρωπος έγινε χειρότερος και από θηρίο, όταν αστραπιαίως βγάζει το μαχαίρι αντί για ένα χαμόγελο που δεν κοστίζει τίποτα.
Και όμως δεν χάθηκαν όλα. Υπάρχει ελπίδα. Και πόσο με συγκίνησε η πρόσφατη ιστορία της πονεμένης εκείνης συζύγου που την εγκατέλειψε ο άνδρας της για κάποια άλλη, μη υπολογίζοντας ούτε τα παιδιά του. Αυτή παρέμεινε πιστή στην αγάπη του και περίμενε την επιστροφή του.
Αγαπούσε όμως τον Χριστό και αυτός της έδωσε την δύναμη να σηκώσει αυτό τον πόνο αλλά και να κάνει αυτό το παράδοξο και μοναδικό. Όταν έμαθε ότι η φιληνάδα του συζύγου της έπασχε από καρκίνο, πήγε και τη διακονούσε στο αντικαρκινικό νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν. Δόξα τω Θεώ δεν χάθηκαν όλα.
Από αυτές τις εκλεκτές ψυχές θα πάρει ο Κύριος μας και θα σώσει τούτο το δύσμοιρο έθνος μας.
Πως λες ότι αγαπάς, όταν εγώ κλαίω και σε εσένα δεν τρέχει δάκρυ; Πως λες ότι με πονάς, όταν δεν συμπάσχεις δίπλα στο κρεβάτι του πόνου μου; Πόσοι άνθρωποι πάσχουν σήμερα από μοναξιά, ή είναι παραπεταμένοι σε κάποια ιδρύματα ανιάτων ή στους δρόμους, χωρίς στέγη και εσείς χάνετε τόσο χρόνο ακόμα και τώρα εν μέσω κρίσεως, για να επιλέξετε που θα κάνετε τις διακοπές σας!
Όλα θα πληρωθούν εδώ, για να ξεπληρωθούν εδώ. Και πολλοί από εσάς δεν θα το καταλάβετε. Και θα πείτε ότι φταίει ο Θεός.
Η σωτηρία μας ή η απώλεια μας δεν εξαρτάται από το πόσο αμαρτήσαμε, αλλά από το αν μετανοήσαμε. Όλα τα προβλήματα λύνονται μόλις αναλάβει ο καθένας το μερίδιο της ευθύνης του. Μόλις παραδεχτούμε ότι σφάλαμε.
Βλέπετε τον εαυτό σας τρανό όταν η τσέπη σας είναι γεμάτη και πτωχοί και δυστυχισμένοι είστε όταν αυτή αδειάζει. Και δεν υψώσατε ποτέ τα μάτια σας προς τον Χριστόν να τον ευχαριστήσετε για όλα τα υλικά αγαθά που σας χάρισε, αλλά και προ πάντων για την ίδια την ζωή σας.
Αυτοί οι 15 χιλιάδες αυτοκτονήσαντες, σ΄ αυτόν τον Θεόν του χρήματος πίστεψαν, στον Μαμωνά. Γι΄ αυτό και όταν τον έχασαν απελπίστηκαν. Να! με πιο τίμημα πληρώνετε η αποστασία από τον Πατέρα.
Ο Κύριος μας, όμως, όσα προβλήματα και αν μας βρουν στην ζωή, μας δίνει τη δύναμη να τα ξεπεράσουμε μέσω της προσευχής, της μετάνοιας, και της Θείας κοινωνίας. Άλλωστε τίποτα δεν είναι έξω από την πρόνοια Του.
