Σήμερα θὰ ἐπαναληφθοῦμε, διότι ἡ ἡμέρα αὐτή, παραμονὴ τῆς «μεγάλης αὐτῆς ἐπετείου» τῆς ἐξαπατήσεως τοῦ Ἔθνους μας, ἔχει λάβη διαστάσεις αἰσχρότητος καὶ χυδαιότητος. Καλὸ εἶναι νὰ ἐπιλέξουμε, ἐπὶ τέλους, σὲ ποιὰν …βάρκα θὰ σταθοῦμε. Στήν …βάρκα τῆς ἀληθείας, καὶ τελικῶς τῆς Ἐλευθερίας, ἤ στήν …βάρκα τοῦ ψεύδους καί τῆς δουλοποιήσεώς μας;
Ἀπὸ ἐμᾶς ἐξαρτῶνται τὰ πάντα.
Ἡ ἀρχή, γιὰ παράδειγμα, γίνεται μὲ τὸ νὰ ξέρουμε τὶ συνέβη τότε καὶ πῶς, ἐπὶ τόσες δεκαετίες, μᾶς ἐξαπατᾶ ἡ ἰδία …μεταπολίτευσις, ποὺ ὑπάρχει μόνον καὶ μόνον διότι ἀντήλλαξε τὴν δημοκρατία της μὲ τὸ 37 % τοῦ Κυπριακοῦ ἐδάφους. Εἶναι δὲ τόσο ὀξύμωρον τὸ νὰ ἐνασχολούμεθα μαζύ τους, ἀν τὶ νὰ θρηνοῦμε γιὰ ἐκείνην τὴν κορυφαία προδοσία, πού, σὰν κι αὐτὲς τὶς ἡμέρες, ξεκίνησε νὰ ἐξυφαίνεται. Ναί, τότε ξεκίνησε τὸ σκηνικὸ νὰ ἀναπτύσσεται καὶ τότε συνυπέγραψαν, ὅλα αὐτὰ τὰ σαπρόφυτα τὴν ἐπάνοδο τῆς δημοκρατίας, θυσιάζοντας τοὺς Κυπρίους ἀδελφούς μας.
Σήμερα βλέπουμε τὶς δαμανάκες καὶ τοὺς λαλιώτηδες καὶ τοὺς μὶ εἰς τὴν νὶ νὰ ἀπολαμβάνουν τὶς ἀπολαβὲς τοῦ αἴματος τῶν πραγματικῶν, ἀφανῶν ἡρώων τῆς ζωῆς, κουνώντας μας τὸ δάκτυλο χαιρέκακα, ἐνᾦ ἔχουν ἤδη βρεῖ τοὺς ἀντικαταστάτες τους γιὰ τὰ ἐπόμενα …ἑκατὸ χρόνια. Ἁπλῶς ἐμεῖς τὸ ἀντιλαμβανόμεθα κατόπιν. …ἑορτῆς.
Ὥρα λοιπὸν πιὰ νὰ ἀφήσουμε τὰ πλαστὰ σύμβολα, ἀκόμη κι αὐτὸ τοῦ …«Πολυτεχνείου» καὶ νὰ δοῦμε πῶς θὰ δημιουργήσουμε νέα, καθαρά, μὰ κυρίως μακρυὰ ἀπὸ τὰ βρωμόχερα τῶν δοσιλόγων. Ὅπου προδότης, κάθαρμα, δοσίλογος πρέπει ἐξ ἀρχῆς νὰ ἀπομακρύνεται, γιὰ νὰ μὴν προλάβῃ νὰ δηλητηριάσῃ.
Εἶναι εὔκολο νὰ καταδικάσουμε μίαν γενεά, ἐὰν δὲν συνειδητοποιοῦμε πὼς εἴμαστε κι ἐμεῖς σπόροι της καὶ πὼς ἐπὶ τέλους αὐτὸς ὁ κύκλος τοῦ (δικοῦ μας) αἴματος πρέπει νὰ σταματήσῃ.
Κρατῆστε μακρυὰ τὰ παιδιά σας ἀπὸ τὴν προπαγάνδα. Τὰ πραγματικά, τὰ πραγματικὰ ὅμως, θύματα τοῦ κάθε Πολυτεχνείου δὲν εἶναι ἐκεῖ ποὺ κυττᾶμε. Εἴμαστε ὅλοι μας καί, κυρίως, αὐτοὶ ποὺ πολέμησαν γιὰ μίαν ἰδέα, ἀλλὰ ποὺ κατάλβαν, μὲ τὸν χειρότερο τρόπο, πὼς ναί, τοὺς πῆραν τὸ σύμβολο καὶ τοὺς ἄφησαν τὶς …ἰδέες!!!
Γενεά τοῦ Πολυτεχνείου ἤ θύματα τοῦ Πολυτεχνείου;
Τὰ παιδιά μας μακρυὰ λοιπὸν ἀπὸ τὰ καραγκιοζιλίκια τους καί, ἐὰν κριθῇ ἀναγκία ἡ παρουσία τους, νὰ γνωρίζουν ἄριστα τὸ τὶ σημαίνει ἡ παράστασις καὶ τὸ ποῦ ἀκριβῶς ἀποσκοπεῖ.
Τὰ καθάρματα ἦσαν πάντα πολλὰ σὲ αὐτὴν τὴν χώρα καὶ οἱ προδοσίες ἀμέτρητες.
Ἂς μὴν γίνουμε, ἐν ἀγνοίᾳ μας, γιὰ ἀκόμη μίαν φορὰ συνεργοί.