Αδερφοί μου χριστιανοί, η κρίση η οδυνηρή είναι που αντικαταστήσατε τα παιδιά με τα σκυλιά, είναι που πιστέψατε, γιατί έτσι βόλευε τους πάντες ότι η γυναίκα πρέπει να είναι εργαζόμενη. Και αντί για μάνα, κατάντησε πόρνη και μοιχαλίδα εν μέσω της εργασίας της. Αυτές οι κολάσιμες αμαρτίες, έχουν πολύ αρνητικό αντίκτυπο στις αθώες ψυχές των παιδιών σας, καθορίζοντας και την μετέπειτα λανθασμένη πορεία τους. Αλλά και στην ολισθηρή κατάπτωση μιας κοινωνίας που καταντάει δαιμονική.
Και διερωτάστε ακόμα γιατί έχουμε τόση μεγάλη εισροή Μουσουλμάνων;
Πνέουμε τα λοίσθια γιατί κάναμε λάθος επιλογές. Αμέτρητες.
Από εκεί εισέβαλαν οι εχθροί, από την ελεύθερη επιλογή μας να αντικαταστήσουμε τον Θεό με κάθε τι επίγειο και εφάμαρτο.
Δακρύζει ο Πατέρας ο Ουράνιος αυτές τις μέρες και εσείς δεν υπολογίζετε αυτά τα δάκρυα και πέφτετε στους γκρεμούς, χωρίς επιστροφή. Και ως κάτω εκεί στο βάθος προλαβαίνει το Χέρι του και σας σηκώνει. Αλλά και τότε μερικοί από εσάς διώχνετε το χέρι που ήρθε να σας βοηθήσει. Τότε ο Θεός σας τιμωρεί ή εσείς τιμωρείτε τον εαυτό σας;
Ο μεγαλύτερος πόνος του Χριστού δεν ήταν πάνω στο Σταυρό, αλλά στον κήπο της Γεσθημανή, σε εκείνη την προσευχή που ο ιδρώτας του έτρεχε ως κόκκοι πηχτού αίματος, πράγμα παράδοξο. Και ήταν αυτό η αβάσταχτη θλίψη του επειδή έβλεπε, ως Θεός, ότι τα παιδιά του δε θα αναγνώριζαν τη Θυσία Του πάνω στο σταυρό και θεληματικά θα χανόντουσαν. Η αχαριστία μας συνέτριψε την τρυφερή Του ψυχή.
Δεν είναι η κρίση η πιο μεγάλη συμφορά. Είναι τα μάτια μας που άλλαξαν. Που δεν μπορείς να κλάψεις παρά μόνο για σένα. Είναι τα χέρια που πάγωσαν, που δεν μπορούν να ντύσουν παρά μόνο εσένα, που δεν μπορούν να φτάσουν σε εμένα που κρυώνω, που πονώ που είμαι μόνος. Είναι αποτέλεσμα της τραγικής μας απόφασης να λατρεύει ο καθένας τον εαυτό του.
Αν φέρετε πίσω τον Χριστό θα πέσουν τα τείχη τα τεράστια που σηκώσατε γύρω σας. Η κρίση δεν είναι η νόσος αλλά το σύμπτωμα της νόσου, γιατί απομακρυνθήκατε από το «Φως».
Τι άλλο να σας πω! Αν και έχω πολλά. Γνωρίζω τι έρχεται και θλίβομαι γιατί κινδυνεύετε, αφού είστε αμετανόητοι και σκληρόκαρδοι.
Ξαφνικά θα ξεσπάσει, όπως ένας τυφώνας που σαρώνει τα πάντα. Το να ξέρεις τι έρχεται και γιατί είναι αδιαμφησβήτητα καλύτερο από το να είσαι απροετοίμαστος. Αυτό λέγετε Αγάπη Θεού.
Οι προφητείες είναι, για να σας βάλουν στην σκέψη της προετοιμασίας της μετανοίας, που σ΄ αυτόν τον καιρό, την έχετε ξεχάσει. Ξεχάσατε τι θα πει έλεος και μετάνοια ή μετάνοια και έλεος.
Τώρα σας κάνω έκκληση να επιστρέψετε στην ψυχή σας, διότι, εκεί κατοικεί ο Χριστός, ο Πατέρας και το Άγιο Πνεύμα.
